میل جنسی پایین نشان دهنده کاهش علاقه به فعالیت و برقراری رابطه جنسی است. از دست دادن علاقه به رابطه جنسی کاملا رایج است و سطح میل جنسی در طول زندگی افراد تا حدودی متفاوت است. همچنین طبیعی است که علایق شما با همسرتان مطابقت نداشته باشد. با این حال، کاهش میل جنسی برای طولانی مدت ممکن است برای برخی افراد نگران کننده باشد. گاهی اوقات میل جنسی کم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند نشان دهنده یک بیماری زمینه ای باشد. برهمین اساس ما سعی کرده ایم در این مقاله از پزشکت شایع ترین علل کاهش میل جنسی را بررسی کنیم، آنها عبارتند از:
تستوسترون پایین
تستوسترون، یک هورمون مردانه مهم است. در مردان، بیشتر در بیضه ها تولید می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. تستوسترون مسئول ساخت عضلات و توده استخوانی و تحریک تولید اسپرم است. سطح تستوسترون شما نیز در میل جنسی تان نقش دارد. سطح نرمال تستوسترون متفاوت خواهد بود. مردان بالغ زمانی که سطح آنها به زیر 300 نانوگرم در دسی لیتر (ng/dL) می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رسد، تستوسترون پایین دارند.
هنگامی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که سطح تستوسترون شما کاهش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یابد، میل شما به رابطه جنسی نیز کمتر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. کاهش تستوسترون بخشی طبیعی از افزایش سن است. با این حال، کاهش شدید تستوسترون می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند منجر به کاهش میل جنسی شود. اگر فکر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنید ممکن است این مشکل برای شما باشد، با پزشک خود مشورت کنید. شاید بتوانید از مکمل ها یا ژل ها برای افزایش سطح تستوسترون خود استفاده کنید.
داروها
مصرف برخی داروها می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند سطح تستوسترون را کاهش دهد که به نوبه خود ممکن است منجر به کاهش میل جنسی شود. به عنوان مثال، داروهای فشار خون مانند مهارکننده‌های ACE و مسدودکننده‌های بتا ممکن است از انزال و نعوظ جلوگیری کنند.
سایر داروهایی که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند سطح تستوسترون را کاهش دهند، عبارتند از:
- کورتیکواستروئیدها
- داروهای ضد افسردگی خاص
- یک داروی ضد قارچ به نام کتوکونازول
- شیمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌درمانی یا پرتودرمانی برای سرطان
- هورمون هایی که برای درمان سرطان پروستات استفاده میشوند.
- استروئیدهای آنابولیک، که ممکن است توسط ورزشکاران برای افزایش توده عضلانی استفاده شود.
- سایمتیدین (Tagamet)، که برای سوزش سر دل و بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.
- مسکن های اپیوئیدی مانند مورفین (MorphaBond)، MS Contin) و اکسی کدون (OxyContin، Percocet)
اگر اثرات تستوسترون پایین را تجربه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنید، با پزشک خود صحبت کنید. آنها ممکن است به شما توصیه کنند که داروها را عوض کنید.
سندرم پای بیقرار (RLS)
تمایل غیرقابل کنترل برای حرکت دادن پاها را سندرم پاهای بی قرار می گویند. یک مطالعه نشان داد که مردان مبتلا به RLS در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال نعوظ (ED) نسبت به مردان بدون RLS هستند. ED زمانی رخ می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد که مرد نتواند نعوظ داشته باشد یا نعوظ خود را حفظ کند.
محققان کشف کردند، مردانی که حداقل پنج بار در ماه به RLS مبتلا میشوند، حدود 50 درصد بیشتر از مردان بدون RLS در معرض ابتلا به ED بودند. همچنین، مردانی که دوره های RLS را بیشتر تجربه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کردند، بیشتر در معرض ناتوانی جنسی بودند.
افسردگی
افسردگی تمام بخش های زندگی انسان را تغییر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد. افراد مبتلا به افسردگی کاهش یا عدم علاقه کامل به فعالیت هایی را که زمانی لذت بخش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانستند، از جمله رابطه جنسی، تجربه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند.
کاهش میل جنسی نیز یکی از عوارض برخی از داروهای ضد افسردگی است، از جمله:
- مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs) ، مانند دولوکستین (Cymbalta)
- مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) مانند فلوکستین (پروزاک) و سرترالین (زولوفت)
اگر داروهای ضد افسردگی مصرف می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنید و میل جنسی کم دارید، با پزشک خود صحبت کنید. آنها ممکن است عوارض شما را با تنظیم دوز شما یا تغییر دادن شما به داروی دیگری برطرف کنند.
بیماری مزمن
هنگامی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که به دلیل اثرات یک بیماری مزمن سلامتی، مانند درد مزمن، احساس خوبی ندارید، احتمالاً رابطه جنسی در لیست اولویت های شما قرار ندارد. برخی از بیماری ها، مانند سرطان، می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند تعداد تولید اسپرم شما را نیز کاهش دهند.
سایر بیماری های مزمن که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند بر میل جنسی شما تأثیر بگذارند عبارتند از:
- چاقی
- دیابت نوع 2
- کلسترول بالا
- فشار خون بالا
- نارسایی مزمن ریه، قلب ، کلیه و کبد
اگر یک بیماری مزمن را تجربه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنید، با شریک زندگی خود در مورد راه هایی برای صمیمیت در این دوران صحبت کنید. همچنین ممکن است در مورد مشکلات خود به یک مشاور یا درمانگر جنسی احتیاج داشته باشید.
مشکلات خواب
مردان غیر چاق مبتلا به آپنه انسدادی خواب (OSA) سطوح تستوسترون پایین تری را تجربه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. این به نوبه خود منجر به کاهش فعالیت جنسی و میل جنسی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.
در یکی از بررسی های انجام شده در مردان جوان و سالم، محققان دریافتند که سطح تستوسترون پس از یک هفته محدودیت خواب 10 تا 15 درصد کاهش یافته و به 5 ساعت در شب رسیده است. همچنین دریافتند که اثرات محدود کردن خواب بر سطح تستوسترون به ویژه بین ساعت 2:00 بعد از ظهر تا 10:00 شب روز بعد مشهود است.
افزایش سن
سطح تستوسترون، که با میل جنسی مرتبط است، زمانی که مردان در اواخر نوجوانی خود هستند به بالاترین سطح خود می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رسد. در سال‌های بزرگتر، ممکن است ارگاسم، انزال و برانگیختگی بیشتر طول بکشد. نعوظ شما ممکن است سخت نباشد و بیشتر طول بکشد. با این حال، داروهایی در دسترس هستند که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند به درمان این مشکلات کمک کنند.
استرس
اگر در موقعیت ها یا دوره های پر فشار حواس تان پرت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، میل جنسی ممکن است کاهش یابد. این به این دلیل است که استرس می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند سطح هورمون شما را مختل کند. شریان های شما ممکن است در مواقع استرس باریک شوند. این باریک شدن جریان خون را محدود می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند و به طور بالقوه باعث ED می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.
استرس تأثیر مستقیمی بر مشکلات جنسی در مردان و زنان دارد. اجتناب از استرس سخت است. مشکلات روابط، طلاق، مواجهه با مرگ یکی از عزیزان، نگرانی های مالی، تولد نوزاد جدید یا محیط کاری شلوغ تنها برخی از اتفاقات زندگی هستند که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند به شدت بر میل جنسی تأثیر بگذارند. تکنیک های مدیریت استرس، مانند تمرینات تنفسی، مدیتیشن، و مشورت با یک درمانگر، ممکن است کمک کننده باشد.
به عنوان مثال، در یک مطالعه، مردانی که به تازگی مبتلا به ED تشخیص داده شده بودند، پس از شرکت در یک برنامه 8 هفته ای مدیریت استرس، بهبود قابل توجهی در نمرات عملکرد نعوظ نشان دادند.
عزت نفس پایین
اعتماد به نفس پایین، عزت نفس پایین و تصویر ضعیف بدن می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند بر سلامت عاطفی و رفاه شما تأثیر بگذارد. اگر احساس می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنید که جذاب نیستید یا نامطلوب هستید، این احتمالاً رویارویی جنسی را کاهش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد. دوست نداشتن چیزی که در آینه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بینید حتی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند باعث شود که به طور کلی از رابطه جنسی خودداری کنید.
