کشیدگی ماهیچه

کشیدگی ماهیچه بروز آسیب به عضله یا تاندون است. تاندون بافتی از جنس فیبر است که عضلات را به استخوان ها متصل می کند. صدمات جزئی وارده با این عضلات فقط ممکن است تنها باعث کشش عضله یا تاندون شود. این در حالی است که صدمات شدیدتر ممکن است باعث پارگی جزئی یا کامل عضله و تاندون شود. به این عارضه کشیدگی ماهیچه یا strain گفته شده و معمولاً عضلات قسمت پایینی کمر و عضلات پشتی ران پا یا همان همسترینگ را درگیر می کند. تفاوت بین کشیدگی تاندون و کشیدگی رباط  مربوط به محل بروز کشیدگی است. کشیدگی تاندون در اثر کشیده شدن عضله یا باندی که عضله را به استخوان متصل می کند اتفاق می افتد. این در حالی است که کشیدگی رباط در اثر کشیده شدن بافتی که دو استخوان را به هم متصل می کند بروز پیدا می کند.

درمان اولیه شامل استراحت، استفاده از یخ، فشرده سازی و قرار دادن عضو آسیب دیده در ارتفاع است. کشیدگی های ماهیچه معمولاً بدون نیاز به پزشک و تنها با استفاده از درمان های خانگی قابل بهبود است، اما در صورتی که کشیدگی شدید باشد فرد ممکن است برای درمان نیاز به انجام عمل جراحی داشته باشد.

 علت بروز کشیدگی ماهیچه

کشیدگی ماهیچه حاد ممکن است در نتیجه مکانیک نامناسب بدن در حین بلند کردن اجسام سنگین یا دیگر فعالیت های روزانه اتفاق بی افتد. اما کشیدگی ماهیچه مزمن معمولاً در نتیجه انجام حرکات تکراری بدن که بر روی ماهیچه های به خصوصی فشار وارد می آورد، به وجود خواهد آمد.

 عوامل خطر بروز کشیدگی ماهیچه

شرکت در فعالیت ها و مسابقات ورزشی مثل فوتبال، هاکی، بوکس و کشتی از جمله ورزش هایی است که احتمال بروز کشیدگی ماهیچه ها را تا حد قابل توجهی افزایش خواهد داد. البته بعضی از ماهیچه های بدن نسبت به بروز کشیدگی ها مستعدتر از دیگر ماهیچه ها خواهد بود.

این عضلات شامل موارد زیر می شود:

• پاها و مچ پا. ورزش هایی مثل بسکتبال که نیاز به شروع سریع و پرش داشته باشد احتمال کشیدگی تاندون آشیل قرار گرفته در داخل مچ پا را افزایش خواهد داد.
• دست ها. ورزش هایی مثل ژیمناستیک، گلف و بدمینتون که نیاز به استفاده از دست و انجام حرکات تکراری دست ها دارد، احتمال بروز کشیدگی ماهیچه دست را تا حد زیادی افزایش می دهد.
• آرنج. کشیدگی آرنج معمولاً در نتیجه ورزش های راکتی و ورزش هایی که نیاز به پرتاب کردن جسم یا توپ دارد بروز پیدا می کند.

علائم کشیدگی ماهیچه

علائم بروز کشیدگی ماهیچه ممکن است بر اساس شدت آن کاملاً متفاوت باشد.

معمولاً نشانه های کشیدگی ماهیچه شامل موارد زیر می شود:

• تورم
• ضعف عضلانی
• درد و ناراحتی
• قرمزی و کبودی
• کاهش محدوده حرکتی
• اسپاسم های عضلانی

زمان مراجعه به پزشک

بسیاری از کشیدگی های ماهیچه خفیف با استفاده از درمان های خانگی بهبود یافته و نیاز به مراجعه به پزشک نخواهد داشت. اما در صورتی که با وجود استفاده از درمان های خانگی، علائم شما شدت گرفت، درد به وجود آمده قابل تحمل نبود یا دچار بی حسی و مور مور شدن در ناحیه آسیب دیده شدید حتماً برای تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کنید.

پیشگیری از بروز کشیدگی ماهیچه

انجام تمرینات کششی و تقویتی منظم با هدف حفظ تناسب اندام یا بهبود عملکرد بدنی یکی از اقداماتی است که می تواند احتمال بروز کشیدگی ماهیچه در حین انجام فعالیت های روزانه یا کاری را به حداقل ممکن برساند. دقت داشته باشید باید برای ورزش کردن تناسب اندام کافی داشته باشید و بهتر است با توجه به آمادگی بدنی خود ورزش خود را انتخاب کنید.

 تشخیص کشیدگی ماهیچه

در طول معاینه فیزیکی، پزشک اقدام به تشخیص نقاط تورم و حساس عضلانی فرد کرده و شدت و میزان درد فرد را مشخص خواهد نمود. در آسیب های شدیدتر  جایی که ماهیچه یا تاندون به طور کامل دچار پارگی شده باشد، پزشک ممکن است با نگاه کردن به ناحیه آسیب دیده متوجه بروز کشیدگی ماهیچه شود. اما در صورتی که از روی ظاهر عارضه نتوان آن را تشخیص داد، می توان از سونوگرافی استفاده کرده و انواع بروز کشیدگی های ماهیچه را به طور قطعی مشخص کرد.

 درمان کشیدگی ماهیچه

پزشک ممکن است در ابتدای شروع عارضه کشیدگی ماهیچه، انجام اقدامات مراقبتی زیر را توصیه کند:

• استراحت. پرهیز از انجام فعالیت هایی که باعث بروز درد آرنج و شدت گرفتن علائم آن می شود.
• مسکن ها. بهتر است از مسکن های بدون نیاز به نسخه مثل ایبوپروفن و ناپروکسن استفاده کنید.
• یخ. استفاده از یخ سه یا 4 بار در روز آن هم به مدت 15 دقیقه می تواند به کاهش علائم این عارضه کمک کند.
• تکنیک. اگر باید همیشه یک سری حرکت تکراری را برای کار یا ورزش خود انجام دهید، بهتر است تکنیک صحیح انجام دادن و کاهش فشار بر روی تاندون ها را یاد بگیرید تا از بروز مجدد این عارضه تا حد قابل توجهی جلوگیری کنید.

برخی از پزشکان توصیه می کنند تا 48 ساعت اولیه بعد از بروز کشیدگی ماهیچه از مسکن های بدون نیاز به نسخه مثل آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم خودداری کنند زیرا این مسکن ها احتمال بروز خونریزی در فرد را افزایش خواهد داد. به جای مسکن های گفته شده بهتر است برای کنترل درد خود از استامینوفن استفاده کنید.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

از آن جایی که مدت زمان ملاقات با پزشک کوتاه بوده و حرف های زیادی برای گفتن خواهید داشت. در نتیجه بهتر است با آمادگی کامل به پزشک مراجعه کرده و از این زمان کوتاه نهایت استفاده را ببرید.

بهتر است قبل از حضور در مطب موارد زیر را آماده کنید:

• لیستی از تمامی علائم و نشانه های بیماری را تهیه کنید. همه نشانه های مربوط و غیر مربوط به بیماری خود را یادداشت کرده و همراه خود داشته باشید.
• اطلاعات مهم شخصی را یادداشت کنید. بهتر است استرس ها و تغییرات اخیری که در زندگی تان افتاده است را یادداشت کنید.
• لیستی از تمامی داروهای مصرفی خود تهیه کنید. نام تمامی داروها، مکمل ها و ویتامین های که مصرف می کنید را همراه با میزان مصرف خود یادداشت کنید.
• دوست یا یکی از اعضای خانواده خود را همراه ببرید. گاهی اوقاتت به خاطر سپردن تمامی موارد و اطلاعاتی که پزشک در اختیارتان قرار می دهد، کار دشواری است. در نتیجه بردن همراه به یادآوری اطلاعات مهم و نکات کمک زیادی خواهد کرد.
• سؤالات خود را یادداشت کنید. تمامی سؤالات مربوط و غیر مربوطی که به ذهنتان رسیده و قصد پرسیدن آن ها از پزشک را دارید را یادداشت کرده و همراه خود به مطب ببرید.

سوالات پزشک 

پزشک ممکن است در حین معاینه و تشخیص، سؤالات زیر را مطرح کند:

• این اتفاق چه زمانی افتاد؟
• آیا شیوه های درمان خانگی برای بهبود علائم کارساز بود؟
• بعد از بروز آسیب دیدگی چگونه عضو آسیب دیده خود را حرکت می دهید؟
• آیا در هنگام بروز آسیب دیدگی، صدای ترکیدن یا آسیب دیدگی را شنیدید؟
• تا کنون از کدام شیوه های درمانی برای بهبود این عارضه استفاده کرده اید؟
• در گذشته نیز دچار چنین آسیب دیدگی شده بودید؟ اگر بله. دچار چه نوع آسیب دیدگی شده اید؟

نتیجه گیری

کشیدگی ماهیچه حاد ممکن است در نتیجه مکانیک نامناسب بدن در حین بلند کردن اجسام سنگین یا دیگر فعالیت های روزانه اتفاق بیفتد. اما کشیدگی ماهیچه مزمن معمولاً در نتیجه انجام حرکات تکراری بدن که بر روی ماهیچه های به خصوصی فشار وارد می آورد، به وجود خواهد آمد.  کشیدگی ماهیچه بروز آسیب به عضله یا تاندون است.

علائم بروز کشیدگی ماهیچه شامل، درد و ناراحتی، قرمزی و کبودی، کاهش محدوده حرکتی، اسپاسم های عضلانی، تورم و ضعف عضلانی خواهد شد. بسیاری از کشیدگی های ماهیچه خفیف با استفاده از درمان های خانگی بهبود یافته و نیاز به مراجعه به پزشک نخواهد داشت. اما در صورتی که با وجود استفاده از درمان های خانگی، علائم شما شدت گرفت، درد به وجود آمده قابل تحمل نبود یا دچار بی حسی و مور مور شدن در ناحیه آسیب دیده شدید حتماً برای تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کنید.

منبع:

https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/muscle-strains/diagnosis-treatment/drc-20450520

[advisers limit=3 online =true skill=”26″]