شایع ترین علل ریزش مو

از شایع ترین علل ریزش مو می توان به کمبود های تغذیه ای، بیماری های خود ایمنی و ژنتیک اشاره کرد. ریزش مو یکی از رایج ترین مواردی است که به دلیل آن افراد به متخصصان پوست مراجعه می کنند. از طرفی هم خوشبختانه در اکثر موارد قابل درمان است؛ اما اولین قدم برای درمان ریزش مو، تشخیص علل ریزش مو و درمان به موقع آن است

اصطلاح پزشکی ریزش مو، بدون توجه به علت آن، آلوپسی است. بسیاری از مردم فکر می کنند که این اصطلاح فقط در مردان کاربرد دارد؛ اما تخمین زده می شود که بیش از نیمی از زنان در طول زندگی خود دچار ریزش موی محسوسی می شوند.

علائم ابتلا به آلوپسی، عبارتند از:

• لبه های نامنظم مو
• لکه های طاسی که با گذشت زمان بیشتر می شوند.
• کم پشتی مو که فرد ممکن است در قسمت دم اسبی، موهای نازکی داشته باشد.

ریزش 50 تا 100 تار مو در روز طبیعی است؛ اما ریزش مو بیشتر از این مقدار می تواند به معنی ریزش بیش از حد باشد. علت های زیادی از ریزش مو می تواند منجر به بروز علائم و انواع مختلف ریزش مو شود. برخی از شایع ترین علت های ریزش مو، عبارتند از:

ژنتیک

آلوپسی آندروژنتیک، رایج ترین نوع ریزش مو است که بیشتر جنبه ارثی دارد و مربوط به سن می باشد. معمولاً به عنوان ریزش مو با الگوی زنانه یا مردانه شناخته می شود و بیش از 50 میلیون مرد و 30 میلیون زن در ایالات متحده به آن مبتلا هستند. آلوپسی آندروژنتیک شدیدترین نوع ریزش مو است که معمولاً از بزرگسالی آغاز می شود و با افزایش سن به تدریج پیشرفت می کند.

برای مردان، این نوع ریزش مو اغلب از شقیقه شروع می شود و تا بالای پوست سر پیشروی می کنند. همچنین موهای سر ممکن است در قسمت بالای سر کمی نازک تر شوند.

برای خانم ها، ریزش مو معمولاً در جایی که موهای خود را تقسیم می کنند بیشتر دیده می شود، اما موها در سایر قسمت های سر، کم پشت تر می شوند.

ممکن است شنیده باشید که این نوع ریزش مو از خانواده مادر شما به ارث می رسد، اما محققان کشف کرده اند که چند ژن ها بر ریزش مو تأثیر می گذارند. یکی از این ژن ها بر چگونگی واکنش فولیکول های مو به هورمون های معروف به آندروژن که گاهی اوقات هورمون های مردانه نامیده می شوند تأثیر می گذارد.

تغییرات هورمونی

افراد مبتلا به بیماری هایی مانند سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) و هایپرپلازی مادرزادی آدرنال (CAH) دارای سطح آندروژن بالاتری هستند. این بیماری ها می توانند باعث ریزش مو در زنان شوند. خانم های که ریزش مو زیادی دارند و علاوه بر آن، برخی از علائم زیر را تجربه می کنند، بهتر است برای ارزیابی وضعیت هورمون های بدن خود به پزشک مراجعه کنند:

• آکنه
• دوره های نامنظم قاعدگی
• رشد موهای زائد در صورت یا بدن

موارد دیگری که می تواند باعث تغییرات چشمگیری در سطح هورمون زنان شود مانند بارداری، زایمان، یائسگی و کم کاری تیروئید نیز ممکن است بر رشد مو تأثیر بگذارد. حتی تغییر روال دارویی نیز می تواند باعث نازک شدن مو شود. خوشبختانه خانم ها در بیشتر این موارد می توانند با درمان مناسب ریزش مو را کاهش داده و یا حتی معکوس کنند.

رویداد های استرس زای زندگی

شاید برخی افراد با این مشکل روبرو شوند که موهای آنها در همه شرایط ریزش پیدا می کنند. حتی موهای ریخته شده خود را بر روی بالش، لباس و کف اتاق ببینند. این افراد از ترس ریزش مو بیش از حد، از برس و شانه کردن موهای خود جلوگیری می کنند. اصطلاح پزشکی این وضعیت تلوژن افلوویوم است.

در حین تلوژن افلوویوم، ممکن است احساس کنید که دارید کچل می شوید. تلوژن افلوویوم واکنش بدن به استرس است. ریزش موهای اضافی 2 تا 3 ماه پس از یک رویداد جسمی یا عاطفی استرس زا شروع می شود و حدود 4 تا 5 ماه بعد به اوج خود می رسد. با گذشت زمان، بدن دوباره تنظیم شده و موها به تدریج رشد می کنند. طی 6 تا 9 ماه، اوضاع به حالت عادی برمی گردد.