عزت نفس پایین همچنین ممکن است باعث اضطراب در مورد عملکرد جنسی شود که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند منجر به مشکلات ED و کاهش میل جنسی شود. با گذشت زمان، مسائل مربوط به عزت نفس می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند منجر به مشکلات سلامت روانی بزرگتر شود، مانند افسردگی، اضطراب، و سوء مصرف مواد مخدر یا الکل که همگی با میل جنسی پایین مرتبط هستند.
ورزش خیلی کم (یا خیلی زیاد)
تمرینات ورزشی کم یا زیاد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند منجر به طیف وسیعی از مشکلات سلامتی شود که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند بر میل و برانگیختگی جنسی تأثیر بگذارد. ورزش منظم ممکن است خطر ابتلا به بیماری های مزمن مانند چاقی، فشار خون بالا و دیابت نوع 2 را کاهش دهد که همگی با کاهش میل جنسی مرتبط هستند. تمرینات متوسط باعث کاهش سطح کورتیزول در شب و کاهش استرس می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند به افزایش میل جنسی کمک کند.
از سوی دیگر، نشان داده شده است که ورزش بیش از حد بر سلامت جنسی تأثیر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذارد. در یک مطالعه ، سطوح بالاتر تمرینات استقامتی مزمن شدید و طولانی به طور منظم به شدت با کاهش نمرات میل جنسی در مردان مرتبط بود.
الکل
نوشیدن الکل سنگین یا بیش از 14 نوشیدنی مخلوط در هفته نیز با کاهش تولید تستوسترون مرتبط است. در طی یک دوره زمانی طولانی، مقادیر زیاد الکل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند میل جنسی شما را کاهش دهد. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری پیشنهاد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند که یک مرد بالغ باید روزانه دو یا کمتر مشروبات الکلی مصرف کند. بیش از این می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند منجر به وخامت طولانی مدت سلامت شود.
استفاده از مواد مخدر
علاوه بر الکل، استفاده از تنباکو، ماری جوانا و داروهای غیرقانونی مانند مواد افیونی نیز با کاهش تولید تستوسترون مرتبط است. این می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند منجر به کمبود میل جنسی شود. همچنین مشخص شده است که مصرف سیگار بر تولید اسپرم و حرکت اسپرم تأثیر منفی دارد.
عوارض جسمی و عاطفی کاهش میل جنسی
کاهش میل جنسی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند برای مردان بسیار ناراحت کننده باشد. میل جنسی کم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند منجر به چرخه معیوب عوارض جسمی و عاطفی از جمله ED و ناتوانی در حفظ نعوظ به اندازه کافی برای داشتن رابطه جنسی رضایت بخش شود. ED ممکن است باعث شود که مرد در مورد رابطه جنسی دچار اضطراب شود. این وضعیت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند منجر به تنش و درگیری بین او و شریک زندگی اش شود که به نوبه خود ممکن است منجر به برخوردهای جنسی کمتر و مشکلات بیشتر در رابطه شود.
عدم انجام کار به دلیل ED می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند باعث ایجاد احساس افسردگی، مشکلات عزت نفس و تصویر ضعیف بدن شود.
درمان کم میل جنسی اغلب به درمان بیماری زمینه ای بستگی دارد. اگر کاهش میل جنسی ناشی از یک بیماری زمینه ای باشد، ممکن است لازم باشد داروها را تغییر دهید. اگر میل جنسی پایین شما دلایل روانی دارد، ممکن است لازم باشد برای مشاوره رابطه به یک درمانگر مراجعه کنید. شما همچنین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانید اقداماتی را برای تقویت میل جنسی خود به تنهایی انجام دهید. اقدامات زیر پتانسیل افزایش میل جنسی شما را دارند:
- خواب کافی
- تمرین مدیریت استرس
- خوردن یک رژیم غذایی مناسب
- داشتن یک سبک زندگی سالم تر
آخرین دیدگاه‌ها