بولیمیا

پرخوری عصبی، که معمولاً به آن بولیمیا هم گفته می شود، یک اختلال در خوردن می باشد که خطر جدی دارد. شما در صورت ابتلا به بولیمیا ممکن است مخفیانه پرخوری کرده و سپس از روش های ناسالمی برای خلاص شدن از کالری و چاقی استفاده کنید. به عنوان مثال، شما احتمال دارد بعد از خوردن، به طور مرتب خود را وادار به استفراغ کرده یا با استفاده از ملین ها، مکمل های کاهش وزن، مدر یا ادرار آور خود را تحریک کنید. اگر مبتلا به بولیمیا هستید، احتمالاً به وزن و شکل ظاهری بدن خودتان توجه زیادی دارید و ممکن است خود را برای همین زیاد سرزنش کنید. درمان مؤثر بولیمیا می تواند به شما کمک کند احساس بهتری نسبت به خود، تصمیم گیری های الگوهای غذایی سالم تر و کاهش عوارض داشته باشید.

شیوع بولیمیا

بولیمیا در بین دختران و زنان نسبت به پسران و مردان شایع تر است. بولیمیا اغلب در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود.

علائم بولیمیا

علائم بولیمیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• توجه بیش از حد به شکل ظاهری و وزن
• ترس از افزایش وزن
• پرخوری های زیاد
• احساس از دست دادن کنترل در هنگام خوردن
• استفراغ عمدی و ورزش بیش از حد برای کاهش وزن
• استفاده از ملین ها یا دیورتیک ها بعد از خوردن غذا
• عدم تغذیه مناسب و کاهش کالری
• استفاده از مکمل های غذایی یا محصولات گیاهی بیش از حد برای کاهش وزن

شدت بولیمیا با تعداد دفعات دفع و دفع مدفوع تعیین می شود.

اگر علائم بولیمیا دارید، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. در صورت عدم درمان، بولیمیا می تواند به شدت روی سلامتی شما تأثیر بگذارد.

از آنجا که اکثر مبتلایان به بولیمیاا معمولاً دارای وزن طبیعی یا وزن کمی هستند، احتمال دارد شما اطرافیان یا دوستان مبتلا به بولیمیا را شناسایی نکنید. اما افراد مبتلا غالبا ویژگی و علائم خاصی دارند که می توانید آن ها را تشخیص دهید:

• نگرانی دائمی از چاق بودن و ظاهر خود
• داشتن یک تصور تحریف شده و بیش از حد منفی از ظاهر خودشان
• خوردن بیش از حد
• رژیم غذایی سخت یا کم خوری بعد از پرخوری زیاد
• عدم تمایل به غذا خوردن در ملاء عام یا در مقابل دیگران
• رفتن به دستشویی بعد از غذا وحتی هنگام غذا بصورت طولانی مدت
• ورزش بیش از حد
• داشتن زخم یا کالوس در ناحیه مچ دست
• داشتن دندان و لثه های آسیب دیده
• تورم در دست و پا
• ورم صورت و گونه ناشی از غدد بزرگ شده

علت بولیمیا

علت دقیق بیماری بولیمیا مشخص نیست. عوامل بسیاری می توانند در بروز اختلالات خوردن از جمله ژنتیک، زیست شناسی، سلامت عاطفی، انتظارات جامعه و سایر موارد نقش داشته باشند.

عوامل خطر بولیمیا

عواملی که خطر ابتلا به بیماری بولیمیا را افزایش می دهد شامل موارد زیر است:

ژنتیک:

در افرادی که سابقه خانوادگی ابتلا به اختلال خوردن دارند، خطر بروز بیشتر خواهد بود و این نشان می دهد که بولیمیا جنبه ارثی دارد.

مسائل روانشناختی و عاطفی:

مشکلات روانشناختی و عاطفی مانند افسردگی، اختلالات اضطرابی یا اختلالات مصرف مواد مخدر با اختلالات خوردن مرتبط هستند. افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است نسبت به خود احساس منفی داشته باشند. در برخی موارد، وقایع آسیب زا و استرس محیطی می تواند خطر ابتلا را افزایش دهند.

