علت و علائم سرطان روده بزرگ

سرطان روده بزرگ (سرطان کولورکتال)  یک تومور بدخیم است که از دیواره داخلی روده بزرگ یا راست روده ناشی می شود. سرطان روده بزرگ سومین علت اصلی سرطان در مردان و زنان در ایالات متحده است. بیشتر سرطان های کولورکتال از پولیپ ایجاد می شوند. از بین بردن پولیپ روده بزرگ می تواند در پیشگیری از سرطان روده بزرگ کمک کند. پولیپ روده بزرگ و سرطان اولیه ممکن است علائم اولیه خاصی نداشته باشد. بنابراین، غربالگری منظم سرطان روده بزرگ مهم است. بر همین اساس ما سعی کردیم در این مقاله علت و علائم سرطان روده بزرگ را بررسی کنیم.

علت سرطان روده بزرگ

سرطان روده بزرگ از زمانی شروع می شود که روند جایگزینی طبیعی سلول های بافت داخلی کولون مختل شود. رشد و تقسیم سلول های غیر طبیعی، می توانند منجر به رشد در روده بزرگ به نام پولیپ شوند. پولیپ ها از نظر نوع متفاوت هستند، اما بسیاری از آنها تومورهای سرطانی هستند که در طی سال ها به آرامی رشد کرده اما شیوع پیدا نمی کنند. با رشد پولیپ، جهش ژنتیکی اضافی سلول ها را بی ثبات می کند. هنگامی که این تومورهای پیش سرطانی به سمت دیواره روده تغییر جهت می دهند و به سایر لایه های روده بزرگ حمله می کنند پولیپ پیش سرطانی به سرطان تبدیل می شود. در بیشتر موارد این روند کند می شود و حداقل 8 تا 10 سال طول می کشد تا از آن سلول های ناهنجار اولیه تا یک سرطان رشد پیدا می کند.

عوامل خطرسرطان روده بزرگ

متخصصان مراقبت های بهداشتی یقین دارند که سرطان کولورکتال مسری نیست و فرد نمی تواند بیماری را از بیمار سرطانی دیگری بگیرد.

عواملی که خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ فرد را افزایش می دهند، عبارتند از:

سن. افزایش سن عامل اصلی خطر سرطان روده بزرگ است. حدود 90٪ از سرطان های روده بزرگ پس از 50 سالگی تشخیص داده می شوند.

نژاد. آمریکایی های آفریقایی نسبت به نژادهای دیگر بیشتری به سرطان روده بزرگ مبتلا می شوند.

رژیم غذایی و سرطان کولورکتال. رژیم های پر چربی افراد را به سرطان روده بزرگ مستعد می کند. هضم چربی که در روده کوچک و روده بزرگ رخ می دهد و منجر به تشکیل مواد شیمیایی مسبب سرطان (سرطان زا) می شود. تحقیقات نشان می دهد رژیم های غذایی حاوی سبزیجات و غذاهای پر فیبر مانند نان های غلات سبوس دار و چربی کمتری دارند که ممکن است با اثرات سرطان زا مقابله کند.

مطالعه بیشتر: علائم سرطان روده بزرگ در مردان

پولیپ های روده بزرگ و سرطان روده بزرگ

بیشتر سرطان های کولورکتال در پولیپ های کولورکتال ایجاد می شوند. بنابراین، درمان پولیپ های خوش خیم (اما پیش سرطانی) کولورکتال می تواند از سرطان روده بزرگ جلوگیری کند. پولیپ های روده بزرگ معمولاً پولیپ های آدنوماتوز نامیده می شوند. پولیپ های روده بزرگ که در ابتدا خوش خیم هستند، آسیب بیشتری به کروموزوم می زنند تا سرطانی شوند. کولیت اولسراتیو مزمن باعث التهاب بافت داخلی روده بزرگ می شود. سرطان روده یک عارضه شناخته شده از کولیت اولسراتیو مزمن است. خطر ابتلا به سرطان پس از هشت تا 10 سال بعد از کولیت افزایش می یابد.

خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ در بیمار مبتلا به کولیت اولسراتیو نیز به محل و میزان بیماری مربوط می شود. از آنجایی که تشخیص سرطان های مرتبط با کولیت اولسراتیو در مراحل اولیه می تواند موثر باشد، به بیماران توصیه می شود که پس از هشت سال بعد از بیماری معاینات سالانه روده بزرگ را پیگیری کنند. در طی این معاینات، نمونه هایی از بافت (بیوپسی ها) برای جستجوی تغییرات پیش سرطانی در سلول های حاوی روده بزرگ انجام می شود. در صورت تشخیص تغییرات پیش سرطانی پزشک می تواند برای جلوگیری از سرطان، کل روده بزرگ را جراحی کند و بردارد.

