گلبول سفید در ادرار

وجود گلبول سفید در ادرار که به پیوری معروف است از طریق آزمایش ادرار تشخیص داده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. اگر حداقل 10 گلبول سفید در هر میلی متر مکعب ادرار داشته باشید، پزشک پیوری را تشخیص می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد. این وضعیت اغلب نشان دهنده عفونت است. با این حال، در پیوری استریل، تعداد گلبول‌های سفید مداوم در طول آزمایش بدون عفونت باکتریایی ظاهر می‌شود.

علل و درمان های زیادی در ارتباط با این بیماری وجود دارد. ادامه این مقاله از پزشکت را تا انتها بخوانید تا علل و گزینه های درمانی مربوط به گلبول سفید در ادرار را بشناسید.

پیوری چیست؟

تعریف پیوری یک وضعیت ادراری است که با چرک در ادرار مشخص می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. اگرچه دلایل متعددی برای این وضعیت وجود دارد، اما پیوری در ادرار معمولاً به دلیل عفونت باکتریایی در دستگاه ادراری است. کلمه یونانی puon و کلمه فرانسوی orine (به ترتیب به معنی “چرک” و “ادرار”) پیش ساز اصطلاح پزشکی پیوریا هستند.

چرک مایع غلیظی است که در محل عفونت جمع می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. ممکن است سفید، سفید-زرد، صورتی، سبز-زرد یا زرد-قهوه ای باشد و همچنین ممکن است با بوی بدی همراه باشد. چرک شامل ترکیبات زیر است:

• بافت مرده و بقایای سلول ها
• گلبول های سفید که به لکوسیت ها نیز معروف هستند. گلبول های سفید اکثریت چرک را تشکیل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند.
• باکتری های مرده یا زنده یا سایر میکروارگانیسم ها

بدن به عنوان یک پاسخ ایمنی و وسیله ای برای مبارزه با عفونت ها چرک تولید می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. گلبول های سفید خون در مغز استخوان ساخته می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند و از طریق خون حرکت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. در نشانه عفونت، گلبول های سفید خون برای از بین بردن عوامل عفونی ورودی به کار گرفته می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند. دو گروه مختلف از لکوسیت ها وجود دارد:

گرانولوسیت ها:

نوتروفیل ها، ائوزینوفیل ها و بازوفیل ها. گرانولوسیت ها حاوی گرانول هایی با آنزیم ها (پروتئین هایی هستند که به انجام واکنش های بیوشیمیایی کمک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند) برای کمک به از بین بردن پاتوژن ها (عوامل عفونی) عمل می کنند.

آگرانولوسیت ها:

لنفوسیت ها و مونوسیت ها. آگرانولوسیت ها حاوی گرانول نیستند و از روش های جایگزین برای مبارزه با عفونت استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند.

چرک را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان در مکان های بیشتری به جز ادرار یافت. هنگامی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که چرک در ادرار وجود دارد، تقریبا همیشه نشانه عفونت در بدن است.

علل گلبول سفید در ادرار

عفونت دستگاه ادراری (UTI) شایع ترین علت پیوری است. سایر علل گلبول سفید در ادرار ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سیستیت بینابینی
• سندرم مثانه دردناک
• عفونت های لگنی
• عفونت های داخل شکمی
• پنومونی
• سپسیس
• رد پیوند کلیه
• بیماری سل
• سنگ کلیه
• عفونت های قارچی
• توری ترانس واژینال
• فیستول های ادراری
• بیماری های کلیوی ذاتی
• بیماری کلیه پلی‌کیستیک
• سیستیت پرتویی
• اجسام خارجی در دستگاه ادراری
• بیماری های خود ایمنی مانند بیماری کاوازاکی
• عفونت های ویروسی مانند آدنوویروس، پلیوماویروس BK و سیتومگالوویروس
• پیوری استریل، که در آن علائم UTI ممکن است وجود داشته باشد، اما هیچ باکتری در ادرار شما شناسایی نشده است.
• بیماری های مقاربتی (STDs)، مانند کلامیدیا، سوزاک، تبخال تناسلی، عفونت ویروس پاپیلومای انسانی، سیفلیس، تریکوموناس، مایکوپلاسما و HIV.

استفاده طولانی مدت از داروهای زیر نیز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند باعث گلبول سفید در ادرار شود:

• آسپرین
• دیورتیک ها
• اولسالازین
• نیتروفورانتوئین
• آنتی بیوتیک با پنی سیلین
• مهار کننده های پمپ پروتون
• داروهای غیر التهابی غیر استروئیدی، مانند ایبوپروفن (ادویل، موترین)

شایع‌ترین علت عفونت‌های ادراری، باکتری‌های روده‌ای هستند که به مجرای ادرار مهاجرت می‌کنند. زنان بیشتر در معرض ابتلا به عفونت ادراری هستند زیرا مجرای ادرار آنها در مقایسه با مردان کوتاهتر و نزدیکتر به مقعد است.

مردان مجرای ادرار طولانی تری دارند و این امر باعث می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود که باکتری ها راه خود را به سمت مثانه سخت تر کنند. از آنجایی که مردان کمتر به عفونت ادراری مبتلا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند، زمانی که به عفونت ادراری مبتلا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند، باید آن را جدی گرفت. علل عفونت در مردان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند شامل پروستاتیت، تخلیه ناقص مثانه و سنگ مثانه یا کلیه باشد.

پیوری استریل

پیوری می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند غیر استریل (ناشی از باکتری) یا استریل (ناشی از یک باکتری خاص) باشد. در بیماری پیوری استریل، ادرار حاوی گلبول های سفید خون است اما به نظر استریل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رسد. این بدان معنی است که کشت باکتری ها و سایر میکروارگانیسم ها را رشد نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد.

• پیوری استریل معمولاً در اثر عفونت های مقاربتی (STDs) مانند سوزاک یا ویروس ها ایجاد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.
• همچنین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند نتیجه واکنش به داروها (مانند استامینوفن) یا سایر شرایط مانند بیماری کاوازاکی و سل تناسلی باشد.
• انگل ها، سنگ های کلیه، تومورها و کیست ها و سیستیت بینابینی نیز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند منجر به پیوری استریل شوند.

علائم گلبول سفید در ادرار

علائم عفونت ادراری که ممکن است باعث بروز گلبول سفید در ادرار شود، عبارتند از:

• تکرر ادرار
• خون در ادرار
• ادرار کدر و تاریک
• احساس سوزش در هنگام ادرار

پیوری که توسط UTI ایجاد نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند علائم مشابهی داشته باشد. ممکن است متوجه شوید:

• درد مثانه
• ادرار کدر
• درد شکم
• تب و لرز
• حالت تهوع یا استفراغ که ممکن است نشانه مشکلات کلیوی باشد.

برخی از موارد پیوری علائمی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ایجاد نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. انجام آزمایش ادرار سالانه برای تشخیص مشکلات و بیماری های احتمالی مهم است.

عوامل خطر گلبول سفید در ادرار

زنان بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به پیوری هستند. همچنین پیوری در افراد مسن نیز شایع تر است. حتی پیوری استریل در زنان مسن شایع تر است. این وضعیت با کاهش طبیعی سطح استروژن همراه است. یائسگی عامل دیگری است که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند خطر ابتلا به پیوری را در زنان افزایش دهد زیرا خطر ابتلا به عفونت های ادراری در دوران یائسگی بیشتر است.

از طرفی هم برقراری روابط جنسی ممکن است خطر ابتلا به پیوری را افزایش دهد. به این دلیل که برخی از بیماری های مقاربتی مانند کلامیدیا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند باعث ایجاد گلبول سفید در ادرار شوند. فعالیت جنسی نیز ممکن است خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش دهد.

تشخیص گلبول سفید در ادرار

پزشک شما پیوری را با یک نمونه ادرار به نام آنالیز ادرار تشخیص می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد. یک تکنسین آزمایشگاهی وجود باکتری، خون و گلبول های سفید را بررسی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. در حالی که گلبول های سفید در همه موارد پیوری وجود دارد، همه نمونه ها باکتری یا خون را نشان نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند. مقدار این عناصر به پزشک کمک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند تا علت دقیق پیوری را تشخیص دهد.

اگر نیتریت یا لکوسیت در ادرار وجود داشته باشد، عفونت ادراری تشخیص داده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. اگر این عناصر در طول آزمایش ادرار یافت نشد، پزشک شما احتمالاً به دنبال سایر علائم پیوری، مانند شمارش گلبول‌های سفید خون خواهد بود.

درمان گلبول سفید در ادرار

درمان پیوری به علت آن بستگی دارد. UTI معمولا با یک دور آنتی بیوتیک درمان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. اینها تا دو هفته به صورت خوراکی مصرف می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند. ممکن است از داروهای ضد قارچ برای درمان پیوری ناشی از قارچ استفاده شود.