رژیم غذایی:

افرادی که رژیم می گیرند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بولیمیا هستند.

عوارض بولیمیا

بولیمیا احتمال دارد عوارض جدی و حتی خطرناکی را به همراه داشته باشد.

عوارض احتمالی شامل موارد زیر است:

• عزت نفس منفی و مشکلات در روابط و عملکرد اجتماعی
• کم آبی (می تواند منجر به مشکلات عمده پزشکی مانند نارسایی کلیه شود.)
• مشکلات قلبی مانند ضربان قلب نامنظم یا نارسایی قلبی
• پوسیدگی شدید دندان و بیماری لثه
• دوره های نامنظم عادات ماهانه در زنان
• مشکلات گوارشی
• اضطراب، افسردگی، اختلالات شخصیتی یا اختلال دو قطبی
• سوء استفاده از الکل یا مواد مخدر
• خودآزاری یا خودکشی

پیشگیری بولیمیا

اگرچه هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از ابتلا به بولیمیا وجود ندارد، می توان قبل از وخیم تر شدن وضعیت، بیمار را به سمت رفتارهای سالم تر یا درمان سوق داد.

راهکارهای که شما می توانید به افراد مبتلا در خانواده کمک کنید، عبارتند از:

• بدون توجه به ظاهر و وزن آن ها، یک تصویر سالم و مثبت از بدن را در فرد پرورش و تقویت کنید. به آن ها كمك كنيد تا به روش هاي غير از توجه ومراقبت از ظاهر خود، اعتماد به نفس ببخشند.
• وعده های غذایی منظم و لذت بخش برای فرد تهیه کنید.
• از صحبت کردن در مورد وزن در خانه خودداری کنید. در عوض برای داشتن سبک زندگی سالم تلاش کنید.
• از رعایت رژیم های غذایی خودداری کنید.

تشخیص بولیمیا

اگر متخصص تغذیه شما مشکوک به بیماری بولیمیا باشد، او به طور معمول:

• در مورد عادت های غذایی، روش های کاهش وزن و علائم جسمی با شما صحبت می کند.
• یک معاینه بدنی انجام دهد و آزمایش خون و ادرار را برای شما توصیه می کند.
• یک تست مانند الکتروکاردیوگرام، برای تشخیص مشکلات احتمالی قلبی را دستور می دهد.
• شما را از نظر روان شناختی و بررسی نگرش تان نسبت به بدن و وزن ارزیابی خواهد کرد.

پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش های جانبی را برای تشخیص بهتر بیماری انجام دهد، دلایل پزشکی برای تغییر وزن و عوارض مربوط به آن را بررسی می کند.

درمان بولیمیا

هنگامی که شما به بولیمیا مبتلا هستید، ممکن است به چندین نوع درمان نیاز داشته باشید، اگرچه ترکیب روان درمانی با داروهای ضد افسردگی ممکن است برای غلبه بر بولیمیا موثرترین راه درمان باشد.

درمان به طور کلی شامل یک رویکرد تیمی است که شامل شما، خانواده، پزشک، یک روانشناس و متخصص تغذیه می باشد. گزینه های درمانی برای بولیمیا، عبارتند از:

روان درمانی:

روان درمانی، همچنین به عنوان گفتگوی درمانی یا مشاوره روان شناختی شناخته می شود و شامل بحث و گفتگو در مورد بیماری و مسائل مربوط به آن با یک روانشناس است. شواهد نشان می دهد که انواع روان درمانی به بهبود علائم بولیمیا کمک می کند، که عبارتند از:

درمان شناختی رفتاری:

به شما کمک می کند تا الگوهای غذایی خود را اصلاح کرده و باورها و رفتارهای ناسالم و منفی را تشخیص داده و آن ها را جایگزین موارد سالم و مثبت کنید.

