حملات حبس نفس چیست؟

کودکان نوپا، و گاهی اوقات نوزادان، احتمال دارد حملات حبس نفس داشته باشند. آنها در حدود 1 از 20 کودک رخ می دهد. حملات حبس نفس می تواند پس از ناراحتی یا مبهوت کودک روی دهد – به عنوان مثال، یک ضربه جزئی یا یک ترس داشته باشد. تماشای این وضعیت در کودکان ترسناک است، اما کودک به هیچ درمانی نیاز ندارد. کودک احتمال دارد به سرعت بهبود یابد یا برای مدت کوتاهی پاسخگو نباشد. حملات حبس نفس اغلب به عنوان بخشی از عصبانیت کودک نوپا رخ می دهد. حملات یک واکنش خودکار به چیزی ناخوشایند است. این یک رفتار عمدی از طرف کودک نیست.

حملات حبس نفس در پسران و دختران به میزان مشابهی رخ می دهد. این حملات ها معمولاً در کودکان بین 18 ماه تا 6 سال است. قبل از 6 ماهگی نادر هستند.

حملات حبس نفس چند بار  رخ می دهد؟

تعداد حملات برای کودکان مختلف، متفاوت است. آنها می تواند گاهی اوقات چندین بار در روز یا فقط هر چند هفته یا چند ماه و معمولاً زمانی رخ می دهد که کودک بیش از حد خسته، ناراحت و تحریک‌پذیر است (گریزلی). اغلب والدینی که حملات حبس نفس را دیده اند، می توانند زمان وقوع دیگری را پیش بینی کنند.

انواع مختلف حملات

2 نوع حملات حبس نفس وجود دارد. هر دو نوع احتمال دارد در یک کودک در زمان های مختلف زندگی آنها رخ دهد. هیچ کدام از این دو نوع عواقب جدی ندارند (مگر اینکه فرزند در صورت افتادن به خود آسیب برساند) اما دیدن آنها ترسناک است.

حملات آبی (سیانوتیک)

حملات آبی رایج ترین هستند. احتمال دارد فرزند به خودش صدمه زده یا بسیار ناراحت یا ناامید شده باشد و سپس:

• گریه یا فریاد زدن
• به زور نفس کشیدن
• احتمال دارد فلاپی شود و هوشیاری خود را از دست بدهد (غش کردن)
• نفس را حبس کنید و به خصوص در اطراف لب ها آبی شوید – این کبودی ناشی از کمبود اکسیژن است و چند ثانیه طول می کشد.

حملات رنگ پریده ( کم رنگ)

اینها کمتر رایج هستند و می توانند در کودکان خردسال پس از یک آسیب جزئی یا اگر کودک ناراحت است رخ دهند. حملات رنگ پریدگی ناشی از ضربان قلب آهسته است و اغلب با تشنج اشتباه گرفته می شود. فرزند شما:

• غش و بسیار رنگ پریده به نظر می رسد.
• دهانشان را باز و انگار گریه می کنند اما صدایی بیرون نمی آید.
• دوره کوتاهی دارند که در آن دست‌ها و پاهایشان سفت می‌شود و کنترل مثانه یا روده‌شان را از دست می‌دهند.

چه چیزی باعث حملات حبس نفس می شود؟

حملات حبس نفس یا به دلیل تغییر در الگوی تنفس معمول کودک، کاهش ضربان قلب یا ترکیبی از این دو ایجاد می شود. درد یا احساسات قوی مانند ترس یا ناامیدی می تواند این واکنش ها را ایجاد کند.

دلیل اصلی حملات حبس نفس مشخص نیست. از هر 3 کودکی که دارای حملات حبس نفس هستند، 1 نفر سابقه اپیزودهای مشابه در خانواده خواهد داشت. در برخی از کودکان، حملات حبس نفس می تواند با کم خونی فقر آهن مرتبط باشد. این وضعیتی است که در آن بدن تعداد طبیعی گلبول قرمز تولید نمی کند.

اکثر کودکان مبتلا به این اختلال مشکل اساسی جدی ندارند.

آیا بیماری به معنی صرع می باشد؟

کودکان مبتلا به حملات حبس نفس، صرع ندارند. از آنجایی که حملات حبس نفس می تواند شبیه حملات صرعی به نظر برسند، این دو اغلب اشتباه گرفته می شوند. حملات حبس نفس پس از ناامیدی، مبهوت شدن یا صدمه دیدن کودک رخ می دهد. کودکان مبتلا به صرع بدون اینکه هیچ یک از این موارد از قبل اتفاق افتاده باشد، تشنج می کنند.

این حملات فقط زمانی روی می دهد که کودک  بیدار و معمولاً ایستاده است. حملات صرع می تواند در زمانی که کودک بیدار یا خواب است رخ دهد.

خطر افزایش ابتلا به صرع در کودکان مبتلا به حملات حبس نفس وجود ندارد. فرزند شما به دلیل دوره کوتاه مدت با کاهش سطح اکسیژن خون، هیچ آسیب طولانی مدتی نخواهد داشت. برخی از کودکان با حملات رنگ پریده ممکن است با بزرگ شدن بیشتر دچار غش شوند.

اقدامات لازم در موقع حملات حبس نفس

پس از این حملات با کودک خود به طور معمول رفتار کنید.

• وحشت نکنید.
• اجازه دهید حملات به خودی خود متوقف شود.
• کودک خود را از هر چیز سخت یا تیز دور نگه دارید.
• کودک خود را به پهلو دراز بکشید و او را تماشا کنید.
• کودکتان را تکان ندهید، چیزی را در دهانش نگذارید یا به او آب نپاشید.
• پس از رویداد به طور عادی با کودک خود رفتار کنید – رفتار را تنبیه یا پاداش ندهید.

با پزشک خانواده خود در مورد مشکل صحبت کنید. کودک نیاز به معاینه فیزیکی دارد تا مطمئن شود که مشکل دیگری مانند ضربان قلب نامنظم ندارد.

پزشک احتمال دارد آزمایش خون را برای بررسی کم خونی یا کمبود آهن فرزندتان پیشنهاد کند. در صورت وجود، پزشک می تواند داروی آهن را پیشنهاد کند. این شاید دفعات و شدت حملات حبس نفس را کاهش دهد. کودکانی که حملات حبس نفس دارند معمولا سالم هستند.

چه زمانی باید نگران حبس نفس فرزندم باشم؟

فرزندتان را نزد پزشک خانواده ببرید اگر:

• این حملات ها بدون اینکه کودک از قبل ناامید، مبهوت یا صدمه دیده باشد، رخ می دهد.
• کودک با حملات حبس نفس، سفت یا لرزش دارد که بیش از یک دقیقه طول می کشد.
• فرزند شما مدت زیادی طول می کشد تا بهبود یابد و به چندین ساعت خواب نیاز دارد یا برای مدت طولانی گیج به نظر می رسد.
• کودک کمتر از 6 ماه سن دارد زیرا نوزادان خردسال نیاز به بررسی علل دیگر دارند – حملات حبس نفس ممکن است هنوز در این گروه سنی روی دهد اما کمتر رایج است.

درمان خاصی لازم نیست. اطمینان حاصل کنید که کودک به اندازه کافی استراحت می کند، به کودک خود کمک کنید احساس امنیت کند و به کاهش و مدیریت ناامیدی او کمک کنید.

با فرزندتان متفاوت از برادران یا خواهرانش یا سایر کودکان رفتار نکنید.  به این دلیل که درمان های مختلف می تواند منجر به مشکلات رفتاری شود که پس از توقف حملات ادامه می یابد.

حبس نفس در نوزادان

حبس نفس زمانی است که تنفس نوزاد یا کودک تا 1 دقیقه متوقف می شود و احتمال دارد غش کند. این می تواند زمانی رخ دهد که کودک ترسیده، ناراحت، عصبانی باشد یا دچار شوک یا درد ناگهانی شود. معمولاً بی ضرر است، اما می تواند برای والدین ترسناک باشد، به ویژه زمانی که برای اولین بار روی می دهد.

اقدام فوری مورد نیاز است اگر فرزند شما:

• آبی یا خاکستری است.
• به دلیل تناسب می لرزد یا تکان می خورد.
• غش می کند و نمی توان آن را از خواب بیدار کرد.

اینها می توانند علائم حبس نفس باشند، اما شاید به سایر شرایط جدی تر نیز مرتبط باشند. اگر پزشک قبلاً به شما نگفته است که تنفس حبس شده، مهم است که فوراً آن را بررسی کنید.

در حین حبس نفس چه روی می دهد؟

در حین حبس نفس، کودک ممکن است:

• آبی یا خاکستری شود.
• برای 1 یا 2 دقیقه غش کند.
• فلاپی یا سفت باشد، یا احتمال دارد بدن آنها تکان بخورد.
• گریه کنند و سپس در حالی که نفس خود را حبس کرده اند سکوت کنند.
• دهانشان را باز کنند انگار می خواهند گریه کنند اما صدایی در نمی آورند.

ممکن است کودک برای مدتی بعد از آن خواب آلود یا گیج باشد.

حبس نفس معمولاً بی ضرر است. اگرچه حبس نفس می تواند برای والدین ترسناک باشد، اما معمولاً بی ضرر است و کودک  باید تا سن 4 یا 5 سالگی از آن خارج شود.

قسمت های حبس نفس:

• تشنج صرع نیستند.
• معمولاً کمتر از 1 دقیقه طول می کشد (اگر کودک غش کند، معمولاً ظرف 1 یا 2 دقیقه به هوش می آید.

کودک از روی عمد این کار را انجام نمی دهد و نمی تواند کنترل کند که وقتی یک قسمت حبس نفس دارد چه روی می دهد.

وقتی کودک دچار حبس نفس می شود چه باید کرد؟

• تا پایان مرحله با آنها بمانید.
• آرام بمانید – باید در کمتر از 1 دقیقه بگذرد.
• کودک را به پهلو بخوابانید – او را بلند نکنید.
• مطمئن شوید که آنها نمی توانند به سر، دست یا پاهای خود به چیزی ضربه بزنند.

موارد زیر را در موقع حبس نفس انجام ندهید:

• به آنها تنفس دهان به دهان یا CPR ندهید.
• کودک خود را تکان ندهید و به او آب نپاشید.
• به آنها نگویید (آنها عمدا این کار را انجام نمی دهند)
• چیزی را در دهان آنها (از جمله انگشتان خود) قرار ندهید.

به پزشک عمومی مراجعه کنید اگر:

• کودک قبلاً مبتلا به حبس نفس تشخیص داده شده .
• بیشتر از قبل اپیزودهای حبس نفس دارد یا اپیزودها بدتر به نظر می رسند.
• سفت است یا بیش از یک دقیقه می لرزد و مدتی طول می کشد تا بهبود یابد.
• دارای اپیزودهای حبس کننده نفس است که بر زندگی روزمره تأثیر می گذارد.

پزشک عمومی تلاش خواهد کرد تا دریابد که آیا بیماری زمینه ای جدی تری وجود دارد یا خیر. آنها احتمال دارد نوار قلب را برای بررسی ریتم قلب کودک پیشنهاد کنند.

درمان های حبس نفس

درمان خاصی برای حبس نفس وجود ندارد. در نهایت باید تا زمانی که کودک 4 یا 5 ساله شود متوقف شود. حبس نفس گاهی با کم خونی فقر آهن مرتبط است . داروها به ندرت برای درمان حبس نفس استفاده می شوند.

احتمال دارد سطح آهن خون کودک بررسی شود. اگر سطح آهن آنها کم باشد شاید به مکمل های آهن نیاز داشته باشند.

علل حبس نفس

حبس نفس معمولاً توسط یک شوک یا درد ناگهانی یا احساسات شدید مانند ترس، ناراحتی یا عصبانیت ایجاد می شود.

2 نوع حبس نفس وجود دارد:

حملات آبی حبس نفس. این رایج ترین نوع حبس نفس است و زمانی رخ می دهد که الگوی تنفس کودک تغییر کند.

تشنج های آنوکسیک رفلکس. این نوع حبس نفس زمانی روی می دهد که ضربان قلب کودک کاهش می یابد.

منبع:

https://www.kidshealth.org.nz/breath-holding-spells