انواع توهمات در پارکینسون همراه با سایر علائم این بیماری مانند سفتی و لرزش رایج هستند که با پیشرفت بیماری ممکن است ایجاد شوند. درباره توهمات پارکینسون، عوامل ایجاد علائم و نحوه درمان آنها اطلاعات بیشتری کسب کنید. علائم روان پریشی در 50 درصد افراد مبتلا به بیماری پارکینسون رخ می دهد. روان پریشی بیماری پارکینسون یک وضعیت عصبی روانی در نظر گرفته می شود. این بدان معناست که شامل عصب شناسی (سیستم عصبی) و روانپزشکی (سلامت روانی و رفتاری) می شود. در حالی که روان پریشی شامل علائم سلامت روانی است، اما در بیماری پارکینسون ناشی از بیماری سیستم عصبی است.
روان پریشی در بیماری پارکینسون به دو شکل ظاهر می شود:
- توهمات: تجربیات حسی که واقعی نیستند.
- هذیان: باورهای نادرستی که واقعیت ندارند.
این علائم می تواند ناتوان کننده و ترسناک باشند و در توانایی فرد برای مراقبت از خود و ارتباط با افراد دیگر تداخل ایجاد کنند.
علائم روان پریشی در بیماری پارکینسون با افزایش ناراحتی فرد مراقب کننده، خطر بستری شدن در بیمارستان و خانه سالمندان و هزینه های مراقبت های بهداشتی همراه هستند. بررسی ها نشان می دهد که وجود توهم و هذیان در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون یک پیش بینی کننده مرگ و میر (مرگ) است.
انواع توهم در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون
توهم می تواند حواس پنجگانه بینایی، بویایی، لامسه، شنوایی و چشایی را تحت تاثیر قرار دهد. افراد مبتلا به توهم تجربیات حسی دارند که برای آنها واقعی است، اما در کل آنها واقعیت ندارند و برای دیگران آشکار نیستند. برای افرادی که توهمات مربوط به پارکینسون را تجربه می کنند، توهمات معمولا بصری هستند. آنها معمولاً بی خطر بوده، اما به ندرت می توانند تهدیدآمیز باشند.
اغلب افراد مبتلا به روان پریشی بیماری پارکینسون، افراد یا حیوانات کوچک یا عزیزانی را می بینند که قبلاً مرده اند. توهمات شنوایی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی شایع تر است، اما می تواند (به ندرت) با بیماری پارکینسون رخ دهد. در بیماری پارکینسون، توهمات شنوایی معمولاً با توهمات بینایی باهم رخ می دهند.
انواع خاصی از توهمات که افراد مبتلا به بیماری پارکینسون تجربه می کنند عبارتند از:
- توهمات گذری: چیزی یا شخصی که برای مدت کوتاهی در حاشیه بینایی (“گوشه چشم آنها”) دیده می شود.
- حضوری: احساس حضور شخصی یا حیوان در نزدیکی
- توهمات بصری پیچیده: تقریباً همیشه افراد و حیوانات را درگیر می کند و اغلب در عصر و معمولاً در خانه خود شخص اتفاق می افتد.
هذیان های مرتبط با بیماری پارکینسون چیست؟
هذیان باورهای نادرست و غیر واقعی هستند. افرادی که آنها را تجربه می کنند، بعید است که این باورها را تغییر دهند یا آنها را کنار بگذارند، حتی اگر شواهدی مبنی بر نادرست بودن آنها وجود داشته باشد. هذیان هایی که افراد مبتلا به بیماری پارکینسون تجربه می کنند معمولا یک موضوع رایج است. این موارد ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- خیانت
- فکر می کنند که مردم دارند وسایلشان را می دزدند.
- افراد متفکر قصد صدمه زدن به آنها دارند.
- افراد متفکر ممکن است در غذای آنها سم بریزند.
- اطرافیان داروهای آنها را قطع یا جایگزین می کنند.
