صرع و کرونا و هر آنچه که باید بدانید!

صرع و کرونا چگونه بر هم دیگر تاثیر می گذارند؟ آیا ابتلا به بیماری صرع خطر کرونا را افزایش می دهد؟ آیا کرونا منجر به حملات صرع می شود؟ ما در این مقاله از پزشکت ارتباط بین صرع و کرونا را بررسی می کنیم. کرونا بیماری است که می تواند طیف وسیعی از علائم را ایجاد کند. اگرچه اکثر افراد مبتلا به عفونت SARS-CoV-2 هیچ علامت مرتبط با مغز یا سیستم عصبی را تجربه نمی کنند، COVID-19 می تواند در موارد نادر باعث تشنج شود.

بسیاری از افراد ممکن است علائم کووید-۱۹ خفیف تا متوسط را تا ۲ هفته تجربه کنند. علائم می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت است. این حال، شواهد و مدارک نشان می دهد که SARS-CoV-2 می تواند مغز و سیستم عصبی فرد را تحت تأثیر قرار دهد و باعث بروز علائم عصبی شود.

تحقیقات نشان می دهد که عوارض عصبی ناشی از COVID-19 می تواند از علائم خفیف مانند سردرد، سرگیجه و از دست دادن بویایی تا عوارض شدیدتر متغیر و شامل سکته مغزی و تشنج شود. در این مقاله، ارتباط بین COVID-19 و تشنج را مورد بحث قرار می دهیم و به خطرات بالقوه ای که COVID-19 برای افرادی که مبتلا به صرع هستند می پردازیم.

آیا مبتلایان به بیماری صرع در معرض ابتلا به کووید-19 هستند؟

هر کسی می تواند به عفونت SARS-CoV-2 و به COVID-19 مبتلا شود. برخی از افراد مانند سالمندان، کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، یا دارای بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت، بیماری‌های تنفسی مزمن یا سرطان هستند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به COVID-19 و عوارض بالقوه آن باشند. با این حال، هیچ مدرک فعل نشان نداده است که افراد مبتلا به صرع در معرض خطر بیشتری هستند.

علاوه بر این، اتحادیه بین المللی علیه صرع (ILAE) بیان می کند که در حال حاضر هیچ مدرکی دال بر افزایش خطر ابتلا به عفونت SARS-CoV-2 در افراد مبتلا به صرع وجود ندارد. این سازمان می افزاید که اگر فردی دارای سیستم ایمنی ضعیف یا سایر چالش های پزشکی مداوم نباشد، بعید است که صرع خطر عوارض را افزایش دهد.

همچنین خاطرنشان می کند که داروهای ضد تشنج خطر عفونت یا عوارض را افزایش نمی دهند.

آیا کرونا می‌تواند باعث تشنج، تحریک یا تشدید تشنج شود؟

اگر چه ویروس‌های کرونا مانند SARS-CoV-2 ممکن است به سیستم عصبی حمله ‌کنند. اما بررسی ها نشان می دهد که 36.4 درصد از شرکت کنندگان مبتلا به کووید-19 تظاهرات عصبی از جمله تشنج داشتند.

علاوه بر این، ILAE اشاره می کند که در صورت ابتلا به عفونت SARS-CoV-2، خطر بدتر شدن تشنج برای اکثر افراد مبتلا به صرع، هرچند کم، وجود دارد. زیرا بیماری، به ویژه با تب، می تواند بدن را تحت فشار قرار دهد و خطر و دفعات تشنج را افزایش دهد.

کووید-۱۹ همچنین می‌تواند علائمی از جمله تب، کم‌خوابی و خستگی ایجاد کند. این علائم ممکن است باعث تشنج شود و آنها را طولانی‌تر و شدیدتر کند. با این حال، بررسی ها نشان می دهد که خطر ابتلا به تشنج های مرتبط با کووید-19 کم است، مگر اینکه فردی به شدت بیمار باشد یا در مرحله پایانی بیماری خود باشد.

یک مطالعه در سال 2019 نشان داد که 8-34٪ از بیماران بدحال تشنج دارند. این افراد ممکن است علائم شدیدی مانند سطح اکسیژن پایین در خون، شوک، هیپوگلیسمی، هیپرگلیسمی، عدم تعادل متابولیک و الکترولیت و آسیب چند اندام را تجربه کنند که می تواند باعث تشنج در افراد مبتلا به صرع یا بدون صرع شود.

بررسی ها همچنین نشان می‌دهد که التهاب مغز یا غشاهای اطراف آن (که به ترتیب به عنوان آنسفالیت و مننژیت شناخته می‌شوند) شایع‌ترین عارضه عصبی COVID-19 است. دومین علامت شایع این عارضه تشنج است.

آیا افراد مبتلا به صرع باید واکسن بزنند؟

در حال حاضر، هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد ابتلا به صرع با خطر بالاتر عوارض جانبی بالقوه واکسن COVID-19، از جمله تشنج مرتبط باشد. کارشناسان در آلمان دریافتند که این واکسن توسط افراد مبتلا به صرع به خوبی تحمل می شود. به طوری که از هر 54 بیمار تنها 2 بیمار عوارض جانبی مرتبط با صرع را تجربه می کنند.

با این حال، مانند هر واکسن دیگری، تب ممکن است به عنوان یک عارضه جانبی ایجاد شود. تب می تواند آستانه تشنج را در برخی افراد کاهش دهد. مصرف منظم پاراستامول یا استامینوفن به مدت 48 ساعت پس از واکسن یا در طول مدت تب، باید این خطر را به حداقل برساند.

اکثر متخصصان بهداشت توصیه می کنند که برای افراد مبتلا به صرع، خطر ابتلا به COVID-19 و عوارض بالقوه آن بسیار بیشتر از خطر احتمالی عوارض جانبی واکسن است.

آیا درمان COVID-19 با داروهای صرع تداخل دارد؟

ILAE بیان می کند که هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد داروهای ضد تشنج ممکن است خطر عفونت SARS-CoV-2 یا عوارض احتمالی را افزایش دهند. اکثر دستورالعمل‌ها توصیه می‌کنند که افراد به طور منظم دارو مصرف کنند تا خطر تشدید تشنج را به حداقل برسانند.

گاهاً گزارش‌هایی مبنی بر ابتلای افراد به تشنج برای اولین بار پس از بهبودی از COVID-19 گزارش شده است. برخی شواهد نشان می دهد که تشنج ممکن است یک علائم و یا عوارض کووید طولانی باشد.

بررسی ها گزارش هایی در مورد فردی که پس از بهبودی از COVID-19 به دلیل التهاب پس از عفونی دچار صرع مقاوم به درمان شده است،  وجود دارد. مطالعه موردی دیگری از سال 2021 شامل فردی است که پس از بهبودی از COVID-19 دچار تشنج صرع شده است.

بهترین راه برای جلوگیری از تشنج ناشی از عفونت SARS-CoV-2، اجتناب و محدود کردن قرار گرفتن در معرض ویروس تا حد امکان است. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) توصیه می کنند که افراد با رعایت دستورالعمل های زیر به محافظت از خود و دیگران کمک کنند:

• تزریق واکسن
• پوشیدن ماسک
• شستن مرتب دست ها
• رعایت فاصله گذاری فیزیکی
• رعایت آداب صحیح سرفه و عطسه
• به طور مرتب سطوح را تمیز و ضد عفونی کنید.
• محدود کردن حضور در مناطق با تهویه ضعیف و مکان های شلوغ

افرادی که متوجه می شوند که تب، عفونت و استرس باعث تشنج آنها می شود، بهتر است برای توصیه های خاص و یک برنامه اقدام با پزشک مشورت کنند. برای افراد مبتلا به صرع توصیه می شود از حضور در فضاهای شلوغ خودداری کنند، به جلسات پزشکی خود ادامه دهند، داروهای خود را طبق نسخه مصرف کنند و از داشتن داروی کافی اطمینان حاصل کنند.

چه عواملی خطر کرونا را در مبتلایان صرع افزایش دهد؟

برخی از افراد مبتلا به صرع بدون در نظر گرفتن کنترل تشنج، بیماری های دیگری نیز دارند که آنها را در معرض خطر ابتلا به COVID-19 قرار می دهد.

آنها ممکن است داروهایی برای کنترل تشنج مصرف کنند که بر سیستم ایمنی آنها نیز تأثیر می گذارد (به عنوان مثال، ACTH، استروئیدها، اورولیموس، ایمونوتراپی). توجه به این نکته مهم است که اکثر داروهای تشنج بر سیستم ایمنی بدن تأثیر نمی گذارند.

برخی از افراد ممکن است مشکلات عصبی یا رشدی دیگری داشته باشند که بر ایمنی آنها تأثیر بگذارد. افرادی که در این شرایط قرار دارند در معرض خطر بیشتری برای ایجاد علائم شدیدتر با بیماری های ویروسی هستند.

افراد مبتلا به صرع ممکن است مشکلات پزشکی دیگری داشته باشند که آنها را در معرض خطر بالاتر ابتلا به علائم شدیدتر COVID-19 قرار دهد، مانند:

• افراد دارای ناتوانی های ذهنی و رشدی
• مبتلایان به دیابت یا مشکلات زمینه ای قلبی یا ریوی
• افرادی که در بلعیدن یا استنشاق مکرر غذا یا مایعات به داخل ریه خود مشکل دارند (آسپیراسیون) در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به ذات الریه هستند.

صرف نظر از وضعیت شما، برای هر فرد مبتلا به صرع مهم است که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد خطرات فردی خود و در صورت نیاز به اقدامات احتیاطی خاص صحبت کند. اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از بیمار شدن نیز انجام دهید.

صرع خودایمنی چیست و آیا خطر کرونا را افزایش می دهد؟

برخی از انواع صرع ممکن است به دلیل تغییر در عملکرد ایمنی بدن ایجاد شود. به این صرع های خودایمنی می گویند. صرع خودایمنی ممکن است با ایمونوتراپی درمان شود. نمونه هایی از این موارد شامل استروئیدها یا ایمونوگلوبولین ها هستند. فردی که هر یک از این داروها را مصرف می کند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به نوع جدی کووید-19 باشد.

سخن آخر

صرع “خانواده” بسیاری از اختلالات مختلف است که منجر به تشنج می شود. برخی از افراد به راحتی تشنج را کنترل می کنند، هیچ مشکل سلامتی دیگری ندارند و با مصرف داروها بدون تشنج می شوند. یا ممکن است صرع همراه با تشنج های گاه به گاه داشته باشند اما هیچ مشکل سلامتی دیگری نداشته باشند. برای این افراد، داده های موجود نشان می دهد که صرع خطر ابتلا به COVID-19 و شدت COVID-19 را افزایش نمی دهد.

هیچ مدرکی مبنی بر اینکه افراد مبتلا به صرع به تنهایی سیستم ایمنی ضعیفی دارند وجود ندارد. آنها را نباید “ضعف ایمنی” در نظر گرفت و “نقص ایمنی” ناشی از تشنج را نخواهند داشت. افراد مبتلا به انواع مختلف صرع، علل خاص صرع یا سایر شرایط بهداشتی ممکن است عواملی بر سیستم ایمنی آنها تأثیر بگذارند.

برخی شواهد نشان می دهد که تشنج ممکن است یک علامت عصبی نادر باشد. حتی می تواند در طول عفونت SARS-CoV-2 یا پس از بهبودی COVID-19 رخ دهد.

افراد مبتلا به صرع خطر ابتلا به عفونت SARS-CoV-2 یا عوارض COVID-19 را ندارند. کارشناسان بهداشت توصیه می کنند که افراد واکسن را دریافت کرده و به مصرف داروهای ضد تشنج خود ادامه دهند.