عفونت گوش داخلی می تواند باعث التهاب قسمت های خاصی از گوش داخلی شود. این عفونت ها می توانند بر شنوایی و تعادل فرد تأثیر بگذارند. آنها اغلب زمانی اتفاق می‌افتند که فرد مبتلا به سرماخوردگی یا آنفولانزا باشد یا عفونت گوش میانی به گوش داخلی سرایت کند.
گوش داخلی عمیق ترین قسمت گوش انسان است. در انتهای لوله های گوش قرار می گیرد. بخشی از گوش است که امواج صوتی را به تکانه های عصبی تبدیل می کند. همچنین نقش مهمی در کمک به تعادل فرد ایفا می کند.
این بیماری می تواند باعث التهاب ساختار گوش داخلی و بروز برخی علائم مانند حالت تهوع، سرگیجه، احساس عدم تعادل و اختلالات شنوایی شود. این مقاله از پزشکت، انواع عفونت‌های گوش داخلی و علائم، علل، تشخیص، گزینه‌های درمانی و درمان‌های خانگی را بررسی می‌کند.
انواع عفونت
دو نوع اصلی این بیماری وجود دارد: لابیرنتیت و نوریت دهلیزی.
لابیرنتیت. لابیرنتیت یک عفونت ویروسی یا باکتریایی از گوش داخلی است که این باعث التهاب لابیرنت می شود. این التهاب می تواند در انتقال اطلاعات حسی از گوش داخلی به مغز اختلال ایجاد کند. عفونت های ویروسی، شایع ترین علل لابیرنتیت هستند. این وضعیت در بزرگسالان 30 تا 60 ساله شایع است. همچنین در زنان دو برابر مردان شایع است. لابیرنتیت اغلب به دنبال بیماری های شایع تری مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا ایجاد می شود. در برخی موارد، عفونت باکتریایی می تواند باعث لابیرنتیت شود.
نوریت دهلیزی. نوریت دهلیزی یک عفونت عصب دهلیزی است که این عصب در گوش داخلی قرار دارد و با ارسال سیگنال هایی از گوش داخلی به مغز در تشخیص تعادل نقش دارد. حتی نوریت دهلیزی باعث التهاب این عصب می شود که می تواند علائمی مانند سرگیجه و حالت تهوع را ایجاد کند.
پزشکان نوریت دهلیزی را یک بیماری خوش‌خیم می‌دانند که قبل از از بین رفتن بدون درمان، برای مدت کوتاهی ادامه می‌یابد. همچنین می تواند عارضه برخی از بیماری های زمینه ای باشد، که وضعیتی است که در نتیجه یک بیماری یا آسیب قبلی ایجاد می شود.
علائم عفونت گوش داخلی
انواع مختلف عفونت گوش داخلی، اغلب علائم مشابهی دارند. تفاوت اصلی بین علائم این است که کاهش شنوایی با لابیرنتیت اتفاق می افتد اما با نوریت دهلیزی اتفاق نمی افتد.
لابیرنتیت
علائم لابیرنتیت می تواند به طور ناگهانی و بدون هشدار ظاهر شود. علائم رایج لابیرنتیت، عبارتند از:
- سرگیجه
- حالت تهوع
- استفراغ
- وزوز گوش
- از دست دادن یا اختلال شنوایی
این علائم ممکن است چند روز طول بکشد و کاملاً شدید باشد. آنها اغلب پس از 1-2 هفته خود به خود ناپدید می شوند. با این حال، اگر مشکل برای مدت طولانی‌تری ادامه یابد، ممکن است فرد برای علائم خود نیاز به درمان داشته باشد.
نوریت دهلیزی
فردی که مبتلا به نوریت دهلیزی است ممکن است برخی از این موارد را تجربه کند:
- سرگیجه
- حالت تهوع
- استفراغ
- مشکلات تعادل
علائم نوریت دهلیزی اغلب در عرض چند ساعت ایجاد می شود و در 1 تا 2 روز اول به اوج خود می رسد. آنها اغلب ثابت هستند و با حرکات سر بدتر می شوند. این حالت معمولا چند روز طول می کشد. پس از این دوره، علائم اغلب بدون نیاز به مداخله ناپدید می شوند. با این حال، در برخی موارد نادر، ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد تا علائم به طور کامل ناپدید شوند.
عفونت گوش داخلی در کودکان
این بیماری در بین افراد 30 تا 60 ساله شایع تر است. در مقایسه با عفونت گوش میانی در کودکان بسیار کمتر دیده می شود. کودکان ممکن است در نتیجه مننژیت باکتریایی دچار عفونت گوش داخلی شوند. 20% کودکان مبتلا به مننژیت باکتریایی دچار مشکلات شنوایی یا مشکلات تعادل و سرگیجه می شوند.
