سیستم عصبی

ساختار سیستم عصبی مرکزی

سیستم عصبی مرکزی از مغز و نخاع تشکیل شده است.

مغز نقش مهمی در کنترل بیشتر عملکردهای بدن از جمله آگاهی، حرکات، احساسات، افکار، گفتار و حافظه دارد. برخی از حرکات رفلکس می توانند از طریق مسیرهای نخاعی و بدون مشارکت در ساختارهای مغزی رخ دهند. نخاع به قسمتی از مغز به نام ساقه مغز متصل است و از طریق کانال نخاعی عبور می کند. اعصاب جمجمه از ساقه مغز خارج می شوند. ریشه های عصبی از نخاع به هر دو طرف بدن می روند. نخاع حامل سیگنال (پیام) بین مغز و اعصاب محیطی بدن است.

مایع مغزی نخاعی که در بین 2 لایه مننژ به نام ماده پیا و آراکنوئید (یا غشاهای پیا-آراکنوئید) وجود دارد، مغز و نخاع را احاطه کرده و در حفره های ( بطن ها) سیستم عصبی مرکزی گردش می کند. لایه بیرونی آن ضخیم تر است و نقش محافظ را ایفا می کند و ماده dura نامیده می شود.

واحد اصلی سیستم عصبی مرکزی نورون (سلول عصبی) است. میلیاردها نورون به بخش های مختلف بدن اجازه می دهد تا از طریق مغز و نخاع با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. ماده ای چرب به نام میلین سلول های عصبی را برای برقراری ارتباط سریع عصب تا عصب، پوشش می دهد.

مغز

مغز بزرگترین قسمت مغز است و اقدامات ارادی مانند گفتار، حواس، فکر و حافظه را کنترل می کند. سطح قشر مغز دارای شیارها یا شکاف هایی به نام (sulci) است که بزرگترین آن ها شکاف نام دارد.

به طور کلی مغز به دو نیمه تقسیم می شود که به نیمکره راست و چپ معروف هستند. توده ای از الیاف به نام corpus callosum نیم کره ها را به هم دیگر پیوند می دهد. نیمکره راست حرکات اندام های ارادی را در سمت چپ بدن کنترل می کند و نیمکره چپ حرکات اندام های ارادی را در سمت راست بدن تحت کنترل می گیرد. تقریباً در هر شخص یک نیمکره نسبت به نیمکره دیگر برتری دارد. هر نیمکره به چهار لوب یا ناحیه تقسیم می شود که بهم پیوسته اند.

لوب های تمپورال

لوب های تمپورال، در هر طرف مغز قرار دارند. آن ها اطلاعات حافظه و شنوایی و عملکرد گفتاری و زبان را پردازش می کنند.

لوب های اکسیپیتال

لوب های اکسیپیتال، در قسمت پشت مغز قرار می گیرند. آن ها اطلاعات بصری و بینایی را دریافت و پردازش می کنند.

لوب های پارتیال

لوب های پارتیال، در پشت لوب های فرونتال و در جلوی لوب های تمپورال قرار دارند. آن ها اطلاعات حسی مانند دما، درد، طعم و لمس را پردازش می کنند.

لوب های فرونتال

لوب های فرونتال، در قسمت جلوی مغز قرار دارند و وظیفه حرکت ارادی را بر عهده دارند و با سایر لوب ها، در اجرای کارهای پی در پی مانند جنبه های خاص رفتار، خلق و خو و حافظه مشارکت دارند.

قشر مغز

قشر مغز که به آن ماده خاکستری نیز گفته می شود، خارجی ترین لایه مغز است و عمدتاً حاوی اجساد عصبی است. ماده خاکستری به طور فعال در ذخیره و پردازش اطلاعات شرکت می کند. ماده خاکستری از هسته و آکسون تشکیل شده است. قسمت های مخلتف قشر مغز، را براساس عملکرد کلی یا نام لوب نام گذاری می شوند. اگر مسئول عملکرد حرکتی باشد، منطقه را قشر حرکتی می گویند. اگر مسئول عملکرد حسی باشد، منطقه را قشر حسی یا موضعی می گویند. قشر کلسیتین یا قشر بینایی و یا جلدی در لوب اکسیپیتال قرار دارد و اطلاعات بصری را دریافت می کند. قشر شنوایی در لوب تمپورال، صداها یا اطلاعات کلامی را دریافت و پردازش می کند.

