پیوند پوست

پیوند پوست، نوعی عمل جراحی است که شامل برداشتن پوست از یک ناحیه از بدن و انتقال آن یا پیوند به ناحیه دیگری از بدن می شود. این جراحی ممکن است در مواردی که بخشی از بدن به دلیل سوختگی، آسیب دیدگی یا بیماری، پوشش محافظتی پوست خودش را از دست داده باشد، صورت بگیرد. پیوند پوست در بیمارستان و با استفاده از بیهوشی عمومی انجام می شود، به این معنی که شما در تمام مراحل بیهوش خواهید بود و دردی احساس نمی کنید.

چرا پیوند پوست انجام می شود؟

پیوند پوست در ناحیه ای از بدن که پوست از بین رفته است صورت می گیرد. دلایل عمده پیوند پوست شامل موارد زیر است:

• عفونت های پوستی
• سوختگی عمیق
• زخم های بزرگ و باز
• زخم بستر یا سایر زخم های پوستی که خوب ترمیم نشده اند.
• جراحی سرطان پوست

انواع پیوند پوست کدامند؟

دو نوع کلی پیوند پوست وجود دارند که عبارتند از:

پیوند با لایه بالایی پوست

پیوند با لایه بالایی پوست، شامل برداشتن لایه بالایی پوست یا همان اپیدرم و همچنین بخشی از لایه عمیق پوست است که درم نامیده می شود. این لایه ها از محل اهدا کننده گرفته می شود. سپس در منطقه ای که پوست آسیب دیده است قرار می گیرد. پیوند با لایه بالایی پوست، معمولاً از قسمت جلویی یا خارجی ران، شکم، باسن یا کمر برداشته می شوند.

از پیوند با لایه بالایی پوست، برای پوشاندن مناطق وسیع استفاده می شود. این پیوندها شکننده بوده و معمولاً ظاهری براق یا صاف دارند. همچنین ممکن است از پوست مجاور کم رنگ تر به نظر برسند. پیوند با لایه بالایی پوست، به راحتی رشد نمی کنند، بنابراین کودکانی که تحت این جراحی قرار می گیرند ممکن است با بزرگتر شدن به پیوندهای پوستی دیگری نیاز داشته باشند.

پیوند با لایه بالایی پوست، متداول ترین روش پیوند بافت در جراحی پلاستیک است. با این حال، پیوند ضخامت شکاف احتمالاً منجر به انقباض زخم، زخم هایپرتروفیک، بی نظمی رنگدانه ها می شود و بیشتر مستعد ضربه هستند.

پیوند با ضخامت کامل

پیوند با ضخامت کامل، شامل برداشتن همه اپیدرم و درم از ناحیه اهدا کننده است. پوست مورد نیاز برای این جراحی ها معمولاً از شکم، کشاله ران، بازو یا ناحیه بالای ترقوه گرفته می شود.

از پیوندهای با ضخامت کامل به طور کلی برای زخم های کوچک در قسمت های بسیار قابل مشاهده بدن مانند صورت استفاده می شود. برخلاف گرافت های با ضخامت شکاف، گرافت های تمام ضخامت به خوبی با پوست اطراف خود ترکیب می شوند و نتیجه زیبایی بیشتری خواهند داشت.

از پیوندهای با ضخامت کامل بیشتر در صورت و دست استفاده می شود. در نظر گرفتن قوام، ضخامت، رنگ و بافت با نقص های روی سطح صورت بسیار مهم است. به عنوان مثال، پوست پلک، که نازک است و تعداد کمی غده دارد، بهتر است با پوست پلک مخالف جایگزین شود. در حالی که پوست بینی ضخیم و دارای عناصر غده ای زیاد است و بهتر است با پوست ضخیم تری از ناحیه چین بینی یا ناحیه شنوایی قدامی پوشانده شود. محل مشترک اهدا کننده در جراحی دست شامل نواحی چین مچ دست و چین آرنج است. پیوند با ضخامت کامل برای اکثر زخم ها در کودکان ترجیح داده می شود. زیرا پیوندها با کودک در حال رشد، رشد می کنند و خطر انقباض اسکار را کاهش می دهند.

نحوه آماده سازی برای پیوند پوست

احتمالاً چندین هفته قبل از عمل، پزشک برنامه ریزی ها و دستورالعمل های لازم را ارائه می دهند، بنابراین وقت دارید که برای جراحی برنامه ریزی کنید.

 در مورد هر داروی تجویز شده یا بدون نسخه پزشک، زودتر از موعد به پزشک خود اطلاع دهید. برخی از داروها مانند آسپرین می توانند در ایجاد لخته در خون اختلال ایجاد کنند. پزشک ممکن است به شما دستور دهد دوز خود را تغییر دهید. یا مصرف این داروها را قبل از جراحی متوقف کنید. علاوه بر این، استعمال دخانیات یا محصولات تنباکو، توانایی شما را در بهبود پیوند پوست مختل می کند، بنابراین پزشک احتمالاً قبل از جراحی از شما می خواهد که سیگار را ترک کنید.

پزشک همچنین به شما توصیه می کند بعد از نیمه شب روز عمل، چیزی نخورید و ننوشید. این امر به منظور جلوگیری از استفراغ و خفگی در حین جراحی در صورت بیهوشی است.

شما همچنین باید با یکی از اعضای خانواده یا دوستی که بتواند شما را بعد از جراحی به خانه برساند، هماهنگ کنید. بیهوشی عمومی ممکن است باعث خواب آلودگی شما بعد از عمل شود، بنابراین تا زمانی که اثرات کاملاً از بین نرود نباید رانندگی کنید. همچنین بهتر است شخصی چند روز اول پس از جراحی در کنار شما بماند. برای انجام برخی کارها در خانه ممکن است به کمک نیاز داشته باشید.

