صرع غایب

صرع غایب

صرع غایب شامل از دست دادن ناگهانی هوشیاری است. صرع غایب در کودکان شایع تر از بزرگسالان هست. شخصی که دچار تشنج غایب می شود ممکن است چند ثانیه به اطراف خیره شود و سپس، سریع به سطح عادی هوشیاری خودش برگردد. این نوع تشنج معمولاً منجر به آسیب جسمی نمی شود. تشنج غایب معمولاً با داروهای ضد تشنج قابل کنترل است اما در برخی از کودکان منجر به تشنج های دیگری هم می شود. تشنج، نوعی از تشنج های شروع عمومی هستند، یعنی در هر دو طرف مغز همزمان شروع می شوند.

اصطلاح قدیمی تر صرع غایب، تشنج های خرده ریز می باشد. آن ها بطور ناگهانی شروع و به پایان می رسند و تنها چند ثانیه طول می کشند. تشنج غایب می تواند به قدری کوتاه باشد که بعضی اوقات با آفتاب زدگی اشتباه گرفته می شود و ممکن است ماه ها تشخیص داده نشوند.

علت صرع غایب

به نظر می رسد صرع غایب در کودکان جنبه ژنتیکی دارد. به طور کلی، تشنج از تکانه های الکتریکی غیر طبیعی از سلول های عصبی (نورون ها) در مغز ناشی می شود. سلول های عصبی مغز به طور معمول سیگنال های الکتریکی و شیمیایی را به کل بدن، می فرستند. در افرادی که تشنج دارند، فعالیت الکتریکی معمول مغز تغییر می کند. در طول صرع غایب، این سیگنال های الکتریکی بارها و بارها در یک الگوی سه ثانیه ای تکرار می شوند. تشنج ممکن است سطح هورمون های مغز را تغییر دهند.

عوامل خطر صرع غایب

برخی از عوامل، احتمال بروز بیماری را در کودکان افزایش می دهند، از جمله:

جنسیت، تشنج غایب در دختران شایع تر است.

همین الان رایگان سوالتو از بهترین پزشکان و متخصصان بپرس.کلیک کنید!!!

سن، تشنج غایب در کودکان بین 4 تا 14 سال بیشتر دیده می شود.

سابقه خانوادگی، تقریبا نیمی از کودکان مبتلا به تشنج غایب سابقه خانوادگی ابتلا به این بیماری را دارند.

علائم صرع غایب

علائم تشنج غایب، ممکن است بدون هیچ گونه سردرگمی، سردرد یا خواب آلودگی ایجاد شود و حدود 10 الی 20 ثانیه طول بکشند.

علائم و نشانه های تشنج غایب شامل موارد زیر است:

پلک زدن
مالیدن انگشت ها بهمدیگر
توقف ناگهانی در حرکت بدن
لب زدن و یا تکان خوردن لب

پس از بروز علائم صرع غایب و بازگشت سطح هوشیاری، فرد هیچ چیزی از اتفاقی که رخ داده است را به یاد نمی آورد. بعضی از افراد روزانه حملات زیادی از این موارد را تجربه می کنند. این حملات در فعالیت های مدرسه یا روزانه فرد تداخل ایجاد می کند. ممکن است علائم در کودک تا مدتی تشخیص داه نشوند، زیرا خیلی کوتاه و مختصر هستند. کاهش توانایی در یادگیری کودک می تواند اولین نشانه اختلال صرع غایب باشد.

مراجعه به پزشک در صرع غایب

در صورت مشاهده علائم زیر به پزشک مراجعه کنید:

اگر علائم بیش از چند دقیقه تا ساعت طول کشیده اند.
اولین باری که متوجه بروز علائم در کودکان خود شده اید.
در صورتی که نوع جدیدی از علائم را درکودک خود مشاهده کردید.
علیرغم مصرف داروهای ضد تشنج، علائم همچنان ادامه پیدا می کنند.

وقتی افراد دچار تشنج غایب می شوند، نسبت به آنچه که در اطراف آن ها رخ می دهد، آگاهی ندارند. به عنوان مثال، اگر کسی در هنگام تشنج با آن ها صحبت کند فرد متوجه صحبت طرف مقابل نمی شوند و نمی تواند به او جوابی بدهد. اگر فردی هنگام صحبت کردن دچار صرع غایب شود در وسط حرف زدن و حتی میان جمله، صحبت کردن را متوقف می کند و طرف مقابل فکر می کند، او مکث کرده است و متوجه شروع و یا پایان تشنج و چیزی که اتفاق افتاده نشود و فقط فکر کند او گیج و منگ است.