به دلیل خطر ناشنوایی، پزشک اغلب در کودکان خردسالی که از لابیرنتیت باکتریایی بهبود یافته اند، آزمایش شنوایی انجام می دهد. آنها ممکن است درمان کم شنوایی شدید را با کاشت حلزون انتخاب کنند.
کاشت حلزون یک وسیله الکتریکی کوچک است که ناشنوایی را درمان نمی کند اما به افراد ناشنوا برای درک بهتر صدا و گفتار کمک می کند.
دلایل متعددی وجود دارد که ممکن است فردی کاندید مناسبی برای کاشت حلزون باشد یا نباشد. زمان بندی نیز نقش مهمی دارد. از آنجایی که labyrinthitis ossificans می تواند بلافاصله پس از مننژیت شروع شود و در طول زمان بدتر شود، درمان زود هنگام بهترین روش برای جلوگیری از عوارض بیشتر است.
علل این بیماری چیست؟
عفونت ممکن است در هر قسمتی از گوش از جمله قسمت داخلی گوش رخ دهد. هنگامی که گوش داخلی عفونی می شود، این مشکل گاهی به عنوان لابیرنتیت شناخته می شود. حتی عفونت می تواند توسط یک ویروس یا باکتری ایجاد شود که معمولاً پس از تأثیر گذاشتن بر قسمت دیگری از بدن به گوش داخلی می رسد.
عفونت های ویروسی: بسیاری از ویروس های مختلف می توانند بر گوش داخلی تأثیر بگذارند، از جمله سرماخوردگی و آنفولانزا. عفونت معمولاً از سایر قسمت‌های بدن (مانند گلو یا راه‌های هوایی) به گوش داخلی سرایت می‌کند، بنابراین ممکن است پس از مشاهده علائم سرماخوردگی، علائم مربوط به گوش داخلی را تجربه کنید. آنتی بیوتیک ها نمی توانند به این نوع عفونت کمک کنند.
عفونت های باکتریایی: عفونت های باکتریایی به خصوص در بزرگسالان کمتر شایع است، اما ممکن است رخ دهد. اگر غشاهای جداکننده گوش داخلی پاره شوند، احتمال ورود باکتری ها به گوش داخلی بیشتر است، که ممکن است در صورت ابتلا به عفونت گوش میانی اتفاق بیفتد. اگر عفونت توسط باکتری ایجاد شود، مصرف آنتی بیوتیک ممکن است موثر باشد.
در برخی موارد، مشکلی که ما آن را عفونت گوش داخلی می نامیم، در واقع عفونت نیست. لابیرنتیت زمانی رخ می دهد که گوش داخلی به دلایل دیگری ملتهب شود. ممکن است برای جلوگیری از عود مشکلات گوش داخلی نیاز به درمان این بیماری زمینه ای داشته باشید.
درمان عفونت گوش داخلی
در برخی موارد نادر، پزشک ممکن است از داروهای ضد ویروسی یا آنتی بیوتیک ها برای درمان ویروس یا باکتری استفاده کند که باعث عفونت گوش داخلی شده است. با این حال، آنها اغلب فقط علائم این بیماری را درمان می کنند، نه خود عفونت را.
ممکن است فرد برای درمان سرگیجه از آنتی هیستامین ها یا بنزودیازپین ها استفاده کند. آنتی هیستامین ها همچنین می توانند به کاهش حالت تهوع و سرگیجه کمک کنند. آنتی هیستامین های بدون نسخه (OTC) شامل فکسوفنادین (آلگرا)، دیفن هیدرامین (بنادریل) و لوراتادین (کلاریتین) هستند. پزشک همچنین ممکن است داروهای ضد استفراغ مانند پروکلروپرازین را برای کنترل تهوع و استفراغ تجویز کند. همچنین معمولاً پزشکان برای درمان التهاب استروئید تجویز می کنند.
درمان های خانگی
فرد مبتلا به این بیماری نیز ممکن است بخواهد برخی از داروهای خانگی زیر را برای کمک به کاهش علائم امتحان کند.
زنجبیل برای حالت تهوع و سرگیجه. برخی از مطالعات نشان می دهد که چای زنجبیل می تواند یک درمان موثر برای سرگیجه باشد. مطالعات دیگر نشان می دهد که زنجبیل یک درمان موثر برای حالت تهوع است.
با این حال، شایان ذکر است که محققان این مطالعات را در شرکت‌کنندگانی انجام دادند که سرگیجه موضعی حمله‌ای خوش‌خیم (BPPV) را تجربه کردند، یک نوع متفاوت از سرگیجه که با لابیرنتیت رخ می‌دهد. گفته می شود، آنها علائم مشترکی از جمله حالت تهوع دارند.
مدیریت درد. بزرگسالان ممکن است از داروهای OTC مانند استامینوفن (تیلنول) و ایبوپروفن (ادویل) برای درمان هر گونه درد ناشی از عفونت گوش داخلی استفاده کنند.
عوامل خطر عفونت گوش داخلی
هر کسی ممکن است دچار این بیماری شود. با این حال، عواملی وجود دارند که می توانند خطر ابتلا به این بیماری را در افراد افزایش دهند. این شامل:
- ابتلا به مننژیت
- تحمل ضربه به سر
- داشتن عفونت گوش میانی
- ابتلا به یک وضعیت خود ایمنی
- داشتن یک بیماری تنفسی، مانند برونشیت
- سابقه یک عفونت ویروسی، مانند تبخال یا سرخک
- ابتلا به عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، مانند سرماخوردگی معمولی یا آنفولانزا
عوارض عفونت گوش داخلی
خطر آسیب دائمی گوش داخلی در افراد کم است. با این حال، عفونت شدید گوش داخلی می تواند باعث آسیب دائمی به قسمت های مختلف گوش داخلی شود. آسیب دائمی به بخش‌هایی از گوش داخلی می‌تواند باعث درجات مختلف کاهش شنوایی و همچنین مشکلات تعادلی شود.
یکی دیگر از عوارض احتمالی عفونت شدید گوش داخلی، BPPV است. این یک نوع سرگیجه است که در اثر حرکات ناگهانی سر ایجاد می شود. BPPV یک وضعیت جدی نیست، اما می تواند خطر افتادن را افزایش دهد، که ممکن است منجر به آسیب های دیگر شود. BPPV همچنین می تواند باعث ناراحتی جدی شود و فعالیت بدنی را محدود کند.
عفونت گوش داخلی چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک ممکن است بتواند عفونت گوش داخلی را با معاینه تعادل تشخیص دهد. آنها همچنین ممکن است معاینه کاملی را انجام دهند که شامل ارزیابی عصبی است.
هم معاینه تعادل و هم ارزیابی عصبی کلیدی هستند، زیرا تشخیص عفونت گوش داخلی تنها با نگاه کردن به داخل گوش با اتوسکوپی ممکن نیست. هم التهاب لابیرنتیت و هم نوریت دهلیزی با تعدادی از شرایط دیگر علائم مشترک دارند. پزشک ممکن است آزمایشاتی را برای رد این شرایط دیگر انجام دهد که عبارتند از:
- بیماری منیر
- میگرن
- سکته
- BPPV
- تومور مغزی
- خونریزی مغزی
- شریان های گردن آسیب دیده
برای بررسی این شرایط، پزشک ممکن است یکی از آزمایشات زیر را انجام دهد:
- تست های شنوایی
- آزمایشات خون
- یک سی تی اسکن
- یک اسکن MRI
- یک الکتروانسفالوگرام
- الکترونیستاگموگرافی
علیرغم اینکه این عفونت‌ها اغلب بدون درمان برطرف می‌شوند، هنوز مهم است که پزشک علت این بیماری را تعیین کند. تشخیص زودهنگام می تواند به جلوگیری از عوارض و آسیب شنوایی پایدار کمک کند.
سخن آخر
عفونت گوش داخلی باعث التهاب قسمت های خاصی از گوش داخلی می شود. دو نوع اصلی عفونت گوش داخلی، لابیرنتیت و نوریت دهلیزی هستند. هر دوی این عفونت‌های گوش داخلی می‌توانند علائم متعددی از جمله سرگیجه و حالت تهوع ایجاد کنند. فرد مبتلا به لابیرنتیت ممکن است مشکلات شنوایی را نیز تجربه کند.
عفونت گوش داخلی اغلب بدون درمان پس از مدتی از بین می رود. با این حال، پزشک ممکن است برای درمان علائم عفونت دارو تجویز کند. فرد باید به محض ظاهر شدن علائم عفونت گوش داخلی با پزشک تماس بگیرد. این به این دلیل است که تشخیص زودهنگام می تواند شرایط جدی تر را رد کند و از آسیب ماندگار گوش جلوگیری کند.
آخرین دیدگاه‌ها