اختلال سلوک یک وضعیت سلامت روان است که با یک الگوی رفتاری مشخص می شود. در اختلال سلوک، کودک هنجارها و قوانین اجتماعی متناسب با سن خود را زیر پا می گذارد. این بیماری کودکان و نوجوانان را تحت تاثیر قرار می دهد. همراه با اختلال نافرمانی مقابله ای (ODD)، این اختلال به عنوان یک اختلال رفتار مخرب در نظر گرفته می شود و یکی از شایع ترین اختلالات سلامت روانی است که در جوانان تشخیص داده می شود. جوانان مبتلا به این عارضه ممکن است نسبت به دیگران، از جمله حیوانات خانگی و دیگر حیوانات، ظالمانه و خشن رفتار کنند. این رفتارهای مخرب می تواند شامل آسیب به اموال باشند.
رفتار مرتبط با این اختلال به طغیان های گاه به گاه محدود نمی شود. بلکه آنها یکنواخت و تکراری هستند و به قدری تکرار می شود که در تحصیل، زندگی خانوادگی و زندگی اجتماعی کودک اختلال ایجاد می کند.
حقایق سریع در مورد اختلال سلوک
- اختلال سلوک می تواند قبل از 10 سالگی یا در سنین نوجوانی ایجاد شود و در پسران شایع تر از دختران است.
- از هر چهار کودکی که مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی ( ADHD ) تشخیص داده می شود، یک نفر در معرض خطر ابتلا به اختلال سلوک است.
- تا 45 درصد از نوجوانان مبتلا به ADHD رفتارهای اختلال سلوک را نشان می دهند.
- کودک یا نوجوان مبتلا به این عارضه نیاز به تشخیص و درمان مناسب پزشکی دارد.
ابتلا به اختلال سلوک با چه علائمی همراه است؟
جوانان مبتلا به این اختلال ممکن است نسبت به دیگران ظالم و پرخاشگر باشند. یکی از ویژگی‌های کلیدی این اختلال رفتار پرخاشگرانه و ضداجتماعی است که فراتر از چیزی است که برای یک کودک یا نوجوان در آن سن رایج است.
حتی یک فرد مبتلا به این اختلال ممکن است به دلیل نیاز به تسلط بر افراد دیگر از طریق اعمال پرخاشگرانه یا ارعاب هدایت شود. حتی به نظر برسد که استانداردهای پذیرفته شده رفتار و همچنین احساسات دیگران را نادیده می گیرد.
علائم عاطفی این اختلال، عبارتند از:
فقدان پشیمانی: این ممکن است به عنوان ناتوانی در احساس گناه در مورد انجام کاری اشتباه، عدم احساس بد در مورد صدمه زدن به کسی یا بی تفاوتی نسبت به تنبیه به دلیل نقض قوانین ظاهر شود.
فقدان همدلی: آنها ممکن است احساسات دیگران را نادیده بگیرند و سرد، سنگدل یا بی توجه به نظر برسند.
انتظارات را نادیده می گیرد: ممکن است فرد به عملکرد خوب در مدرسه یا سایر فعالیت ها اهمیتی ندهد. ممکن است به نظر برسد که انتظارات دیگران از خود را نادیده می گیرند، حتی اگر وظایف روشنی به آنها داده شود.
فقدان بیان عاطفی: فرد ممکن است هیچ احساسی را نشان ندهد. آنها ممکن است سطحی یا سطحی به نظر برسند یا به نظر می رسد که می توانند احساسات را “روشن و خاموش” کنند. وقتی آنها احساسات خود را نشان می دهند، ممکن است از واکنش عاطفی خود برای دستکاری دیگران استفاده کنند.
رفتارها یا اعمالی که یک فرد مبتلا به این اختلال ممکن است نشان دهد عبارتند از:
- قلدری
- وارد دعوا شدن
- دزدی
- دروغ یا فریبکاری
- دستکاری دیگران
- فرار از مدرسه
- فرار از خانه
- ظلم به حیوانات
هنگامی که کودکان خردسال دچار این اختلال می شوند، اولین نشانه ها اغلب گاز گرفتن و ضربه زدن است. در کودکان بزرگتر و نوجوانان، علائم ممکن است به دروغ گفتن، دزدی، دعوا (گاهی با اسلحه)، آسیب به اموال و اجبار جنسی تبدیل شود.
افراد مبتلا به این اختلال ممکن است در درک علائم اجتماعی مشکل داشته باشند که این وضعیت می تواند منجر به پرخاشگری بیشتر شود. این اختلال غالباً با سایر شرایط همراه است، از جمله:
- بیش فعالی
- اختلال نافرمانی مقابله ای (ODD)
- اضطراب
- افسردگی
- اختلال دو قطبی
- سوء مصرف مواد
اختلال سلوک چگونه درمان می شود؟
خانواده درمانی برای این اختلال مؤثر بوده است. یک فرد جوان مبتلا به این اختلال ممکن است به عنوان یک بزهکار نوجوان تلقی شود تا فردی با وضعیت سلامت روان. درمان اختلال سلوک صرفاً به عنوان یک مشکل انضباطی به ندرت مؤثر است.
کلید درمان موثر اختلال سلوک، تشخیص و درمان زودهنگام است. پزشکان و مراقبان نیز باید مطمئن باشند که تمام جنبه‌های زندگی یک فرد را که تحت تأثیر رفتار مشکل‌ساز قرار می‌گیرند، از جمله خانه، مدرسه، موقعیت‌های اجتماعی و جامعه بررسی کنند.
خانواده درمانی، درمان چند سیستمی و درمان شناختی رفتاری ( CBT ) درمان موثری برای این اختلال هستند.
درمان چند سیستمی یک رویکرد جامع است، به این معنی که کودک یا نوجوان در موقعیت‌های مختلف، از جمله خانه و مدرسه، تحت درمان قرار می‌گیرد.
آموزش والدین می تواند به اعضای خانواده کمک کند تا ابزارهای مؤثری را برای مقابله با این اختلال با نشان دادن چگونگی ایجاد محدودیت های واضح، تشویق اقدامات مثبت و جلوگیری از رفتار مخرب ایجاد کنند.
تحقیقات اثربخشی طولانی مدت تکنیک های آموزش والدین را مستند کرده است. از آنجایی که این اختلال اغلب همزمان با سایر بیماری های زمینه ای مانند ADHD ایجاد می‌شود، درمان اگر تمام مشکلات سلامتی را که یک فرد با آن مواجه است برطرف کند مؤثرتر خواهد بود.
علت اختلال سلوک چیست؟
هیچ دلیل مستقیمی برای اختلال سلوک وجود ندارد، اما محققان فکر می کنند که هم تحت تأثیر عوامل ژنتیکی و هم عوامل محیطی است. اگر یکی از والدین یا خواهر یا برادرشان به این اختلال مبتلا باشد، خطر ابتلا به اختلال سلوک در کودکان افزایش می‌یابد. بررسی ها همچنین نشان می دهد که ممکن است یک پیوند ژنتیکی برای افزایش خطر اختلال سلوک و ADHD وجود داشته باشد.
در صورتی که یک یا چند والدین یا مراقبان مبتلا به افسردگی، اسکیزوفرنی ، اختلال شخصیت یا اعتیاد به الکل باشند، ممکن است خطر اختلال سلوک در کودک افزایش یابد .
کودکانی که از بدرفتاری، طرد شدن والدین یا بی توجهی رنج برده اند نیز ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به اختلال سلوک باشند.
زندگی در یک منطقه کم درآمد یا محروم نیز می تواند خطر ابتلا به اختلال سلوک را در کودک افزایش دهد. برخی از محققان این نظریه را ناشی از اثرات بی ثباتی اقتصادی، اجتماعی و عاطفی می دانند.
محققان بیان می کنند که والدین یا مراقبان محروم ممکن است مهارت های لازم برای مداخله در رفتارهای مشکل ساز یا علائم اولیه اختلال سلوک را نداشته باشند. آنها ایجاد برنامه های آموزشی والدین را به عنوان یک اقدام پیشگیرانه توصیه می کنند.
تحقیقات نشان می دهد کودکان یا نوجوانانی که ADHD و همچنین اختلال سلوک را تجربه می‌کنند، ممکن است دارای بیماری‌های عصبی باشند که بیان کلمات یا اعمال خودکنترلی را برای آنها دشوار می‌سازد.
اختلال سلوک چگونه تشخیص داده می شود؟
یک چهارم از افرادی که ADHD تشخیص داده شده است در معرض خطر ابتلا به اختلال سلوک هستند. از طرفی هم فقط یک متخصص بهداشت روان با تخصص در زمینه سلامت روان کودکان می تواند اختلال سلوک را تشخیص دهد.
مراحل مربوط به تشخیص، عبارتند از:
- گرفتن شرح حال کامل اجتماعی و پزشکی از کودک و خانواده
- مصاحبه و مشاهده کودک
- مصاحبه با خانواده
- انجام تست های استاندارد
- بررسی زمینه های اجتماعی-اقتصادی رفتار کودک
توجه به این نکته ضروری است که تقریباً همه کودکان در مقطعی از زندگی خود به گونه‌ای رفتار می‌کنند که مخرب و حتی خطرناک است. هنگامی که کودکان تأثیرات رفتار خود را در مدرسه و خانواده درک می کنند، همه آنها قسمت هایی از رفتار مخرب را تجربه خواهند کرد. این حملات موقت در طول رشد فرد طبیعی هستند.
با این حال، علائم یک وضعیت سلامت روان، مانند اختلال سلوک، پایدار، ثابت، مکرر و تکراری هستند.
تشخیص اختلال سلوک در بزرگسالان
اگر اختلال سلوک تا بزرگسالی ادامه یابد، می تواند به طور فزاینده ای مشکل ساز شود. بزرگسالانی که اختلال سلوک دارند ممکن است در حفظ شغل یا حفظ روابط با مشکل مواجه شوند و ممکن است مستعد رفتار غیرقانونی یا خطرناک شوند.
علائم اختلال سلوک در بزرگسالان ممکن است به عنوان اختلال شخصیت ضد اجتماعی بزرگسالان تشخیص داده شود.
پیش آگهی اختلال سلوک چیست؟
با توجه به سلامت روان آمریکا، بسیاری از جوانان مبتلا به اختلال سلوک رشد می کنند تا از انجام زندگی اجتماعی و کاری لذت ببرند. هرچه درمان زودتر شروع شود، چشم انداز بهتری خواهید داشت. تحقیقات نشان می دهد زمانی که افراد در سنین کودکی به جای نوجوانی به اختلال سلوک مبتلا می شوند، در بزرگسالی به احتمال زیاد رفتار مجرمانه از خود نشان می دهند. این موضوع همیشه صدق نمی کند، اما موضوعی است که والدین و مراقبان باید به آن توجه داشته باشند و با پزشک در میان بگذارند.
طبق گفته کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی (CHADD) ، کودکانی که هم مبتلا به ADHD و هم اختلال سلوک تشخیص داده می شوند، «دوبرابر احتمال دارد در خواندن مشکل داشته باشند و در معرض خطر بیشتری برای مشکلات اجتماعی و عاطفی هستند».
پیش آگهی طولانی مدت، زمانی بهبود می یابد که والدین یا مراقبان در یک برنامه آموزش والدین مبتنی بر رفتار شرکت کنند.
بر اساس یک مطالعه ، 63 درصد از کودکانی که والدین آنها در چنین برنامه ای شرکت کرده اند، بهبود اندکی در رفتار خود، 54 درصد بهبود زیادی و 39 درصد بهبود بسیار زیاد نشان دادند.
سخن آخر
اختلال سلوک گروهی از مشکلات رفتاری و عاطفی است که معمولا در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می شود. کودکان و نوجوانان مبتلا به این اختلال در پیروی از قوانین و رفتار به شیوه ای قابل قبول اجتماعی مشکل دارند.
آنها ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه، مخرب و فریبکارانه از خود نشان دهند که می تواند حقوق دیگران را نقض کند. بزرگسالان و سایر کودکان ممکن است آنها را به عنوان “بد” یا بزهکار درک کنند تا اینکه دارای یک بیماری روانی باشند.
اگر فرزند شما اختلال سلوک دارد، ممکن است سخت و با اعتماد به نفس به نظر برسد. با این حال، در واقعیت، کودکانی که اختلال سلوک دارند اغلب ناامن هستند و به اشتباه معتقدند که افراد پرخاشگر هستند.
آخرین دیدگاه‌ها