خانه » سلامت جسم » سلامت مردان و اورولوژی » بیماری های مقاربتی و رابطه جنسی دهانی

بدون نظر

بیماری های مقاربتی و رابطه جنسی دهانی

9 بیماری قابل انتقال در رابطه جنسی دهانی

بیماری های قابل انتقال در رابطه جنسی دهانی، در صورت برقراری رابطه جنسی دهانی با فردی که یک بیماری مقاربتی دارد ممکن است به آنها مبتلا شوید.

رابطه جنسی دهانی، زمانی است که فردی دهان، زبان یا لب های خود را روی دستگاه تناسلی یا مقعد شخص دیگری بگذارد.

بیماری های مقاربتی (STD) که افراد می توانند از طریق رابطه دهانی منتقل کنند می تواند چندین قسمت از بدن را آلوده کند، از جمله:

گلو
دهان
راست روده
دستگاه تناسلی

در این مقاله، نگاهی داریم به بیماری های مقاربتی که افراد می توانند از طریق رابطه دهانی انتشار دهند. ما همچنین چگونگی انتقال این بیماریهای مقاربتی را به همراه گزینه های درمانی برای افراد بیان می کنیم.

سوزاک

سوزاک نوعی بیماری مقاربتی است که باکتریهای Neisseria gonorrhoeae آن را ایجاد می کنند. سوزاک به طور معمول علائمی ایجاد نمی کند. اگر افراد متوجه علائم شوند، احتمال دارد شامل موارد زیر باشد:

گلو درد
درد در راست روده
التهاب یا درد در بیضه ها
احساس سوزش هنگام ادرار کردن
ترشحات غیرمعمول از واژن، آلت تناسلی یا راست روده

افراد می توانند در اثر رابطه دهانی با فردی که در گلو، واژن، آلت تناسلی، مجاری ادرار یا رکتوم عفونت سوزاک دارد، به آن مبتلا شوند.

تشخیص و درمان سوزاک

پزشک می تواند از نمونه ادرار برای تشخیص سوزاک استفاده کند. آنها همچنین احتمال دارد از قسمت زیر نمونه برداری کنند:

گلو
راست روده
دهانه رحم در زنان
مجرای ادرار در مردان

سوزاک با آنتی بیوتیک قابل درمان است، اگرچه اکنون برخی از سویه ها در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم شده اند.

اگر افراد پس از درمان سوزاک همچنان علائم را تجربه کردند، باید با پزشک مشورت کنند. اگر فردی به دنبال درمان سوزاک نباشد، این بیماری می تواند عوارض جدی برای سلامتی ایجاد کند، از جمله:

ناباروری در زنان
اپیدیدیمیت در مردان
افزایش خطر ابتلا به HIV

کلامیدیا یکی از بیماری های قابل انتقال در رابطه جنسی دهانی

کلامیدیا یک عفونت باکتریایی شایع است که باکتری Chlamydia trachomatis می تواند منجر به بروز آن شود. عفونت های کلامیدیا اغلب علائمی ندارند. با این حال، اگر فردی در گلو دچار عفونت کلامیدیا باشد، احتمال دارد گلو درد داشته باشد.

علائم عفونت رکتوم، دستگاه تناسلی یا ادراری می تواند شامل موارد زیر باشد:

درد در رکتوم
التهاب یا درد در بیضه ها
احساس سوزش هنگام ادرار کردن
ترشحات غیرمعمول مانند خون از واژن، آلت تناسلی مرد یا رکتوم

افراد می توانند در اثر رابطه دهانی با کسی که عفونت کلامیدیا دارد، به آن مبتلا شوند. افراد مبتلا به عفونت کلامیدیا در گلو، واژن، آلت تناسلی مرد یا راست روده می توانند عفونت را منتقل کنند.

تشخیص و درمان کلامیدیا

پزشکان کلامیدیا را با گرفتن نمونه ادرار یا سواب واژن برای خانم ها تشخیص می دهند.

افراد می توانند با مصرف آنتی بیوتیک، کلامیدیا را درمان کنند. آنها باید تا قبل از اتمام دوره درمان از رابطه جنسی خودداری کنند.

کلامیدیا با آنتی بیوتیک قابل درمان است. مهم است که افراد به دنبال درمان آن باشند، زیرا در صورت عدم درمان می تواند به شریک جنسی نیز منتقل شود. همچنین می تواند باعث مشکلات جدی شود، از جمله:

ناباروری در زنان
اپیدیدیمیت در مردان
خطر افزایش عفونت HIV
انتقال عفونت به کودک (در زنان باردار)

سفلیس یکی دیگر از بیماری های قابل انتقال در رابطه جنسی دهانی

سفلیس یک عفونت باکتریایی است که Treponema pallidum می تواند آن را ایجاد می کند. سفلیس می تواند باعث التهاب غدد لنفاوی و گلودرد شود. افراد احتمال دارد هیچ علائمی از سفلیس مشاهده نکنند زیرا اولین علائم آن معمولاً خفیف است. چهار مرحله عفونت سفلیس وجود دارد و هر مرحله علائم مختلفی دارد.

افراد ممکن است از طریق رابطه جنسی دهانی با شخصی که به سیفلیس مبتلا شده است، به ویژه با تماس مستقیم با زخم یا بثورات ان، به سفلیس مبتلا شوند.

تشخیص و درمان سفلیس

پزشک آزمایش خون تجویز کرده تا بررسی کند که آیا فرد به سفلیس مبتلا است یا خیر. اگر افراد زخم دارند، پزشک احتمال دارد مایعات زخم را نیز بررسی کند. هرچه افراد زودتر تحت درمان سفلیس قرار بگیرند، درمان آن آسان تر است. پزشکان می توانند از تزریق پنی سیلین برای درمان این نوع عفونت استفاده کنند.

سفلیس می تواند عوارض شدیدی ایجاد کند و حتی در صورت عدم درمان، کشنده باشد. در صورت عدم درمان، سفلیس احتمال دارد باعث موارد زیر شود:

نابینایی
مرده زایی
آسیب به اندام ها
افزایش خطر ابتلا به HIV

اگر کسی در دوران بارداری به عفونت سفلیس مبتلا باشد، می تواند عفونت را به کودک خود منتقل کند.

اچ آی وی

HIV ویروسی است که بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارد و باعث می شود افراد مبتلا بیشتر در معرض بیماری های دیگر قرار بگیرند. علائم اولیه HIV می تواند شامل تب و خستگی باشد.

فرد برای دریافت تشخیص HIV نیاز به آزمایش دارد، زیرا این بیماری همیشه باعث بروز علائم نمی شود. علائمی که فرد تجربه می کند به مرحله ویروس HIV بستگی دارد.

مرحله اولیه

افراد احتمال دارد علائم مشابه آنفولانزا را تجربه کنند که می تواند شامل موارد زیر باشد:

تب
لرز
خستگی
گلو درد
عرق شبانه
التهاب غدد لنفاوی
ماهیچه های دردناک

مرحله تأخیر بالینی

در این مرحله احتمال دارد افراد علائم خفیفی را تجربه کنند یا اصلاً علائمی نداشته باشند.

خطر انتقال اچ آی وی از طریق رابطه جنسی دهانی بسیار کم است و فردی که این رابطه را انجام می دهد اگر در دهان خود زخم باز داشته باشد به این بیماری مبتلا می شود. با درمان صحیح، فرد مبتلا به HIV نمی تواند ویروس را به فرد دیگری منتقل کند.

تشخیص و درمان HIV

یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند آزمایش خون یا بزاق را انجام دهد تا مشخص کند آیا فردی به HIV مبتلا است. اگرچه در حال حاضر هیچ درمانی برای HIV وجود ندارد، اما می توان با درمان صحیح، شرایط را به طور موثر کنترل کرد. درمان اچ آی وی شامل یک رژیم دارویی ضد ویروسی است که درمان ضد رترو ویروسی نامیده می شود.

اگر مبتلایان به ویروس اچ آی وی از داروهای تجویز شده استفاده کنند، می توانند میزان ویروس موجود در جریان خون را تا حد غیرقابل شناسایی کاهش دهند. آنها می توانند زندگی طولانی و سالمی داشته باشند و از انتقال آن به شرکای جنسی خودداری کنند.

پیشگیری از HIV

اگر افراد درگیر رابطه جنسی یا دهانی هستند، می توانند اقدامات زیر را برای پیشگیری از بیماریهای مقاربتی انجام دهند:

آزمایشات منظم را برای STD انجام دهند.
در هنگام رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنند.
هر وقت رابطه دهانی برقرار می کنند از سد دندان استفاده کنند.
در یک رابطه متقابل هر دو شریک باید آزمایش STD انجام داده باشند.

ویروس پاپیلوم انسانی

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) رایج ترین بیماری مقاربتی STD در ایالات متحده است. افراد مبتلا به HPV احتمال دارد هیچ علائمی نداشته باشند. با این حال، HPV می تواند باعث موارد زیر شود:

زگیل در گلو
زگیل روی دستگاه تناسلی یا مقعد

اگر افراد در گلو زگیل داشته باشند، می توانند احساس تنگی نفس کنند یا در گفتار مشکل داشته باشند. افراد می توانند از طریق رابطه جنسی دهانی با فردی که در ناحیه تناسلی، مقعد یا راست روده به عفونت HPV مبتلا شده باشد، آن را منتقل کنند. افراد مبتلا به عفونت HPV در گلو نیز می توانند با داشتن رابطه جنسی دهانی عفونت را به شریک زندگی خود منتقل کنند.

تشخیص و درمان پاپلیوم

هیچ آزمون خاصی وجود ندارد که از آن برای تشخیص HPV، به ویژه در دهان یا گلو استفاده شود. برخی از افراد اگر نتیجه آزمایش غیرطبیعی از غربالگری سرطان دهانه رحم یا آزمایش پاپ اسمیر بدست آورند، می توانند متوجه شوند که HPV دارند.

دیگران احتمال دارد در صورت ابتلا به زگیل تناسلی یا عوارض دیگر متوجه شوند که به آن مبتلا هستند. افراد می توانند زگیل های ناشی از عفونت HPV را درمان کنند اما خود ویروس درمان نمی شود. فرد می تواند با مصرف برخی از داروها یا تحت عمل جراحی، زگیل ها را از بین ببرد. گاهی اوقات، زگیل ها به خودی خود از بین می روند.

اگر افراد فقط زگیل را درمان کنند، باز هم می توانند عفونت HPV را به شرکای جنسی منتقل کنند. برخی از انواع HPV می توانند باعث سرطان، از جمله سرطان دهانه رحم شوند. بسیاری از زنان در صورت دریافت درمان صحیح برای HPV، به سرطان دهانه رحم مبتلا نمی شوند.

تبخال

تبخال، بیماری عفونی است که ویروس هرپس سیمپلکس می تواند آن را ایجاد کند. تبخال اغلب هیچ علامتی ندارد یا علائم خیلی خفیفی ایجاد می کند. علائم اصلی عفونت اولیه احتمال دارد شامل موارد زیر باشد:

تب
سردرد
التهاب غدد
بدن دردناک
زخم های دردناک یا خارش دار در اطراف ناحیه تناسلی، راست روده یا دهان

اگر شریک زندگی در دهان، ناحیه تناسلی، راست روده یا مقعد دچار عفونت تبخال باشد، افراد می توانند در اثر رابطه دهانی به تبخال مبتلا شوند.

تشخیص و درمان تبخال

پزشک احتمال دارد برای تشخیص بیماری، از پوست زخم نمونه برداری کند یا آزمایش خون برای کمک به تشخیص تبخال انجام دهد. اگرچه هیچ درمانی برای تبخال وجود ندارد، اما افراد می توانند برای کاهش یا پیشگیری از علائم داروی ضد ویروس استفاده کنند.

بدون درمان، افراد می توانند عفونت های تبخال را به شرکای جنسی انتقال دهند. مصرف داروی روزانه می تواند به کاهش احتمال انتقال عفونت کمک کند. ابتلا به تبخال می تواند خطر ابتلا به عفونت HIV را افزایش دهد و زنان باردار می توانند تبخال را به نوزاد خود منتقل کنند.

تریکومونیازیس، یکی دیگر از بیماری های قابل انتقال در رابطه جنسی دهانی

تریکومونیازیس یا تریچ یک عفونت شایع است. علائم آن می تواند شامل موارد زیر باشد:

قرمزی یا خارش در اطراف واژن
احساس سوزش هنگام ادرار کردن
ترشحات غیرمعمول از واژن یا آلت تناسلی مرد

اگر افراد با شریکی که در واژن یا آلت تناسلی مبتلا به عفونت تریکومونیازیس هستند رابطه دهانی انجام دهند، احتمال دارد شریک جنسی آنها در گلو دچار عفونت تریکومونیازیس شود.

تشخیص و درمان تریکومونیازیس

درمان بیماری تریکومونیازیس احتمال دارد شامل مصرف یک دوره آنتی بیوتیک باشد. افراد برای بررسی وجود تریکومونیا نیاز به مراجعه به مراقبت های بهداشتی خود دارند، زیرا پزشک نمی تواند آن را فقط از طریق علائم تشخیص دهد.

افراد می توانند با مصرف تنها یک دوز داروی آنتی بیوتیک که می تواند انگل ها را نیز از بین ببرد، تریکومونیازیس را درمان کنند. برای پیشگیری از ابتلا به عفونت، افراد باید اطمینان حاصل کنند که شرکای جنسی آنها نیز تحت درمان قرار می گیرند.

هپاتیت A

هپاتیت A ویروسی است که باعث التهاب کبد می شود. علائم هپاتیت A پس از گذشت 28 روز از قرار گرفتن در معرض ویروس آشکار می شود. این علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

تب
خستگی
ادرار تیره
حالت تهوع
از دست دادن اشتها
درد یا ناراحتی در شکم
زرد شدن پوست و چشم ها

انتقال هپاتیت A عمدتا از طریق تماس دهان و مدفوع رخ می دهد. در نتیجه، فرد می تواند با انجام رابطه جنسی دهان و مقعد با کسی که ویروس دارد، به هپاتیت A مبتلا شود.

تشخیص و درمان هپاتیتA

در صورت وجود ویروس هپاتیت A، آزمایش خون می تواند آن را تشخیص دهد. هیچ درمانی برای ویروس وجود ندارد، بنابراین پزشکان اغلب توصیه می کنند که یک فرد مبتلا به این عفونت برای مدت 1-4 هفته استراحت کند و از تماس صمیمی با افراد دیگر خودداری کند.

اگرچه هپاتیت A می تواند احساس بسیار ناخوشایندی در افراد ایجاد کند، اما بندرت باعث ایجاد عارضه می شود.

هپاتیت B، یکی دیگر از بیماری های قابل انتقال در رابطه جنسی دهانی

هپاتیت B ویروس دیگری است که باعث التهاب کبد می شود. در بسیاری از موارد، هپاتیت B علائم کمی ایجاد می کند یا هیچ علائمی ندارد. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، می توانند شامل موارد زیر باشند:

تب
بثورات
خستگی
ادرار تیره
حالت تهوع
درد و سفتی شکم
از دست دادن اشتها
درد یا ناراحتی در شکم
زرد شدن پوست و چشم ها

افراد مبتلا به عفونت هپاتیت B می توانند ویروس را در مایع منی یا ترشحات واژن خود در حین رابطه دهانی منتقل کنند.

تشخیص و درمان هپاتیت

پزشکان می توانند با انجام آزمایش خون، هپاتیت B را تشخیص دهند. احتمال دارد بین 3 هفته تا 2 ماه طول بکشد تا ویروس در خون فرد ظاهر شود. این آزمایش ،حاد یا مزمن بودن عفونت را تشخیص خواهد داد. درمان خاصی برای عفونت حاد هپاتیت B وجود ندارد و بیشتر افراد پس از مدت کوتاهی بهبود می یابند.

پزشکان، عفونت مزمن هپاتیت B را با دارو ،برای کاهش سرعت پیشرفت ویروس و پشتیبانی از سیستم ایمنی بدن درمان می کنند. افراد مبتلا به عفونت حاد معمولاً پس از آنکه ویروس روند خود را طی کرد، بهبود کامل پیدا می کنند.

در موارد شدید، هپاتیت B می تواند منجر به عفونت مزمن، زخم و سرطان کبد و حتی مرگ شود. واکسنی برای کمک به محافظت از افراد در برابر این ویروس در دسترس است.