انواع ام اس یا مولتیپل اسکلروزیس و علائم آنها

انواع ام اس یا مولتیپل اسکلروزیس با علائم مختلف وجود دارند. چهار نوع اصلی مولتیپل اسکلروزیس شامل سندرم بالینی ایزوله (CIS)، ام اس عودکننده- فروکش کننده (RRMS)، MS پیشرونده ثانویه (SPMS) و MS پیشرونده اولیه (PPMS)هستند. طبقه بندی های دیگری نیز برای اشکال نادر این بیماری وجود دارد. مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری غیرقابل پیش بینی است که به اشکال مختلف ظاهر می شود. این مقاله نحوه تشخیص ام اس را بررسی می کند، انواع مختلف و چگونگی پیشرفت هر یک را توضیح می دهد و توضیح می دهد که پیش آگهی انواع مختلف ام اس چگونه است.

چهار شکل اصلی ام اس در سال 1996 توسط انجمن ملی مولتیپل اسکلروزیس تعریف شد. بر اساس دانش جدید حاصل از تحقیقات، تعاریف در سال 2013 به روز شدند. معیارهای تشخیصی نیز همچنان اصلاح می شوند. آخرین به روز رسانی در سال 2017 بود.

سندرم ایزوله بالینی

سندرم ایزوله بالینی تا حدودی یک تشخیص “قبل از ام اس” است. CIS در صورتی تشخیص داده می شود که:

• علائم بیمار مربوط به عفونت، تب یا بیماری دیگری نیست.
• علائم ناشی از التهاب CNS یا دمیلیناسیون (از دست دادن میلین)
• یک دوره منفرد از علائم شبیه ام اس که 24 ساعت یا بیشتر طول می کشد.

برخی از افراد مبتلا به CIS هرگز حمله دیگری را تجربه نمی کنند. اگر MRI ضایعه ای پیدا نکرد، احتمال ابتلا به ام اس کم است. با این حال، اگر MRI ضایعه‌ای شبیه ام‌اس را تشخیص دهد، به احتمال زیاد در نهایت حملات بیشتری خواهید داشت و تشخیص داده می‌شود که ام اس عودکننده و فروکش کننده دارید.

به‌روزرسانی دستورالعمل‌های تشخیصی 2017 به CIS اجازه می‌دهد تا در صورت وجود شواهدی از ضایعات قبلی، که ممکن است علائم ایجاد نکرده باشند، به عنوان ام اس تشخیص داده شود. این امکان تشخیص و درمان زودهنگام را فراهم می کند، که ممکن است شروع ام اس کامل را به تاخیر بیندازد.

علائم سندرم ایزوله بالینی

علائم CIS می تواند به طور ناگهانی در طی چند ساعت رخ دهد یا ممکن است در طی چند هفته بدتر شود. آنها می توانند در هر سنی رخ دهند، اما معمولا در سنین بین 20 تا 40 سالگی شایع تر هستند. آنها مشابه علائم ام اس هستند و ممکن است فقط یک یا چند علامت را در یک زمان تجربه کنید.

سندرم ایزوله بالینی (CIS) یک دوره منفرد از علائم عصبی است که 24 ساعت یا بیشتر طول می کشد. علائم شما نمی تواند به تب، عفونت یا بیماری دیگر مرتبط باشد. آنها نتیجه التهاب یا دمیلینه شدن در سیستم عصبی مرکزی هستند.

علائم CIS می تواند شامل موارد زیر باشد:

• لکنت زبان
• تاری دید یا دوبینی
• کاهش کنترل روده یا مثانه
• مشکل در تعادل و یا راه رفتن
• اسپاسم مختصر عضلانی بازو یا پا
• ضعف بازو و یا پا، معمولاً در یک طرف بدن
• نوریت بینایی، کاهش بینایی، معمولاً در یک چشم
• درد چشم، به خصوص زمانی که آن را حرکت می دهید.
• گزگز، احساس غیرعادی و یا درد صورت، بازو و یا پا، معمولاً فقط در یک طرف بدن

ام اس عود کننده- فروکش کننده شایع ترین نوع است. حدود 80 تا 85 درصد موارد ام اس در ابتدا به عنوان RRMS تشخیص داده می شوند. این نوع حملات مشخص شده (عود) یا علائم عصبی جدید یا بدتر شده را دارد که با دوره های بهبودی نسبی یا کامل جدا می شوند.

علائم ام اس عود کننده ممکن است همه در طول دوره بهبودی ناپدید شوند، یا برخی ممکن است ادامه یابند در حالی که برخی دیگر فروکش کنند. این بیماری در طول دوره بهبودی هیچ تشدید آشکاری ندارد.

این تجزیه میلین می تواند بر مغز و نخاع تأثیر بگذارد. آسیب این پوشش های عصبی ممکن است باعث بروز علائم مختلفی به نام تشدید ام اس شود که می تواند آنقدر شدید شود که افراد نتوانند راه بروند یا از خود مراقبت کنند. این علائم سپس با یک دوره بهبودی همراه می شوند که در آن علائم تا حدی کاهش می یابد یا به طور کامل فروکش می کند.

علایم مولتیپل اسکلروزیس عودکننده-فرودکننده شامل موارد زیر است اما محدود به موارد زیر نیست:

ام اس پیشرونده ثانویه

برخی از افراد مبتلا به RRMS در نهایت به این نوع شدیدتر منتقل می شوند. MS پیشرونده ثانویه بدون توجه به بهبودی به تدریج بدتر می شود. برخی از افراد مبتلا به SPMS همچنان عود و بهبودی دارند، اما همه اینطور نیستند. و بهبودها معمولاً علائم بیشتری نسبت به RRMS دارند. اگر RRMS درمان نشود، حدود 50 درصد مواقع در عرض یک دهه به SPMS تبدیل می شود.

ام اس پیشرونده اولیه

PPMS شامل بدتر شدن پیوسته بیماری و دو معیار دیگر از موارد زیر است:

• ضایعه مغزی معمولی ام اس
• دو یا چند ضایعه مشابه در نخاع
• شواهدی از فعالیت سیستم ایمنی در CNS، از جمله نوارهای اولیگوکلونال و شاخص IgG بالا

PPMS عموماً شامل ضایعات نخاعی بیشتر و ضایعات مغزی کمتری نسبت به RRMS است.

در مقایسه با افراد سفیدپوست، به نظر می‌رسد سیاه‌پوستان مبتلا به ام اس دوره بیماری شدیدتری دارند و نتایج آزمایشگاهی پیش‌آگهی بدتری را نشان می‌دهد. محققان برای کمک به درمان و رفع نیازهای ویژه سیاه پوستان خواستار تحقیقات بیشتر در این زمینه شده اند.

مولتیپل اسکلروزیس پیشرونده اولیه (PPMS) حدود 10 درصد از افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) را تحت تاثیر قرار می دهد. از بین سه نوع بیماری، PPMS نادرترین است و مانند سایر اشکال MS، دوره PPMS بسیار متغیر است و هر فرد را متفاوت تحت تاثیر قرار می دهد. برخی ممکن است در عرض چند سال ناتوان شوند، در حالی که برخی دیگر برای چندین دهه ثابت می مانند.

انواع دیگر ام اس

دقیقاً مشخص نیست که چه چیزی باعث هر نوع ام اس می شود، اگرچه به نظر می رسد یک مؤلفه ژنتیکی وجود دارد که استعداد ابتلا به آن را در زمانی که در معرض عوامل محیطی مناسب قرار می گیرد، افزایش می دهد:

• سیگار کشیدن
• کمبود ویتامین D
• چاقی دوران کودکی
• آلوده شدن به ویروس اپشتین بار که باعث مونونوکلئوز می شود.

برخی از اشکال ام اس نادر هستند و برخی حتی بحث برانگیز هستند. آنها عبارتند از:

• ام اس پیشرونده عودکننده: این نوع به طور پیوسته از شروع بدتر می شود اما با عود علائم و احتمالاً بهبودی همراه است. این مورد کمتر مورد استفاده قرار می گیرد زیرا بیشتر در مورد بیماری یاد می شود.
• ام اس فولمینات، بدخیم یا ماربورگ: این نوع به سرعت پیشرونده است و در پنج سال اول عودهای شدید دارد. افراد مبتلا به این نوع ام اس ممکن است به درمان تهاجمی تری نسبت به انواع دیگر نیاز داشته باشند.
• ام اس غیرفعال یا خوش خیم: در این نوع، وضعیت به مدت 15 سال خیلی کم یا اصلا تغییر نمی کند. با این حال، ممکن است بعداً دوباره فعال شود. این یک تشخیص بحث برانگیز است، و تعریف آن مورد توافق جهانی نیست و برخی از کارشناسان به آن اعتقاد ندارند.
• ام اس سوخته: این یک اصطلاح بحث برانگیز برای ام اس با پیشرفت است که در اواخر زندگی به میزان قابل توجهی کند می شود و غیرفعال تلقی می شود.
• سندرم جدا شده از نظر رادیولوژیکی (RIS): این یکی دیگر از تشخیص‌های احتمالی قبل از MS است. زمانی استفاده می شود که MRI شواهدی از ضایعات ام اس را نشان می دهد، اما فرد هیچ علامتی نداشته است. بیش از نیمی از افراد مبتلا به RIS در دهه آینده به ام اس مبتلا خواهند شد.

CIS اغلب یک تشخیص قبل از MS است. فقط بعد از یک قسمت می توان آن را تشخیص داد. RRMS شایع ترین نوع است و شامل علائمی است که می آیند و می روند. گاهی اوقات به SPMS تبدیل می شود که به طور پیوسته ناتوان کننده تر است و ممکن است عودهای خفیف تری داشته باشد. PPMS از ابتدا به طور پیوسته غیرفعال می شود. انواع دیگر ام اس نادر یا بحث برانگیز هستند.

حقایقی درباره پیشرفت ام اس

چهار دسته تعریف شده توسط NMSS اکنون توسط جامعه پزشکی به طور کلی مورد اعتماد قرار گرفته اند و زبان مشترکی را برای تشخیص و درمان ام اس ایجاد می کنند. طبقه بندی دسته بندی ها بر اساس میزان پیشرفت بیماری در هر بیمار است.

همانطور که ام اس شما پیشرفت می کند، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی شما ممکن است در مورد مراحلی که شما در مقیاس وضعیت ناتوانی گسترده (EDSS) قرار می گیرید صحبت کنند. EDSS از 0 تا 10 با افزایش 0.5 واحدی طبقه بندی می شود. اعداد بالاتر به معنای ناتوانی بیشتر است. نمره 10 به این معنی است که فرد بر اثر ام اس فوت کرده است.

EDSS شما را بر اساس اختلالات مربوط به MS در هشت سیستم عملکردی ارزیابی می کند. هر سیستم عملکردی شبکه ای از نورون ها در مغز است که با وظایف خاصی مرتبط است.

سیستم های عملکردی عبارتند از:

• مشکلات بینایی
• نقص در تفکر و حافظه
• بی حسی یا کاهش حس
• اختلال در عملکرد روده و مثانه
• ضعف عضلانی، مشکل در حرکت اندام
• تعادل و هماهنگی ضعیف، لرزش، از دست دادن کنترل حرکات بدن
• مشکلات گفتار، بلع، و حرکات غیر طبیعی چشم (نیستاگموس)

با تشخیص و درمان های مدرن، اکثر مردم هرگز به نمرات بالاتر نمی رسند. در یک مطالعه بزرگ، 51٪ از افراد نمره 5 یا کمتر و 88٪ نمره 7 یا کمتر داشتند.

برای در نظر گرفتن این موضوع:

• نمره 5 به این معنی است که ناتوانی به قدری شدید است که نمی توانید فعالیت های روزانه را به طور کامل انجام دهید یا یک روز کامل را بدون مقررات خاص کار کنید. شما می توانید بدون کمک یا استراحت 200 متر راه بروید.
• نمره 7 به این معنی است که شما محدود به صندلی چرخدار هستید، اما می توانید خود را از صندلی خارج کنید و خود را به اطراف بچرخانید.

فقط 12 درصد از افراد مبتلا به ام اس تا حدی پیشرفت می کنند که باید روی صندلی چرخدار هل داده شوند، روی تخت نشسته باشند، برای مراقبت کامل به دیگران وابسته باشند یا بر اثر ام اس می میرند. پیشرفت در درمان ها و تشخیص ها احتمالاً افراد بیشتری را از تعداد بالاتر در آینده دور نگه می دارد.

چگونه انواع مولتیپل اسکلروزیس تشخیص داده می شود؟

تشخیص ام اس اولیه می تواند برای پزشکان چالش برانگیز باشد. به این ترتیب، درک ویژگی‌ها و علائم ام‌اس در زمان تشخیص اولیه می‌تواند مفید باشد – به‌ویژه از آنجایی که اکثریت قریب به اتفاق افراد مبتلا به این بیماری ویژگی‌های ام‌اس عودکننده و فروکش‌کننده را نشان می‌دهند.

اگرچه ام اس در حال حاضر هیچ درمانی ندارد، اما به طور معمول کشنده نیست. در واقع، طبق NMSS، اکثر افرادی که ام اس دارند هرگز به شدت ناتوان نمی شوند.

شناسایی زودهنگام ام اس در مرحله عودکننده- فروکش کننده می تواند به اطمینان از درمان سریع برای جلوگیری از ایجاد اشکال پیشرونده تر بیماری کمک کند.

تشخیص انواع ام اس دشوار است. هر مورد شامل مجموعه ای منحصر به فرد از علائم است که ممکن است شبیه به مجموعه ای از بیماری های دیگر باشد. این یک بیماری خود ایمنی است.

بر اساس دستورالعمل هایی به نام معیارهای مک دونالد، ام اس در صورتی تشخیص داده می شود که:

• آسیب در سنین مختلف
• دو ضایعه در قسمت های مختلف CNS
• هیچ مدرکی دال بر شرایط دیگری که می تواند منجر به بروز علائم بیمار شود، وجود ندارد.

آزمایشات تشخیصی

برای تعیین اینکه آیا فرد به انواع بیماری های ام اس مبتلا است یا نه، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از موارد زیر استفاده می کنند:

• معاینه عصبی: این آزمایش هماهنگی، قدرت، رفلکس ها و عملکرد عصبی شما را از طریق تمرینات مختلف بررسی می کند.
• آزمایش پتانسیل های برانگیخته: الکترودهای روی پوست سر نحوه واکنش اعصاب شما به محرک های مختلف، مانند نورهای چشمک زن و احساس فیزیکی را ردیابی می کنند.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): امواج مغناطیسی تصاویر دقیقی از مغز و نخاع شما تولید می کنند. ماده حاجب تزریق شده ضایعات را تشخیص می دهد.
• پونکسیون کمری (تپ ستون فقرات): مایع از ستون فقرات شما برداشته می شود و در آزمایشگاه از نظر نوارهای اولیگوکلونال، که پروتئین های مرتبط با التهاب در CNS هستند، بررسی می شود. مایع مغزی نخاعی مایعی آبکی است که در داخل و اطراف مغز و نخاع شما جریان دارد. این ساختارهای ظریف را برای محافظت از آنها در برابر آسیب محافظت می کند، مواد زائد را از CNS خارج می کند و به CNS کمک می کند تا به درستی کار کند. پزشک شما همچنین ممکن است بسته به علائم خاص آزمایش خون، تصویربرداری و سایر آزمایش‌ها را برای رد سایر بیماری‌ها تجویز کند.

ام اس یک بیماری خود ایمنی است که تشخیص آن سخت است. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از معاینات عصبی، آزمایش عصبی، MRI، سوراخ کمری و سایر ابزارها برای رسیدن به تشخیص استفاده می کنند.

پیش آگهی انواع ام اس چگونه است؟

پیشرفت ام اس غیر قابل پیش بینی است. مقیاس وضعیت ناتوانی گسترده برای رتبه بندی سطوح ناتوانی استفاده می شود. به لطف درمان های مدرن، اکثر مردم هرگز به بالاترین سطوح نمی رسند.

پیش آگهی سندرم ایزوله بالینی

اگر CIS دارید، یکی از سه مورد ممکن است رخ دهد:

• بیماری شما پیشرفت می کند.
• شما به RRMS مبتلا هستید و به SPMS تبدیل می شود.
• این یک حمله مجزا باقی می ماند و شما هرگز به ام اس مبتلا نمی شوید.

یک مطالعه در سال 2018 با استفاده از مدلی برای شبیه‌سازی مسیر CIS، نرخ انتقال از یک مرحله به مرحله بعدی را در 10 سال افزایش داد. در 10 سال تشخیص پس از CIS:

• تقریباً 36٪ قسمت دوم را نداشتند.
• حدود 48٪ RRMS ایجاد کرده بودند.
• حدود 15 درصد به SPMS پیشرفت کرده بودند.

در 50 سال تشخیص پس از CIS:

• فقط 0.5٪ هرگز قسمت دوم را نداشتند.
• حدود 12 درصد RRMS داشتند.
• تقریباً 70٪ دارای SPMS بودند.

پیش آگهی ام اس عود کننده- فروکش کننده

RRMS اغلب در افراد بین 20 تا 40 سال تشخیص داده می شود. انتقال به SPMS معمولاً حداقل 10 سال پس از تشخیص اتفاق می افتد.

شایع ترین علائم RRMS عبارتند از:

• خستگی
• بی حسی
• مشکلات بینایی
• مشکلات روده و مثانه
• اسپاستیسیته یا سفتی عضلانی
• مشکلات شناختی موثر بر یادگیری، حافظه و پردازش اطلاعات

RRMS کمتر از اشکال پیشرونده باعث ایجاد مشکل در راه رفتن می شود. طبق یک مطالعه در سال 2017، امید به زندگی افراد مبتلا به RRMS بین شش تا هفت سال کمتر از جمعیت عمومی است. با این حال، این تعداد ممکن است به دلیل درمان های جدیدتر و تشخیص بهبود یافته کاهش یابد.

پیش آگهی ام اس پیشرونده ثانویه

هنگامی که به سمت SPMS پیش رفتید، ممکن است به عود بیماری ادامه دهید یا خیر. در افرادی که این کار را نمی کنند، به این دلیل است که روند بیماری تغییر می کند. به جای اینکه عمدتاً ناشی از التهاب باشد، همانطور که RRMS است، بیشتر در مورد آسیب پیشرونده عصبی است.

حدود 50 درصد از افرادی که با RRMS تشخیص داده شده بودند در 10 سال اول به SPMS تبدیل شدند. این رقم در 25 سال به 90 درصد افزایش یافت. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که داروهای جدیدتر به کاهش این اعداد کمک می کند، اما هنوز زود است که قضاوت کنیم.

بیش از دو سوم افراد مبتلا به SPMS توانایی راه رفتن را حفظ می کنند. اما برخی ممکن است به یک وسیله کمکی مانند عصا یا واکر نیاز داشته باشند. مطالعات اخیر امید به زندگی افراد مبتلا به SPMS را بررسی نکرده است. اکثر منابع آن را بین هفت تا 14 سال کمتر از جمعیت عمومی تخمین می زنند.

پیش آگهی ام اس پیشرونده اولیه

علائم PPMS بیشتر از انواع دیگر با حرکت همراه است. این به دلیل انحطاط پیشرونده نخاع است که میلوپاتی پیشرونده نیز نامیده می شود.

که می تواند باعث بروز علائم زیر شود:

• عدم هماهنگی عضلات
• ضعف یا بی حرکتی در یک طرف بدن
• اختلال در عملکرد جنسی، روده و مثانه
• راه رفتن اسپاستیک (نحوه راه رفتن شخص)، با پاهایی که سفت و تکان می‌خورند.

مطالعه سال 2017 تخمین زد که امید به زندگی برای افراد مبتلا به PPMS حدود شش سال کمتر از افراد مبتلا به RRMS و حدود 13 سال کمتر از جمعیت عمومی است. مجدداً، داروهای جدیدتر ممکن است در آینده این تعداد را به میزان قابل توجهی تغییر دهند.

عوامل موثر بر پیش آگهی انواع ام اس

عواملی که می تواند نشان دهد ممکن است پیشرفت سریعتر بیماری داشته باشید عبارتند از:

• داشتن عودهای مکرر
• سن بالای 40 سال در شروع علائم
• داشتن بیش از دو حمله در دو سال اول
• داشتن علائم اولیه در چندین ناحیه بدن شما
• امتیاز بالاتر از 1.5 در EDSS پس از عود دوم شما
• داشتن ضایعات زیادی در مغز یا ساقه مغز در هنگام تشخیص
• علائم اولیه ام اس که بر کنترل ادرار، تحرک یا عملکرد ذهنی تأثیر می گذارد.

دیدگاه شما بستگی به نوع ام اس شما دارد. اکثر موارد CIS در نهایت به RRMS و احتمالاً SPMS پیشرفت می کنند. RRMS معمولاً پس از حداقل یک دهه به SPMS تبدیل می شود. حدود دو سوم افراد مبتلا به SPMS توانایی راه رفتن را حفظ می کنند، برخی از آنها با کمک حرکتی. PPMS بیشتر شامل انحطاط نخاع و مشکلات حرکتی است.

سوالات متداول انواع ام اس

کدام نوع ام اس تهاجمی ترین است؟ فولمینیت ام اس نامی است که به تهاجمی ترین موارد مولتیپل اسکلروزیس داده می شود. به آن ام اس بدخیم یا ماربورگ نیز می گویند. این نوع به سرعت پیشرفت می کند و شامل عودهای شدید در پنج سال اول پس از تشخیص است. با این حال، همه اشکال ام اس درجات متفاوتی از شدت دارند. خفیف ترین شکل آن ام اس خوش خیم است.

چگونه پیشرفت ام اس کنترل می شود؟

پیشرفت ام اس معمولا با اسکن MRI از مغز و نخاع کنترل می شود. آنها به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما اجازه می دهند تا تعیین کند:

• تعداد و نوع ضایعاتی که دارید.
• وجود یا میزان آسیب عصبی
• این که آیا به درمان پاسخ می دهید.

بسته به اینکه بیماری شما چقدر فعال و پیشرونده است، ممکن است هر شش ماه یکبار یا هر دو سال یکبار به آن مبتلا شوید. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی همچنین از مقیاس وضعیت ناتوانی گسترده و آزمون های عصبی برای ردیابی پیشرفت ام اس استفاده می کنند.

آیا ممکن است ام اس داشته باشید و ندانید؟

پاسخ کوتاه بله است. این بیماری گاهی اوقات برای سالها ناشناخته می ماند. یکی از معدود مواردی که ممکن است در آن موقعیت اتفاق بیفتد، از جمله:

• شما ممکن است ام اس خوش خیم یا یک مورد خفیف از فرم دیگری داشته باشید و هنوز متوجه آن نشده باشید.
• ممکن است سندرم جدا شده از نظر رادیولوژیکی (RIS) داشته باشید، به این معنی که شواهدی از ضایعات شبیه ام اس دارید اما هرگز علائمی نداشته اید.

آیا درمان ام اس در هر مرحله یکسان است؟

درمان ام اس لزوما در هر مرحله یکسان نیست. به طور کلی، برای CIS و RRMS، درمان اصلاح کننده بیماری (DMT) در اسرع وقت شروع می شود. آنها در اوایل بیماری بیشترین تأثیر را دارند. 21 با این حال، اگر به SPMS پیشرفت کنید، این درمان ها ممکن است دیگر برای شما کارساز نباشند. ممکن است پزشک شما را به یک DMT جدیدتر که برای SPMS تایید شده است، تغییر دهد.

سخن آخر

چهار نوع اصلی ام اس عبارتند از: سندرم منزوی بالینی، ام اس عودکننده- فروکش کننده، ام اس پیشرونده ثانویه و ام اس پیشرونده اولیه. تشخیص نیاز به دو ضایعه در سنین مختلف و در قسمت های مختلف سیستم عصبی مرکزی و رد سایر علل احتمالی علائم دارد.

پیشرفت به نوع و بسیاری از عوامل دیگر بستگی دارد. با مقیاس وضعیت ناتوانی گسترده اندازه گیری می شود. اکثر مردم هرگز فراتر از 7 در این مقیاس 0-10 نمی رسند. چشم انداز شما همچنین به نوع، سن شروع، علائم اولیه و شدت و تعداد ضایعات مغزی در هنگام تشخیص بستگی دارد.

هیچ دو مورد ام اس شبیه هم نیستند، اما اشتراکات خاصی وجود دارد که به راهنمایی ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی در تصمیم گیری های درمانی کمک می کند.

هنگامی که تشخیص دادید و متوجه شدید که چه نوع ام اس دارید، وقت آن است که به دنبال گزینه های درمانی باشید. در حال حاضر در مقایسه با چند سال پیش، تعداد بیشتری در دسترس است، بنابراین پیش آگهی افراد مبتلا به این بیماری همیشه در حال بهبود است.

ویزیت تلفنی و تصویری با متخصص زنان

ارتباط تلفنی با برترین متخصص کودکان

مشاوره روانشناسی با کمترین هزینه