ریزش مو

ریزش مو می تواند روی پوست سر یا تمام بدن شما تأثیر بگذارد که می تواند نتیجه وراثت، تغییرات هورمونی، شرایط پزشکی یا داروها باشد. هر کس می تواند ریزش مو را تجربه کند، اما در مردان شایع تر است. طاسی به طور معمول به ریزش بیش از حد مو از پوست سر شما اشاره دارد. ریزش موی ارثی با افزایش سن شایع ترین علت طاسی است. برخی از افراد ترجیح می دهند ریزش موهای خود را بدون درمان رها کنند. اما سایر افراد ممکن است آن را با مدل مو، آرایش، کلاه یا روسری بپوشانند. یکی از روش های درمانی موجود را برای جلوگیری از ریزش بیشتر مو و بازگرداندن رشد انتخاب می کنند.

قبل از ادامه درمان ریزش مو، در مورد علت و گزینه های درمانی با پزشک خود صحبت کنید.

علائم ریزش مو

بسته به علت ایجاد آن، ریزش مو به طرق مختلف ممکن است ظاهر شود.

این بیماری می تواند به طور ناگهانی یا به تدریج روی دهد و روی پوست سر یا بدن شما تأثیر بگذارد.

برخی از انواع ریزش موقتی هستند و برخی دیگر دائمی هستند.

علائم و نشانه های ریزش مو، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

کم حجم شدن تدریجی مو های بالای سر

کم حجم شدن تدریجی بالای سر، رایج ترین نوع ریزش مو است، امکان ابتلا به آن در آقایان و خانم ها متفاوت است.

نقاط طاس مدور یا لکه دار

برخی افراد لکه های صاف و به اندازه سکه را تجربه می کنند. این نوع ریزش معمولاً روی پوست سر تأثیر می گذارد، اما گاهی اوقات در ریش یا ابرو نیز رخ می دهد. در بعضی موارد، ممکن است قبل از ریزش مو، پوست شما خارش داشته باشد یا دردناک شود.

ضعیف شدن ریشه مو

شوک جسمی یا عاطفی می تواند باعث شل شدن موها شود. تعداد انگشت شماری از موها ممکن است هنگام شانه زدن یا شستن موها یا حتی پس از کشیدن ملایم کنده شوند. در این نوع اختلال فقط باعث ریزش مو می شود و لکه های پوستی ندارند.

ریزش کامل مو های بدن

برخی شرایط و درمان های پزشکی مانند: شیمی درمانی برای سرطان، می تواند منجر به ریزش موی بدن شود. موها معمولاً به عقب رشد می کنند.

تکه های پوسته پوسته شده که روی پوست سر پخش می شود. این نشانه کرم رنگ است. ممكن است با موهای شكسته، قرمزی، تورم همراه باشد.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید؟

اگر شما یا فرزندتان از ریزش مو ناراحت هستید به پزشک خود مراجعه کنید تا بتوانید درمان خود را شروع کنید. اگر در هنگام شست و شوی موهای خود یا فرزندتان متوجه ریزش ناگهانی مو یا متوجه وجود لکه هایی روی پوست سر شدید با پزشک خود مشورت کنید.

ریزش ناگهانی مو می تواند علامت بیماری اساسی باشد که نیاز به درمان دارد.

علت ریزش مو

افراد معمولاً روزانه حدود ده ها  مو از دست می دهند.

این روند معمولاً باعث کم حجم شدن قابل توجه موهای پوست سر نمی شود، زیرا موهای جدید در همان زمان در حال رشد هستند. ریزش مو، هنگامی اتفاق می افتد که این چرخه رشد و ریختن مو مختل گردد یا هنگامی که فولیکول مو از بین برود و جای آن زخم جایگزین شود.

تاریخچه خانوادگی (وراثت)

شایع ترین این عارضه، یک بیماری ارثی به نام طاسی مردانه یا طاسی با الگوی زنانه است.

معمولاً به تدریج با پیری و در الگوهای قابل پیش بینی اتفاق می افتد.

تغییرات هورمونی و شرایط پزشکی

انواع شرایط از جمله تغییرات هورمونی ناشی از بارداری، زایمان، یائسگی و مشکلات تیروئید می تواند باعث ریزش موی دائمی یا موقت شود. شرایط پزشکی شامل “آلوپسی آرئاتا” است که باعث ریزش موی لکه دار، عفونت های پوست سر به شکل حلقوی می شود.

داروها و مکمل ها

ریزش مو می تواند یک عارضه جانبی برخی از داروهای خاصی مانند داروهایی که برای سرطان، آرتریت، افسردگی، مشکلات قلبی، نقرس و فشار خون بالا استفاده می گردد، باشد.

پرتودرمانی؛ باعث کندی یا توقف رشد مو ها می شود.

استرس

بسیاری از افراد چند ماه پس از یک شوک جسمی یا عاطفی دچار ریزش عمومی مو می شوند. این نوع ریزش موقتی است.

مدل ها و روش های درمانی خاص

روش هایی که برای محکم کردن مو مانند: آویزها استفاده می شود می توانند باعث ایجاد نوعی ریزش به نام آلوپسی کششی شوند. استفاده از دارو های خاصی برای طولانی مدت می تواند باعث التهاب فولیکول های مو شود که منجر به ریزش می شود. اگر فولیکول دچار التهاب شود، ریزش می تواند دائمی باشد.

عوامل خطر ریزش مو

تعدادی از عوامل می توانند خطر این عارضه را افزایش دهند، از جمله:

• کاهش وزن قابل توجه
• سن،با افزایش سن احتمال این عارضه بیشتر می شود.
• برخی بیماری ها پزشکی مانند دیابت و لوپوس و فشارخون
• سابقه خانوادگی این عارضه، در هر یک از خانواده های والدین خود

درمان ریزش مو

درمان های موثری برای برخی از انواع این عارضه وجود دارد.

ممکن است شما بتوانید روند ریزش را متوقف و معکوس نمایید.

در برخی شرایط، مانند ریزش موی لکه دار (آلوپسی آرئاتا)، موها ممکن است بدون درمان دوباره در طی یک سال دوباره رشد کنند.

درمان شامل داروها، جراحی برای تقویت رشد مو است.

داروها

اگر ریزش به دلیل بیماری زمینه ای ایجاد شود، درمان آن بیماری ضروری خواهد بود. درمان ممکن است شامل داروهایی برای کاهش التهاب و سرکوب سیستم ایمنی بدن باشد. اگر یک داروی خاص باعث ریزش شود، پزشک ممکن است به شما توصیه کند حداقل سه ماه از مصرف آن خودداری کنید.

داروها برای درمان طاسی با الگوی ارثی در دسترس هستند.

گزینه ها عبارتند از:

مینوکسیدیل (روگائین)، این یک داروی بدون نسخه است که برای زنان و مردان تأیید شده است. این یک مایع یا کف است که شما روزانه به پوست سر خود می مالید. دستان خود را بعد از استفاده بشویید. در ابتدا ممکن است باعث ریزش شود و یا ممکن است موهای جدید کوتاه تر و نازک تر از موهای قبلی باشند. برای جلوگیری از ریزش بیشتر مو و شروع رشد مجدد مو حداقل شش ماه درمان لازم است.که باید به استفاده از دارو ادامه دهید.

عوارض جانبی احتمالی شامل تحریک پوست سر، رشد ناخواسته مو بر روی پوست صورت و دست ها و ضربان سریع قلب (تاکی کاردی) است.

سایر داروها برای خانم ها: شامل داروهای ضد بارداری خوراکی و اسپیرونولاکتون می باشد.

عمل جراحی کاشت مو

در رایج ترین نوع ریزش مو دائمی، فقط قسمت بالای سر تحت عمل جراحی  قرار می گیرد.

کاشت مو یا جراحی ترمیمی می تواند موهای بیشتری را با استفاده از موهای باقی مانده، برای شما ایجاد کند.

در طی یک عمل کاشت مو، یک متخصص پوست یا جراح زیبایی، تکه های ریز پوست را که هر یک حاوی یک تا چند تار مو هست، از پشت پا یا  پوست سر شما جدا می کنند. جراح گاهی اوقات یک نوار بزرگتر از پوست که شامل چندین گروه بندی مو است، می گیرید. وی سپس فولیکول مو را در فولیکول بخش های طاس قرار می دهد.

شما برای به دست آوردن تأثیر مورد نظرتان شما ممکن است به بیش از یک عمل جراحی نیاز داشته باشید.

ریزش مو ارثی در نهایت علی رغم عمل جراحی پیشرفت خواهد کرد.

روشهای جراحی برای درمان طاسی گران هستند و می توانند دردناک باشند.

خطرات احتمالی شامل خونریزی و زخم است.

آماده شدن برای قرار ملاقات شما با پزشک

به احتمال زیاد شما ابتدا نگرانی های خود را به اطلاع پزشک خانواده خود برسانید.

وی ممکن است شما را به پزشک متخصص در معالجه مشکلات پوستی ارجاع دهد.

آنچه شما می توانید انجام دهید:

اطلاعات شخصی کلیدی از جمله: استرس های اساسی یا تغییرات اخیر زندگی را لیست کنید.

لیستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.

سؤالاتی را برای پرسیدن از پزشک خود یادداشت کنید.