خونریزی واژینال

خونریزی واژینال ممکن است علائمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ از قاعدگی یا سایر اختلالات رایج از جمله پلی منوره (سیکل قاعدگی کمتر از 21 روز)، اولیگومنوره (سیکل قاعدگی بیش از 38 روز)، آمنوره (عدم قاعدگی برای 90 روز) و متروراژی (دوره قاعدگی بیش از هفت روز ) باشد. این علامت اغلب با استفاده از روش های پیشگیری از بارداری قابل درمان است.

خونریزی واژینال چیست؟

در خونریزی واژینال معمولاً با قاعدگی ماهانه همراه است، چرخه ای که در زنان از 10 تا 15 سالگی شروع می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود و تا یائسگی در حدود 45 تا 55 سالگی ادامه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یابد. خونریزی مرتبط با چرخه قاعدگی ممکن است از نظر زمان، طول یا مقدار متفاوت و متغیر باشد. با این حال، خونریزی واژینال احتمال دارد جدا از چرخه قاعدگی رخ دهد.

سایر اختلالات شایع مربوط به خونریزی واژینال، عبارتند از:

• پلی منوره. سیکل قاعدگی کمتر از 21 روز (قاعدگی های مکرر). طول چرخه از روز اول یک جریان تا اولین روز جریان بعدی محاسبه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود و معمولاً بین 24 تا 38 روز است.
• الیگومنوره. سیکل قاعدگی بیش از 38 اما کمتر از 90 روز (چند دوره) است.
• آمنوره. دوره بدون قاعدگی به مدت 90 روز یا بیشتر است.
• متروراژی. قاعدگی است که بیش از هفت روز طول می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کشد، یا لکه بینی که بین قاعدگی اتفاق می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌افتد. مدت زمان طبیعی قاعدگی سه تا پنج روز است. این وضعیت ممکن است خونریزی بین قاعدگی نیز نامیده شود.

چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به خونریزی واژن هستند؟

خونریزی غیرمعمول واژینال ممکن است در هر سنی رخ دهد. هنگامی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که یک زن برای اولین بار پریود می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، ممکن است در دو سال اول همیشه طبق یک برنامه منظم رخ ندهد. همین امر در سال های منتهی به یائسگی نیز صادق است. در طول این دوران پیش از یائسگی، تعداد روزهای بین پریودها ممکن است تغییر کند، به طور کلی حذف شود، یا خونریزی ممکن است به طور غیرمعمول شدید یا سبک باشد.

دلایل خونریزی واژینال

عفونت 

در این شرایط عفونت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند در حفره لگن یا دستگاه ادراری رخ دهد.

هورمون درمانی

هورمون درمانی (HT) برای درمان علائم یائسگی استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. سن، سابقه پزشکی خانوادگی، سابقه پزشکی شخصی و شدت علائم یائسگی عواملی هستند که ممکن است بر تصمیم شما برای انجام هورمون درمانی تأثیر بگذارند. با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات HT، اشکال مختلف HT و سایر گزینه های جایگزین مشورت کنید.

به طور کلی، هیچ محدودیت زمانی برای مدت زمان مصرف هورمون درمانی وجود ندارد. شما باید کمترین دوز هورمون درمانی را مصرف کنید و به معاینات منظم خود ادامه دهید. اگر در حین مصرف HT دچار یک وضعیت پزشکی جدید شدید، به پزشک خود مراجعه کنید تا در مورد اینکه آیا ادامه مصرف HT همچنان بی خطر است یا خیر راهنمایی لازم را دریافت کنید.

زایمان زودرس

زایمانی که قبل از هفته سی و هفتم بارداری اتفاق می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌افتد. زایمان زودرس ممکن است منجر به تولد نوزاد نارس شود. با این حال، اغلب می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان زایمان را متوقف کرد تا به کودک فرصت بیشتری برای رشد و تکامل در رحم داده شود. درمان‌های متوقف کردن زایمان زودرس شامل استراحت در بستر، مایعاتی که به صورت داخل وریدی (در رگ شما) تزریق می‌شود و داروهایی برای شل کردن رحم است.

کم کاری تیروئید

در صورت کم کاری غده تیروئید، چرخه های طبیعی قاعدگی مختل می شود. کم کاری تیروئید یک بیماری شایع است که در آن تیروئید به اندازه کافی هورمون تیروئید را در جریان خون شما ترشح نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. این باعث می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود متابولیسم بدن کند شود. کم کاری تیروئید ممکن است باعث احساس خستگی، افزایش وزن و ناتوانی در تحمل دمای سرد شود. درمان اصلی کم کاری تیروئید، هورمون درمانی است.

حاملگی خارج از رحم

این نوع حاملگی زمانی اتفاق می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌افتد که یک تخمک بارور شده در خارج از رحم، بیشتر در لوله فالوپ، کاشته شود. لوله فالوپ برای نگه داشتن جنین در حال رشد ساخته نشده است و نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند مانند رحم کشیده شود. این وضعیت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند منجر به خونریزی در مادر شود. حاملگی خارج از رحم یک وضعیت جدی و خطرناک است که نیاز به درمان اورژانسی دارد.

سقط جنین

حدود 15 تا 20 درصد از بارداری ها منجر به سقط جنین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود و بیشتر آنها در 12 هفته اول اتفاق می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌افتد. بیشتر سقط جنین در سه ماهه اول بارداری اتفاق می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌افتد. مشکلات کروموزومی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ باعث بیشتر سقط جنین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. اکثر سقط ها خارج از کنترل شما هستند و به این دلیل رخ می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند که رشد جنین متوقف می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

ناهنجاری های کروموزومی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ باعث حدود 50 درصد از تمام سقط ها در سه ماهه اول (تا 13 هفته) بارداری می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. کروموزوم ها ساختارهای ریز درون سلول های بدن شما هستند که حامل ژن های شما هستند. ژن ها تعیین کننده تمام ویژگی های فیزیکی فرد هستند، مانند جنسیت، رنگ مو و چشم و گروه خونی.

جفت سرراهی

زمانی رخ می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد که جفت نوزاد بخشی یا کل دهانه رحم مادر را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پوشاند. این حالت باعث خونریزی شدید در دوران بارداری و زایمان می شود. جفت، ساختاری است که در دوران بارداری در داخل رحم ایجاد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود و اکسیژن و تغذیه را برای کودک فراهم کرده و مواد زائد را از بدن شما حذف می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. جفت از طریق بند ناف به نوزاد متصل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. در بیشتر حاملگی ها، جفت در بالای یا کنار رحم اتصال پیدا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند.

اختلالات خونریزی

مشکل در لخته شدن خون طبیعی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند ناشی از یک بیماری ارثی مانند هموفیلی یا بیماری فون ویلبراند باشد.

سرطان‌های دستگاه تناسلی زنان

این سرطان‌ها می‌توانند شامل سرطان‌های دهانه رحم، آندومتر (پوشش داخلی رحم)، تخمدان‌ها یا لوله‌های فالوپ باشند.

جدا شدن جفت

در دوران بارداری، جدا شدن جفت (کیسه ای که جنین را در خود جای داده است) از دیواره رحم ممکن است اتفاق بیفتند. جداشدن جفت یک وضعیت در دوران بارداری است که جفت از رحم جدا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. علائم آن می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند شامل خونریزی و درد شکم، به ویژه در سه ماهه سوم باشد. در جداشدگی جفت، ممکن است جفت به طور کامل یا تا حدی جدا شود. این می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند میزان اکسیژن و مواد مغذی را به کودک شما کاهش دهد و باعث خونریزی شدید در مادر شود. جدا شدن جفت یک بیماری جدی است که نیاز به درمان پزشکی دارد.

داروها و وسایل کنترل بارداری

استفاده از وسایل کنترل بارداری مانند دستگاه داخل رحمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌(IUD) یا قرص های ضد بارداری می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند منجر به خونریزی واژینال شود.

فیبروم های رحمی

فیبروم رحم یک نوع شایع تومور غیرسرطانی است که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند در داخل و روی رحم رشد کند. همه فیبروم ها علائمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ایجاد نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند، اما زمان بروز آنها، علائم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند شامل خونریزی شدید قاعدگی، کمردرد، تکرر ادرار و درد در حین رابطه جنسی باشد. فیبروم های کوچک اغلب نیازی به درمان ندارند، اما فیبروم های بزرگتر را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان با دارو یا جراحی درمان کرد.

پولیپ رحم (آندومتر)

پولیپ های رحم رشدهایی هستند که در پوشش داخلی (آندومتر) رحم رخ می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد. آنها توسط یک ساقه نازک یا یک پایه پهن به اندومتر متصل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند و به سمت داخل رحم امتداد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یابند. پولیپ های رحم معمولاً غیرسرطانی هستند، اما ممکن است مشکلاتی را در پریود (قاعدگی) یا باروری ایجاد کنند.

احتمال ایجاد پولیپ رحم در زنان بین 40 تا 50 سال بیشتر از زنان جوان است. پولیپ رحم ممکن است بعد از یائسگی ایجاد شود اما به ندرت در زنان زیر 20 سال رخ می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد.

در صورت داشتن اضافه وزن یا چاق، فشار خون بالا (فشار خون بالا) یا مصرف تاموکسیفن، دارویی که برای درمان سرطان سینه استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، احتمال ابتلا به پولیپ رحم ممکن است افزایش یابد. دلیل دقیق تشکیل پولیپ ناشناخته است، اما نوسانات در سطح هورمون ممکن است یک عامل باشد. به نظر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رسد استروژن، که در ضخیم شدن آندومتر هر ماه نقش دارد، با رشد پولیپ رحم نیز مرتبط باشد.

مشکلات تخمک گذاری

اختلال یا از کار افتادن تخمدان ها می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند به دلیل اختلال در خود تخمدان ها یا به دلیل مشکل در نحوه سیگنال دهی مغز به غدد کنترل کننده تخمک گذاری باشد.

هیپرپلازی آندومتر

در این شرایط آندومتر خیلی ضخیم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود که معمولاً به دلیل عدم تعادل هورمونی است که با استروژن بیش از حد و کمبود پروژسترون مشخص می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. این وضعیت به خودی خود سرطانی نیست اما در برخی موارد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند منجر به سرطان رحم شود. هیپرپلازی آندومتر پوشش داخلی رحم را ضخیم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند و باعث خونریزی شدید یا غیر طبیعی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. هیپرپلازی غیر معمول آندومتر خطر ابتلا به سرطان آندومتر و سرطان رحم را افزایش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد. این وضعیت در طول یا بعد از یائسگی رخ می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد. پروژسترون درمانی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند علائم را کاهش دهد. زنان در معرض خطر سرطان ممکن است هیسترکتومی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ را انتخاب کنند.

درمان خونریزی واژینال

در صورت امکان، بهتر است ابتدا خونریزی واژینال با دارو درمان شود. اگر موفقیت آمیز نبود، جراحی ممکن است گزینه بعدی باشد.

داروها

• ترانگزامیک اسید. برای جلوگیری از خونریزی بیش از حد قاعدگی استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن. به کنترل خونریزی شدید کمک می کنند.
• روش‌های کنترل بارداری هورمونی (قرص، چسب یا حلقه واژینال). جریان قاعدگی را کاهش داده و به منظم‌تر شدن دوره‌های قاعدگی کمک می کنند.
• دستگاه داخل رحمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌(IUD). برای کنترل بارداری و به حداقل رساندن یا توقف خونریزی استفاده می شود.
• آگونیست های آزاد کننده گنادوتروپین. برای توقف جریان قاعدگی و کاهش اندازه فیبروم ها استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

عمل جراحي

اتساع و کورتاژ (D&C).

D&C یک روش جراحی جزئی برای برداشتن بافت از رحم شما است. متخصص زنان یا زنان و زایمان این جراحی را در مطب خود یا مرکز جراحی انجام می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد. معمولا یک روش سرپایی است، بنابراین شما همان روز به خانه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌روید.

در صورت بروز هریک از شرایط زیر ممکن است به D&C نیاز داشته باشید:

• سقط جنین
• باقیماندن بافت در رحم پس از سقط جنین
• خونریزی بی دلیل بین دوره های قاعدگی

میومکتومی

فیبروم ها را از بین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برد اما رحم را حذف نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. پس از این روش، زنان معمولاً دارای رحمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ با عملکرد طبیعی خواهند بود و ممکن است در آینده باردار شوند.

در برخی موارد، درمان فیبروم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند شامل هیسترکتومی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ (روشی برای برداشتن کل رحم) باشد. برخلاف میومکتومی، زنانی که تحت عمل هیسترکتومی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ قرار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیرند، دیگر نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند باردار شوند.

آمبولیزاسیون شریان رحمی

برای درمان فیبروم ها با مسدود کردن رگ های خونی در رحم که فیبروم ها برای رشد از آن استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند، استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. این روش کم تهاجمی و برای متوقف کردن خونریزی لگن استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

هیسترکتومی

برداشتن رحم ممکن است زمانی که سایر درمان ها تاثیری نداشتن یا برای درمان سرطان آندومتر استفاده شود. هیسترکتومی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ یک روش جراحی است که رحم را خارج می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. توانایی باردار شدن را از دست می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهید و دیگر پریود نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوید. از دلایل این جراحی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان به خونریزی غیر طبیعی، افتادگی رحم، فیبروم و سرطان اشاره کرد.

ابلیشن آندومتر

پوشش داخلی رحم را از بین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برد که باعث کاهش یا توقف خونریزی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. این روش احتمال بارداری آینده را کمتر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند، اما در صورت وقوع، خطرات حاملگی را تا حد زیادی افزایش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت بروز علائم زیر باید به پزشک مراجعه کرد. برخی از این علائم عبارتند از:

• خونریزی غیر طبیعی واژن یا بعد از رابطه جنسی
• هرگونه خونریزی در سه ماهه دوم یا سوم بارداری
• هر گونه خونریزی قبل از بلوغ یا بعد از یائسگی
• تغییر در نظم چرخه قاعدگی
• تغییر محسوس در مقدار خون در طول چرخه قاعدگی

سخن آخر

خونریزی واژینال در طول قاعدگی هر 21 تا 35 روز رخ می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد، زمانی که رحم لایه داخلی خود را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ریزد و  یک چرخه تولید مثلی جدید را شروع می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. خونریزی ممکن است شدید یا سبک باشد. سیکل های قاعدگی برای نوجوانان و زنانی که به یائسگی نزدیک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند، طولانی تر است. جریان قاعدگی نیز ممکن است در آن سنین سنگین تر باشد.

اگر باردار هستید، در صورت مشاهده خونریزی واژن، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. به طور کلی، هر زمان که خونریزی غیرمنتظره واژینال را تجربه کردید، با پزشک خود مشورت کنید. طبیعی بودن یا نبودن خونریزی واژینال به سن و شرایط شما بستگی دارد.

زنانی که به یائسگی نزدیک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند (پری یائسگی) ممکن است عادت ماهانه های شدید یا نامنظم فزاینده ای را تجربه کنند. از پزشک خود در مورد درمان های احتمالی برای به حداقل رساندن علائم خود بپرسید.