ژنتیک و سرطان روده بزرگ

سابقه ژنتیکی، فرد عامل مهمی در بروز سرطان روده بزرگ است.

داشتن فامیل درجه یک مبتلا به سرطان روده بزرگ، به ویژه اگر سرطان قبل از سن 55 سالگی تشخیص داده شده باشد، تقریباً خطر ابتلا به این بیماری را دو برابر می کند. حتی اگر سابقه خانوادگی سرطان روده بزرگ یک عامل خطر مهم باشد، اکثریت (80٪) سرطان های روده بزرگ به طور پراکنده در بیمارانی که سابقه خانوادگی سرطان روده بزرگ ندارند، رخ می دهد. تقریباً 20٪ از سرطان ها با سابقه خانوادگی سرطان روده بزرگ همراه است. بیمارانی که ژن های سندرم سرطان کولون ارثی را به ارث برده اند، در معرض خطر ابتلا به پولیپ روده بزرگ، معمولاً در سنین جوانی هستند و در معرض خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ در اوایل زندگی قرار دارند. آنها همچنین در معرض خطر ابتلا به سرطان در اندام های دیگر هستند.

مطالعه بیشتر: 15 مواد غذایی ضد سرطان را بشناسید.

پولیپ آدنوماس خانوادگی

• FAP یکی از سندرم های سرطان کولورکتال ارثی است.
• FAP از پولیپ های روده بزرگ در دوران نوجوانی شروع می شوند.
• تقریباً این سرطان ها تا 40 سالگی می توانند رشد کنند.

این بیماران همچنین در معرض ابتلا به سرطان های دیگری مانند سرطان در غده تیروئید، معده و آمپول (بخشی از مجرای صفراوی که در آن داخل روده کوچک از کبد تخلیه می شود) و تومورهای خوش خیم به نام تومورهای دسموئید قرار دارند.FAP ناشی از جهش در یک ژن خاص به نام ژن APC است که این جهش را می توان در اکثر افراد با آزمایش های مناسب شناسایی کرد. انجام چنین آزمایشاتی برای افراد مبتلا به FAP و همچنین اعضای خانواده آنها توصیه می شود.

پولیپوزوم آدنوماتوز خانوادگی ضعیف

• AFAP یک نسخه ملایم تر از FAP است.
• اعضای مبتلا کمتر از 100 پولیپ را در روده بزرگ خود دارند.
• با این وجود، آنها هنوز در سن جوانی در معرض خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ و پولیپ معده و پولیپ های اثنی عشر هستند.

سرطان روده بزرگ غیر پولیپ ارثی

سرطان روده بزرگ غیر پولیپ ارثی، همچنین به عنوان سندرم لینچ یا HNPCC شناخته می شود و یک سندرم ارثی سرطان کولورکتال است که در آن اعضای خانواده آسیب دیده می توانند در 30 تا 40 سالگی بروز کند.

بیماران مبتلا به HNPCC در معرض خطر ابتلا به سرطان  های زیر هستند:

• سرطان رحم
• سرطان معده
• سرطان تخمدان
• سرطان مجرای ادرار
• سرطان مجاری صفراوی

سندرم پولیپوز MYH

سندرم پولیپوز MYH یک سندرم ارثی سرطان کولورکتال است که اخیراً کشف شده است. اعضای مبتلا به این سندرم معمول 10 تا 100 پولیپ در حدود 40 سالگی ایجاد می کنند و در معرض خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ هستند.

مطالعه بیشتر: شیمی درمانی سرطان روده بزرگ

علائم سرطان روده بزرگ

علائم و نشانه های سرطان روده بزرگ خاص نیستند و به دلیل تعدادی از شرایط مختلف ممکن است بروز کند. هنگامی که سرطان روده بزرگ در مراحل اولیه خود تشخیص داده شود، حتی ممکن است علائم خاصی ایجاد نکرده باشد. علائم همچنین بسته به موقعیت خاص درون روده بزرگ که تومور در آن قرار دارد می تواند متفاوت باشد.

