علائم بیماری های مقاربتی مردان چیست؟

از شایعترین علائم بیماری های مقاربتی مردان می توان به درد هنگام انزال اشاره کرد هر چند اکثر این بیماری ها هیچ علائم خاص و مشخصی ندارند. برهمین اساس بیشتر این بیماری ها با سایر بیماری ها اشتباه گرفته می شوند؛ اما کسب اطلاع از علائم و نشانه های بیماری های مقاربتی مشترک در مردان برای هر فردی که از نظر جنسی فعال است بسیار مهم است.

برخی از شایعترین علائم بیماری های مقاربتی در مردان، عبارتند از:

علائم بیماری کلامیدیا در مردان

کلامیدیا یک بیماری آمیزشی (STI) باکتریایی است که در طی رابطه جنسی مقعدی، دهانی یا واژینال با مبتلایان به این بیماری منتقل می شود. کلامیدیا یکی از شایعترین بیماری آمیزشی در ایالات متحده است.

بر اساس کنترل و پیشگیری از بیماری، 2،457،118 تشخیص کلامیدیا در ایالات متحده در سال 2018 گزارش شده است. بسیاری از افرادی که به کلامیدیا مبتلا می شوند، هرگز علائمی از خود نشان نمی دهند. دیگران فقط چند هفته پس از انتقال بیماری علائم را تجربه می کنند.

علائم شایع کلامیدیا در مردان، عبارتند از:

• التهاب بیضه ها
• ترشح آلت تناسلی
• درد هنگام ادرار کردن

علائم کمتر شایع می تواند هنگام انتقال کلامیدیا از طریق راست روده ایجاد شود. این علائم، عبارتند از:

• ترشحات
• خون ریزی
• درد مقعدی

علائم سوزاک در مردان

سوزاک یک بیماری باکتریایی است که می تواند روی مقعد، گلو یا مجرای ادرار تأثیر بگذارد. در طی رابطه جنسی مقعدی، دهانی یا واژینال با شخصی که به آن مبتلا شده منتقل می شود. بیشتر افراد مبتلا به سوزاک به هیچ وجه علائمی از خود نشان نمی دهند؛ اما برخی از علائم این بیماری عبارتند از:

• درد هنگام ادرار کردن
• ترشحات سبز، سفید یا زرد از آلت تناسلی مرد

علائم کمتر شایع می تواند شامل موارد زیر باشد:

• راش
• مفاصل دردناک
• بیضه های متورم یا دردناک

علائم هپاتیت A در مردان

هپاتیت A نوعی هپاتیت است که توسط ویروس HAV ایجاد می شود. هپاتیت A معمولاً نیازی به هیچ درمانی ندارد و خود به خود از بین می رود، اما بسیار مسری است.

بر اساس سازمان بهداشت جهانی 1.4 میلیون نفر سالانه در جهان به هپاتیت A مبتلا می شوند. از طریق غذا، آب آشامیدنی، صدف های خام و تماس جنسی بدون کاندوم از یک فرد به فرد دیگر منتقل می شود.

علائم و نشانه های هپاتیت A تا زمانی که چند هفته ویروس نداشته اید ظاهر نمی شوند؛ اما همه افراد مبتلا به هپاتیت A آنها را بروز نمی دهند. علائم هپاتیت می تواند شامل موارد زیر باشد:

• کاهش اشتها
• ادرار تیره یا کدر
• درجه حرارت پایین
• درد مفاصل و عضلات
• پوست تیره و خارش دار
• زردی پوست و چشم (زردی)
• احساس بیماری یا بیمار بودن
• درد در قسمت بالای راست شکم
• احساس خستگی و به طور کلی ناخوشایندی

این علائم ممکن است نسبتاً خفیف بوده و طی چند هفته از بین برود. با این حال، گاهی اوقات، عفونت هپاتیت A منجر به یک بیماری شدید می شود که چند ماه طول می کشد.

درمان هپاتیت A معمولاً بر کاهش علائم متمرکز است زیرا هیچ درمان خاصی برای این بیمار وجود ندارد. افراد می توانند از ابتلا به هپاتیت A با استفاده از کاندوم یا روش مانع دیگر برای هرگونه تماس جنسی، از جمله رابطه دهانی و مقعدی جلوگیری کنند.

تمرین بهداشت خوب، از جمله شستشوی مکرر دست ها، یکی از بهترین راه های محافظت در برابر هپاتیت A است. واکسن برای افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند، وجود دارد.

علائم هپاتیت B در مردان

هپاتیت B نوعی هپاتیت است که توسط ویروس هپاتیت HBVایجاد می شود. برخلاف سایر STI ها که می توانند علائم واضح تری را در اطراف دستگاه تناسلی ایجاد کنند، هپاتیت B باعث التهاب خطرناک کبد می شود. در صورت داشتن رابطه جنسی محافظت نشده با شخصی که به این بیماری مبتلا است، ممکن است شما به هپاتیت B مبتلا شوید. اگر خون، بزاق، مایع منی یا ترشحات واژن فرد وارد بدن شما شود، ویروس می تواند منتقل گردد.

بسیاری از افرادی که هپاتیت B دارند به هیچ وجه علائمی از خود نشان نمی دهند. در برخی شرایط علائم هپاتیت، اغلب با سرماخوردگی یا آنفولانزا اشتباه گرفته می شود.

عدم درمان به موقع این بیماری می تواند منجر به بروز آسیب های کبدی شود. به همین دلیل مراجعه به یک پزشک به طور منظم (مانند ویزیت سالانه سلامتی) برای بررسی علائم و آزمایش بسیار مهم است.

هنگامی که علائم هپاتیت B وجود دارد، معمولاً شامل موارد زیر است:

• استفراغ
• حالت تهوع
• تب درجه پایین
• احساس بی حالی
• از دست دادن اشتها
• درد و درد عضلات و مفاصل
• زردی (رنگ زرد پوست و ادرار تیره)

عفونت هپاتیت B ممکن است کوتاه مدت (حاد) یا طولانی مدت (مزمن) باشد. عفونت حاد هپاتیت B کمتر از شش ماه طول می کشد. سیستم ایمنی بدن به احتمال زیاد می تواند هپاتیت حاد B را خود به خود درمان کند، و شما باید طی چند ماه کاملاً بهبودی پیدا کنید.

بیشتر بزرگسالان که به هپاتیت B مبتلا می شوند دارای عفونت حاد هستند اما می تواند عفونت حاد منجر به عفونت مزمن شود. عفونت مزمن هپاتیت B شش ماه یا بیشتر طول می کشد و چون سیستم دفاعی بدن شما نمی تواند با عفونت مقابله کند، طولانی مدت ادامه دارد. عفونت مزمن هپاتیت B ممکن است یک عمر طول بکشد، احتمالاً منجر به بیماری های جدی مانند سیروز و سرطان کبد می شود.

علائم تبخال در مردان

تبخال یک بیماری ویروسی است که توسط ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ایجاد می شود. ممکن است تبخال بر دهان (تبخال دهانی یا HSV نوع 1) یا دستگاه تناسلی (تبخال تناسلی یا HSV نوع 2) تأثیر بگذارد. هرکدام از اینها می توانند باعث تاول شوند. ویروس از طریق تماس مستقیم با دهان یا دستگاه تناسلی شخصی که از طریق مقاربت جنسی یا رابطه دهانی و بوسیدن به ویروس مبتلا شده منتقل می شود. در حالی که انواع HSV مکان های خاصی را ترجیح می دهند، اما در این دو ناحیه ممکن است رشد پیدا کنند.

تشخیص علائم تبخال دشوار است. بسیاری از افراد هیچ علائمی ندارند. در افرادی که علائمی از بیماری را نشان می دهند تاول هایی ایجاد می شود که اغلب با سایر شرایط پوستی مانند جوش ها یا تاول های کوچک آبکی اشتباه گرفته می شوند. علائم اغلب بین 2 روز تا 2 هفته پس از انتقال رخ می دهد. شیوع اولیه می تواند شدید باشد.

علائم رایج تبخال در آلت تناسلی مردان، عبارتند از:

• تب
• احساس ناخوشی
• از دست دادن اشتها
• درد در عضلات کمر، باسن، رانها یا زانوها
• گره های لنفاوی متورم و گاهی حساس در کشاله ران
• تاول روی لب ها، زبان، لثه ها و سایر قسمت های بدن
• تاول در آلت تناسلی یا بیضه ها و یا در اطراف مقعد، باسن، یا ران
• سوزن سوزن شدن، خارش یا سوزش پوست در ناحیه ای که تاول ها ظاهر می شوند.

علائم ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) در مردان

HPV امروزه یکی از شایع ترین بیماری های مقاربتی است. بر اساس CDC هر ساله تقریباً 14 میلیون مورد جدید HPV در ایالات متحده دیده می شود. در حال حاضر، حداقل 79 میلیون آمریکایی با HPV زندگی می کنند.

انواع کم خطر این ویروس ها ممکن است در برخی از افراد منجر به زگیل تناسلی شود، در حالی که انواع پرخطر آن می توانند منجر به سرطان های مقعد، گلو و آلت تناسلی مردان شوند. ویروس HPV می تواند از طریق تماس پوست به پوست با مبتلایان به ویروس منتقل شود و بیشتر از طریق رابطه جنسی مقعدی، دهانی یا واژینال انتقال پیدا می کند. به طور معمول مردان مبتلا به HPV، هیچ علائمی ندارند؛ اما در برخی موارد ممکن است منجر به علائم زیر شود:

• زگیل در دهان یا گلو (انتشار از طریق رابطه جنسی دهانی)
• زگیل تناسلی (صاف و گوشتی یا خوشه ای از برجستگی های ریز که با ظاهر گل کلم توصیف می شوند).

برخلاف سایر بیماری های مقاربتی که فقط از طریق استفاده از کاندوم، سایر روش های مانع و یا با پرهیز می توان از بروز این بیماری جلوگیری کرد، هم اکنون می توان با واکسن می توان از HPV جلوگیری کرد.

سازمان غذا و دارو (FDA) دو واکسن HPV را تأیید کرده است: Gardasil و Cervarix. هر دو در پیشگیری از HPV نوع 16 و 18 موثر هستند. این ویروس ها عوارض زیادی دارند و مسئول ایجاد بیشتر سرطان دهانه رحم می باشند.

علائم سفلیس در مردان

سفلیس نوعی STI باکتریایی است که از طریق رابطه جنسی مقعدی، دهانی یا واژن منتقل می شود. شیوع این بیماری در حال افزایش است. سفلیس به دلیل ارتباط با اچ آی وی و افزایش خطر ابتلا به اچ آی وی پس از ابتلا به سیفلیس، یکی از جدی ترین بیماری های مقاربتی در مردان محسوب می شود.

سفلیس دارای چهار مرحله مختلف است:

• اولیه
• ثانوی
• نهفته
• درجه سوم

هر مرحله دارای علائم خاص خودش است. علائم سیفلیس اولیه در مردان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• التهاب غدد لنفاوی در ناحیه نزدیک زخم
• یک زخم بسیار کوچک، محکم و بدون درد در جایی که باکتری وارد بدن می شود، معمولاً روی آلت تناسلی، مقعد، یا لب

علائم سفلیس ثانویه در مردان، عبارتند از:

• سردرد
• گلو درد
• خستگی
• التهاب غدد لنفاوی
• بثورات پوستی که خارش ندارد و معمولاً روی بدن دیده می شود که شامل کف دست یا کف پا است.

علائم کمتر رایج سفلیس

سفلیس نهفته مرحله ای است که پس از توقف علائم سفلیس ثانویه و عدم درمان بیماری مقاربتی رخ می دهد.

سیفلیس سوم مرحله چهارم بیماری است که به ندرت دیده می شود زیرا افراد معدودی حتی در صورت عدم درمان سفلیس وارد مرحله چهارم می شوند. این مرحله می تواند عوارض جدی ایجاد کند، از جمله:

• آسیب مفصلی
• آسیب به قلب
• آسیب به سایر قسمت های بدن
• آسیب به سیستم عصبی، از جمله مغز

در صورت رسیدن به این مرحله، حتی چند سال پس از انتقال، سفلیس می تواند باعث مشکلات جدی پزشکی و مرگ شود.

چگونه از بیماری های آمیزشی پیشگیری کنیم؟

بسیاری از افراد می توانند به بیماری های آمیزشی مبتلا شوند بدون اینکه علائم قابل مشاهده ای داشته باشند. بر همین اساس برای پیشگیری از این بیماری ها، رعایت رابطه جنسی محافظت شده بسیار مهم است.

تنها راه پیشگیری کامل از STI پرهیز از هر نوع تماس جنسی یا تماس با زخم های باز و مایعات بدن شخصی است که به آن مبتلا شده است؛ اما روش های دیگری نیز برای جلوگیری از بیماری های مقاربتی وجود دارد.

کاندوم در حین مقاربت و سدهای دندانی یا موانع حین رابطه دهانی در صورت استفاده صحیح می تواند در پیشگیری از بیماری های آمیزشی موثر باشد. خودداری از رابطه جنسی با چندین شریک و در عوض انتخاب یک رابطه جنسی تک همسر نیز می تواند به پیشگیری از بیماری های مقاربتی کمک کند. برای برخی از STI ها مانند HPV و هپاتیت A و B واکسن در دسترس دارند.

تشخیص به موقع HIV امکان مداخله زود هنگام ضد ویروس های موثر را فراهم می کند؛ بنابراین بهتر است در صورت بروز هر گونه علائم سریعا با پزشک خود مشورت کنید.

با استفاده از پروفیلاکسی قبل از مواجهه (PrEP) می توان خطر انتقال HIV را کاهش داد. PrEP ترکیبی از داروها است که با استفاده مداوم می تواند خطر ابتلا به HIV یا انتقال آن را قبل از مواجهه بالقوه کاهش دهد.

پروفیلاکسی پس از مواجهه (PEP) دارویی است که می تواند پس از مواجهه احتمالی برای جلوگیری از انتقال مصرف شود. این دارو باید در اسرع وقت پس از مواجهه احتمالی و حداکثر تا 72 ساعت پس از آن کاربرد دارد.