پیوری که به آنتی بیوتیک ها پاسخ نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد ممکن است علت زمینه ای دیگری داشته باشد. به عنوان مثال، بیماری کاوازاکی با ایمونوگلوبولین ها درمان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

موارد مکرر پیوری مربوط به داروها ممکن است با قطع برخی داروهای تجویزی برطرف شود. پزشک شما ممکن است برند یا نوع دیگری را به جای آن پیشنهاد دهد.

چگونه از پیوری پیشگیری کنیم؟

رعایت بهداشت فردی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند به پیشگیری از عفونت های دستگاه ادراری کمک کند. این شامل پاک کردن همیشه از جلو به عقب بعد از ادرار و اجابت مزاج می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. مهم است که پوست اطراف و بین واژن و راست روده را به آرامی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ بشویید.

شستن، یا دوش گرفتن، قبل و بعد از فعالیت جنسی نیز ممکن است خطر ابتلا به عفونت ادراری را کاهش دهد. اگر در معرض خطر قرار گرفتن در معرض این عفونت های مسری هستید، با استفاده از کاندوم، اقدامات احتیاطی را برای جلوگیری از بیماری های مقاربتی انجام دهید. همچنین هیدراته ماندن می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند به جلوگیری از UTI و سنگ کلیه کمک کند.

عوارض گلبول سفید در ادرار

در صورت عدم درمان، پیوری می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند منجر به بروز عوارض بیشتر سلامتی شود. از آنجایی که بیشتر موارد ناشی از نوعی عفونت است، این می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند در سراسر بدن پخش شود. عفونت های درمان نشده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند منجر به مسمومیت خون و نارسایی اندام شوند. آسیب دائمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ کلیه یک نگرانی در مورد عفونت های ادراری درمان نشده است. موارد شدید پیوری، بدون درمان، می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند کشنده باشد.

گاهی اوقات تشخیص نادرست نیز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند درمان را پیچیده کند. در برخی موارد، درمان پیوری با آنتی بیوتیک ممکن است وضعیت را بدتر کند. این شاید به این دلیل است که بسیاری از علائم پیوری در واقع به التهاب و نه عفونت باکتریایی نسبت داده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

پیوری در بارداری

اگر باردار هستید، یک آنالیز معمول اورن ممکن است پیوری را نشان دهد. در حالی که این وضعیت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند نگران کننده باشد، پیوری در دوران بارداری رایج است. چون احتمال دارد به دلیل ترشح زیاد واژن رخ دهد. اگر آزمایش شما پیوری را نشان دهد، پزشک باید علت را تشخیص دهد تا بهترین روش درمانی را توصیه کند. در حالی که ترشحات واژن ممکن است نتایج آزمایش ادرار را آلوده کند، مهم است که مطمئن شوید عفونت ادراری یا نوع دیگری از عفونت ندارید.

معمولاً پیوری در زنان باردار زیاد نگران کننده نیست. اگر اشتباه تشخیص داده شود یا درمان نشود، ممکن است شما و کودکتان را در معرض خطر عوارض بیشتر سلامتی قرار دهد. پیوری شدید همراه با UTI درمان نشده ممکن است منجر به زایمان زودرس یا وزن کم هنگام تولد در نوزادان ترم شود.

پیش آگهی گلبول سفید در ادرار

پیش آگهی پیوری تا حد زیادی به علت آن و همچنین به سرعت درمان آن بستگی دارد. برای اکثر افراد، می‌تواند با درمان سریع برطرف شود. اگر به طور مکرر عفونت ادراری یا سایر بیماری های مزمن یا مداوم دارید، ممکن است بیماری شما دوباره عود کند و بازگردد.

بهترین روش این است که از علائم خود آگاه باشید و در صورت بروز آنها به پزشک مراجعه کنید. همچنین برای افراد مسن که ممکن است بیشتر مستعد شروع و عوارض بعدی پیوری باشند، درمان سریع اهمیت دارد. ممکن است پزشک شما را برای تشخیص و درمان دقیق تر به یک متخصص اورولوژی ارجاع دهد.

سخن آخر

پیوری زمانی رخ می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد که گلبول های سفید اضافی در ادرار وجود داشته باشد. در صورت ابتلا به پیوری، ممکن است تغییرات قابل مشاهده ای در ادرار داشته باشید که ادرارتان کدر یا غلیظ به نظر برسد یا شبیه چرک به نظر برسد.

پیوری اغلب نشانه عفونت دستگاه ادراری (UTI) است. UTI می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند باعث تکرر ادرار، سوزش در ادرار و فوریت ادرار شود. اگر بعد از چندین بار رفتن به دستشویی در طول روز ادرار شما غلیظ یا کدر به نظر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رسد، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید تا آزمایش ادرار انجام دهید.