تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:
کم شنوایی در مبتلایان به دیابت می تواند به دلیل سطوح بالای قند باشد که به طور بالقوه باعث آسیب عصبی به گوش داخلی می شود. دیابت یک بیماری مزمن است که سطح گلوکز خون فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. در حالی که علت دقیق آن هنوز نامشخص است، اما افرادی که مبتلا به دیابت هستند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای کم شنوایی باشند.
دیابت وضعیتی است که بر تنظیم قند خون در بدن تأثیر می گذارد. حتی می تواند باعث نوسانات قند خون شود که به عنوان دوره های هیپوگلیسمی و هیپرگلیسمی شناخته می شود. اگر فردی نتواند سطح قند خون خود را در محدوده سالم نگه دارد، ممکن است خطر عوارضی ناشی از آن را افزایش دهد که می تواند شامل کاهش شنوایی باشد.
ارتباط دقیق بین دیابت و کم شنوایی هنوز نامشخص است. با این حال، کارشناسان معتقدند که هیپرگلیسمی مزمن، که می تواند فشار خون را افزایش دهد و به چندین قسمت از بدن آسیب برساند، ممکن است به رگ های خونی و ساختارهای گوش داخلی آسیب برساند و منجر به کاهش شنوایی شود. برای همین ما در این مقاله از پزشکت، ارتباط بین دیابت و کم شنوایی می پردازیم و اقداماتی را که افراد مبتلا به دیابت می توانند برای محافظت از شنوایی خود انجام دهند، پیشنهاد می کنیم.
چه ارتباطی بین دیابت و کم شنوایی وجود دارد؟
شواهد نشان می دهد که افراد مبتلا به دیابت دو برابر بیشتر از افراد سالم در معرض کم شنوایی هستند. به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، سطوح بالای گلوکز خون ناشی از دیابت درمان نشده می‌تواند رگ‌های خونی گوش و همچنین سلول‌های عصبی گوش داخلی را که به «سلول‌های مو» معروف هستند، ضعیف کند. مانند سایر قسمت های بدن، این سلول های مو به گردش خون متکی هستند. هنگامی که آنها آسیب ببینند یا بمیرند، شنوایی برای همیشه تحت تأثیر قرار می گیرد.
در واقع کم شنوایی به این دلیل است که سطوح بالای قند خون مزمن ممکن است به اعصاب و عروق خونی کوچک در گوش داخلی آسیب برساند. با گذشت زمان، سطوح پایین قند خون می تواند بر نحوه انتقال سیگنال های عصبی از گوش داخلی به مغز نیز تأثیر بگذارد.
حتی پیش دیابت می تواند خطری برای کاهش شنوایی باشد. افرادی که سطح قند خون آنها بالاست ممکن است 30 درصد بیشتر از افرادی که سطح قند خون نرمال دارند در معرض خطر کم شنوایی قرار داشته باشند.
یک مطالعه مهم توسط مؤسسه ملی بهداشت (NIH) نشان داد که افراد مبتلا به دیابت بیش از دو برابر بیشتر از افراد بدون این بیماری دچار کم شنوایی با فرکانس بالا خفیف تا متوسط هستند. در این بررسی محققان نتایج 13 مطالعه شامل بیش از 20000 شرکت کننده را تجزیه و تحلیل کردند و به این نتیجه رسیدند که افراد دیابتی بدون در نظر گرفتن سنشان بیشتر از افراد بدون این بیماری دچار کم شنوایی می شوند.
علل کم شنوایی در افراد دیابتی چیست؟
کارشناسان علت دقیق کاهش شنوایی در افراد دیابتی را نمی دانند. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که سطوح بالای قند خون می تواند منجر به آسیب در گوش داخلی شود. سطوح بالای قند خون ممکن است بر خون رسانی به رگ های خونی کوچک و اعصاب گوش داخلی تأثیر بگذارد و در نتیجه آسیب و شنوایی را تحت تأثیر قرار دهد. آسیب عصبی می تواند در دیابت نوع 1 و 2 رخ دهد.
سطح قند خون خارج از محدوده نرما احتمال دارد بر نحوه ارسال سیگنال های عصبی از گوش داخلی به مغز تأثیر بگذارد. این آسیب همچنین می تواند منجر به کاهش شنوایی شود.
عوامل خطر کم شنوایی مرتبط با دیابت چیست؟
عوامل خطر برای کاهش شنوایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- قرار گرفتن مکرر یا طولانی مدت در معرض صدای بلند
- برخی بیماری ها مانند سرخک، اوریون، مننژیت، ام اس و سکته مغزی
- داروها. برخی از دارو ها از جمله داروهای ضد التهاب، آنتی بیوتیک ها و دیورتیک ها، می توانند باعث آسیب دائمی گوش شوند.