 ساختارهای مرکزی مغز

ساختارهای مرکزی مغز شامل غده تالاموس، هیپوتالاموس و غده هیپوفیز است.

هیپوتالاموس

واقع در زیر تالاموس، عملکردهای غیر ارادی و یا اتوماتیک مانند اشتها، تشنگی و دمای بدن را تنظیم می کند.

تالاموس

• نیمکره های مغز بر روی تالاموس قرار دارند.
• تالاموس در قسمت مرکزی مغز (قسمت فوقانی ساقه مغز) قرار دارد.
• نقش تالاموس شامل کنترل حرکات بدن و یادگیری است.
• تالاموس اطلاعات حسی را به قشر لوب های زوج، تمپورال و اكسیپیتال منتقل می كند.

غده هیپوفیز

این غده در پایه مغز قرار دارد. این غده هورمونی تولید می کند که بسیاری از عملکرد سایر غدد درون ریز را کنترل می کند. هیپوفیز ترشح بسیاری از هورمون های که در رشد، تامین انرژی، تحریکات جنسی، تعادل مایعات و مواد معدنی و پاسخ به استرس نقش دارند را تنظیم می کند.

بطن ها

حفره های هستند که در قسمت داخلی نیمکره مغزی قرار دارند و از مایع مغزی پر شده اند.

پایه مغز

پایه مغز حاوی مخچه و ساقه مغز است. این ساختارها عملکردهای پیچیده ای دارند.

مخچه

تعادل و هماهنگی بدن را کنترل کرده و به انقباض ماهیچه کمک می کند. با این وجود اخیرا مشخص شده است که مخچه در برخی از انواع یادگیری و اعمال پیچیده مانند مهارت های موسیقی و ریاضی نقش مهمی را ایفا می کند.

ساقه مغز

مغز را با نخاع متصل می کند و مغز میانی، پیسون ها، و مدولون oblongata است.

آسیب به ساقه مغز می تواند بر عملکردهای بدن تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، در صورت آسیب دیدگی دستگاه قشر مغزی، عملکرد حرکتی از بین می رود و فلج مغزی رخ می دهد و ممکن است با نقص های عصبی دیگر مانند ناهنجاری های حرکتی چشم همراه باشد.

مغز میانی

مغز میانی در زیر هیپوتالاموس قرار دارد. برخی از اعصاب جمجمه که مسئولیت کنترل عضلات چشم را بر عهده دارند، از مغز میانی خارج می شوند.

pons

pons به عنوان پلی بین میانی مغز و مدولا oblongata است. پیون ها همچنین شامل هسته ها و فیبرهای عصبی هستند که به کنترل عضله چشم، قدرت عضله صورت و سایر عملکردها می پردازند.

Medulla oblongata

پایین ترین قسمت از ساقه مغز است و با نخاع گردن بهم پیوسته است و به کنترل اقدامات غیر ارادی از جمله فرآیندهای حیاتی مانند ضربان قلب، فشار خون و تنفس کمک می کند.

مطالعه بیشتر: شایع ترین بیماری های سیستم عصبی

سوالی داری؟ کلیک کن . ویزیت آنلاین با بهترین متخصصان مغز و اعصاب  

عملکرد سیستم عصبی محیطی

نورون های عصبی که از ساقه مغز و نخاع خارج می شوند بخشی از سیستم عصبی محیطی می شوند. اعصاب جمجمه از ساقه مغز خارج شده و به عنوان انتقال دهنده سیستم عصبی محیطی بسیاری از کارکردها از جمله حرکات چشم و احساس صورت، شنوایی و سلیقه را به عهده دارند.

نخاع

نخاع نیز مانند مغز توسط ماده پیا و غشاهای آراكنوئید پوشانده شده است. مایع مغزی نخاعی در اطراف پیا و زیر آراکنوئید بیرونی گردش می کند. به این فضا نیز فضای فرعی زیر آراکنوئید گفته می شود.

اعصاب نخاع

نخاع در ادامه مغز است و توسط مهره ای که ستون ستون فقرات را تشکیل می دهند احاطه شده است. ساختارهای مرکزی نخاع از ماده خاکستری و بافت های خارجی یا اطراف آن از ماده سفید تشکیل شده است.

در قسمت نخاع 30 قسمت وجود دارد که براساس موقعیت آن ها به 4 بخش (گردن رحم، قفسه سینه، کمر، ساکرال) تعلق دارد:

سیگنال ها را به پاها و برخی از اندام های لگنی منتقل می کند.	پنج قسمت کمری
سیگنال ها را به قسمت هایی از سر، گردن، شانه ها، بازوها و دست ها منتقل می کنند.	هشت قسمت گردن
سیگنال ها را به بخشی از بازوها و قسمت های قدامی و خلفی قفسه سینه و شکم منتقل می کنند.	دوازده قسمت قفسه سینه
سیگنال ها را به قسمت تحتانی کمر و باسن، اندام های لگن و ناحیه تناسلی و برخی مناطق در پاها منتقل می کند.	پنج قسمت ساکرال
باقیمانده کوکسیژ خاجی یا لگنی در پایین نخاع قرار دارد.

 علائم اختلالات سیستم عصبی

رایج ترین علائم و نشانه های عمومی یک اختلال سیستم عصبی، عبارتند از:

• نقص در تکلم
• اختلال ذهنی
• سفتی عضلات
• سردرد های متغیر
• لرزش اندام و تشنج
• از دست دادن حافظه
• عدم هماهنگی حرکتی
• بروز مداوم یا ناگهانی سردرد
• از دست دادن بینایی یا دوبینی
• ضعف یا از بین رفتن قدرت عضلانی
• از دست دادن احساس یا سوزن سوزن شدن
• کمردرد که به پاها، انگشتان پا یا سایر قسمت های بدن منشر یابد.

علائم یک اختلال سیستم عصبی ممکن است شبیه سایر بیماری های دیگر باشد.

در صورت داشتن چنین علائمی می توانید با متخصص مغز و اعصاب آنلاین در پزشکت مشورت کنید.

مطالعه بیشتر: شایعترین علائم اختلالات عصبی

بیماری های سیستم عصبی

از بین همه بیماری های سیستم عصبی، شایع ترین آن ها، درد است و بخش اعظم آن مربوط به اعصاب می باشد.

بیماران مبتلا به اختلالات عصبی ممکن است مشکلات عملکردی داشته باشند که از موارد زیر ناشی می شوند:

• بیماری پارکینسون

پارکینسون، یک بیماری عصبی پیشرونده است و بر حرکت تأثیر می گذارد.

• صرع

صرع که در آن تخلیه الکتریکی غیر طبیعی از سلول های مغزی باعث تشنج می شود.

• بیماری هانتینگتون

هانتینگتون، یک بیماری ارثی است و باعث تخریب سلول های عصبی در مغز می شود.

مطالعه بیشتر: بیماری عصبی مرتبط با الکل

• خونریزی زیر قطبی
• خونریزی زیر قطبی، خونریزی در فضای بین مغز و غشای اطراف آن یا خونریزی ساب آراکنویید است که می تواند نتیجه یک ضربه یا پارگی رگ خونی ضعیف باشد.

• مولتیپل اسکلروزیس(MS)

MS (بیماری ام اس) که در آن بافت محافظ اعصاب توسط سیستم ایمنی بدن مورد حمله قرار می گیرد.

• بیماری آلزایمر

آلزایمر که طیف وسیعی از اختلالات را تحت تأثیر قرار می دهد و بر عملکردهای ذهنی، به ویژه حافظه تأثیر می گذارد.

• اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS)

ALS همچنین به عنوان بیماری لو گریگ شناخته می شود، یک بیماری نورون حرکتی است که ماهیچه ها را تضعیف می کند و به تدریج مانع عملکرد جسمی می شود.

اختلالات سیستم عصبی همچنین می تواند تحت تأثیر اختلالات عروقی زیر به وجود بیایند:

• سکته مغزی

سکته مغزی، همزمان با خونریزی مغزی یا ضربه به مغز، رخ می دهد.

• حمله ایسکمیک گذرا (TIA)

حمله ایسکمیک گذرا، سکته های کوچکی شبیه سکته مغزی هستند که مدت زمان کوتاه تری دارند .

• عفونت های مغزی 

این عفونت ها شامل موارد زیر می باشد:

• مننژیت
• آنسفالیت
• فلج اطفال
• آبسه اپیدورال

مطالعه بیشتر: عفونت های قارچی سیستم عصبی

تشخیص بیماری سیستم عصبی

تعدادی آزمایش و روش برای تشخیص شرایط مربوط به سیستم عصبی وجود دارد. علاوه بر اشعه X، از اشعه ایکس تخصصی به نام فلوروسکوپی برای تشخیص شرایط سیستم عصبی کاربرد دارد که می تواند بدن را در حال حرکت و خون در شریان ها را بررسی و ارزیابی کند. سایر معاینات عصبی استاندارد شامل MRI تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی، سی تی اسکن و الکتروانسفالوگرام (EEG)یا نوار مغز است که فعالیت الکتریکی مداوم مغز را ثبت می کند. توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) روشی است که فعالیت سلول یا بافت و حتی مغز را برای تشخیص تومورها اندازه گیری می کند. در روش بیوپسی از مایع نخاع یک سوزن در درون کانال نخاع قرار گرفته و مقدار کمی مایع نخاعی مغزی برای تشخیص عفونت یا ناهنجاری های دیگر نمونه برداری می شود.

مطالعه بیشتر: آیا آسیب عصبی ترمیم می شود؟

مطالعه سیستم عصبی

پزشکانی که اختلالات سیستم عصبی را درمان می کنند، ممکن است مجبور شوند قبل از تشخیص، زمان زیادی را برای تشخیص بیماری صرف کنند بسیاری اوقات، این کار شامل انجام آزمایش های بی شماری برای از رد و یا تایید کردن سایر بیماری های دیگر است.

علاوه بر آن، مطالعه سیستم عصبی توسط رشته های پزشکی زیادی انجام می شود که عبارتند از:

عصب شناسی

به شاخه پزشکی که بیماری های عصبی را مدیریت می کند، عصب شناسی گفته می شود. پزشکانی که بیماری های سیستم عصبی را درمان می کنند، عصب شناس یا متخصص مغز و اعصاب نام دارند. برخی از متخصصان مغز و اعصاب سکته های حاد و آنوریسم مغزی را با استفاده از تکنیک های اندوواسکولار درمان می کنند.

جراحی مغز و اعصاب

شاخه پزشکی که روش جراحی را برای اختلالات سیستم عصبی بررسی می کند، جراحی مغز و اعصاب یا جراحی عصبی نامیده می شود. جراحانی که به عنوان تیم درمانی برای اختلالات سیستم عصبی فعالیت می کنند، جراحان مغز و اعصاب نام دارند.

متخصص اعصاب و رادیولوژیست ها

متخصص اعصاب در تشخیص شرایط عصبی با استفاده از تصویر برداری و معالجه برخی شرایط عصبی مانند آنوریسم مغزی، سکته های حاد و شکستگی های مهره و همچنین بیوپسی برخی از تومورها تخصص دارند.

توان بخشی برای اختلالات عصبی

شاخه پزشکی که مراقبت های توانبخشی را برای بیماران مبتلا به اختلالات سیستم عصبی ارائه می دهند، پزشکی فیزیکی و توان بخشی نامیده می شوند. ارائه دهندگان بهداشت و درمان که با بیماران در فرایند توانبخشی همکاری می کنند، پزشک فیزیوتراپی نامیده می شوند.