هرآنچه در مورد عفونت گوش در بزرگسالان باید بدانید

عفونت گوش یکی از عفونت های رایج در بین کودکان است. اما این بدین معنی نیست که چنین اتفاقی برای بزرگسالان اتفاق نخواهد افتاد. این بیماری عفونی در کمین بزرگسالان نیز بوده و ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد. تنها تفاوتی که در عفونت گوش کودکان و عفونت گوش بزرگسالان وجود دارد، شدت و مدت زمان درمان بیماری است. عفونت گوش در کودکان معمولاً وخیم نبوده و خیلی زود درمان می شود. اما زمانی که همین عفونت گوش برای بزرگسالان اتفاق می افتد نشان از بروز یک بیماری جدی است. اگر فردی در بزرگسالی دچار عفونت گوش شود حتماً باید علائم بروز این بیماری را بررسی کرده و به پزشک مراجعه کند. در این مقاله در مورد علائم، علت های بروز، درمان و پیشگیری این بیماری بیشتر صحبت خواهیم کرد.

علائم عفونت گوش بزرگسالان

به طور کلی سه نوع عفونت گوش داریم.

هر نوع از عفونت گوش نشان دهنده درگیر شدن یکی از قسمت های اصلی گوش است:

• عفونت گوش داخلی
• عفونت گوش میانی
• عفونت گوش خارجی

عفونت گوش داخلی

گاهی علائم موجود، عفونت گوش داخلی را مطرح می نماید اما ممکن است نشانه بروز عفونت گوش داخلی نباشد.

علائم این نوع عفونت علاوه بر درد گوش شامل موارد زیر می شود:

• سرگیجه
• حالت تهوع
• استفراغ
• کم شنوایی
• اختلال تعادلی
• خارج شدن ترشحات از گوش
• کشیدن گوش توسط بیمار

حتی گاهی اوقات بروز مشکل در قسمت داخلی گوش می تواند نشانه ای از یک مشکل حادتر مثل مننژیت (عفونت مغزی) باشد.

عفونت گوش میانی

گوش میانی ناحیه ای از گوش است که دقیقاً در پشت پرده گوش قرار گرفته است. عفونت گوش میانی را در علم پزشکی با نام otitis media نیز می شناسند. معمولاً این عفونت زمانی اتفاق می افتد که مایعی در پشت پرده گوش جمع شده و منجر به ورم پرده گوش شود. بعد از بروز این مشکل شخص احساس گوش درد داشته و گاهی اوقات احساس پرشدگی گوش دارد. در کنار این علائم گاهی اوقات مایعاتی از داخل گوش آسیب دیده خارج می شود که می تواند یکی از علائم بروز عفونت گوش میانی باشد. گاهی اوقات عفونت میانی از این علائم فراتر رفته و خودش را با تب نشان می دهد. ممکن است قدرت شنوایی فرد درگیر شده کاهش یافته و تا زمان پاکسازی عفونت توانایی شنیداری اش به حالت اولیه باز نگردد.

عفونت گوش بیرونی

قسمت بیرونی گوش به قسمتی انتهایی و خروجی گوش گفته می شود، یعنی همه قسمت های گوش از پرده گوش به بعد را با نام گوش بیرونی می نامند.

این نوع عفونت را با نام otitis externa نیز می شناسند. شروع علائم این نوع خاص با خارش وحشتناک گوش ها همراه خواهد بود.

در مراحل بعدی علائم زیر ممکن است ظاهر شود:

• درد گوش
• حساس شدن گوش
• قرمزی
• ورم و التهاب

علائم عفونت گوش

علت اصلی عفونت گوش همان طور که از اسمش هم مشخص است به عفونت های باکتریایی باز می گردد. اما اینکه کدام یکی از قسمت های گوش، داخلی، بیرونی یا میانی درگیر این بیماری شود، علائم بیماری عفونت گوش بسته به نوع عفونت گوش متفاوت خواهد بود.

عفونت گوش میانی

عفونت گوش میانی معمولاً با یک سرما خوردگی یا مشکل تنفسی آغاز می شود.

این عفونت ممکن است گاهی اوقات گسترش یافته و از طریق شیپور استاش (لوله باریکی که گوش میانی را به پشت بینی متصل می کند) یک یا هر دو گوش را درگیر کند. وظیفه اصلی شیپور استاش تنظیم فشار هوا در داخل گوش ها می باشد. ولی ممکن است یکی راه های انتقال عفونت بین دو  ناحیه گوش نیز باشد. این لوله از داخل گوش به قسمت پشتی بینی و گلوی تان متصل می شود. زمانی که فرد دچار عفونت گوش شود، ممکن است به مرور شیپور استاش را نیز درگیر کند. حتی باعث تورم و التهاب شیپور استاش شود. در مرحله بعدی همین تورم به ظاهر ساده ممکن است باعث شود که همه مایعات داخل این لوله شیپوراستاش تخلیه نشده و دقیقاً پشت پرده گوش جمع شوند.

عفونت گوش بیرونی

عفونت گوش شناگر نام دیگری است که بر روی عفونت گوش بیرونی گذاشته اند.

علت این نام گذاری هم به این خاطر است که علت اصلی بروز این عارضه باقی ماندن آب استخر در داخل گوش شناگر است. البته این اتفاق فقط منحصر به شناگرها نبوده و ممکن است همین اتفاق داخل وان حمام یا در حین دوش گرفتن نیز اتفاق بیفتد. رطوبت و آب جمع شده بهترین مکان برای رشد باکتری ها بوده و می تواند فرد را در معرض عفونت گوش قرار دهد. حال زمانی که شما با دست یا هر جسم خارجی دیگری به قسمت خارجی گوشتان آسیب رسانده باشید، زمینه بروز عفونت باکتریایی در گوش بیرونی را فراهم کرده اید.

عوامل خطر عفونت گوش بزرگسالان

یکی از علت هایی که باعث می شود تا کودکان نسبت به بزرگسالان بیشتر در معرض ابتلا به عفونت گوش قرار داشته باشند. کوتاه و افقی تر بودن شیپور استاش در گوش کودکان است. زمانی که هنوز این لوله کوچک است و رشد کافی را نداشته احتمال بروز عفونت گوش هم بیشتر است، در نتیجه کودکان بسیار بیشتر از بزرگ سالان در معرض عفونت گوش می باشند. البته عواملی هستند که ممکن است بروز این عارضه را شدت بخشیده یا احتمال آن را افزایش دهند. به طور مثال: مصرف سیگار و یا در معرض دود سیگار قرار گرفتند احتمال بروز عفونت گوش را تاحد قابل توجهی افزایش خواهد داد.

حساسیت های فصلی نیز یکی دیگر از عواملی است که ممکن است احتمال بروز عفونت گوش را در شما افزایش دهند. از طرف دیگر بروز سرماخوردگی یا عفونت های تنفسی نیز می تواند شما را در معرض بروز عفونت های گوش قرار دهد.

زمان مراجعه به پزشک

اگر از تمامی علائم و نشانه هایی که در بالا به آن ها اشاره کردیم فقط دچار گوش درد شده اید، قبل از مراجعه و گرفتن وقت ویزیت از دکتر بهتر است 1 یا 2 روزی صبر کنید. گاهی اوقات عفونت گوش جزئی بوده و پس از چند روز به خودی خود بهبود می یابد. اما اگر بعد از گذشت این مدت زمان هیچ بهبودی حاصل نشد و تب کردید، در اولین فرصت به پزشکتان  مراجعه کرده و علائمتان را کاملاً برای دکتر شرح دهید. در هنگام ویزیت بازگو کردن هرکدام از علائم تخلیه آب از گوش، مشکل در شنوایی و… می تواند روند درمان و تشخیص را تا حد زیادی سرعت ببخشد.

تشخیص عفونت گوش بزرگسالان

در حین ویزیت، پزشکتان ممکن است در مورد سابقه پزشکی شما سؤالاتی بپرسد و به علائمی که برایش شرح می دهید گوش فرا دهد. همچنین ممکن است از یک دستگاه گوش بین، (اوتوسکوپ یا اوریسکوپ) برای معاینه مجرای گوش خارجی یا پرده گوش استفاده کند تا تشخیص عفونت دقیق تر باشد.

اوتوسکوپ

وسیله ای است که با نور و قدرت بزرگ نمایی که دارد، امکان بررسی دقیق تر سلامت گوش تان را به پزشک مربوطه می دهد. گوش بین بادی نیز وسیله شنوایی شناسی دیگری است که برای معاینه پرده گوش از آن استفاده می شود و می تواند فشار هوا در داخل مجرای گوش بیرونی را تغییر داد. بدین صورت که اگر پرده گوش شما در برابر جریان هوای ایجاد شده توسط دستگاه هیچ حرکتی نداشت بدین معنی خواهد بود که مایع در گوش میانی تان تجمع یافته و گوش شما بدون شک عفونی شده است. اما اگر پرده گوش به راحتی حرکت کرد، احتمالاً قسمت میانی گوش شما دچار عفونت شده یا حداقل مشکل به وجود آمده چندان جدی نیست.

تست تمپانومتری

یکی دیگر از راه هایی که برای تشخیص عفونت گوش از آن استفاده می شود.

تست تمپانومتری برای ارزیابی وضعیت شنواییتان استفاده می شود.

اگر پزشکتان احتمال بدهد که عفونت باعث از دست رفتن درصدی از شنوایی شما شده، ممکن است یک آزمایش شنوایی سنجی ساده نیز ترتیب دهد تا تشخیص دقیق تری از این بیماری عفونی داشته باشد.

درمان عفونت گوش بزرگسالان

نوع عفونت گوشی که دچار آن شده اید می تواند شیوه درمانی را مشخص کند.

در بسیاری از موارد که فرد دچار عفونت میانی و خارجی گوش شده باشد، پزشک برای بیمار آنتی بیوتیک تجویز می کند.

درمان عفونت  گوش میانی 

احتمال اینکه پزشکتان برای شما آنتی بیوتیک تجویز کند بسیار زیاد است.

بعضی از آنتی بیوتیک ها به صورت خوراکی مصرف می شود. انواع دیگر آن ممکن است به صورت قطره برای ریختن داخل گوش تجویز شود. در صورتی که درد داشته باشید نیز ممکن است برایتان مسکن های بدون نسخه و ضد التهاب نیز نوشته شود تا علائم کم تر شده و روند درمانیتان سرعت بگیرد. اگر با وجود درمان هنوز هم علائم آلرژی یا سرما خوردگی تان از بین نرفت. شاید پزشکتان برای شما آنتی هیستامین، ضد احتقان بینی یا اسپری بینی تجویز نماید. یکی دیگر از تکنیک های موثر autoinsufflation است. بدین معنی که به پاک سازی شیپور استاش بیماری کمک می شود. اینکار با فشار دادن بینی، بستن دهان و بازدم بسیار آرام انجام می شود. با این تکنیک هوا را مستقیماً به داخل شیپور استاش فرستاده و به خشک شدن هرچه سریع تر مایعات جمع شده داخل شیپور استاش کمک خواهید کرد.

درمان عفونت گوش بیرونی

پاک سازی و نظافت گوش بیرونی باید با دقت بالا انجام شده و پیش از آن از داروهای ضد التهابی و آنتی بیوتیک داخل گوش استفاده شده باشد.

در صورتی که عفونت گوش خارجی یا بیرونی باکتریایی باشد پزشک آنتی بیوتیک تجویز خواهد کرد.

اما اگر عفونت به وجود آمده ویروسی باشد برای مدت کمی صبر کنید تا عفونت گوش به خودی خود درمان شود. البته این مورد کاملاً بستگی به نوع ویروسی دارد که گوش تان را درگیر کرده است. گاهی اوقات ممکن است به درمان نیاز داشته باشید.

پیشگیری از عفونت گوش بزرگسالان

برای اینکه از بروز هرگونه عفونت گوش پیشگیری کنید بهتر است موارد زیر را رعایت کنید:

• گوش هایتان را به صورت منظم تمیز کرده و با دقت از یک گوش پاک کن برای تمیز کردن قسمت های بیرونی گوش استفاده کنید. یادتان باشد که حتماً بعد از دوش گرفتن یا شنا کردن گوش هایتان را به خوبی خشک کنید.
• سیگار نکشید و خودتان را در معرض دود سیگار دیگران قرار ندهید.
• با دور بودن از علائم بروز حساسیت، این بیماری را کنترل کرده و داروهای مربوط به حساسیت تان را میل کنید.
• دست های تان را به خوبی بشویید و از دست دادن با افراد سرما خورده یا دارای مشکل تنفسی بپرهیزید.
• واکسن های مورد نیاز را بزنید.

نتیجه گیری

درمان صحیح و کامل عفونت گوش باید هرگونه علائمی را از بین ببرد.

اگر بخواهید به عفونت گوش تان هیچ توجهی نکنید. آن را بدون درمان به حال خود رها کنید احتمال دارد تا برای همیشه شنوایی خود را از دست داده و حتی عفونت به تمامی قسمت هایی از مغزتان نفوذ کند. هرگاه احساس کردید که دچار علائم عفونت گوش شده اید و بعد از گذشت چند روز هیچ بهبودی ای حاصل نشده است، حتماً به پزشک مراجعه کرده و تحت درمان قرار بگیرید.

[advisers limit=5 skill=”2″]