درمان خانوادگی:

درمان خانوادگی برای کمک به والدین انجام می گیرد تا از رفتارهای ناسالم خوردن نوجوان خود پیشگیری کرده و به نوجوان کمک کنند تا وضعیت غذایی مناسبی را بدست آورند.

روان درمانی بین فردی:

که مشکلات در روابط شما و نزدیکا نتان را برطرف کرده و به بهبود مهارت های ارتباطی و حل مسئله کمک می کند.

داروها:

داروهای ضد افسردگی ممکن است در هنگام استفاده از روان درمانی باعث کاهش علائم بولیمیا شوند. تنها داروی ضد افسردگی که به طور خاص از طرف سازمان غذا و دارو برای درمان بولیمیا مورد تأیید قرار گرفته است، نوعی از مهار کننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) است که حتی در صورت افسردگی نیز می تواند به شما کمک کند.

آموزش تغذیه:

متخصصان رژیم غذایی می توانند برنامه غذایی را برای کمک به شما در رسیدن به عادات غذایی سالم فراهم کنند.

بستری شدن:

بولیمیا معمولاً در خارج از بیمارستان قابل معالجه است. اما اگر علائم شدید باشد و با عوارض جدی سلامتی همراه شود ممکن است شما نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشید.

اگرچه اکثر مبتلایان به بیماری بولیمیا بهبود می یابند، اما برخی متوجه می شوند که این علائم کاملاً از بین نمی رود.

یادگیری راه های مثبت برای مقابله، ایجاد روابط سالم و مدیریت استرس می تواند به جلوگیری از عود کمک کند.

اگر در گذشته دچار اختلال خوردن شده اید و متوجه بازگشت علائم خود شده اید، سریعاً از تیم پزشکی کمک بگیرید.

درمان های خانگی بولیمیا

علاوه بر درمان حرفه ای، راهکارهای مربوط به مراقبت از خود را دنبال کنید:

• برنامه درمانی خود را کامل کنید.
• در مورد بولیمیا اطلاعات کسب کنید. یادگیری در مورد وضعیت بیماری می تواند شما را توانمند سازد و شما را به سمت برنامه درمانی خود تشویق کند.
• تغذیه مناسب داشته باشید. اگر به خوبی غذا نمی خورید یا مرتباً موادغذایی را دفع می کنید، احتمالاً بدن شما تمام مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت نمی کند. در مورد مکمل های ویتامین و مواد معدنی مناسب با پزشک خود مشورت کنید. با این حال، دریافت بیشتر ویتامین ها و مواد معدنی از مواد غذایی به طور معمول توصیه می شود.
• با خودتان مهربان باشید. در برابر وسوسه های که خودتان را وزن کرده یا مرتباً خود را در آینه بررسی کنید، مقاومت نشان دهید، چون باعث حفظ عادات ناسالم شما می شود.
• در ورزش کردن احتیاط کنید. در مورد اینکه چه نوع فعالیت بدنی، برای شما مناسب است، با پزشک تان مشورت کنید.

درمان جایگزینی بولیمیا

مکمل های غذایی و محصولات گیاهی برای سرکوب اشتها یا کمک به کاهش وزن ممکن است توسط افرادی که اختلال خوردن دارند سوءاستفاده شود. مکمل های کاهش وزن یا گیاهان دارویی می توانند عوارض جانبی جدی داشته و به طور خطرناک با سایر داروها ترکیب شوند.

کاهش وزن و سایر مکمل های غذایی برای ورود به بازار نیازی به تأیید سازمان غذا و داروی (FDA) ندارند و طبیعتا همیشه قابل اطمینان نیستند. اگر تصمیم به استفاده از مکمل های غذایی یا گیاهان دارویی دارید، در مورد خطرات احتمالی با پزشکتان صحبت کنید.

ممکن است در مواجهه با پیام های مختلط رسانه، فرهنگ، مربیان، خانواده و شاید دوستان یا همسالان خود، مقابله با بولیمیا را دشوار بدانید. بنابراین چگونه می توانید با یک بیماری کشنده، هنگام دریافت پیام های مخرب مقابله کنید؟

• به خود یادآوری کنید که وزن سالم برای بدن شما چیست.
• در برابر اصرار به کنترل رژیم غذایی یا حذف آن ها، که می تواند باعث پرخوری زیاد شود، مقاومت کنید.
• از وب سایت هایی که طرفدار یا تبلیغاتی برای بولیمیا هستند بازدید نکنید.
• موقعیت های مشکل آفرین را که باعث ایجاد افکار یا رفتارهایی نامناسب می شوند را شناسایی کرده و برای مقابله با آن ها برنامه ریزی کنید.
• به دنبال افکار و رفتارهای مثبت باشید که می توانند به تقویت عزت نفس شما کمک کنند.
• فعالیت ها و سرگرمی های دلپذیری پیدا کنید که می تواند شما را از فکر کردن در مورد رژیم غذایی و توجه به شکل ظاهری تان دور کند.
• اعتماد به نفس خود را با بخشش خود، تمرکز روی نقاط مثبت و اعتماد به خود تشویق کنید.

مشاوره والدین

اگر فرزند شما به بولیمیا مبتلا است، ممکن است خود را به دلیل اختلال در خوردن فرزندتان مقصر بدانید. اما اختلالات خوردن دلایل زیادی دارد و شیوه فرزندپروری علت آن نیست و بهتر است به این موضوع توجه کنید که چگونه می توانید به فرزند خود کمک کنید.

از فرزند خود بخواهید که برای کمک به او چه کاری می توانید انجام دهید. به عنوان مثال، بپرسید که آیا دوست دارد بعد از وعده های غذایی فعالیت های خانوادگی را برنامه ریزی کنید تا وسوسه بیماری را کاهش دهید.

برنامه های غذایی معمولی را برای خانواده تنظیم کنید. خوردن در زمان های طبیعی برای کاهش پرخوری از اهمیت زیادی برخوردار است.

به یاد داشته باشید که اختلالات خوردن در کل خانواده تأثیر می گذارد، و باید خودتان نیز مراقب باشید.

آمادگی برای مراجعه به پزشک در بولیمیا

قبل از قرار ملاقات با پزشک، لیستی از موارد زیر تهیه کنید:

• علائم شما و اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هرگونه فشارهای اساسی یا تغییرات اخیر زندگی
• تمام داروها، ویتامین ها، فرآورده های گیاهی، داروهای بدون نسخه یا مکمل های دیگر که مصرفی، و دوزهای آن ها

برخی از سؤالاتی که باید از پزشکتان بپرسید، عبارتند از:

• به چه نوع تست هایی نیاز دارم؟ آیا آزمایشات به آمادگی خاصی نیاز دارد؟
• چه درمانی وجود دارد و کدام یک را توصیه می کنید؟
• آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که برای من تجویز می کنید وجود دارد؟
• درمان چگونه بر وزن من تأثیر خواهد گذاشت؟

پزشک ممکن است برای درمان بهتر سوالات زیر را از شما بپرسد:

• چه مدت نگران وزن خود هستید ؟
• آیا شما در مورد تغذیه اغلب فکر می کنید؟
• آیا شما همیشه پنهانی غذایی می خورید؟
• آیا تا به حال استفراغ کرده اید که ناراحت کننده باشد؟
• آیا تاکنون داروهایی برای کاهش وزن مصرف کرده اید؟
• آیا شما ورزش میکنید؟ یا راه های دیگری برای کاهش وزن انجام داده اید؟
• آیا علائم جسمی دارید؟
• آیا تاکنون هیچ یک از اعضای خانواده شما دارای علائم اختلال در خوردن غذا بوده اند یا به اختلال خوردن مبتلا شده اند؟

: