اختلال پردازش شنوایی چیست؟

اختلال پردازش شنوایی، (APD) یک مشکل شنوایی است که حدود 3٪ تا 5٪ کودکان سنین ابتدایی را تحت تأثیر قرار می دهد. پسران بیشتر از دختران به آن مبتلا می شوند. این وضعیت می تواند منجر به اختلال در یادگیری شود، بنابراین کودکانی که به این بیماری مبتلا هستند ممکن است در مدرسه کمی به کمک بیشتری نیاز داشته باشند.

کودکان مبتلا به این بیماری که به آن اختلال پردازش شنوایی مرکزی (CAPD) نیز گفته می شود، نمی توانند آنچه را که می شنوند به همان روشی که سایر کودکان می شنوند، درک کنند. ناشنوایی آنها به این دلیل است که گوش و مغز آنها کاملاً با هم هماهنگ نیستند. در این شرایط ممکن است در نحوه شناخت و تفسیر مغز برای تلفن های موبایل، به ویژه گفتار اختلال ایجاد شود.

افراد مبتلا به اختلال پردازش شنوایی (APD) در شنیدن تفاوت های صوتی کوچک در کلمات مشکل دارند. شخصی می گوید: “لطفاً دست خود را بالا ببرید” و شما چیزی مانند “لطفاً برنامه خود را مبهم کنید” می شنوید. شما به کودک خود می گویید: “به گاوهای آن طرف نگاه کنید”، و ممکن است آنها بشنوند، “به دلقک روی صندلی نگاه کنید.”

کودکان مبتلا به APD با راهکار های مناسب، می توانند در مدرسه و زندگی موفق باشند. تشخیص به موقع و انجام راهکار های مناسب برای رسیدن به این هدف در کودکان مبتلا به اختلال پردازش شنوایی بسیار مهم است. اگر شرایط به موقع شناسایی و کنترل نشود، کودک ممکن است در معرض مشکلات شنوایی و یادگیری در خانه و مدرسه قرار بگیرد.

علائم اختلال پردازش شنوایی چیست؟

علائم APD ممکن است از خفیف تا شدید متغیر باشد و انواع مختلفی دارد. اگر فکر می کنید فرزند شما ممکن است در پردازش صداها مشکلی داشته باشد. مطمئن شوید که آیا علائم زیر را دارد یا خیر:

• آیا فرزند من در املا یا آواشناسی مشکلی دارد؟
• آیا پیگیری مکالمات برای فرزند من سخت است؟
• آیا کودک من اغلب اصوات و کلمات را اشتباه می شنود؟
• آیا فرزند من در پیگیری دستورات کلامی، ساده یا پیچیده مشکلی دارد؟
• آیا رفتارهای شنیداری و عملکرد کودک من در محیط های ساکت تر بهبود می یابد؟
• آیا وقتی کودک من سعی در گوش دادن دارد، محیط های پر سر و صدا برایش طاقت فرسا هستند؟

APD اغلب برای افراد اشتباه درک می شود زیرا بسیاری از علائم آن شبیه علائمی است که در سایر اختلالات دیده می شود. همچنین، علائم APD می تواند توسط سایر بیماری ها مانند تأخیر در گفتار، اختلالات یادگیری، اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) و افسردگی مخفی و پوشانده شود.

مشکلات توجه شنوایی و حساسیت صدا از علائم APD نیستند. اما همچنین ممکن است کودک شما در استفاده صحیح از اطلاعات صوتی مشکل داشته باشد.

مشکل در درک گفتار چیست؟

تصور می شود که کودکان مبتلا به APD صدا را حس می کنند، آنها معمولاً صداهایی را می شنوند که یک بار در یک محیط بسیار ساکت (مانند یک اتاق تحت درمان صدا) پخش می شود. مسئله این است که آنها معمولاً تفاوت های جزئی بین صداها را در کلمات، حتی وقتی که صداها به اندازه کافی بلند هستند تا شنیده شوند را به راحتی تشخیص نمی دهند.

این نوع مشکلات معمولاً در موقعیت ضعیف گوش دادن مانند وقتی که صدای پس زمینه وجود دارد. یا در یک مکان شلوغ مانند سالن اجتماعات که اغلب در موقعیت های اجتماعی وجود دارد، اتفاق می افتد. کودکان مبتلا به APD وقتی در مکان های پر سر و صدا مانند کلاس، زمین بازی، رویداد ورزشی، مدرسه یا مهمانی هستند، در درک آنچه به آنها گفته می شود مشکل دارند.

چه عواملی باعث اختلال پردازش شنوایی می شود؟

اغلب، علت بروز APD در کودکان تشخیص داده نمی شود. شواهد نشان می دهد که کودکان مبتلا به ضربه سر، مسمومیت با سرب، اختلال تشنج یا عفونت های مزمن گوش بیشتر در معرض خطر APD قرار دارند. همچنین گاهی اوقات، بروز این بیماری می تواند بیش از یک علت داشته باشد.

چگونه اختلال پردازش شنوایی تشخیص داده می شود؟

اگر فکر می کنید فرزند شما هنگام صحبت، در شنیدن یا درک کردن مشکل دارد. از متخصص شنوایی بخواهید فرزندتان را معاینه کند. فقط متخصصان شنوایی می توانند اختلال پردازش شنوایی را تشخیص دهند.

رایج ترین راه برای تشخیص APD استفاده از گروه خاصی از تست های شنوایی است. پزشکان اغلب به دنبال موارد زیر برای تشخیص مشکل در کودکان مبتلا به APD هستند:

شکل شنیداری

شکل شنیداری (Auditory figure-ground) زمانی است که کودک در پس زمینه با سر و صدای محیطی در درک گفتار مشکل دارد. حضور در کلاس های پر سر و صدا و یا فضای باز می تواند برای کودک مبتلا به APD بسیار چالش برانگیز باشد.

انسداد شنوایی

این شرایط زمانی اتفاق میفتد که کودک در برخی شرایط سخت نمی تواند “خلاء های گفتاری خودش را پر کند”. این وضعیت ممکن است در مواردی که صدای گوینده خیلی سریع باشد و یا خفه باشد، بیشتر دیده شود و کودک صدا و کلمات را درک نکند. البته این وضعیت در محیط های ساکت هم ممکن است رخ دهد.

دوگانگی در شنوایی

دوگانگی در شنوایی زمانی رخ می دهد که کودک در درک گفتار رقابتی و معنادار که همزمان اتفاق می افتد، مشکل دارد. به عنوان مثال، اگر معلمی در یک طرف کودک و دانش آموز در طرف دیگر همزمان با کودک صحبت می کند، کودک مبتلا به APD نمی تواند گفتار یک یا هر دو سخنران را به صورت همزمان درک کند.

پردازش موقتی

سیستم پردازش کودک به او کمک می کند تفاوت های صدا را تشخیص دهد. همچنین به آنها کمک می کند تا صدا و لحن (به عنوان مثال، به جای دستور دادن سوال بپرسند)، معماها و شوخ طبعی را درک و نتیجه گیری کنند.

تعادل شنوایی

تعادل شنوایی، توانایی درک گفتار یا اصطلاحات جانبی از طرف شما و محلی سازی صدا در یک اتاق است. اگرچه این مورد شایع تر نیست. اما این مشکل در کودکانی رخ می دهد که سابقه ضربه مغزی یا اختلالات تشنجی دارند.

آزمایش APD حداقل در سن 7 سالگی کودک لازم است. بنابراین APD در بسیاری از کودکان تا کلاس اول یا دیرتر تشخیص داده نمی شوند. آزمایش های جدید الکتروفیزیولوژی (که از الکترودهای غیرتهاجمی برای بررسی پاسخ بدن به گفتار استفاده می کند) می تواند اطلاعات اولیه در مورد سیستم شنوایی مرکزی در کودکان زیر 7 سال را ارائه دهد.

توصیه به والدین کودکان مبتلا به APD 

سیستم شنوایی تا سن 14 سالگی کودکان تکمیل نمی شود. بسیاری از کودکانی که مبتلا به APD هستند. با بلوغ سیستم شنوایی خود می توانند مهارت شنیداری بهتری پیدا کنند.

هیچ درمان شناخته شده ای برای APD وجود ندارد. اما راهکارهای مختلف می توانند به شنوایی کمک کنند و همچنین پیشرفت مسیر شنوایی را با گذشت زمان بهبود می بخشند. به ویژه هنگامی که در سنین پایین تر شروع می شود.

راهکار ها شامل موارد زیر می باشند:

• درمان های فردی
• گفتاردرمانی برای نقص تکلم
• مشاوره برای کمک به افسردگی یا اضطراب
• امکانات فیزیکی برای بهبود فضای گوش دادن
• هنر درمانی یا موسیقی درمانی برای ایجاد عزت نفس
• کاردرمانی برای کمک به مسائل حسی یا نگرانی های مربوط به زمان شنوایی

یکی از راه های رایج، سیستم میکروفن از راه دور است که قبلاً به عنوان سیستم تعدیل فرکانس (FM) شناخته می شد. این دستگاه شنیداری کمکی، بر صدای گوینده نسبت به صدای پس زمینه تأکید می کند و باعث واضح تر شدن صدا می شود تا کودک بتواند آن را درک کند. شخصی که صحبت می کند از یک فرستنده میکروفون کوچک استفاده می کند، که سیگنالی را به گیرنده بی سیم که کودک روی گوش یا جعبه بلندگو می پوشد ارسال می کند.

برخی از روش های درمانی منحصر به فرد ممکن است به کودکان کمک کند تا رشد مسیر شنوایی خود را بهبود بخشند. این موارد معمولاً براساس نتایج آزمایشات و توصیه های پزشکان است. چندین برنامه با کمک رایانه در اختیار کودکان مبتلا به APD قرار دارد. آنها عمدتا به مغز کمک می کنند تا در یک محیط پر سر و صدا، پردازش بهتر صدا را بهتر انجام دهد. بعضی از مدارس این برنامه ها را ارائه می دهند. اگر فرزند شما APD دارد، از مسئولان مدرسه در مورد آنچه در دسترس است سوال کنید.

راهکارهای مورد استفاده در خانه و مدرسه می تواند برخی از مسائل مرتبط با APD را کاهش دهد.

راهکارهای زیر و انجام آنها در منزل می توانند به کودک شما کمک کنند:

• در هر فرصتی صدای پس زمینه را کاهش دهید.
• از فرزندتان بخواهید هنگام صحبت کردن به شما نگاه کند.
• با سرعت کمی آرام تر و با صدای واضح صحبت کنید. صدای بلند همیشه موثر نیست.
• برای بسیاری از کودکان مبتلا به APD استفاده از زیرنویس در تلویزیون و برنامه های رایانه ای را مفید می باشد.
• نوشتن یادداشت ها، نگه داشتن نمودار یا لیست کارهای روزمره، استفاده از تقویم هایی با نمادهای تصویری و حفظ روال می تواند به شما کمک کند.

از همه مهمتر، به فرزند خود یادآوری کنید که نباید به خاطر وضعیت خودشان خجالت بکشند. به آنها یاد بدهید صبور باشند. این وضعیت ممکن است برای فرزند شما سخت و زمان بر باشد. فرزند شما می خواهد خوب عمل کند و در حالی که برای موفقیت تلاش می کند، به صبر، عشق و درک نیاز دارد.

راهکارهای زیر و انجام آنها در مدرسه می توانند به کودک شما کمک کنند:

معلمان و سایر کارکنان مدرسه ممکن است درباره APD و اینکه چگونه می تواند بر یادگیری تأثیر بگذارد اطلاعات زیادی نداشته باشند. به اشتراک گذاری این اطلاعات و صحبت در مورد آن می تواند به ایجاد درک در مورد این اختلال کمک کند.

APD از نظر فنی یک اختلال یادگیری محسوب نمی شود. کودکان مبتلا به APD معمولاً در برنامه های آموزش ویژه قرار نمی گیرند.

سایر تنظیمات مفید شامل موارد زیر می باشند:

• وسایل دیداری
• دروس ضبط شده برای بررسی بعدی
• استفاده از برنامه هایی با کمک رایانه که برای کودکان مبتلا به APD طراحی شده است.

در مورد پیشرفت فرزند خود با پزشک در تماس باشید. یکی از مهمترین کارهایی که والدین و معلمان می توانند انجام دهند، تأیید واقعی بودن علائم APD در فرزند شما است. علائم و رفتارهای APD چیزی نیست که کودک بتواند آن را کنترل کند.

کاری که کودک شما می تواند با کمک بزرگسالان دلسوز انجام دهد تشخیص مشکلات APD و استفاده از راهکارهای توصیه شده برای خانه و مدرسه است.

نگرش مثبت، واقع بینانه و عزت نفس سالم در کودکان مبتلا به APD می تواند معجزه کند. کودکان مبتلا به APD می توانند به اندازه همکلاسی های خود موفق باشند. با صبر، عشق و حمایت، آنها می توانند هر کاری را که به دنبال آن هستند انجام دهند.