حوادث استرس زای زندگی مانند از دست دادن عزیز، جراحی یا تشخیص بیماری جدی می تواند خطر ریزش مو را افزایش دهد؛ اما خود ریزش مو نیز می تواند استرس زا باشد که می تواند منجر به یک چرخه معیوب شود. به یاد داشته باشید Telogen effluvium موقتی است. شما نمی شوید و موهای شما برمی گردد. خوشبختانه این شرایط در بیشتر موارد، نیازی به درمان ندارد.

کمبودهای تغذیه ای

تلوژن افلوویوم می تواند مزمن باشد. در این شرایط ریزش مو کندتر شروع می شود و مدت بیشتری (بیش از 6 ماه) ادامه پیدا می کند. دلایل احتمالی آن اغلب مربوط به کمبودهای تغذیه ای است. سطح پایین آهن، ویتامین D و روی می توانند منجر به ریزش مو شوند.

کمبود ویتامین معمولاً با مکمل های غذایی به راحتی برطرف می شود؛ اما بهتر است قبل از استفاده از هرگونه مکمل جدید، همیشه با یک مشاور، مشورت کنید.

افزایش سن

تقریباً همه افراد با افزایش سن متوجه ریزش و کم پشتی مو می شوند. به طور مداوم، سلول های بدن ما در تمام سنین رشد می کنند و می میرند، اما با کهولت و افزایش سن، سلول های ما با سرعت بیشتری از انچه که تولید می شوند از بین می روند. به همین دلیل استخوان ها ضعیف تر و پوست نازک تر می شود. شبیه همین فرایند در موهای سر هم رخ می دهد.

با افزایش سن، از میزان چربی پوست سر کاسته می شود که این وضعیت می تواند موهای سر را ضعیف و شکننده تر کند. همین عامل ممکن است منجر به ریزش و کم پشتی مو ها شود.

برخی از افراد ممکن است با افزایش سن در شرایطی که به عنوان آلوپسی آندروژنتیک یا ریزش موی الگویی شناخته می شود، ریزش مو شدیدتری را تجربه کنند.

بیماری خود ایمنی

آلوپسی آره آتا نوعی ریزش مو است که بیماری های خود ایمنی ناشی می شود. در این شرایط سیستم ایمنی بدن به فولیکول های سالم مو حمله کرده و باعث ریزش آنها می شود.

در حالی که موهایتان تمیز است، آرایشگر شما ممکن است یک تکه کوچک ریزش مو در پوست سر شما پیدا کند. یا احتمال دارد در بین ابروهای خودتان یک فضای خالی ببینید و یا دچار ریزش مژه شوید. حتی برخی از مردها ممکن است یک فضای خالی را در بین ریش های خود مشاهده کنند. همه این شرایط، علائم و نشان دهنده آلوپسی آره آتا هستند. محققان غالبا علت اصلی بروز این نوع ریز مو را دوره های استرس زیاد می دانند.

در بیشتر مواقع، آلوپسی آره آتا به صورت یک یا چند لکه بدون مو به اندازه یک سکه خودش را بروز می دهد. حتی این شرایط می تواند بر روی هر موی بدن تأثیر بگذارد. ولی در موارد نادر، ممکن است شدیدتر باشد. در آلوپسی توتالیس، ریزش مو در کل پوست سر اتفاق میفتد. در آلوپسی کلی تر، کل پوست سر، صورت و بدن را تحت تأثیر قرار می دهد.

خبر خوب این است که فولیکول های مو هنوز زنده هستند. در بیشتر موارد، موها به مرور زمان خود به خود برمی گردند. با این حال، هیچ درمانی شناخته شده ای برای این وضعیت وجود ندارد و عادی است که آلوپسی آره آتا بارها و بارها بروز پیدا کند.

تزریق کورتیزون به پوست سر توسط متخصص پوست می تواند روند بهبودی این شرایط را تسریع کند. برای افرادی که ریزش موی شدیدتری دارند، نور درمانی و داروها در دسترس است.

عفونت ها

عفونت می تواند روی پوست سر تأثیر بگذارد و باعث ریزش مو شود. این شرایط زمانی اتفاق میفتد که باکتری ها، مخمر یا قارچ ها بر روی پوست سر بیش از حد رشد کرده و به فولیکول های مو حمله کنند. علائم این وضعیت ممکن است برجستگی های چرکی، قرمزی و پوسته پوسته شدن پوست سر باشد. حتی می تواند باعث احساس خارش یا حتی درد در پوست سر شود. در صورت مشاهده هر یک از این علائم، بلافاصله به متخصص پوست خود مراجعه کنید.

عفونت های قارچی پوست سر بسیار مسری هستند و شایع ترین علت ریزش مو در کودکان است. برای جلوگیری از آن، کودکان باید از به اشتراک گذاشتن کلاه و روسری خودشان خودداری کنند. درمان صحیح این وضعیت به نوع باکتری، مخمر و یا قارچ بستگی دارد. بر همین اساس پزشک معالج و یا متخصص مو شما ممکن است برای تشخیص بهتر از پوست سر نمونه برداری کند.