نحوه جراحی پیوند پوست

یک جراح با برداشتن پوست از ناحیه اهدا کننده، جراحی را شروع می کند. اگر پزشک بخواهد که جراحی پیوند ضخامت شکاف را انجام دهد ، پوست از ناحیه ای از بدن و معمولا از قسمت هایی که در زیر لباس پوشیده می شود، مانند مفصل ران یا قسمت خارجی ران برداشته خواهد شد.

در جراحی پیوند با ضخامت کامل، محل های اهدا کننده ترجیحی شکم، کشاله ران، بازو یا ناحیه بالای ترقوه (استخوان یقه) است.

هنگامی که پوست از ناحیه اهدا کننده خارج شد، جراح آن را با احتیاط در قسمت پیوند قرار می دهد.سپس با استفاده از پانسمان جراحی یا بخیه ها، آن را محکم می کند.

در این روش ممکن است پزشک چندین سوراخ در پیوند را برای کشیده شدن تکه های پوست منگنه بزند. تا پوست کمتری از محل اهدا کننده برداشت کند. این سوراخ ها باعث می شود مایعات از زیر پیوند پوست تخلیه شود. جمع شدن مایعات در زیر پیوند می تواند در نتیجه جراحی تاثیر منفی داشته باشد. پزشک همچنین ناحیه اهدا کننده را با پانسمان می پوشاند.

عوارض پیوند پوست

عوامل مختلفی ممکن است باعث رد پیوند پوست شود. شایعترین عارضه هماتوم است. عوارض دیگر شامل عفونت، نیروهای برشی مکانیکی، عروق ناکافی بستر گیرنده، سروما، انتخاب نامناسب محل پیوند پوست و خطای پزشکی است. سایر عواملی که ممکن است در بهبودی بعد از پیوند پوست تأثیر بگذارد می توان به سابقه خونریزی و استفاده از انعقاد خون مانند آسپرین و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بیمار اشاره کرد. این عوامل ممکن است منجر به تشکیل لخته در زیر پیوند شود.

بسیاری از داروهای سیستمیک، مانند کورتیکواستروئیدها، داروهای شیمی درمانی و سرکوب کننده سیستم ایمنی ممکن است در بهبود زخم تداخل داشته باشند و همه این موارد باید قبل از جراحی ارزیابی شوند.

بعد از اینکه پیوند اتفاق افتاد، فاکتورهای بیشتری وجود دارد که می تواند منجر به کاهش خونرسانی به پوست پیوند زده شده و رد پیوند شود. مهمترین این موارد سیگار کشیدن است. اما دیابت شیرین، سوء تغذیه یا استفاده از داروهایی که منجر به کمبود عنصر ویتامین یا پروتئین می شود، خطر رد پیوند را نیز افزایش می دهد. درد، عفونت یا بهبودی تاخیری در محل اهدا کننده می تواند یک مشکل دشوار و طولانی مدت برای مقابله باشد.

مراقبت های بعد از پیوند پوست

بعد از جراحی، علائم حیاتی شما را کنترل شده و داروهایی برای کنترل درد تجویز می شود. در جراحی پیوند با ضخامت تقسیم شده، ممکن است نیاز به بستری چند روزه در بیمارستان داشته باشید تا پزشک مطمئن شود که پیوند و قسمتی که پوست از آن برداشته بشده، به خوبی بهبود می یابد.

باید در مدت 36 ساعت بعد از پیوند، محل پیوند شروع به توسعه رگ های خونی و اتصال به پوست اطراف آن کند. در شرایطی که بعد از مدت کوتاهی پس از جراحی این عروق خونی شروع به شکل گیری نکنند، می تواند نشان دهنده رد پیوند پوست باشد. در این شرایط ممکن است از پزشک خود بشنوید که می گوید پیوند “انجام نشده است”. رد پیوند پوست می تواند به دلایل مختلفی از جمله عفونت، جمع شدن مایعات یا خون در زیر پیوند، یا حرکت بیش از حد پیوند روی زخم رخ دهد. حتی رد پیوند می تواند در صورت سیگار کشیدن یا جریان خون ضعیف در ناحیه پیوند شده نیز رخ دهد. اگر اولین پیوند انجام نشود ممکن است به یک عمل جراحی دیگر و پیوند جدید نیاز داشته باشید.

هنگام ترک بیمارستان، پزشک نسخه ای از داروهای مسکن برای کمک به شما در کاهش درد تجویز می کند. آنها همچنین به شما در مورد نگهداری و مراقبت از محل پیوند توصیه های لازم را ارائه می دهند.

محلی که پوست از آن قسمت برداشته شده است ظرف یک تا دو هفته بهبود می یابد. اما بهبود محل پیوند کمی بیشتر طول می کشد. حداقل به مدت سه تا چهار هفته پس از جراحی، باید از انجام فعالیت هایی که باعث کشش یا آسیب به محل پیوند می شود خودداری شود. پزشک شما می گوید که چه زمانی می توانید فعالیت های روزمره خود را دوباره شروع کنید.

سخن آخر

از پیوند پوست ممکن است برای پوشاندن پوستی که آسیب دیده یا از بین رفته است استفاده شود. این روش جراحی شامل برداشتن قسمت های سالم پوست از یک قسمت از بدن برای بازگرداندن ظاهر طبیعی و یا عملکرد به قسمت دیگری از همان بدن است. جایی که پوست برداشته می شود، محل اهدا کننده نامیده می شود.

منابع:

https://www.healthline.com/health/skin-graft

https://www.sciencedirect.com/topics/medicine-and-dentistry/skin-graft