انواع صرع غایب

دو نوع تشنج غیاب وجود دارد که ممکن است کمی با هم فرق داشته باشند. هر دو نوع تشنج نسبتا کوتاه می باشد و اغلب افراد در ابتدا متوجه آن ها نمی شوند. این تشنج ها ممکن است آنقدر سریع اتفاق بیفتند که هیچ کس متوجه بروز آن ها نشود.

تشنج غایب معمولی

تشنج غایب معمولی رایج ترین هستند. فرد ناگهان تمام فعالیت های خودش را متوقف می کند و به فضا خیره می شود. ممکن است چشم های کودک به سمت بالا بچرخند و شروع به پلک زدن کنند. تشنج غایب معمولی معمولاً کمتر از 10 ثانیه طول می کشد.

تشنج غایب آتیپیک

تشنج غایب آتیپیک طولانی تر می باشد و شروع و پایان کندتر داشته و علائم متفاوتی را به همراه دارد . این تشنج معمولاً با خیره شدن به فضا، شروع می شود و باعث تغییراتی در توانایی و حرکت ماهیچه های فرد می شود. تشنج غیاب غیرعادی 20 ثانیه یا بیشتر طول می کشد. پلک زدن بیش از حد شبیه لرزش پلک، لب زدن یا حرکاتی مانند جویدن و مالش انگشتان به یکدیگر از علائم تشنج غایب آتیپیک می باشد.

عوارض صرع غایب

تشنج غایب می تواند در کودکان باعث بروز برخی عوارض شود، از جمله:

کودک برای جلوگیری از تشنج باید در طول زندگی از داروهای ضد تشنج استفاده کند، و حتی ممکن است او مبتلا به تشنج کامل مانند تشنج عمومی تونیک – کلونیک شود.

سایر عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد:

اختلال در یادگیری
مشکلات رفتاری
انزوای اجتماعی

تشخیص صرع غایب

برای تشخیص تشنج صرع غایب پزشک توضیحات مفصلی در مورد بیماری فرد می پرسد و معاینه جسمی را انجام می دهد. برای تشخیص صرع غایب، آزمایشاتی که پزشک ممکن است تجویز کند شامل موارد زیر می باشد:

الکتروانسفالوگرافی

EEG نوار مغز بدون درد است و امواج فعالیت الکتریکی در مغز را اندازه گیری می کند.امواج مغزی از طریق گیرنده های کوچک متصل به پوست سر به دستگاه EEG منتقل می شوند. تنفس سریع در طول الکتروانسفالوگرافی می تواند باعث تشنج غایب شود. الگوی نوار مغز در افراد مبتلا به صرع غایب با الگو افراد طبیعی متفاوت است.

اسکن مغزی

در صورت عدم وجود تشنج، مطالعات تصویربرداری از مغز مانند تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) صورت می گیرید. آزمایشاتی مانند MRI می تواند تصاویر بهتری از مغز تهیه کنند، که به رد و یا تایید کردن مشکلات دیگر مانند سکته یا تومور مغزی کمک می کند.

درمان صرع غایب

پزشک احتمالاً با کمترین دوز داروهای ضد تشنج، درمان را شروع کرده و به تدریج مقدار دوز مصرف دارو را برای کنترل تشنج افزایش می دهد. کودکان ممکن است مصرف داروهای ضد تشنج را تحت نظر پزشک پس از دو سال بدون بروز هیچ عوارضی قطع کنند . عوارض جانبی احتمالی داروهای تجویز شده برای تشنج غایب شامل تهوع، استفراغ، خواب آلودگی، اختلال در خواب و بیش فعالی می باشد.

داروهای ضد صرع در بارداری خطر بروزنقص مادرزادی در کودکان را افزایش می دهد برای همین پزشکان به زنان باردار توصیه می کنند از مصرف خودسرانه دارو های ضد صرع در دوران بارداری جلوگیری کنند.
در هر 7 نفر از 10 کودک مبتلا به تشنج غایب، ممکن است بیماری تا سن 18 سالگی از بین برود. در این صورت کودک در بزرگسالی به دارو نیازی ندارند. اما برخی کودکان شاید مجبور شوند مصرف دارو را در طولانی مدت ادامه بدهند. .یک متخصص مغز و اعصاب می تواند در مورد نوع و دوز دارو، عوارض و پیش آگهی درمان به بیمار کمک کند.

سبک زندگی و درمان خانگی صرع غایب

بیشتر افراد مبتلا به صرع با مصرف به موقع دارو و سایر تغییرات سبک زندگی خود، زندگی کامل و فعالی دارند. اما در بعضی مواقع صرع می تواند، مدیریت رویدادهای بزرگ و کوچک بیمار را به چالش بکشد. بسته به سن و شدت و نوع صرع، ممکن است بیمار در برخی موارد نیاز به حمایت اطرافیان داشته باشد.

رژیم درمانی

پیروی از رژیم غذایی پر چربی همراه با کربوهیدرات های کم، معروف به رژیم کتوژنیک، می تواند در کنترل تشنج موثر باشد . رژیم کتوژنیک تنها در صورتی مورد استفاده قرار می گیرد که داروهای معمولی ضد صرع نتوانند تشنج را کنترل کنند. حفظ این رژیم آسان نیست، اما در کاهش تشنج در برخی از افراد موفق می باشد. تنوع در رژیم غذایی پر چرب همراه با کربوهیدرات های کم، مانند شاخص گلیسمی و رژیم های غذایی اصلاح شده اتکینز، به اندازه رژیم کتوژنیک محدود کننده نیستند و می توانند در بهبود علائم صرع مفید باشند.

راهکارهای بهبود علائم در کودکان

برای بهبود علائم صرع در کودکان بهتر است راهکارهای زیر رعایت شوند:

دارو ها ی صرع باید به درستی مصرف شوند. تحت هیچ شرایطی نباید دوز دارو بدون مشورت با پزشک تغییر داد.
بیمار باید خواب کافی داشته باشد. کمبود خواب می تواند باعث تشنج شود. بیماران مبتلا به صرع حتما باید استراحت کافی داشته باشند. استرس و کمبود خواب می تواند باعث تشنج شود. در صورت بروز اختلالات خواب، بهتر است بیمار به پزشک مراجعه کند. حتی یادگیری روش های مقابله با استرس می تواند در مدیریت استرس و اضطراب به فرد کمک می کند.
بیمار بهتر است یک دستبند هشدار پزشکی داشته باشد. در صورت بروز حوادث دیگر و حملات صرع دستبند هشدار پزشکی به پرسنل اورژانس کمک می کند تا در اولین فرصت تشخیص دهد که فرد صرع دار د و بهترین روند درمانی متناسب با وضعیت بیمار را انجام دهد.
از پزشک در مورد محدودیت های رانندگی یا تفریحی سؤال شود. افرادی که دارای اختلال تشنج هستند باید برای مدت زمانی مشخص برخی فعالیت های خودش را مانند رانندگی را کنار بگذارد. در این موارد بیمار حتما باید با پزشک خود مشورت کند. با درمان مناسب، افراد مبتلا به صرع می توانند تقریباً در هر شغلی با خیال راحت مشغول شوند. اما، مشاغل خاصی که در آن خطرات زیادی برای امنیت عمومی وجود دارد ممکن است گزینه مناسبی برای این بیماران نباشد.

مقابله و پشتیبانی

اگر مبتلا به اختلال تشنج هستید، ممکن است نسبت به آینده خود، احساس اضطراب یا استرس داشته باشید. استرس می تواند روی سلامت روانی شما تأثیر بگذارد، بنابراین بهتر است در مورد احساسات خود با پزشک صحبت کنید.

مراقبت در منزل

از کمک خواستن نترسید. داشتن سیستم پشتیبانی قوی برای زندگی با هر شرایط پزشکی بسیار مهم است. اعضای خانواده بیماران مبتلا به صرع غایب می توانند پشتیبان خوبی برای بیمار باشند. پس بیمار بهتر است در مورد بیماری و شرایط بیماری خودش با خانواده صحبت کند تا آن ها با درک مناسب از شرایط و بیماری فرد بتوانند، از او مراقبت و پشتیبانی کنند.

مراقبت در مدرسه

والدین کودکان مبتلا به صرع غایب، می توانند با معلمان و مربیان فرزند خود در مورد بیماری کودک صحبت کنند تا در صورت بروز تشنج در مدرسه آن ها بدانند چه اقداماتی را انجام دهند.

آمادگی برای مراجعه به پزشک

در صورت تشخیص صرع، ممکن است بیمار به عصب شناس ارجاع داده شود. برای آمادگی بیشتر قبل از مراجعه به پزشک بهتر است در مورد فرزند خود علائمی را که مشاهده کردید حتی آن هایی که ممکن است به تشنج ربط نداشته باشند را بنویسید. لیستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل های بیمار یا فرزندتان را تهیه کنید.

در صورت تشنج، برخی از سؤالات اساسی که باید از پزشک بپرسید، عبارتند از: