علائم اولیه ابتلا به ویروس HIV

علائم اولیه ابتلا به ویروس HIV در افراد مختلف، متفاوت است. ابتدا، بهتر است این را بدانید که HIV، ویروسی است که به سیستم ایمنی بدن انسان ها حمله می کند. این ویروس، می تواند ایمنی بدن را، تا حدی که بدن برای مبارزه با عفونت ها و بیماری ها دچار مشکلات‌ جدی شود، تضعیف کند. نهایتا، ضعف سیستم ایمنی، باعث از دست رفتن افراد می شود.

اگر فردی پس از تشخیص زودهنگام ابتلا به ویروس HIV، نسبت به درمان مشکل خود، اقدام کند، احتمال بروز عوارض شدیدتر، کمتر خواهد شد. تعداد سالانه تشخیص های جدید ابتلا به HIV در سال های اخیر، در مناطقی از جهان، ثابت باقی مانده است.

به عنوان مثال، در سال 2017، در مجموع 38،739 نفر در ایالات متحده، مبتلا به ویروس HIV تشخیص داده شدند.

به طور کلی، تشخیص زودهنگام ابتلا به ویروس HIV، باعث می شود که افراد مبتلا، به طور موثر تری روش های درمانی مناسب را اتخاذ کنند. همچنین، در صورتی که ابتلا به این ویروس به صورت زودهنگام تشخیص داده شود، از انتقال آن به سایر افراد، پیشگیری خواهد شد.

به طور کلی، علائم ابتلا به ویروس HIV در افراد مختلف، متفاوت است. با این حال، علائم اولیه این بیماری، معمولاً شامل موارد زیر است:

• بثورات
• گلو درد
• تب و لرز
• عرق شبانه
• خستگی عمومی
• زخم های دهانی
• تورم غدد لنفاوی
• دردهای عضلانی

البته این گونه نیست که تمامی افراد مبتلا، همه این علائم را داشته باشند.

علائم اولیه ابتلا به ویروس HIV چگونه بر بدن تأثیر می گذارد؟

HIV، به سیستم ایمنی بدن افراد مبتلا حمله می کند. این ویروس، به طور خاص به سلول های CD4، که زیر گروهی از سلول هایی به نام سلول های T هستند، حمله می کند. به طور کلی، سلول های T، به بدن افراد، در مقابله با عفونت های گوناگون، کمک می کنند.

بدون درمان، HIV تعداد سلول های CD4 موجود در بدن را کاهش داده و بدین ترتیب، خطر ابتلا به عفونت را در فرد افزایش می دهد. اگر HIV به مرحله 3 برسد، احتمال ابتلا به سرطان نیز بیشتر خواهد بود. این ویروس، به طور جدی، سلامتی فرد را دچار مشکل می کند.

آیا علائم ابتلا به ویروس HIV در مردان و زنان متفاوت است؟

به طور کلی، علائم ابتلا به عفونت HIV، در مردها و زن ها، متفاوت است. به گفته دفتر سلامت زنان، برخی از مسائل بهداشتی، از جمله عفونت های مقاربتی (STIs) و عفونت های قارچی واژن، در زنانی که مبتلا به HIV هستند، شایع تر و جدی تر است.

مراحل بیماری و علائم اولیه ابتلا به ویروس HIV

پس از مرحله اولیه عفونت HIV، ویروس وارد مرحله ای می شود که مرحله تاخیری بالینی نامیده می شود. برخی افراد، این مرحله را HIV مزمن می نامند. ویروس HIV، هنوز در این مرحله فعال است، اما با سرعت بسیار کمتری در بدن تولید مثل می کند.

در مرحله تاخیر بالینی HIV، فرد ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد. برخی از افرادی که برای درمان HIV از هیچ دارویی استفاده نمی کنند، ممکن است 10 سال یا بیشتر در این مرحله بمانند. با این حال، سایر افراد ممکن است سریعتر از مرحله تاخیر عبور کنند. به طور کلی، دوره نهفتگی این بیماری، طولانی است.

فردی که تحت درمان ضد ویروسی HIV قرار می گیرد، ممکن است چندین دهه در مرحله تاخیر بالینی بماند. در این مرحله، کمتر احتمال دارد که آن ها عوارض جدی را تجربه کنند. هنگامی که سطح ویروس در خون بسیار پایین باشد، به شخص دیگر منتقل نمی شود.

در اصل، به همین دلیل است که تشخیص‌ زودهنگام و درمان این بیماری، امری ضروری به حساب می آید. به همین علت، ضروری است که در صورت مشاهده علائم احتمالی، به سرعت با یک پزشک تماس گرفته و درباره انجام تست تشخیصی، با او مشورت کنید‌.

انتقال ویروس HIV

به طور کلی، ویروس اچ آی وی، مسری است و می تواند به روش های مختلف از فردی به فرد دیگر منتقل شود. با توجه به اطلاعات مورد تایید CDC، شایع ترین راه انتقال HIV از طریق انجام روابط جنسی، بدون استفاده از وسایل محافظتی، مانند کاندوم، است. همچنین، این ویروس می تواند با استفاده از سوزن یا سرنگ، در طول استفاده از مواد مخدر، به صورت داخل وریدی، شیوع پیدا کند.

افراد می توانند از طریق تماس با مایعات بدن حاوی ویروس، به HIV مبتلا شوند. تنها مایعات بدن که می توانند HIV را منتقل کنند، عبارت اند از:

• خون
• مایع منی
• شیر مادر
• مایعات واژن
• مایعات راست روده

هنگامی که این مایعات، از طریق تزریق یا تماس با غشای مخاطی یا بافت آسیب دیده، وارد جریان خون افراد می شود، می تواند به فرد دیگری منتقل شود. غشاهای مخاطی در داخل راست روده، واژن، آلت تناسلی و دهان وجود داشته و منبع شیوع ویروس HIV هستند.

همچنین، یک زن می تواند این بیماری را در دوران بارداری، به جنین خود منتقل کند. اگرچه همیشه این اتفاق نمی افتد. بسیاری از زنانی که با HIV زندگی می کنند، در صورت دریافت مراقبت های مناسب قبل از زایمان و پیروی از برنامه درمانی خود، می توانند فرزندی بدون HIV به دنیا آورند.

سازمان بهداشت جهانی (WHO) اعلام کرده است که بدون هیچ گونه دخالت پزشکی، میزان انتقال این ویروس از مادر باردار به نوزاد از 15 تا 45 درصد است. توجه به این نکته مهم ضروری است که اگر زنی در دوران بارداری و پس از آن تحت درمان قرار گیرد، این میزان می تواند به زیر 5 درصد برسد.

چه زمانی HIV مسری می شود؟

در مراحل اولیه انتقال HIV، سطح ویروس در خون و مایع منی زیاد است. فرد می تواند در این مدت به راحتی ویروس را منتقل کند. احتمال انتقال در این مرحله حاد اولیه، بیشتر از مرحله بعدی است. در مرحله تاخیر بالینی، فردی که مبتلا به HIV است علائم کمتری را تجربه می کند. با این حال، آن ها هنوز قادر به انتقال ویروس به شخص دیگری هستند.

بر اساس گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، فردی با بار ویروسی غیرقابل تشخیص، نمی تواند HIV را به شخص دیگری منتقل کند. این اتفاق امکان پذیر نیست زیرا درمان HIV، ویروس را سرکوب کرده و مقدار HIV کمی در خون باقی می ماند.

هنگامی که HIV در طی یک آزمایش قابل تشخیص نباشد، پس قابل انتقال نخواهد بود.

تست تشخیصی ابتلا به HIV

اگر فردی معتقد است که ممکن است در معرض ابتلا به HIV قرار داشته باشد، باید فوراً به دنبال انجام آزمایش های تشخیصی باشد. افرادی که به دلیل موقعیت شغلی یا سایر شرایط قرار گرفتن در معرض ویروس، در خطر بیشتری برای ابتلا به HIV هستند، ممکن است نیاز باشد که انجام آزمایش های روتین تشخیصی را در نظر بگیرند.

تشخیص زودهنگام HIV برای پیشگیری از سایر بیماری های جدی، خطرناک و کشنده، بسیار مهم است. هنگامی که فرد تشخیص دقیقی را دریافت کرد، می تواند به طور موثری نسبت به درمان بیماری خود، اقدام کند.

تشخیص زودهنگام نیز برای کمک به پیشگیری از انتقال HIV حیاتی است. اگر فردی بداند که به این ویروس مبتلا است، می تواند اقدامات لازم را برای پیشگیری از انتقال آن به دیگران انجام دهد. یکی از راه های انجام این کار، درمان ضد رتروویروسی است.

پیشرفت HIV به مرحله 3

اگر فرد مبتلا به HIV تحت درمان قرار نگیرد، ممکن است این بیماری در نهایت به مرحله 3 HIV برسد که به آن ایدز نیز می گویند. به لطف پیشرفت های پزشکی مدرن، امروزه عفونت HIV در بخش های مختلفی از جهان، به ندرت به مرحله 3 می رسد.

مرحله 3 HIV یک بیماری خاص نیست. بلکه یک سندرم با طیف گسترده ای از علائم قابل تشخیص است. علائم همچنین می توانند ناشی از بیماری های دیگری باشند که به دلیل فعالیت عفونت های فرصت طلب، در شرایط ضعف ناشی از کاهش فعالیت ایمنی، ایجاد می شوند.

علائم این‌ مرحله از بیماری، عبارت تند از:

• پنومونی
• افسردگی
• خستگی شدید
• تب های مداوم
• خستگی بی دلیل
• کاهش سریع وزن
• تعریق شدید شبانه
• از دست دادن حافظه
• سایر اختلالات عصبی
• ایجاد لکه روی یا زیر پوست
• لکه های داخل دهان، بینی یا پلک ها
• زخم های نزدیک دهان، اندام تناسلی یا مقعد
• حملات اسهالی که بیش از یک هفته طول بکشد.
• تورم طولانی مدت غدد لنفاوی در کشاله ران، گردن یا زیر بغل

اگر فردی علائم اولیه HIV را تشخیص داده و به دنبال تشخیص و درمان سریع باشد، به احتمال زیاد از پیشرفت مرحله 3 جلوگیری خواهد کرد. با مدیریت مناسب ویروس، فرد مبتلا به HIV می تواند زندگی طولانی، شاد و سالمی داشته باشد.

درمان ابتلا به ویروس HIV

به طور کلی، انتخاب روش درمانی مناسب، بستگی به فرد و هرگونه عارضه ایجاد شده، دارد. تیم مراقبت های بهداشتی افراد، به آن ها در تهیه برنامه مناسب کمک خواهد کرد.

داروهای ضد رتروویروسی. برای اکثر افراد مبتلا به HIV، درمان ضد رتروویروسی می تواند به مدیریت ویروس کمک کند. انواع مختلفی از داروهای ضد رتروویروسی وجود دارند و ممکن است فرد به ترکیبی از داروها نیاز داشته باشد. در این باره، باید با یک پزشک مشورت کرد.

این داروها می توانند سطح ویروس را در خون کاهش دهند. این کاهش، تا زمانی ادامه می یابد که در آزمایش تشخیص داده نشوند. وقتی این اتفاق می افتد، دیگر خطر انتقال ویروس به شخص دیگر وجود نخواهد داشت. رعایت برنامه درمانی تجویز شده، برای حفظ ویروس در این سطح، ضروری است.

سایر روش های‌ درمانی. HIV بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارد، بنابراین ممکن است فرد بیشتر از سایر افراد، به عفونت هایی مانند هپاتیت ویروسی یا سل مبتلا شونر. به طور کلی، یک پزشک می تواند برای پیشگیری یا درمان این بیماری و سایر عفونت ها، دارو تجویز کند.

سایر عوارض احتمالی شامل بیماری های قلبی عروقی، سرطان و برخی اختلالات عصبی هستند. در صورت بروز این موارد، تیم مراقبت های بهداشتی به فرد کمک می کند تا یک برنامه درمانی مناسب تهیه کند.

پیش آگهی ابتلا به HIV

افراد مبتلا به HIV که بیماری آن ها، به موقع تشخیص داده می شوند، از احتمال خوبی برای دریافت درمان موثر دارند. این درمان موثر، می تواند به آن ها کمک کند تا سالم مانده و کیفیت زندگی خود را حفظ کنند. هر کسی که متوجه وجود این علائم می شود یا معتقد است که احتمال ابتلا به HIV وجود دارد، باید در مورد آزمایش تشخیصی، با یک‌ پزشک تماس بگیرد.

با آزمایش و درمان اولیه، چشم انداز بسیاری از افراد مبتلا به HIV عالی است.

به طور کلی، باید به این نکته مهم توجه داشته باشید که تشخیص و درمان زودهنگام HIV می تواند عوارض کمتری را به دنبال داشته باشد. فرد هرگز نباید به علائم تشحیص داده شده توسط خود، تکیه کند تا مطمئن شود که آیا مبتلا به HIV است یا خیر. تنها راهی که شخص می تواند به طور قطعی وضعیت‌ سلامتی خود را بداند، انجام آزمایش تشخیصی است.