آراکنوئیدیت چیست؟

آراکنوئیدیت یک بیماری عصبی است که باعث درد در پشت، درد پرینه (فضای بین اندام تناسلی و راست روده)، بازوها و پاها می شود. آراکنوئیدیت همچنین می تواند بینایی و تحرک فرد را تحت تاثیر قرار دهد. این وضعیت زمانی ایجاد می‌شود که بافت‌هایی که از مغز، اعصاب و نخاع محافظت می‌کنند، معمولاً در اثر یک آسیب تروماتیک آسیب ببینند. در این مقاله به علل و انواع آراکنوئیدیت و همچنین نحوه مدیریت درد و سایر علائم می پردازیم.

آراکنوئیدیت یک اختلال عصبی پیشرونده است. آراکنوئیدیت زمانی رخ می دهد که عنکبوتیه آسیب دیده باشد. عنکبوتیه بخشی از گروهی از غشاء است که اعصاب مغز و نخاع را تحت فشار قرار می دهد. وقتی این قسمت آسیب ببیند، اعصاب ممکن است به درستی عمل نکنند.

آسیب به ماده عنکبوتیه می تواند باعث تورم و التهاب شود. این تورم می تواند باعث شود اعصاب ستون فقرات به هم بچسبند و عملکرد اعصاب را تغییر داده و باعث درد شدید شود.

آراکنوئیدیت تقریباً همیشه در اثر آسیب ایجاد می شود. برخی گزارش‌ها معتقدند که آراکنوئیدیت ارثی وجود دارد، اما بیشتر افراد مبتلا به آراکنوئیدیت به دلیل آسیب به ستون فقرات به این بیماری مبتلا می‌شوند.

آراکنوئیدیت یک اختلال پیشرونده است، به این معنی که اگر درمان نشود ممکن است در طول زمان بدتر شود. در برخی افراد، می تواند ناتوان کننده باشد.

علائم آراکنوئیدیت

علائم آراکنوئیدیت از فردی به فرد دیگر متفاوت است و می تواند در طول زمان تغییر کند. در مراحل اولیه بیماری، برخی از افراد مبتلا به آراکنوئیدیت، به اشتباه تصور می کنند که آسیب عضلانی یا مفصلی دارند.

در حالی که عضلات و مفاصل ممکن است آسیب ببینند، منبع درد عصبی است. بنابراین ماساژ و استراتژی‌های مشابه، علائم را تسکیم نمی‌دهند. شایع ترین علائم آراکنوئیدیت، عبارتند از:

درد عصب
ضعف عضلانی
زنگ زدن در گوش
تغییرات در شنوایی
تغییرات در بینایی
درد مفاصل یا ماهیچه
مننژیت یا تورم مننژ
احساسات غیرطبیعی، مانند سوزش یا سوزن سوزن شدن

در موارد کمتر، افراد مبتلا به آراکنوئیدیت ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:

میگرن
خستگی مزمن
مشکلات ادراری
ناتوانی در عرق کردن
تورم مغز (هیدروسفالی)
حرکات غیرعادی یا غیرقابل کنترل بدن

انواع آراکنوئیدیت

پزشکان آراکنوئیدیت را به چندین زیرگروه طبقه بندی می کنند. شناخت نوع آراکنوئیدیت یک فرد می تواند به پیش بینی علائم کمک کند. انواع آراکنوئیدیت، عبارتند از:

نئوپلاستیک: شکلی از آراکنوئیدیت ناشی از سرطان است.
ارثی: شکل نادری از آراکنوئیدیت است که به دلیل نقص ژنتیکی در مننژ رخ می دهد.
آراکنوئیدیت استخوانی: این بیماری زمانی رخ می دهد که عنکبوتیه به استخوان متصل می شود.
مغزی: آراکنوئیدیت مغزی غشای اطراف مغز را تحت تأثیر قرار می دهد و اغلب باعث سردردهای شدید می شود.
چسبنده: شدیدترین و پیشرونده‌ترین نوع این وضعیت است و زمانی رخ می‌دهد که اعصاب نخاعی به دلیل التهاب عنکبوتیه به هم بچسبند.
اپتوشیاسماتیک: این آراکنوئیدیت عصب بینایی را تحت تاثیر قرار می دهد. حتی می تواند باعث از دست دادن شدید یا کامل بینایی شود.

علل آراکنوئیدیت

اپیدورال گاهی اوقات می تواند منجر به آراکنوئیدیت شود. علت آراکنوئیدیت ممکن است بر نوع آن در فرد و همچنین طول عمر بیمار و برنامه درمانی آنها تأثیر بگذارد. شایع ترین علل آن، عبارتند از:

سوراخ کمری
سرطان در ستون فقرات یا اطراف آن
تزریق به ستون فقرات، مانند پس از اپیدورال
عفونت های ویروسی و باکتریایی ستون فقرات
آسیب فیزیکی به ستون فقرات، مانند تصادف رانندگی
میلوگرافی، هنگامی که یک رنگ به ستون فقرات تزریق می شود.
قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی که به مننژها آسیب می رساند.
آسیب حین جراحی ستون فقرات که حدود 60 درصد موارد را تشکیل می دهد.

تعداد بسیار کمی از موارد آراکنوئیدیت ژنتیکی هستند.

درمان و تشخیص آراکنوئیدیت

تشخیص آراکنوئیدیت ممکن است دشوار باشد. زیرا علائم آن مشابه علائم سایر مشکلات عصبی در کمر هستند. دانستن اینکه اخیراً جراحی ستون فقرات، آسیب یا تزریق اپیدورال انجام داده اید، می تواند به پزشک کمک کند تا روی نوع آراکنوئیدیت تمرکز کند.

برای تشخیص این وضعیت، پزشک ممکن است یک معاینه عصبی انجام دهد. آنها رفلکس های شما را بررسی می کنند و به دنبال هر نقطه ضعفی می گردند.

برای تأیید تشخیص، پزشکان MRI از ناحیه کمر انجام می دهند. MRI از آهنرباهای قدرتمند و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از داخل بدن شما استفاده می کند. رنگ کنتراست می تواند به برجسته کردن آسیب دیدگی بیشتر در تصاویر کمک کند.

درمان مدیریت درد ممکن است برای مبتلایان به آراکنوئیدیت مفید باشد. این بیماری نادر است، بنابراین تشخیص آن ممکن است نیاز به آزمایشات زیادی داشته باشد. حتی تشخیص آن مدتی طول بکشد. هیچ آزمایش استانداردی برای تشخیص آراکنوئیدیت وجود ندارد، اما ممکن است از آزمایش های تصویربرداری استفاده شود. این شامل:

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
اسکن توموگرافی محوری کامپیوتری (CAT)

همچنین ممکن است از الکترومیوگرام (EMG) برای تعیین شدت آسیب استفاده شود. این آزمایش از تکانه های الکتریکی برای بررسی میزان عملکرد اعصاب استفاده می کند. درمان بیماری ممکن است دشوار باشد. ناحیه اطراف نخاع ظریف است و حتی آسیب جزئی می تواند عواقب شدیدی داشته باشد.

جراحی ممکن است اما همیشه توصیه نمی شود. چون جراحی همیشه موثر نیست و ستون فقرات را در معرض آسیب احتمالی بیشتر قرار می دهد. حتی زمانی که جراحی موثر باشد، فواید آن معمولا موقتی است.

اکثر پزشکان به جای آن علائم را با استفاده از تکنیک های مختلف مدیریت می کنند. این شامل:

فیزیوتراپی

طیف وسیعی از تکنیک های فیزیوتراپی ممکن است به کاهش درد و جلوگیری از آسیب بیشتر کمک کند. ورزش درمانی می تواند عضلات را تقویت کند و به فرد در مدیریت درد کمک کند. ماساژ ممکن است تنش عضلانی ناشی از درد را کاهش دهد، در حالی که آب درمانی می تواند به طور موقت به درد عصبی کمک کند. برخی افراد متوجه می‌شوند که کیسه های آب سرد یا گرم که روی نخاع یا ناحیه دردناک بدن اعمال می‌شود می‌تواند به طور موقت التهاب را تسکین دهد.

داروهای ضد درد

داروهای ضد درد شامل داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID)، داروهای استروئیدی و داروهای ضد درد مخدر مانند مواد افیونی است. داروی صحیح به طیف وسیعی از عوامل بستگی دارد، از جمله داروهای دیگری که فرد مصرف می‌کند و اینکه آیا او عوارض جانبی دارد یا خیر.

تحریک اعصاب

درمان‌هایی که اعصاب یا نخاع را تحریک می‌کنند ممکن است علائم بیمار را تا حدودی تسکین دهند. دو گزینه امیدوار کننده عبارتند از:

تحریک طناب نخاعی: در این روش از دستگاهی برای ارسال سیگنال الکتریکی به طور مستقیم به نخاع استفاده می شود که می تواند تسکین مداوم درد را ارائه دهد.
تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS): مشابه محرک طناب نخاعی، واحد TENS برای تسکین درد و بهبود حرکت، الکتریسیته را به ناحیه دردناک انتقال می دهد.

حمایت روانی

زندگی با درد مزمن ممکن است دشوار باشد. درمان می تواند به برخی از افراد با تغییر طرز فکرشان در مورد درد و ارائه حمایت عاطفی کمک کند تا با آن مقابله کنند. برخی از پزشکان همچنین از گروه های حمایتی برای افراد مبتلا به درد مزمن یا بیماری های نادر کمک می گیرند. این گروه‌ها ممکن است به افرادی که درد دارند کمک کنند منابع جدیدی برای تسکین علائم خود پیدا کنند، درمان‌های مؤثر سبک زندگی را به اشتراک بگذارند و کمتر احساس تنهایی کنند.

درمان های جایگزین

علائم برخی از افراد با داروهای جایگزین از جمله طب سوزنی، تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی یا داروهای هومیوپاتی تسکین پیدا می کنند. برای تعیین اینکه چگونه داروهای جایگزین برای درمان علائم آراکنوئیدیت موثر هستند، به مطالعات بیشتری نیاز است.

پیش آگهی آراکنوئیدیت

آراکنوئیدیت قابل مدیریت است، نه درمان. با درمان مناسب می توان یک زندگی عادی داشت. با این حال، افراد مبتلا به این بیماری ممکن است نیاز به تغییر رویکرد درمانی خود با تغییر علائم داشته باشند. بسیاری از بیماران متوجه می شوند که علائم آنها حتی با مراقبت های پزشکی عالی، بدتر می شود. صحبت کردن با پزشک در مورد هر یک از علائم، بهترین شانس را برای تسکین آن علائم ارائه می دهد. هیچ راهی برای پیش بینی چگونگی پیشرفت آراکنوئیدیت در هر مورد وجود ندارد. تشخیص نوع آراکنوئیدیت ممکن است کمک کننده باشد، اگرچه حتی در بین افراد مبتلا به همان نوع آراکنوئیدیت نیز تنوع قابل توجهی وجود دارد.

آراکنوئیدیت یک وضعیت پزشکی ناامید کننده و بالقوه ناتوان کننده است. در حالی که قابل درمان نیست، انواع درمان ها می توانند تسکین دهنده باشند. افراد مبتلا به آراکنوئیدیت سزاوار این هستند که زندگی خود را تا حد امکان راحت بگذرانند و باید سوالات زیادی از پزشک خود بپرسند. انجام این کار می تواند به آنها کمک کند تا بهترین درمان ممکن را شناسایی کنند.

سخن آخر

آراکنوئیدیت یک وضعیت دردناک ستون فقرات است. این شامل التهاب عنکبوتیه است که وسط سه غشا قرار می گیرد و مغز و اعصاب نخاع را احاطه کرده و از آن محافظت می کند.

التهاب در عنکبوتیه می تواند پس از جراحی، آسیب نخاعی، عفونت و یا تحریک ناشی از مواد شیمیایی تزریق شده به ستون فقرات شروع شود. این التهاب به اعصاب ستون فقرات آسیب می رساند. التهاب همچنین می تواند بر جریان مایع مغزی نخاعی تأثیر بگذارد. این همان مایعی است که از مغز و نخاع محافظت می کند.

آسیب به اعصاب می تواند منجر به علائم عصبی مانند درد شدید، سردرد شدید، بی حسی و گزگز و مشکل در حرکت شود. علائم شما بستگی دارد به این که کدام اعصاب یا نواحی نخاع در اثر التهاب آسیب دیده است. آراکنوئیدیت اغلب باعث درد شدید در ناحیه آسیب دیده می شود که می تواند شامل کمر، باسن یا پاها باشد. درد ممکن است مانند شوک الکتریکی یا احساس سوزش باشد. می تواند در پشت و پایین پاهای شما منتشر شود. درد ممکن است هنگام حرکت بدتر شود.