بیشتر عفونت های پوست سر با داروی مناسب آنتی بیوتیکی یا ضد قارچی قابل درمان هستند؛ اما عدم درمان به موقع این عفونت ها می توانند منجر به ایجاد زخم دائمی شوند. پس بهتر است برای پیشگیری از بروز هرگونه عوارض جانبی احتمالی هر چه سریع تر با یک مشاوره و یا متخصص حرفه ای پوست و مو مشورت کنید و مشاوره آنلاین بگیرید.

عوارض جانبی برخی از دارو ها

مصرف یک سری از داروها در افراد ممکن است منجر به بروز عوارض جانبی زیاد از جمله ریزش مو شود، از جمله داروهای:

• ضد اسید سایمتیدین (Tagamet)
• کلشی سین برای نقرس (Colcrys)
• ایزوترتینوئین (Accutane) برای آکنه
• استروئیدها تستوسترون و پروژسترون
• فشار خون (به عنوان مثال، کپتوپریل، لیزینوپریل)
• کاهش دهنده کلسترول (به عنوان مثال، آتورواستاتین، سیمواستاتین)

اگر هنگام شروع مصرف داروی جدید متوجه ریزش مو خود شدید، با پزشک خود مشورت کنید. آنها می توانند در مورد تغییر دوز و یا نوع دارو شما را راهنمایی کنند.

التهاب ریشه های مو

تا کنون، ما در مورد انواع غیر زخم ریزش مو بحث کرده ایم، جایی که فولیکول های مو هنوز زنده هستند و موها می توانند دوباره رشد کنند؛ اما در برخی موارد ممکن است ریزش مو با زخم همراه باشد. در این شرایط فولیکول های مو از بین می روند و موها دوباره نمی توانند رشد کنند.

التهاب، علت اصلی ریزش مو در اثر زخم است. پوست سر ممکن است قرمز به نظر برسد. علائم متداول این شرایط شامل خارش، سوزش و درد است. عفونت ها و برخی شرایط التهابی پوستی می توانند باعث تخریب فولیکول مو شوند. استفاده از روش های اصلاح کننده مو مانند حالت دادن با حرارت، درمان های شیمیایی مو و مدل موهای سفت نیز می توانند باعث زخم شدن مو شوند. برای درمان ریزش مو ناشی از التهاب، در درجه اول باید التهاب را به موقع درمان کنید.

در اکثر مواقع، متخصصان پوست بسته به علت و میزان ریزش مو، درمان را با استفاده از تجویز داروهای خاص انجام می دهند. متأسفانه بسیاری از افراد مراجعه و درمان ریزش موهای خود را به تأخیر می اندازند و در نهایت دچار زخم دائمی می شوند.

تزریق کورتیزون همراه با ماینوکسیدیل موضعی می تواند برخی از رشد موها را تحریک کند. اگر جای زخم گسترده باشد، پیوند مو می تواند یک گزینه باشد.

شیمی درمانی و پرتودرمانی

ریزش مو می تواند برای بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان که نیاز به شیمی درمانی یا پرتودرمانی دارند، یک ترس واقعی باشد. انواع سرطان ها، ناشی از سلول هایی هستند که خیلی زود رشد می کنند. از داروهای شیمی درمانی اغلب برای از بین بردن این سلول ها استفاده می شود. با این حال، از آنجا که سلول های فولیکول های موی شما نیز به سرعت رشد می کنند، شیمی درمانی نیز می تواند بر روی موهای شما تأثیر بگذارد.

پرتودرمانی که در درمان سرطان نیز استفاده می شود، ممکن است باعث ریزش مو شود؛ اما شیمی درمانی می تواند باعث ریزش مو در کل بدن شود، پرتودرمانی معمولاً فقط در ناحیه تحت درمان تأثیر می گذارد.

با هر دو نوع درمان، ریزش مو به طور کلی موقتی است و شما می توانید انتظار داشته باشید که موهای شما ظرف چند ماه دوباره رشد کند.

سخن آخر

اگر دچار ریزش مو هستید، وحشت نکنید. اولین اقدام شما مراجعه فوری به متخصص پوست و مو می باشد. بهتر است وقت خود را با استفاده از داروهای خانگی و گیاهی تلف نکنید. یک متخصص پوست و مو با تجربه، در درجه اول علت اصلی ریزش مو شما را تشخیص می دهد.

تشخیص ممکن است شامل معاینه فیزیکی مو و پوست سر شما باشد و آزمایش خون را برای کشف مواردی مانند مشکلات تیروئید یا کمبود ویتامین تجویز می کند. متخصص پوست و مو، بعد از تشخیص علت، آنها گزینه های درمانی را به شما ارائه می دهد. هرچه زودتر درمان مناسب را شروع کنید، شانس بیشتری برای رشد مجدد موهای خود دارید.

منبع:

https://www.goodrx.com/blog/most-common-causes-of-hair-loss/