روانشناس کیست و چه فرقی با مددکار اجتماعی دارد؟

تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:

روانشناس کسی است که فرایندهای ذهنی و رفتار انسان را با مشاهده، تفسیر و ثبت نحوه ارتباط افراد با یکدیگر و محیط بررسی می کند. برخی از روانشناسان مستقل کار می کنند، یا فقط با بیماران یا مراجعه کنندگان کار می کنند. دیگران به عنوان بخشی از یک تیم مراقبت های بهداشتی کار می کنند و با پزشکان، مددکاران اجتماعی و دیگران برای درمان بیماری ها و ارتقاء سلامت عمومی همکاری دارند.

این متخصص معمولاً کار های زیر را انجام می دهد:

توسعه و اجرای برنامه های درمانی
تشخیص اختلالات روانی، رفتاری یا عاطفی
انجام مطالعات علمی برای مطالعه رفتار و عملکرد مغز
بررسی و تعیین الگوهایی برای درک و پیش بینی رفتار بیماران
کمک به درمان بیماران و همکاری با پزشکان یا مددکاران اجتماعی
همکاری با افراد، زوج ها و خانواده ها و ایجاد تغییرات دلخواه در رفتارها
توسعه برنامه هایی برای مدارس و محل کار برای بهبود مسائل روانی افراد
جمع آوری اطلاعات از طریق مشاهدات، مصاحبه ها، نظرسنجی ها، آزمایش ها و سایر روش ها

این متخصصین به دنبال درک و توضیح افکار، احساسات و رفتار هستند. بسته به موضوع مطالعه، از تکنیک هایی مانند مشاهده، ارزیابی و آزمایش استفاده می کنند تا نظریه هایی در مورد باورها و احساساتی که بر اعمال فرد تأثیر می گذارد، بسازند.

این متخصصین اغلب اطلاعات را جمع آوری کرده و رفتار را از طریق آزمایش های آزمایشگاهی کنترل شده، روانکاوی یا روان درمانی ارزیابی می کنند. آنها همچنین ممکن است آزمون های شخصیت، عملکرد، استعداد یا هوش را اداره کنند. آنها به دنبال الگوهای رفتاری یا روابط علت و معلولی بین رویدادها هستند و هنگام آزمایش نظریه ها در تحقیقات خود یا درمان بیماران از این اطلاعات استفاده می کنند.

آیا برای روانشناس بودن مناسب هستید؟

این متخصصین دارای شخصیت متمایزی هستند. آنها تمایل به تحقیق دارند، به این معنی که آنها روشنفکر، درون نگر و کنجکاو، روشمند، تحلیلی و منطقی هستند. برخی از آنها همچنین اجتماعی هستند، به این معنی که آنها مهربان، سخاوتمند، همکاری کننده، صبور، مراقب، مفید، همدل، با تدبیر و دوست هستند.

محل کار یک روانشناس چگونه است؟

برخی از این متخصصین به تنهایی کار می کنند. بعضی از آنها به عنوان بخشی از یک تیم مراقبت های بهداشتی کار می کنند و با پزشکان، مددکاران اجتماعی و دیگران برای درمان بیماری ها و ارتقاء سلامت عمومی همکاری می کنند. بسیاری از روانشناسان بالینی و مشاوره در مشاغل خصوصی مطب خود را دارند و می توانند برنامه های خود را تنظیم کنند. سایر محل های کار معمولی شامل کلینیک ها، بیمارستان ها، امکانات توانبخشی و مراکز بهداشت عمومی و اجتماعی است. اکثر این متخصصین تحقیق در کالج ها و دانشگاه ها، سازمان های دولتی یا سازمان های تحقیقاتی خصوصی کار می کنند.

اکثر این متخصصین مدارس در مدارس دولتی از سطح مهد کودک تا دانشگاه مشغول به کار هستند. آنها همچنین در مدارس خصوصی، دانشگاه ها، بیمارستان ها و کلینیک ها، مراکز درمانی جامعه و مشاغل مستقل کار می کنند.

این متخصصین در مشاغل خصوصی اغلب می توانند ساعات کاری خود را تعیین کنند و بسیاری از آنها بصورت پاره وقت به عنوان مشاور مستقل کار می کنند. با این حال، آنها اغلب ساعات عصر یا آخر هفته را برای پذیرایی از مشتریان ارائه می دهند. افرادی که در بیمارستان ها، خانه های سالمندان یا سایر مراکز درمانی مشغول به کار هستند نیز ممکن است شیفت عصر یا آخر هفته داشته باشند. اکثر متخصصانی که در کلینیک ها، دولت، صنعت یا مدارس کار می کنند، برنامه های تمام وقت را در ساعات کاری منظم کار می کنند.

تفاوت بین مددکار اجتماعی و روانشناس چیست؟

مددکار اجتماعی به عنوان وکیل مدافع، مربی، هماهنگ کننده مراقبت و مشاور عمل می کند. او به عنوان یک رابط با خانواده کار می کند و در امور مالی، پذیرش، ترخیص، قرار ملاقات های بعدی در خدمات ، و گاهی اوقات معرفی به دادگاه ها و هرگونه مراحل قانونی را بررسی می کند.

این متخصص با شناسایی و تشخیص اختلالات روانی و عاطفی با افراد، زوج ها و خانواده ها همکاری می کند. او سپس یک برنامه درمانی تهیه می کند و در صورت لزوم، با پزشکان یا مددکاران اجتماعی همکاری می کند تا به بیمار کمک کند تا تغییرات مورد نظر را انجام دهد. به طور خلاصه، یک مددکار اجتماعی به مشکلات درون جامعه ما می پردازد. یک روانشناس مشکلات ناشی از جامعه ما را برطرف می کند.

روانشناس بالینی چیست؟

این رشته مطالعه ذهن انسان است و رفتارهای ذهنی و عملکردهای روانی را بررسی می کند. این متخصصان سعی دارند بفهمند ذهن چگونه کار می کند، چگونه به چیزها واکنش نشان می دهد، آیا می توان آن را بهبود بخشید و چگونه می توان آن را در حالت پایدار نگه داشت.

این متخصصین مفاهیم مختلفی مانند رفتار، احساسات، روابط، ادراک انسان، شناخت، شخصیت، توجه و انگیزه را مطالعه می کنند. بسیاری از مردم در سرتاسر جهان هنگام درک مشکلات روانی به این متخصصین مراجعه می کنند.

روانشناسان بالینی می توانند با تعامل و کمک به مراجعین خود در زمینه سلامت روان، امور را یک گام جلوتر ببرند. این کار از طریق مشاوره، ارزیابی، آزمایش روانشناسی و درمان انجام می شود.

روانشناسان بالینی با استفاده از روشها و اصول علمی روانشناسی، می توانند بفهمند چگونه با افرادی که از مسائل یا مشکلات روانی رنج می برند، بهترین رفتار را داشته باشند. هدف روانشناسان بالینی این است که به بیمار یک روش اصلاحی یا یک درمان خاص ارائه دهد که می تواند بهزیستی روانی او را بهبود بخشد.

با توجه به تفاوت تحصیلات بین دو حرفه، یک متخصصباید یک دوره روانشناسی چهار ساله دانشگاهی را تکمیل کند. برای اینکه یک روانشناس ثبت نام شده باشید، باید یک دوره کارشناسی به علاوه دو سال تجربه بالینی تحت نظارت را تکمیل کنید.

از سوی دیگر، یک روانشناس بالینی باید یک دوره کارشناسی روانشناسی، یک مدرک کارشناسی ارشد دو ساله و سپس دو سال دیگر تحت آموزش بالینی تحت نظارت را گذرانده باشد. روانشناسان بالینی همچنین باید از آموزش مداوم به طور سالانه پیروی کنند. روانشناسان بالینی که دکترا یا دکترای روانشناسی بالینی را گذرانده اند، می توانند از عنوان “دکتر” استفاده کنند.

چگونه می توانم روانشناس شوم؟

ورود به برنامه های تحصیلات تکمیلی روانشناسی رقابتی است. اکثر برنامه های کارشناسی ارشد نیازی به رشته روانشناسی در مقطع کارشناسی ندارند، اما به دوره های روانشناسی مقدماتی، روانشناسی تجربی و آمار نیاز دارند. برخی از برنامه های مقطع دکتری متقاضیان را دارای مدرک کارشناسی ارشد روانشناسی می دانند، در حالی که برخی دیگر متقاضیان دارای مدرک کارشناسی و رشته روانشناسی را پذیرفته اند.

روانشناس شدن چقدر طول می کشد؟

مدت زمان لازم برای تکمیل تحصیلات به حوزه تخصص این رشته و علایق شغلی بستگی دارد. همه مشاغل روانشناسی با لیسانس چهار ساله شروع می شود. پس از اتمام کارشناسی، گزینه ها و الزامات مختلف درجه برای مشاغل مختلف در روانشناسی به شرح زیر است: