تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:
شایع ترین علائم روانپریشی در کودکان، سایکوپاتی است که یک اختلال عصبی روانپزشکی است که نوعی اختلال شخصیت ضد اجتماعی (ASPD) در نظر گرفته می شود. کودکان روان‌پریش تمایل دارند در موقعیت‌های خاص رفتارهای مکرر بی‌تفاوتی و عدم آگاهی اجتماعی از خود نشان دهند. روان پریشی با کمبود پاسخ‌های عاطفی، مهارت‌های اجتماعی ضعیف و فقدان همدلی مشخص می‌شود که در نتیجه شخصیت ضداجتماعی و تمایل به رفتار مجرمانه ایجاد می‌شود. برای آشنایی با علل، علائم، تشخیص و گزینه‌های درمانی روانپریشی در کودکان، ادامه مقاله از پزشکت را تا انتها بخوانید.
روانپریشی چیست؟
تنها پس از دهه 1990 بود که مفهومی به نام روانپریشی کودک مطرح شد. پیش از این، روانپریشی عمدتاً با روانپریشی بزرگسالان مرتبط بود.
این احتمال وجود دارد که بسیاری از والدین در مواقعی – حتی اگر برای چند ثانیه باشد – این سوال را مطرح کرده اند که آیا عدم پشیمانی یا همدلی کودک ممکن است نشانه ای از یک مشکل بسیار بزرگتر باشد. اما هیچ والدینی هرگز نمی‌خواهد تصور کند که فرزندشان روانپریشی است. خوشبختانه، بیشتر بچه‌ها روانپریشی ندارند، حتی اگر زمانی بی‌اهمیت یا بی‌اعتماد باشند.
کودکان مبتلا به روانپریشی بیشتر اوقات بی‌رحمانه و بی‌احساس هستند.
در حالی که اصطلاح روانپریشی یک تشخیص رسمی سلامت روان نیست، برای توصیف مجموعه‌ای از ویژگی‌ها و رفتارهایی استفاده می‌شود که نشان می‌دهد فردی بی‌درد، بی‌توجه و فریبکار است. اما در اصطلاح روانپزشکی جدید، این الگو به طور کلی به عنوان اختلال شخصیت ضد اجتماعی شناخته می شود.
در سال 2013، انجمن روانپزشکی آمریکا شرایط «اختلال سلوک با ویژگی‌های بی‌عاطفی و بی‌احساس» را برای کودکان 12 ساله و بالاتر در راهنمای تشخیصی خود، DSM-5 گنجاند. این یک وضعیت جدی است که منعکس کننده کمبودهای بین فردی است. همچنین می تواند با رفتارهای مضر مرتبط باشد.
با این حال، افراد مبتلا به روانپریشی اغلب دچار سوءتفاهم می‌شوند. آنها اغلب به عنوان قاتلان دسته جمعی در فیلم ها به تصویر کشیده می شوند. حقیقت این است که اکثر افراد مبتلا به روانپریشی به قاتل زنجیره‌ای تبدیل نمی‌شوند. در واقع، برخی از افراد مبتلا به روانپریشی به کارآفرینان موفق و رهبران تجاری تبدیل می‌شوند.
یک مطالعه تخمین می‌زند که حدود 3 درصد از رهبران کسب‌وکار ممکن است واقعاً روانپریشی داشته باشند.
علل روانپریشی در کودکان
محققان در دهه 1990 روانپریشی را در سه بعد دسته‌بندی کردند:
- بی‌عاطفی-بی عاطفی (CU): صفات CU نوعی رفتار مداوم است که در آن فرد نسبت به دیگران بی توجهی نشان می دهد و همدلی و پشیمانی پایینی دارد.
- بزرگ-دستکاری (GM): ویژگی‌های GM که خودشیفتگی نیز نامیده می‌شود، شامل بزرگ‌نمایی اغراق‌آمیز، احساس برتری، اشتغال به خیال‌پردازی‌های موفقیت و قدرت، و اصرار برای جذب افراد و دستکاری آنها است.
- ویژگی‌های جسورانه- تکانشی (DI): ویژگی های DI شامل رفتار ریسک پذیر و هیجان طلب است.
آنها دریافتند که اینها منحصر به بزرگسالان نیستند، بلکه در اوایل کودکی نیز قابل مشاهده هستند.
مطالعات نشان می دهد که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی می تواند منجر به شخصیت روانی در کودکان شود، از جمله:
فرزندپروری
مطالعات نشان داده است که بین نوع فرزندپروری و ایجاد روانپریشی در کودکان ارتباط قوی وجود دارد. هر دو انتهای طیف – والدین خشن، سرد و والدین حمایتی – می توانند باعث شوند که کودک ویژگی های GM را ایجاد کند. با این حال، ارتباط قوی تری بین والدین منفی و رشد رفتار ضد اجتماعی کودک مشاهده می شود.
تجربیات اولیه زندگی
چند مطالعه ارتباطی بین تجربیات نامطلوب اولیه زندگی و ویژگی‌های روانپریشی در کودکان ایجاد کرده‌اند. به عنوان مثال، کودکی که آزار جسمی یا جنسی را تجربه کرده است یا قربانی غفلت عاطفی شده است، می تواند بی احساس و بی عاطفه شود.
علائم روانپریشی در کودکان
کودکانی که دارای ویژگی‌های روانپریشی هستند، معمولاً چند نشانه معمولی را نشان می‌دهند. این علائم ممکن است شامل:
- عصبانیت شدید. برخی از کودکان به شدت پرخاشگر هستند و مکرراً عصبانی می شوند.
- دروغگویی مزمن. عدم صداقت و دروغگویی مزمن از نشانه های روانپریشی در کودکان است.
- پرخاشگری. برخی از کودکان نسبت به خشمی که نسبت به آنها وارد می شود حساسیت مفرط نشان می دهند.
- بی تفاوتی نسبت به مجازات. کودکان با تمایلات روانپریشی ممکن است نسبت به تنبیه‌ها بی‌تفاوتی نشان دهند.
- عدم همدلی. کودکان دارای صفات روانپریشی تمایل به عدم همدلی دارند و اغلب نسبت به ناراحتی و درد دیگران حساسیت نشان می‌دهند.
- ظاهرا جذاب. کودکانی که دارای ویژگی‌های روانپریشی هستند، می‌توانند به‌طور سطحی جذاب و دارای توانایی‌های دستکاری عالی باشند.
- حیوان آزاری. ظلم به حیوانات اغلب تظاهر اولیه مشکلات رفتاری و رفتارهای ضد اجتماعی در کودک است که با فقدان همدلی و بی تفاوتی مشخص می شود.
- رفتار مجرمانه. کودکان دارای صفات روانپریشی تمایل دارند رفتارهای مجرمانه یا ضد اجتماعی از خود نشان دهند.
شیوع روان پریشی
محققان تخمین می‌زنند که حدود 1 درصد از جمعیت بزرگسال ممکن است معیارهای روانپریشی را داشته باشند. روانپریشی در بین مردان شایع‌تر از زنان است، اما این یک اختلال کاملاً مردانه نیست.
کودکانی که بی احساس و بی عاطفه هستند اغلب در سنین پایین با اختلال نافرمانی مقابله ای تشخیص داده می شوند. سپس، در طول سال های نوجوانی، ممکن است اختلال سلوک در آنها تشخیص داده شود، که شامل الگوی مداوم نقض حقوق دیگران و نادیده گرفتن قوانین اساسی اجتماعی است.
در بزرگسالی، افراد مبتلا به روانپریشی ممکن است با اختلال شخصیت ضد اجتماعی تشخیص داده شوند. و در حالی که شرایط همپوشانی دارند، آنها مترادف نیستند. اختلال شخصیت ضد اجتماعی یک تشخیص مبتنی بر شخصیت است. روانپریشی بیشتر یک وضعیت مبتنی بر رفتار است.
علائم روان پریشی از چه سالی بروز می کنند؟
مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۶ توسط محققان دانشگاه میشیگان انجام شد نشان می‌دهد که علائم اولیه روانپریشی را می‌توان در کودکان ۲ ساله مشاهده کرد. حتی در این سن، تفاوت هایی در همدلی و وجدان نشان می دهند.
در این مطالعه از مراقب اصلی، والدین دیگر و یک معلم/مراقب مهدکودک خواسته شد تا به رفتار بی احساس-بی عاطفی (CU) بین سنین 2 تا 4 سال در موارد زیر امتیاز دهند:
- فرزند شما دروغ می گوید.
- تنبیه رفتار فرزند شما را تغییر نمی دهد.
- فرزند شما پس از بدرفتاری گناهکار به نظر نمی رسد.
- کارهای فرزند شما یواشکی است و سعی می کند شما را دور بزند.
- فرزند شما خودخواه است و اسباب بازی های خودش را به اشتراک نمی گذارد.
محققان در سن 9 سالگی مجدداً این کودکان را پیگیری کردند. آنها دریافتند کودکانی که بیشترین مشکلات رفتاری را در دوران کودکی یا پیش دبستانی از خود نشان دادند، احتمال بیشتری داشت که مشکلات رفتاری مرتبط با روانپریشی را در دوران کودکی نشان دهند.
کودک مبتلا به روانپریشی ویژگی‌های مشابهی با بزرگسالان مبتلا به روانپریشی نشان می‌دهد. به عنوان مثال، آنها ممکن است در صدمه زدن به حیوانات یا تلاش برای کشتن حیوانات برای ورزش و هیجان شرکت کنند. نوجوانان، نوجوانان و بچه های بزرگتر گاهی اوقات برای ارضای جنسی درگیر آسیب رساندن و کشتن حیوانات می شوند. این اغلب در اختلالات روانی/ سلوک و در اختلال شخصیت ضد اجتماعی رخ می دهد.
تشخیص سایکوپاتی در کودکان
هیچ آزمایشی وجود ندارد که نشان دهد کودک ممکن است به روانپریشی مبتلا باشد، اما روانشناسان چندین ارزیابی برای کمک به ارزیابی و اندازه‌گیری علائم کودک دارند.
یکی از رایج‌ترین ارزیابی‌ها، پرسشنامه ویژگی‌های روانپریشی جوانان (YPI) است. این یک ابزار خود گزارشی است، به این معنی که از نوجوانان آزمون داده می شود و از آنها خواسته می شود به سؤالات مربوط به خود پاسخ دهند. این به معنای اندازه گیری ویژگی های شخصیتی به جای رفتار است.
بعلاوه، نوجوانانی که دارای صفات بی احساس و بی عاطفه هستند، احتمالاً با همسالان ضداجتماعی و بزهکار همراه می شوند تا به صورت گروهی مرتکب جرم شوند.
توجه به این نکته مهم است که کودکانی که رتبه بالایی در روانپریشی دارند، احتمالاً تحت فشار قرار نمی‌گیرند تا قوانین را زیر پا بگذارند. در عوض، آنها به احتمال زیاد رهبرانی هستند که سایر اعضای گروه خود را تحت تأثیر قرار می دهند تا رفتارهای ضد اجتماعی انجام دهند.
همان طور که گفتیم ابزارهای تشخیصی برای روانپریشی در کودکان محدود است و ارزیابی‌های خود گزارشی مانند پرسشنامه ویژگی‌های روانپریشی جوانان (YPI) بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
آزمون YPI اساساً یک پرسشنامه است که به ارزیابی علائم در کودکان و نوجوانان مشکوک به داشتن صفات روانپریشی کمک می‌کند. این پرسشنامه علائم را در ده خرده مقیاس ارزیابی می کند که در سه مؤلفه شخصیت روانی، یعنی بین فردی، عاطفی و رفتاری ترکیب شده اند.
علائم ارزیابی شده در زیر مقیاس ده عبارتند از:
- بزرگ نمایی
- دروغ گویی
- عذاب وجدان
- بی احساسی
- بی عاطفه
- ماجراجویی
- تکانشگری
- بی مسئولیتی
- جذابیت غیر صادقانه
پیوند به سوء مصرف مواد
هم در بزرگسالان و هم در نوجوانان، تحقیقات نشان داده است که افرادی که در صفات روانپریشی رتبه بالایی دارند، احتمال سوءمصرف مواد بیشتر است. محققان گمان می کنند که این رابطه متقابل است، به این معنی که افرادی که تمایل به تکانشگری و غیرمسئولیت دارند، احتمال سوء مصرف مواد بیشتر است . و سوء مصرف مواد به احتمال زیاد منجر به افزایش رفتارهای تکانشی و غیرمسئولانه می شود.
مردان نوجوانی که در صفات روانپریشی رتبه بالایی دارند، تمایل دارند مصرف مواد را در سنین پایین‌تری آغاز کنند. همچنین احتمال بیشتری دارد که از طیف وسیع تری از مواد مخدر استفاده کنند و در بزرگسالی با مسائل مربوط به سوء مصرف مواد مبارزه کنند.
پایداری علائم
برخی از محققان پیشنهاد می‌کنند که ویژگی‌های روانپریشی در طول عمر ثابت باقی می‌مانند، به این معنی که کودکی که نشانه‌های روانپریشی را نشان می‌دهد احتمالاً رشد می‌کند تا همان ویژگی‌ها را نشان دهد.
سایر محققان پیشنهاد می‌کنند که نمرات روانپریشی احتمالاً در دوران نوجوانی متورم می‌شوند. احساس طلبی و تکانشگری در این مرحله از زندگی به بالاترین حد خود می رسد و ممکن است یک مسئله رشدی باشد، نه لزوماً آسیب شناختی.
مطالعات نشان می‌دهد کودکانی که تمایل به بی‌احساس بودن و بی‌احساس بودن دارند، بیشتر در آینده در زندگی پرخاشگر می‌شوند. آنها همچنین احتمال بیشتری برای ارتکاب جنایت دارند.
بدون درمان، بعید است که سایکوپاتی در طول زمان بهبود یابد.
چه زمانی با دکتر تماس بگیریم؟
اگر متوجه شدید که فرزندتان چیزی را پنهان کرده یا دروغ می‌گوید، لزوماً به این معنا نیست که او دارای ویژگی‌های روانپریشی است. با این حال، اگر متوجه شدید که فرزندتان مکرراً عدم همدلی و پشیمانی، ظلم نسبت به سایر افراد یا حیوانات، یا رفتار بی رحمانه ای را نشان می دهد که از او انتظار نمی رود، توصیه می شود با متخصص اطفال خود صحبت کنید. اگر شکایتی از مدرسه یا والدین سایر کودکان دریافت کردید، آن را یادداشت کنید.
درمان سایکوپاتی در کودکان
مطالعات نشان داده‌اند که روانپریشی با افزایش سن افزایش می‌یابد، و بنابراین، درمان سریع در دوران کودکی تشویق می‌شود. درمان روانپریشی در کودکان چندوجهی و پیچیده است. پیش از این، روانپریشی غیرقابل درمان تصور می‌شد. با این حال، پیشرفت های اخیر در این زمینه وجود دارد.
کودکانی که دارای ویژگی‌های روانپریشی هستند، به تنبیه‌ها (به دلیل ویژگی‌های بی‌عاطفانه-غیر عاطفی‌شان) به خوبی پاسخ نمی‌دهند. وقت استراحت به عنوان نوعی تنبیه ممکن است کمک کند.
یکی از مؤثرترین روش ها استفاده از پاداش ها در صورت نشان دادن رفتار خوب است.
از آنجایی که اخلاق و همدلی در کودکان مبتلا به روانپریشی رعایت نمی‌شود، پاداش دادن به آنها به ایجاد همدلی شناختی آنها کمک می‌کند (دانستن اینکه طرف مقابل چه احساس یا فکر می‌کند).
در کودکانی که ویژگی‌های روان‌پریشی‌شان ناشی از زندگی در یک محیط ناامن یا خانواده‌ای ناراضی است، جابجایی آنها به محیطی امن و دوست‌داشتنی‌تر می‌تواند به رفع گرایش‌های روانپریشی آنها کمک کند.
سایر گزینه های درمانی برای روانپریشی در کودکان، عبارتند از:
- درمان‌های شخصی‌شده و متمرکز: درمان شناختی رفتاری (CBT)، نیاز به ریسک (RNR)، درمان متمرکز بر طرحواره (SFT)، روان‌درمانی متمرکز بر انتقال (TFP) چند نمونه هستند.
