شایع ترین علت خارش بعد از حمام

خارش بعد از حمام، آن هم پس از دوش گرفتن طولانی و گرم در ماه های سرد زمستان، حتی بعد از خشک شدن و لباس پوشیدن، تا حدودی برای همه رخ می دهد. این شرایط در اکثر موارد، علامتی خفیف است، فقط چند دقیقه طول می کشد و مربوط به خشکی پوست است که به دلیل سردی، هوای خشک و دوش آب گرم و طولانی ایجاد می شود.

اما برای بعضی از افراد، خارش بعد از دوش گرفتن می تواند مزمن، شدید و حتی ناتوان کننده باشد. برخی از شرایط مختلف وجود دارد که می تواند باعث خارش بعد از قرار گرفتن در زیر دوش آب گرم یا حمام شود. بیشتر آنها خوش خیم هستند، اما بعضی از آنها می توانند خطرناک باشند.

قبل از اینکه خارش به طور موثر کنترل شود، بهتر است دلیل اصلی آن را تشخیص دهید. اگر پوست شما پس از دوش گرفتن قرمز و تحریک شده است، تعدادی از داروهای خانگی وجود دارد که برای تسکین تحریک پوست خود می توانید از آن استفاده کنید. این موارد را می توانید با کاهش دمای آبی که در آن استحمام می کنید و با استفاده از صابون بدون بو و خشک کردن پوست خودتان درمان کنید.

خارش شدیدتر که با وجود درمان های خانگی همچنان ادامه دارد، می تواند نشانه ای از یک بیماری زمینه ای جدی تر باشد. حتما به پزشک خود مراجعه کنید.

هر فردی که دچار خارش غیرقابل توضیح است، به خصوص پس از دوش گرفتن آب گرم، باید برای ارزیابی کامل به پزشک مراجعه کند، زیرا برخی از شرایط ایجاد کننده این علامت می تواند خطرناک و حتی جدی باشد.

خشکی پوست

خشکی پوست، افراد در هر سنی را آزار می دهد اما به خصوص در افراد مسن شایع است. پوست خشک، تحریک شده و خارش دار، مشخصه برخی از بیماری های پوستی است که در مجموع به آن اگزما گفته می شود.

خشکی، که به آن خارش زمستانی نیز گفته می شود، بیشتر اوقات در ماه های خشک و سرد زمستان در نتیجه خیس و خشک شدن مکرر و بدون استفاده از مرطوب کننده اتفاق میفتد. علائم این بیماری شامل خشکی، خارش، پوسته پوسته شدن، قرمزی پوست، ترک خوردگی دردناک بر روی دست و پا است.

خارش زمستانی بسیار شایع است و می تواند افراد را در هر سنی درگیر کند. علت آن معمولاً شرایط محیطی است که باعث کاهش میزان سبوم در پوست می شود. سبوم که توسط غدد موجود در پوست تولید می شود، یک سد محافظتی ایجاد می کند که به مرطوب نگه داشتن پوست کمک خواهد کرد.

دوش های طولانی و حمام، هوای گرم داخلی خشک، قرار گرفتن مکرر در معرض آفتاب و باد و گاهی استفاده از داروهای موضعی روی پوست (به عنوان مثال برای آکنه) می تواند منجر به از بین رفتن سبوم پوست و به تبخیر بیش از حد آب شود. نتیجه آن خشکی، ترک و خارش پوست است.

درمان خارش زمستانی

در بیشتر موارد، خارش زمستانی با اقدامات ساده ای که از تبخیر آب جلوگیری می کند، قابل کنترل است. این مراحل می تواند در تسکین این شرایط به شما کمک کند:

• در آب گرم دوش های کوتاه بگیرید.
• پوست خود را با پارچه نرم به آرامی بشویید.
• از صابونی استفاده کنید که فاقد عطر باشد.
• در صورت لزوم هوای خانه خود را مرطوب کنید.
• فراموش نکنید که حتی در روزهای ابری نیز باید از ضد آفتاب استفاده کنید.
• به آرامی پوست خود را خشک کرده و بلافاصله از یک مرطوب کننده بدون بو استفاده کنید.
• یک کرم کورتیکواستروئید (اینها را می توانید بدون نسخه بخرید) یا لوسیون کالامین یا کرم هایی با منتول را امتحان کنید.

پلی سیتمیا ورا

پلی سیتمیا ورا (PV) بیماری مغز استخوان است که در آن تولید بیش از حد سلول های قرمز خون رخ می دهد. افراد مبتلا به PV در نتیجه این روند بیماری خون پوست “ضخیم تر” دارند و در معرض خطر بیشتری برای لخته شدن خون هستند که جریان خون را از طریق عروق و رگ ها مسدود می کنند.

علاوه بر لخته شدن خون، علائم PV شامل سردرد، تعریق بیش از حد، سرگیجه، تغییرات بینایی، خونریزی، تنگی نفس، بزرگ شدن کبد و طحال و یک رنگ “قرمز” (قرمزی صورت) است. خارش، به خصوص پس از دوش آب گرم یا استحمام، می تواند یک علامت مشخص از این بیماری باشد.

PV را می توان با یک آزمایش خون ساده به نام هماتوکریت تشخیص داد. این آزمایش نسبت گلبول های قرمز خون را در یک حجم خون اندازه گیری می کند.

PV یک بیماری مزمن است. قابل درمان نیست اما علائم آن معمولاً به طور موثر قابل کنترل هستند.

درمان پلی سیتمیا ورا

درمان PV بر کاهش خطر لخته شدن خون متمرکز است. این شرایط ممکن است شامل خون گیری از ورید به صورت دوره ای و مصرف دوز پایین آسپرین باشد.

داروهایی که تعداد گلبول های قرمز خون را کاهش می دهند نیز ممکن است تجویز شوند. پزشک ممکن است یک یا ترکیبی از داروها مانند هیدروکسی اوره، اینترفرون آلفا، روکسولیتینیب، بوسولفان و کلرامبوسیل را تجویز کند. برای برخی از بیماران، پیوند مغز استخوان ممکن است یک گزینه باشد.

با اجتناب از مواردی که باعث ایجاد علائم می شوند، مانند دوش آب گرم طولانی و محیط گرم، می توان خارش خفیف مرتبط با PV را کنترل کرد. از چندین دارو می توان برای خارش شدید که به درمان های خانگی پاسخ نمی دهد، استفاده کرد. این داروها شامل آنتی هیستامین ها مانند دیفن هیدرامین است که می توان بدون نسخه پزشک خریداری کرد.

نور درمانی (که به آن فتوتراپی نیز گفته می شود) می تواند برای افرادی که خارش شدیدتر یا مداوم دارند استفاده شود. این درمان در ترکیب با داروی پسورالن استفاده می شود.

لنفوم هوچکین

 

لنفوم هوچکین یک سرطان در غدد لنفاوی است. افراد مبتلا به این سرطان غدد لنفاوی گردن، زیر بغل، کشاله ران یا داخل قفسه سینه را بزرگ کرده اند. علاوه بر بزرگ شدن غدد لنفاوی، لنفوم هوچکین ممکن است باعث علائم کل بدن از جمله کاهش وزن، تب، تعریق شبانه و خارش شود.

با انجام اشعه ایکس برای تشخیص غدد لنفاوی ملتهب، یا انجام بیوپسی در گره لنفاوی بزرگ، می توان لنفوم هوچکین را بررسی کرد.

خارش، اغلب شدید، از علائم برجسته لنفوم هوچکین است. مصرف الکل و دوش گرفتن، همچنین برخی از داروها که برای درمان خود بیماری استفاده می شود، می تواند باعث خارش شود. علائم دیگر شامل عرق شبانه، کاهش وزن و تب بدون دلیل و خستگی مداوم یا سرفه یا تنگی نفس است.

افراد مبتلا به لنفوم هوچکین تحت شیمی درمانی، پرتودرمانی و سلول درمانی قرار می گیرند. آزمایشات بالینی نیز برای آزمایش داروهای جدید، ترکیبات دارویی جدید و رویکردهای جدید برای پیوند سلول های بنیادی در حال انجام است.

انجمن سرطان آمریکا برای تسکین خارش مرتبط با لنفوم هوچکین (و سایر سرطان ها)، اقدامات زیر را علاوه بر مواردی که در بالا بحث شد، توصیه می کند:

• حتماً مقدار زیادی آب بنوشید و به اندازه کافی استراحت کنید.
• لباسی بپوشید که آزاد و از جنس پارچه ساخته شده باشد و پوست شما را تحریک نکند.
• از محصولات (به عنوان مثال، پودرها، پس از اصلاح) که دارای رایحه یا حاوی الکل هستند خودداری کنید.

کهیر کولینرژیک

کهیر کولینرژیک نوعی کهیر است که در اثر افزایش دمای بدن ایجاد می شود. افزایش درجه حرارت بدن ممکن است به دلیل دوش آب گرم، ورزش، غذاهای پرادویه و یا قرار گرفتن در معرض خواب زیاد در بستر شب باشد. احساسات شدید همچنین ممکن است باعث بروز کهیر در افراد مبتلا به کهیر کولینرژیک شود.

کهیرها در کهیر کولینرژیک به طور کلاسیک از نظر اندازه، کوچکتر از گزش پشه هستند. این ضایعات ممکن است با گذشت زمان بزرگتر شده یا با هم ادغام شوند. گاهی اوقات، کهیر کولینرژیک می تواند با علائم شدیدتری از جمله علائم آسم و فشار خون پایین همراه باشد.

کهیر کولینرژیک مانند بسیاری از انواع دیگر کهیر، اغلب می تواند به راحتی با آنتی هیستامین خوراکی درمان می شود. کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون نیز ممکن است برای استفاده کوتاه مدت تجویز شود.

کهیر آکواژنیک

کهیر آکواژنیک یک نوع بسیار نادر از کهیر است که در اثر تماس آب با پوست ایجاد می شود. افراد مبتلا بدون در نظر گرفتن درجه حرارت آب، در طی چند دقیقه از قرار گرفتن در معرض آب در پوست، این کهیر را تجربه می کنند.

علت بروز این امر مشخص نیست، اگرچه برخی از محققان تصور می کنند که آب پروتئین خاصی از پوست را حل می کند و پروتئین محلول پس از آن رسیدن به لایه های عمیق پوست منجر به واکنش آلرژیک می شود.

تشخیص کهیر آکواژنیک شامل قرار دادن یک قطره آب در دمای اتاق بر روی پوست و مشاهده ایجاد کندو در عرض چند دقیقه است. کهیر آکواژنیک، مانند اکثر انواع دیگر کهیر، اغلب به راحتی با آنتی هیستامین های خوراکی غیر آرام بخش قابل درمان است.

سایر گزینه های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• نور ماوراءبنفش درمانی (فتوتراپی)
• کرم ها یا پمادهای دیگری که به “ضد آب” شدن پوست کمک می کنند، مانند محصولات وازلین و روغن کودک

خارش آکوژنیک ایدیوپاتیک

خارش اکوآپنیک ایدیوپاتیک (IAP) یک بیماری نادر است که باعث خارش بدون بثورات بعد از تماس پوست فرد با آب می شود. IAP احتمالاً در اثر فعال شدن سیستم عصبی، با ترشح مواد شیمیایی مختلف توسط اعصاب واقع در پوست پس از تماس با آب ایجاد می شود. هیچ درمان موثری برای آن وجود ندارد. درمان های زیر، علاوه بر موارد درمانی برای کهیر آکواژنیک، با درجات مختلف موفقیت انجام شده است.

• اینترفرون آلفا
• مکمل های B-alanine
• کرم موضعی کپسایسین
• آنتی هیستامین های غیر آرام بخش
• تحریک الکتریکی عصب از راه پوست
• کورتیکواستروئید، مانند تریامسینولون
• اضافه کردن بی کربنات سدیم به آب حمام