علت هذیان و توهم پارکینسون
برخی از عوامل خطر مرتبط با ایجاد روان پریشی در بیماری پارکینسون، عبارتند از:
- هیپوسمی: کاهش حس بویایی
- اختلالات بینایی: اختلال در بینایی
- اختلال شدید محوری: گفتار، بلع، تعادل
- خواب آلودگی روزانه: خواب آلودگی در طول روز
- سن: بیماری پارکینسون معمولا در افراد بالای 60 سال رخ می دهد.
- مدت و شدت بیماری پارکینسون: روان پریشی در بیماری پارکینسون پیشرفته یا مرحله آخر شایع تر است.
- افسردگی: افرادی که هم افسردگی و هم بیماری پارکینسون دارند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به روان پریشی هستند.
- اختلال عملکرد اتونومیک: اختلال در سیستم عصبی خودمختار (ANS) که اعمال غیرارادی یا ناخودآگاه مانند ضربان قلب، تنفس، دمای بدن، فشار خون، هضم و عملکرد جنسی را کنترل می‌کند.
- وجود بیش از یک وضعیت یا بیماری در یک فرد به طور همزمان. با بیماری پارکینسون، ممکن است شرایطی مانند زوال عقل، افسردگی و اختلالات خواب را شامل شود
داروها
استفاده از برخی داروها به شدت با ایجاد روان پریشی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون مرتبط است، از جمله:
دوپامین درمانی
آگونیست های دوپامین مانند کاربیدوپا-لوودوپا (Sinemet) معمولا برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می شود. این درمان با افزایش سطح دوپامین به بهبود علائم حرکتی در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون کمک می کند. افزایش سطح دوپامین می تواند باعث تغییرات شیمیایی و فیزیکی در مغز شود که ممکن است منجر به علائمی مانند توهم یا هذیان شود.
داروهای آنتی کولینرژیک
آنتی کولینرژیک ها فعالیت استیل کولین را کاهش می دهند، یک انتقال دهنده عصبی که حرکت را تنظیم می کند. آنها ممکن است منجر به لرزش و دیستونی (انقباضات غیرارادی عضلانی که باعث حرکات تکراری آهسته یا حالت های غیرعادی می شود) شوند. استفاده از آنها، به ویژه در افراد بالای 70 سال، با روان پریشی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون همراه است.
انواع آنتی کولینرژیک ها، عبارتند از:
- بنزتروپین (کوژنتین)
- تری هگزی فنیدیل HCL (آرتان سابق)
- دیفن هیدرامین (بنادریل)
سایر داروها، از جمله برخی که برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می شوند ، که ممکن است بر روان پریشی اثر بگذارند عبارتند از:
- داروهای ضد درد
- آمانتادین (گوکووری)
- انتاکاپون (Comtan)
- شل کننده های عضلانی
- بنزودیازپین ها (والیوم، آتیوان، کلونازپام)
- مهارکننده های MAO-B (سلژیلین، راساگیلین، زلاپار، و غیره)
قبل از تشخیص روان پریشی چه مواردی را باید بررسی کرد؟
علائم روان پریشی در بیماری پارکینسون می تواند موقت، برگشت پذیر و یا ناشی از عوامل غیر مرتبط با بیماری پارکینسون باشد.
هنگامی که فرد مبتلا به پارکینسون علائم روان پریشی را تجربه می کند، عوامل دیگری باید در نظر گرفته شوند، از جمله:
- پنومونی
- سلامت عمومی
- عفونت مجاری ادراری
- داروهای فعلی (از جمله عوارض جانبی و تداخلات احتمالی)
- سایر بیماری هایی که ممکن است باعث روان پریشی شوند (مانند افسردگی شدید)
راه های درمان توهم پارکینسون
قبل از شروع دارو برای درمان توهمات بیماری پارکینسون، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است داروهای فعلی را که فرد مصرف می کند تنظیم کرده یا اگر مشکوک به ایجاد یا کمک به روان پریشی باشد، را جایگزین کند.
داروهای ضد روان پریشی مانند کلوزاپین (کلوزاریل) یا کوتیاپین (Seroquel) ممکن است برای درمان روان پریشی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون استفاده شود. آنها معمولاً در دوزهای پایین تجویز می شوند و نگرانی هایی در مورد ایمنی و اثربخشی آنها وجود دارد که باید در نظر گرفته شود.
یک مطالعه در سال 2016 نشان داد که کلوزاپین تنها داروی ضد روان پریشی با شواهد واضح در مورد اثربخشی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون است. با وجود این، متخصصان مراقبت های بهداشتی به دلیل عوارض جانبی احتمالی و نیاز به نظارت بر شمارش خون، تمایلی به تجویز آن ندارند.
در سال 2016، سازمان غذا و دارو (FDA) پیماوانسرین (Nuplazid) را تایید کرد. این دارو اولین دارویی بود که برای درمان توهمات و هذیان های مرتبط با روان پریشی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون تأیید شد.
درمان های غیردارویی
در حالی که نشان داده شده است که آموزش روانی و درمان شناختی رفتاری (CBT) به افراد مبتلا به اسکیزوفرنی کمک می کند، اما آنها به طور خاص برای استفاده در روان پریشی بیماری پارکینسون مورد مطالعه قرار نگرفته اند.
چگونه به مبتلایان توهم پارکینسون کمک کنیم؟
برخی از راه‌هایی که برای کمک به فرد در حالی که دچار توهم هستند می توانید استفاده کنید، عبارتند از:
- آرام باشید و سعی کنید اضطراب و استرس را به حداقل برسانید.
- محیط را به خوبی روشن و تا حد امکان عاری از سایه نگه دارید.
- حواس بیمار را از افکار توهمی پرت کنید و به فرد اطمینان دهید که در امنیت کامل است.
- در برخی موارد، به فرد بفهمانید که شما نمی توانید کارهایی که انجام می دهد را ببینید، بشنوید، و به او کمک کنید تا بفهمد که افکار آنها واقعی نیست.
- مواردی را که ممکن است برای شخص یا دیگران خطرناک باشد، از جمله اسلحه گرم، چاقوی آشپزخانه، ابزار، کلید ماشین، یا سایر اشیایی که می توانند به روشی ناامن استفاده شوند، را از دسترس آنها دور کنید.
سوالات متداول
توهمات در چه مرحله ای از بیماری پارکینسون شروع می شود؟ روان پریشی در بیماری پارکینسون پیشرفته یا اواخر مرحله شایع تر است.
چگونه می توان پرخاشگری و توهمات را در پارکینسون بهبود بخشید؟ توهم ممکن است جرقه خشم یا پرخاشگری را در فرد مبتلا به پارکینسون ایجاد کند. برخی از راه های کمک عبارتند از:
- آهسته و آرام صحبت کنید.
- از حرکات ناگهانی خودداری کنید.
- درباره احساسات فرد سوال بپرسید.
- به حرف فرد گوش دهید، حرفش را قطع نکنید.
- حتی به آنها اطمینان دهید، به آنها بگویید که در امنیت هستند.
- به فرد فضا و اجازه بدهید از خانه بیرون برود تا احساس خطر یا گوشه گیری نکند.
چند درصد از مبتلایان به پارکینسون توهم دارند؟
علائم روان پریشی در 50 درصد افراد مبتلا به بیماری پارکینسون رخ می دهد. افراد مبتلا به بیماری پارکینسون که علائم روان پریشی دارند ممکن است توهم (تجارب حسی، معمولاً بصری، که واقعاً اتفاق نمی افتد) یا هذیان (باورهای نادرست که بر اساس واقعیت نیستند) را تجربه کنند.
سخن آخر
توهمات یک تجربه رایج اما ترسناک برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون است. خوشبختانه، می توان آنها را مدیریت و در برخی موارد معکوس کرد.
اگر شما یا یکی از عزیزانتان به دلیل بیماری پارکینسون دچار توهم هستید، با یک متخصص پزشکی صحبت کنید. انجام تنظیمات دارویی، معرفی داروهای جدید و پرداختن به سایر علل زمینه‌ای احتمالی می‌تواند کمک زیادی به کاهش روان‌پریشی مرتبط با بیماری پارکینسون کند.
آخرین دیدگاه‌ها