- داروها: داروها معمولاً برای بیمارانی تجویز می‌شوند که به هیچ شکل دیگری از درمان ذکر شده در بالا پاسخ نمی‌دهند. اگرچه داروها روان درمانی را درمان نمی کنند، اما ممکن است به کاهش علائم کمک کنند. برخی از داروهای رایج مورد استفاده در این شرایط عبارتند از: محرک های روانی مانند متیل فنیدیت و دکستروآمفتامین، داروهای ضد روان پریشی مانند ریسپریدون و تثبیت کننده های خلق و خو مانند لیتیوم و دیوالپروات
چگونه با کودکانی که تمایلات روانی نشان می دهند رفتار کنیم؟
برخورد با کودکی که تمایلات روانپریشی نشان می‌دهد ممکن است چالش‌برانگیز باشد و به تعادل خوبی از درایت، عشق و درمان نیاز دارد. در حالی که والدین نیاز به مداخله حرفه ای دارند، نقش مهمی در مدیریت این بیماری دارند.
برخی راهکارها عبارتند از:
- روی رابطه خود با کودک کار کنید.
- عزت نفس کودک را تقویت کنید.
- اعتماد کودک را جلب کنید.
- روی مثبت بودن تمرکز کنید و آنها را تشویق کنید.
- به کودک اجازه دهید روی نقاط قوت خود کار کند.
- از پایین انداختن کودک، شرمساری و سرزنش او در حضور دیگران خودداری کنید.
- احساسات مثبت را تقویت کنید و به آنها احساس کنید که شما با آنها طرف هستید.
- اگر روابط درون خانه شما صمیمانه نیست، روی روابط درون خانواده کار کنید تا محیط را برای کودک مثبت و امن کنید.
نحوه دریافت کمک
اگر به نظر می رسد کودک شما گاهی اوقات نسبت به دیگران همدلی ندارد یا هر چند وقت یکبار دروغ می گوید، احتمالاً روان پریشی ندارد. در عوض، آنها احتمالا فقط یک کودک عادی هستند که در حال یادگیری مهارت های جدید و ایجاد درک بهتری از جهان هستند.
با این حال، اگر به نظر می رسد که سنگدلی و عدم پشیمانی آنها در حال بدتر شدن است، یا فقط یک اتفاق مجزا نیست، با پزشک اطفال خود صحبت کنید. پزشک شما ممکن است بخواهد فرزند شما را برای ارزیابی جامع‌تر ارجاع دهد تا مشخص کند که آیا سایر مشکلات سلامت روان، مشکلات شخصیتی یا اختلالات رفتاری نیز در بازی وجود دارد یا خیر.
سخن آخر
سایکوپاتی در کودکان یک اختلال عصبی روانپزشکی است که باعث کنترل ضعیف رفتاری و عاطفی می شود. ژنتیک، فرزندپروری ضعیف و تجربیات منفی اولیه زندگی عواملی هستند که می توانند باعث ایجاد ویژگی های روانی در کودکان شوند. شناسایی زودهنگام علائم و شروع سریع درمان برای مدیریت این اختلال و کمک به زندگی کودک ضروری است. تقویت اعتماد به نفس کودک، تشویق کودک به کار بر روی نقاط قوت خود و تقویت احساسات مثبت راه های ساده ای برای مقابله با کودکی است که رفتار روانی دارد.
بی‌تفاوتی نسبت به دیگران، خودشیفتگی، و رفتارهای مخاطره‌آمیز یا هیجان‌جویانه که از تجربیات اولیه یا تربیت کودک ناشی می‌شود، ممکن است باعث ایجاد روانپریشی در کودکان شود.
پرخاشگری، دروغگویی و عصبانیت برخی از نشانه‌های روانپریشی هستند. با کمک پرسشنامه آزمون YPI می توان آن را تشخیص داد. درمان و دارو درمانی شخصی می تواند به درمان این مشکل، اجتناب از تنبیه های سخت و افزایش عزت نفس کودک کمک کند.
آخرین دیدگاه‌ها