برخی علائم و نشانه های سرطان روده بزرگ عبارتند از:

• اسهال
• یبوست
• مدفوع به رنگ تیره
• تغییر در دفع مدفوع
• تغییر در قوام مدفوع
• خون ریزی رکتوم یا خون در مدفوع

توجه داشته باشید که برخی از بیماری ها زیر می تواند علائمی داشته باشد که از سرطان روده تقلید کند:

• بیماری کرون
• دیورتیکولوزیس
• کولیت اولسراتیو
• بیماری زخم معده
• سندرم روده تحریک پذیر (روده بزرگ اسپاسم)

مطالعه بیشتر: صدای معده و سرطان روده 

تشخیص سرطان روده بزرگ

کولونوسکوپی

پزشکان معمولاً برای تأیید تشخیص و یافتن سرطان روده بزرگ، کولونوسکوپی را توصیه می کنند. در کولونوسکوپی یک لوله طولانی و انعطاف پذیر به داخل روده وارد می شود. معمولاً كولونوسكوپی نسبت به پرتوهای ایكس باریم، به ویژه در تشخیص پولیپ های كوچك، دقیق تر است. اگر پولیپ روده بزرگ یافت شود، معمولاً از طریق کولونوسکوپ برداشته و به آزمایشگاه ارسال می شود. کولونوسکوپی بهترین روش برای تشخیص سرطان روده بزرگ است. در حالی که اکثر پولیپ های برداشته شده از طریق کولونوسکوپ خوش خیم هستند، بسیاری از آنها ممکن است سرطانی و بدخیم باشند. برداشتن پولیپ های پیش سرطانی از پیشرفت سرطان جلوگیری می کند.

سیگموئیدوسکوپی

سیگموئیدوسکوپی روشی است که با استفاده از دامنه انعطاف پذیرتر برای بررسی فقط روده بزرگ و راست روده انجام می شود. این روش ساده تر از یک کولونوسکوپی انجام می شود اما محدودیت های دارد. برداشتن پولیپ و بیوپسی سرطان از طریق سیگموئیدوسکوپ قابل انجام است. اگر سرطان روده بزرگ توسط بیوپسی تأیید شود، آزمایشاتی برای تشخیص مراحل بیماری انجام می گیرد تا مشخص شود آیا سرطان در سایر اندام های بدن شیوع یافته است یا خیر. از آنجا که سرطان کولورکتال تمایل دارد به ریه ها و کبد انتشار یابد، آزمایش های مرحله بندی شامل اسکن CT ریه ها، کبد و شکم است.

نشانگر تومور

پزشک در مواردی که مشکوک به سرطان باشد، ممکن است آزمایش خون “نشانگر تومور” به نام آنتی ژن کارسینوembryonic)CEA) را توصیه کند.

CEA ماده ای است که توسط برخی از سلولهای سرطانی روده بزرگ و راست روده و همچنین برخی دیگر از سرطانها تولید می شود و گاهی اوقات در بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ به ویژه در مواردی که بیماری شیوع دارد، در مقادیر زیاد یافت می شود. میزان بالای CEA می تواند به عنوان یک آزمایش مفید برای پیگیری و تشخیص سرطان مورد استفاده قرار گیرد. با این وجود، همه بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ حتی اگر سرطان آنها شیوع نداشته باشد، CEA بالایی دارند.

علاوه بر این، برخی از بیماران بدون سرطان می توانند آزمایش خون بالا CEA را انجام دهند. به عنوان مثال، حدود 15٪ از افراد سیگاری، بدون داشتن سرطان روده بزرگ، دارای CEA بالا هستند. بنابراین از CEA برای تشخیص سرطان روده بزرگ استفاده نمی شود بلکه برای دنبال کردن اثرات درمان سرطان روده بزرگ در فرد با سابقه شناخته شده این بیماری استفاده می شود زیرا، باز هم در برخی از بیماران میزان بافت سرطانی با سطح CEA ارتباط دارد.

مراحل سرطان روده بزرگ

هنگامی که سرطان روده بزرگ تشخیص داده می شود، آزمایش های جانبی برای تعیین میزان بیماری انجام می شود. این فرآیند مرحله بندی نامیده می شود. مرحله بندی میزان پیشرفت سرطان کولورکتال را مشخص می کند. مرحله سرطان کولورکتال از مرحله اول، کمترین پیشرفت سرطان، تا مرحله چهارم، پیشرفته ترین سرطان است.

مطالعه بیشتر: خطر بروز سرطان روده در جوانان

مراحل سرطان	میزان انتشار
سرطان های روده ای I	شامل لایه های داخلی روده بزرگ یا راست روده است. احتمال درمان (پیش آگهی عالی) برای سرطان روده بزرگ روده I بیش از 90٪ است.
سرطان های مرحله II	رشد و انتشار بیشتر تومور را از طریق دیواره روده بزرگ یا راست روده به ساختارهای مجاور نشان می دهند.
سرطان های روده III	مرحله انتشار سرطان به غدد لنفاوی موضعی را نشان می دهد.
مرحله چهارم (متاستاتیک)	سرطان کولورکتال به اندام های دوردست یا غدد لنفاوی به دور از تومور اصلی متاستاز شده است.

 

در مراحل بعدی از سرطان روده بزرگ، خطر ابتلا به سرطان مکرر و مرگ ناشی از شیوع سرطان (متاستاز) افزایش می یابد. سرطانهای اولیه خطرات کمتری در بازگشت بیماری و مرگ دارند. پیش آگهی بیماری در مرحله چهارم نسبتا ضعیف است. با این وجود، حتی در مرحله IV سرطان کولورکتال (بسته به جایی که سرطان انتشار یافته است)، امکان درمان وجود دارد.

درمان سرطان روده بزرگ

جراحی شایع ترین درمان پزشکی اولیه برای سرطان روده بزرگ است.

درمان سرطان روده بزرگ به محل، اندازه و میزان شیوع سرطان و همچنین سلامت بیمار بستگی دارد. در حین جراحی، تومور، حاشیه کوچکی از روده سالم اطراف و غدد لنفاوی مجاور برداشته می شود. سپس جراح بخش های سالم روده را دوباره به همدیگر وصل می کند. در بیماران مبتلا به سرطان رکتوم، اگر سرطان در رکتوم خیلی پائین بیاید، راست روده گاهی به طور دائمی برداشته می شود. جراح سپس بر روی دیواره شکم یک دهانه (کولوستومی) ایجاد می کند که از طریق آن مدفوع از روده بزرگ دفع می شود. پرستاران آموزش دیده ویژه می توانند به بیماران در تنظیم کولستومی کمک کنند و بیشتر بیماران مبتلا به کلسترومی ها به یک سبک زندگی عادی باز می گردند. برای اکثر مبتلایان به سرطان روده بزرگ (مرحله اول و مرحله دوم)، جراحی تنها درمان مورد نیاز است.

شیمی درمانی

شیمی درمانی ممکن است به برخی از مبتلایان به سرطان مرحله II که احتمال بازگشت بیماری وجود دارد توصیه شود. با این وجود، هنگامی که سرطان روده بزرگ به غدد لنفاوی محلی (مرحله III ) انتشار یافته باشد، خطر بازگشت سرطان همچنان زیاد است. بر همین اساس پزشکان برای کاهش خطر بازگشت سرطان، درمان های جانبی با شیمی درمانی را در این شرایط توصیه می کنند. داروهای مورد استفاده برای شیمی درمانی وارد جریان خون شده و به هر سلول سرطانی که قبل از عمل به سیستم خون یا سیستم لنفاوی ریخته شده حمله می کنند. این استراتژی که شیمی درمانی کمکی نامیده می شود، خطر عود سرطان را کاهش می دهد و برای کلیه بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ مرحله III و برای برخی از بیماران با خطر بالاتر مرحله II توصیه می شود.

چندین روش مختلف برای شیمی درمانی کمکی برای درمان سرطان روده بزرگ وجود دارد. این درمان ها شامل ترکیبی از داروهای شیمی درمانی است که به صورت خوراکی یا تزریقی تجویز می شود. درمان به طور معمول در یک دوره شش ماه انجام می شود.

درمان سرطان کولورکتال مرحله IV

هنگامی که سرطان روده بزرگ از محل تومور اولیه فاصله داشته باشد، به عنوان بیماری مرحله IV توصیف می شود. در این صورت سرطان از طریق سیستم خونی یا لنفاوی عبور کرده و تومورهای جدیدی را در اندام های دیگر تشکیل می دهند. در این مرحله، سرطان روده دیگر یک مشکل موضعی نیست بلکه در عوض یک مشکل سیستمیک با سلول های سرطانی است که احتمالاً در جاهای دیگر بدن وجود دارد. در نتیجه، در بیشتر موارد بهترین درمان شیمی درمانی است که یک درمان سیستمیک محسوب می شود.

شیمی درمانی در سرطان کولورکتال متاستاتیک به اثبات رسیده است که باعث افزایش طول عمر و بهبود کیفیت زندگی بیمار می شود. عوارض جانبی شیمی درمانی به طور معمول به مراتب کمتر از عوارض جانبی سرطان کنترل نشده است. شیمی درمانی به تنهایی نمی تواند سرطان روده بزرگ متاستاتیک را درمان کند، اما می تواند امید به زندگی و کیفیت زندگی بیمار را تا دو برابر افزایش دهد.

• گزینه های شیمی درمانی برای درمان سرطان روده بزرگ بسته وضعیت بیمار متفاوت است.
• برای اکثر افراد معمولاً ترکیبی از چندین داروی شیمی درمانی توصیه می شود، در حالی که برای برخی بیماران، درمان های ساده تر ممکن است بهتر باشد.
• درمان های هدفمند، درمان های جدیدتری هستند که جنبه های خاص سلول سرطانی را هدف قرار می دهند و نسبت به شیمی درمانی سنتی عوارض کمتری دارند.
• اگر روش درمانی اول مؤثر نباشد، گزینه های بعدی برای درمان وجود دارد که می تواند به بیماران کمک کنند. پرتودرمانی در معالجه اولیه سرطان روده تنها به معالجه سرطان رکتوم محدود شده است.
• پرتودرمانی گاه به عنوان یک روش تسکین دهنده برای کاهش درد ناشی از سرطان مکرر یا متاستاتیک روده بزرگ یا راست روده استفاده می شود.

مراقبت های بعدی در سرطان روده بزرگ

پیگیری جلسات درمانی برای افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ اهمیت زیادی دارد.

در صورت بازگشت بیماری معمولاً سرطان در مکانی دوردست مانند غدد لنفاوی، کبد یا ریه ها منتشر می شود. افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ تا 10 سال بعد از تشخیص و معالجه اصلی خود در معرض خطر بازگشت سرطان قرار دارند و خطر عود در چند سال اول بسیار بیشتر است. پزشکان به بیماران توصیه می کنند تا معاینات جسمی و آزمایش خون از جمله CEA خود را هر سه ماه برای دو سال اول و سپس با مراتب کمتر پس از آن پیگیری کنند. به طورکلی بیماری با کولونوسکوپی (از شروع یک سال پس از تشخیص) و با سی تی اسکن (به طور معمول حداقل یک بار در سال برای دو تا پنج سال اول ) دنبال می شوند.

علاوه بر خطر بازگشت سرطان، بیماران ممکن است در معرض ابتلا به سرطان پروستات، پستان و تخمدان قرار بگیرند. بنابراین، بیماران باید تحت غربالگری سالانه برای پیشگیری از ابتلا به این نوع سرطان ها قرار بگیرند.

پیش آگهی سرطان روده بزرگ

سرطان های کولورکتال به طور معمول سرطان هایی در حال رشد تدریجی هستند که سال ها طول می کشد تا انتشار پیدا کنند. از آنجا که آنها اکثراً به صورت تدریجی رشد می کنند، غربالگری می تواند احتمال مرگ در اثر بیماری را تا حد زیادی کاهش دهد. همچنین مردم باید درمورد ارزش برنامه های غربالگری آموزش های لازم را ببینند. پیش آگهی برای هر سرطان اغلب به صورت مرحله ای گزارش می شود. در مورد سرطان روده بزرگ و راست روده، حدود 39٪ در مرحله محلی قبل از شیوع سرطان تشخیص داده می شوند.

• بقای پنج ساله برای این بیماران حدود 90٪ است.
• هنگامی که سرطان به غدد لنفاوی سرایت کند، میزان بقای پنج ساله حدود 71٪ است.
• میزان بقای پنج ساله برای سرطان مرحله چهارم، تا حدود 14٪ کاهش می یابد.

پیشگیری از سرطان روده بزرگ

مؤثرترين راه پيشگيري از سرطان روده بزرگ، تشخيص زودرس و از بين بردن پوليپ هاي روده بزرگ قبل از بروز سرطان است. حتی در مواردی که سرطان تازه شروع شده، تشخیص زودرس با برداشتن جراحی سرطان قبل از شیوع بیماری در اندام های دیگر، احتمال بهبودی را افزایش می دهد. فعالیت بدنی منظم و مصرف آسپرین خطر ابتلا به سرطان روده را کاهش می دهد. استفاده از استروژن ترکیبی و پروژستین در درمان جایگزینی هورمون خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ در زنان یائسه را کاهش می دهد.

مشاوره و آزمایش ژنتیک

اکنون آزمایش خون برای تست سندرم سرطان روده بزرگ ارثی در دسترس است.

خانواده هایی که دارای چندین عضو با سابقه ابتلا به سرطان روده بزرگ، پولیپ روده بزرگ، سرطان در سنین پایین و سایر سرطان هایی مانند سرطان مجرای ادرار، رحم، اثنی عشر و موارد دیگر هستند، ممکن است از تحت مشاوره ژنتیک و احتمالاً با آزمایش ژنتیکی قرار بگیرند.

مزایای مشاوره ژنتیکی به دنبال آزمایش ژنتیک عبارتند از:

• کاهش نگرانی اعضای خانواده
• شناسایی اعضای خانواده در معرض خطر
• شناسایی اعضای پرخطر به طوری که غربالگری ممکن است برای جلوگیری از سرطان های دیگر انجام شود.

رژیم غذایی برای جلوگیری از سرطان روده بزرگ

افراد می توانند با کاهش مصرف چربی و افزایش فیبر در رژیم غذایی، عادات غذایی خود را تغییر دهند.

منابع عمده چربی عبارتند از:

• لبنیات
• گوشت
• تخم مرغ
• سس سالاد
• روغن هایی که در پخت و پز استفاده می شوند.

فیبر بخشی نامحلول و غیر قابل احتراق از مواد گیاهی موجود در میوه ها، سبزیجات و نان های غلات سبوس دار و غلات است. فرض بر این است كه فیبر زیاد در رژیم غذایی منجر به ایجاد مدفوع حجیم می شود كه می تواند روده ها را از عوامل سرطان زا نجات دهد. علاوه بر این، فیبر به انتقال سریعتر مواد مدفوع از طریق روده کمک می کند.

غربالگری سرطان روده بزرگ

آزمایش های غربالگری مختلفی برای سرطان کولورکتال وجود دارند:

• تست مدفوع
• کولونوسکوپی
• سیگموئیدوسکوپی
• آزمایش DNA مدفوع
• کولونوسکوپی دیجیتال

کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده (USPSTF) اکیداً توصیه می کند که غربالگری در بزرگسالان با خطر متوسط ​​از 50 سالگی آغاز شود.

آزمایش خون مدفوع (FOBT)

تومورهای روده بزرگ و راست روده به آرامی در مدفوع رسوب می کنند و منجر به خون در مدفوع که معمولاً با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست می شود. این تست ها هم مناسب و هم ارزان هستند.

دو نوع آزمایش خون مخفی مدفوع وجود دارد:

گائواک FOBT

• در این آزمایش مقدار کمی از مدفوع بیمار در هنگام افزودن یک ماده شیمیایی آزمایش می شود.
• معمولاً در این آزمایش سه نمونه متوالی مدفوع جمع آوری می شود.

نوع دیگر FOBT

•  یک آزمایش ایمونوشیمیایی است که در آن محلول مخصوصی به نمونه مدفوع اضافه و تجزیه و تحلیل می شود.
• آزمایش ایمونوشیمیایی یک آزمایش کمی است که برای تشخیص پولیپ و سرطان حساس تر و خاص تر انجام می گیرد.

فردی که خون خفیف مدفوع آن ها مثبت ارزیابی می شود، احتمالا ابتلا به پولیپ روده بزرگ و 30٪ -5٪ احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ را دارند. سرطان های روده بزرگ که در این شرایط یافت می شوند، کوچک هستند و انتشار نیافته و پیش آگهی طولانی مدت بهتری دارند.

• البته وجود خون در مدفوع همیشه به معنی سرطان نیست.
• بسیاری از شرایط دیگر می تواند باعث ایجاد خون در مدفوع شود.

اما، بیمارانی که آزمایش خون مثبت مدفوع دارند، باید برای ارزیابی سرطان روده بزرگ و تشخیص منبع خون تحت ارزیابی های بیشتری قرار بگیرند. از طرفی هم بسیاری از بیماران مبتلا به پولیپ روده بزرگ، در مدفوع آن ها خونی وجود ندارند. در بیمارانی که مشکوک به پولیپ کولورکتال هستند و در افرادی که در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به پولیپ های روده بزرگ و سرطان قرار دارند، غربالگری سیگموئیدوسکوپی های انعطاف پذیر یا کولونوسکوپی حتی اگر FOBT منفی باشد انجام می شود.