تشخیص کم شنوایی چگونه است؟
برای تشخیص کم شنوایی، یک پزشک، ممکن است سابقه پزشکی فرد را بگیرد و علائم را ارزیابی کند.
افراد با شرایط زیر ممکن است علائمی از کم شنوایی را داشته باشند:
- مکرراً از مردم می خواهند آنچه را که گفته اند تکرار کنند.
- در شنیدن صدای افرادی که آرام صحبت می کنند مشکل دارند.
- مشکل شنیدن در مکان های پر سر و صدا، مانند رستوران های شلوغ
- در شنیدن صداهای روزمره مانند تلفن، زنگ در یا ساعت زنگ دار مشکل دارند.
- در دنبال کردن مکالمه ای که بیش از یک نفر دیگر را شامل می شود مشکل دارند.
- نیاز به روشن کردن تلویزیون یا رادیو با صدای بلند، که ممکن است دیگران در اطراف، آن را خیلی بلند بدانند.
پس از این پزشک ممکن است یک معاینه شنوایی انجام دهد. این می تواند شامل تعدادی تست شنوایی مختلف باشد، مانند:
- تست لحن خالص. فرد مورد نظر هدفون استفاده می کند و تعدادی صدای بوق پخش می شود. صداها از گوش خارجی و میانی عبور می کنند و به شناسایی آرام ترین صداهایی که فرد می تواند بشنود کمک می کند. فرد با شنیدن صدای بوق به پزشک علامت می دهد.
- تست گفتار. پزشک کلمات مختلفی را از طریق هدفون به فرد می گوید و فرد باید کلمه ای را که شنیده است تکرار کند. این می تواند نشان دهنده آرام ترین سطح صدا باشد که در آن فرد می تواند کلمات بیان شده را بشنود.
- آزمایشات گوش میانی. پزشک ممکن است یک کاوشگر کوچک را به گوش وارد کند تا بررسی شود پرده گوش چگونه حرکت می کند، آیا پارگی دارد یا خیر، و آیا تجمع مایع در پشت پرده گوش وجود دارد یا خیر. این آزمایشات می تواند به رد هر گونه علت دیگر کم شنوایی کمک کند.
- ABR. آزمایش ABR می تواند نحوه عملکرد مسیرهای بین گوش داخلی و مغز را نشان دهد. پزشک الکترودهایی را روی سر فرد قرار می دهد که به رایانه متصل می شوند. این اتصال به آنها اجازه می‌دهد تا فعالیت امواج مغزی را هنگامی که فرد صداها را از طریق هدفون می‌شنود ببینند.
- انتشارات گوش داخلی (OAEs). یک تست OAE نشان می دهد که گوش داخلی چقدر به صدا پاسخ می دهد. این آزمایش از یک کاوشگر کوچک برای اندازه‌گیری ارتعاشات سلول‌های مویی در گوش داخلی در پاسخ به صدا استفاده می‌کند.
پزشک همچنین ممکن است سطح گلوکز خون را آزمایش کند. تست A1C ابزار مفیدی برای کنترل دیابت است، زیرا میانگین سطح قند خون بدن را در 3 ماه گذشته اندازه گیری می کند.
درمان کم شنوایی
هدف از درمان بهبود شنوایی افراد و توانایی آنها برای برقراری ارتباط با دیگران است. نوع کم شنوایی که معمولاً با دیابت مرتبط است، کم شنوایی حسی عصبی (SNHL) است. این یک نوع کم شنوایی است که به دلیل آسیب به گوش داخلی یا اعصاب بین گوش داخلی و مغز رخ می دهد.
درمان SNHL ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- سمعک دیجیتال. سمعک دیجیتال وسیله ای الکترونیکی است که در گوش قرار می گیرد و شدت هر صدایی که وارد گوش می شود را افزایش می دهد.
- کاشت حلزون شنوایی. در کاشت حلزون شنوایی زیر پوست گوش داخلی قرار می گیرد.
- ایمپلنت های شنوایی ساقه مغز. این وسیله ای است که اگر عصب شنوایی به خوبی کار نکند و باعث کم شنوایی شدید شود، ممکن است مناسب باشد. پزشک این دستگاه را از طریق جراحی کاشت می کند.
- لب خوانی یا زبان اشاره. اگر افراد کم شنوایی شدید دارند، ممکن است برای کمک به برقراری ارتباط با دیگران از زبان اشاره یا لب خوانی استفاده کنند.
اگر کم شنوایی به دلیل آسیب عصبی ناشی از دیابت باشد، درمان شامل نظارت دقیق بر سطح قند خون نیز خواهد بود. این ممکن است شامل تغییراتی در سبک زندگی مانند پیروی از یک رژیم غذایی متعادل و ورزش منظم باشد. در حالی که مدیریت قند خون می تواند به توقف پیشرفت کمک کند، اما آسیب موجود به شنوایی را معکوس نخواهد کرد.
چگونه می توان از کم شنوایی مرتبط با دیابت پیشگیری کرد؟
نگه داشتن سطح قند خون در محدوده نرمال ممکن است به محافظت از شنوایی و جلوگیری از آسیب به گوش داخلی و اعصاب شنوایی کمک کند. مؤسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی پیشنهادهای زیر را برای کمک به افراد مبتلا به دیابت برای کنترل سطح قند خون خود ارائه می‌دهد:
- از افزایش وزن جلوگیزی کنید.
- در صورت امکان سیگار را ترک کنید.
- به طور مرتب سطح گلوکز خون را کنترل کنید.
- هر دارویی برای دیابت را طبق دستور مصرف کنید.
- آب فراوان بنوشید و از نوشیدنی های حاوی شکر خودداری کنید.
- به طور منظم ورزش کنید، با هدف حداقل 30 دقیقه فعالیت بدنی در روز.
- مصرف غذاهای پر کالری، چربی های اشباع شده، چربی های ترانس، قندهای اضافه شده و نمک را محدود کنید.
- پس از مشورت با پزشک، برنامه غذایی دیابت را دنبال کنید. برنامه غذایی ممکن است شامل طیف وسیعی از میوه ها، سبزیجات، پروتئین بدون چربی، غلات کامل، ماهی و حبوبات باشد.
مهم است که افراد مبتلا به دیابت در یک آزمایش شنوایی شرکت کنند. سپس توصیه می شود که آنها به طور منظم هر سال شنوایی خود را آزمایش کنند.
دیابت و وزوز گوش
اگرچه این وضعیت به اندازه ارتباط بین دیابت و کم شنوایی مورد مطالعه قرار نگرفته است. اما به نظر می رسد وزوز گوش (زنگ در گوش) در میان افراد مبتلا به دیابت شایع تر است. در برخی موارد، این ممکن است ناشی از کم شنوایی ناشناخته باشد، زیرا کم شنوایی اغلب باعث وزوز گوش می شود، اما افراد مبتلا به دیابت نیز حتی زمانی که کم شنوایی ندارند، بیشتر به وزوز گوش مبتلا می شوند. داروهای دیابت نیز ممکن است نقش داشته باشند، زیرا بسیاری از داروها باعث کاهش شنوایی یا وزوز گوش می شوند.
دیابت و خارش گوش
در حالی که عوامل بسیاری می توانند باعث خارش گوش شوند، برخی از بیماری ها، از جمله دیابت و بیماری کبد نیز می توانند مقصر باشند. دیابت باعث می شود جرم گوش کمتر اسیدی شود و افراد مبتلا به دیابت بیشتر مستعد عفونت گوش خارجی (که شامل مجرای گوش می شود) می شوند.
چرا درمان کم شنوایی مهم است؟
شنوایی برای برقراری ارتباط و رفاه حیاتی است. تعداد زیادی از تحقیقات نشان می دهد که افراد مبتلا به کم شنوایی درمان نشده، میزان افسردگی، انزوای اجتماعی، زمین خوردن های آسیب زا و تنهایی را افزایش می دهند. همچنین احتمال بروز زوال شناختی در آنها زودتر از افراد بدون کم شنوایی است. حتی کم شنوایی خفیف نیز با زوال عقل مرتبط است.
سخن آخر
کارشناسان علت دقیق کم شنوایی در مبتلایان به دیابت را نمی دانند، اما شواهد حاکی از ارتباط بین دیابت و کم شنوایی است. محققان پیشنهاد می کنند که سطوح قند خون خارج از محدوده سالم ممکن است به اعصاب و رگ های خونی کوچک در گوش داخلی آسیب برساند. با گذشت زمان، این آسیب می تواند بر شنوایی تأثیر بگذارد و منجر به کاهش شنوایی شود.
اگر افراد مبتلا به دیابت یا پیش دیابت هستند، باید به طور منظم در آزمایشات شنوایی شرکت و سطح قند خون خود را مدیریت کنند. اگر فردی علائم کم شنوایی دارد، باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کند تا علت آن را پیدا و درمان را شروع کند. افراد همچنین می توانند با استفاده از گوش گیر در اطراف صدای بلند از کاهش شنوایی جلوگیری کنند.
آخرین دیدگاه‌ها