بروموکریپتین درمان پارکینسون

پارلودل حاوی داروی فعال بروموکریپتین است که به طبقه داروهای آگونیست گیرنده دوپامین تعلق دارد. این دارو به صورت کپسول و قرص خوراکی برای درمان بیماری پارکینسون و اختلالات هورمونی مانند آکرومگالی (هورمون رشد بیش از حد در بدن) تایید شده است.

بروموکریپتین مستقیماً به گیرنده‌های دوپامین D2 در مغز متصل می‌شود و اعصاب کنترل کننده حرکت را تحریک و منجر به کاهش پرولاکتین، کاهش اثرات مضر هیپرپرولاکتینمی (بیماری با سطوح بسیار بالای پرولاکتین خون، هورمونی که توسط غده هیپوفیز ترشح می شود) می شود. در آکرومگالی، بروموکریپتین از ترشح یک هورمون رشد خاص (سوماتوتروپین) جلوگیری می کند و غلظت آن در خون را کاهش می دهد.

موارد مصرف بروموکریپتین

بروموکریپتین به تنهایی یا همراه با سایر داروها برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می شود. پارکینسون یک اختلال سیستم عصبی است که باعث اختلال در حرکت، کنترل عضلات و تعادل می شود. Bromocriptine توانایی حرکت را بهبود می بخشد و لرزش، سفتی، کندی حرکت و بی ثباتی را کاهش می دهد. همچنین ممکن است تعداد اپیزودهای ناتوانی در حرکت را کاهش دهد.

از پارلودل همچنین برای درمان بیماری های مرتبط با هیپرپرولاکتینمی، از جمله آمنوره (عدم قاعدگی) با یا بدون گالاکتوره (ترشح از نوک پستان)، ناباروری یا هیپوگنادیسم (سطح پایین هورمون های مورد نیاز برای رشد طبیعی و عملکرد جنسی) استفاده می شود. هیپرپرولاکتینمی، ناشی از سطوح بالای یک ماده طبیعی به نام پرولاکتین در بدن است که توسط انواع خاصی از تومورها ایجاد می شود. سطوح بالای پرولاکتین ممکن است باعث مشکلاتی مانند شیر ناخواسته مادر، پریود نشدن، مشکل در باردار شدن، کاهش تولید اسپرم، کاهش توانایی جنسی و سردرد شود.

طریقه مصرف بروموکریپتین

دستورالعمل های روی برچسب نسخه را به دقت بخوانید. همچنین از پزشک خود بخواهید نحوه مصرف دارو را برای شما توضیح دهد. از آنجایی که پارلودل به صورت کپسول خوراکی و قرص عرضه می شود. مصرف معمول آن برای هر اختلالی می تواند طبق موارد زیر باشد:

• هنگامی که برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می شود، معمولا دو بار در روز همراه با غذا مصرف می شود.
• برای درمان هیپرپرولاکتینمی، معمولا یک بار در روز همراه با غذا مصرف می شود.
• هنگامی که برای درمان آکرومگالی استفاده می شود، معمولا یک بار در روز قبل از خواب همراه با غذا مصرف می شود.

با وجود موارد بالا لازم است Bromocriptine را دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف کنید. زیرا پزشک بسته به شرایط بالینی شما بهترین دوز مناسب را تجویز می کند. آنها احتمالا درمان را با دوز کم پارلودل شروع می کنند و به تدریج دوز را هر دو تا 28 روز یک بار افزایش می دهند. دوز مصرفی، بستگی به شرایط تحت درمان و نحوه پاسخ بیماری به دارو دارد.

Bromocriptine ممکن است به کنترل یک بیماری خاص کمک کند اما نمی تواند آن را درمان کند. بدون مشورت با پزشک، مصرف پارلودل را قطع نکنید. قطع ناگهانی مصرف ممکن است منجر به عدم علاقه یا نگرانی نسبت به فعالیت های معمول، اضطراب، افسردگی، خستگی، مشکلات خواب، تعریق یا درد شود.

مدت زمان اثرگذاری قرص بروموکریپتین

اگر چه حداکثر اثر کاهش سطح پرولاکتین هشت ساعت پس از مصرف دارو اتفاق می افتد. اما ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا متوجه تاثیر دارو شوید.

موارد استفاده خارج از برچسب داروی بروموکریپتین 

از Bromocriptine همچنین برای درمان موارد زیر استفاده می شود، مواردی از جمله:

• سندرم بدخیم نورولپتیک (یک اورژانس عصبی مرتبط با استفاده از داروهای ضد روان پریشی)
• سندرم پای بی قرار (RLS، وضعیتی که باعث میل غیرقابل کنترل برای حرکت دادن پاها به دلیل ناراحتی می شود)

عوارض داروی بروموکریپتین

برخی از عوارض رایجی که در صورت مصرف پارلودل ممکن است رخ دهند، عبارتند از:

• ضعف
• اسهال
• سردرد
• یبوست
• خستگی
• استفراغ
• افسردگی
• حالت تهوع
• خواب آلودگی
• سوزش سردل
• گرفتگی معده
• مشکلات خواب
• از دست دادن اشتها
• سرگیجه یا سبکی سر

اگر این علائم بدتر شدند یا از بین نرفتند، لازم است به پزشک مراجعه کنید.

مصرف پارلودل می تواند با برخی عوارض خطرناک و حتی کشنده همراه باشد، از جمله:

• غش
• تشنج
• گیجی
• توهمات
• تنگی نفس
• سردرد شدید
• استفراغ خونی
• درد قفسه سینه
• اختلال یا تاری دید
• اختلال در گفتار
• ترشح آبکی از بینی
• مدفوع سیاه و قیری رنگ
• تورم پاها، مچ پا یا ساق پا
• ضعف یا بی حسی بازو یا پا
• درد در بازو ها، پشت، گردن یا فک
• بی حسی، سوزن سوزن شدن یا درد در انگشتان، به ویژه در هوای سرد

مقدار مصرف داروی بروموکریپتین

دوز این دارو برای بیماران مختلف متفاوت خواهد بود. دستورات پزشک یا دستورالعمل های روی برچسب را دنبال کنید. اطلاعات زیر فقط شامل دوزهای متوسط ​​این دارو است. اگر دوز شما متفاوت است، آن را تغییر ندهید، مگر اینکه پزشک بگوید که این کار را انجام دهید.

مقدار دارویی که مصرف می کنید به قدرت دارو بستگی دارد. همچنین، تعداد دوزهایی که هر روز مصرف می‌کنید، زمان مجاز بین دوزها، و مدت زمانی که دارو را مصرف می‌کنید به بیماری که برای آن از دارو استفاده می‌کنید، بستگی دارد.

اشکال دارویی (کپسول و قرص) بروموکریپتین:

برای ناباروری، تومورهای هیپوفیز، مشکل هورمون مردانه (هیپوگنادیسم مردانه)، شروع سیکل قاعدگی (آمنوره)، یا توقف ترشح غیرطبیعی شیر از نوک سینه ها (گالاکتوره):

• کودکان کمتر از 11 سال. مصرف و دوز باید توسط پزشک تعیین شود.
• بزرگسالان و کودکان 16 سال یا بیشتر. در ابتدا 1.25 تا 2.5 میلی گرم یک بار در روز تجویز می شود. پزشک ممکن است در صورت نیاز و تحمل، دوز شما را 2.5 میلی گرم هر 2 تا 7 روز افزایش دهد. با این حال، دوز معمولا بیش از 15 میلی گرم در روز نیست.
• کودکان 11 تا 15 ساله. در ابتدا 1.25 تا 2.5 میلی گرم یک بار در روز تجویز می شود. اما پزشک ممکن است در صورت نیاز و تحمل دوز شما را افزایش دهد. با این حال، دوز معمولاً بیش از 10 میلی گرم در روز نیست.

برای کاهش هورمون رشد (آکرومگالی):

• کودکان. مصرف و دوز باید توسط پزشک تعیین شود.
• بزرگسالان. در ابتدا، 1.25 تا 2.5 میلی گرم  یک بار در روز قبل از خواب همراه با یک میان وعده به مدت 3 روز مصرف می شود. پزشک ممکن است در صورت نیاز دوز را هر 3 تا 7 روز 1.25 یا 2.5 میلی گرم افزایش دهد. با این حال، دوز معمولا بیش از 100 میلی گرم در روز نیست.

برای بیماری پارکینسون:

• کودکان. مصرف و دوز باید توسط پزشک تعیین شود.
• بزرگسالان. در ابتدا، 1.25 میلی گرم دو بار در روز تجویز می شود. اما پزشک ممکن است در صورت نیاز دوز مصرفی را طی چند هفته افزایش دهد. با این حال، دوز معمولا بیش از 100 میلی گرم در روز نیست.

برای دیابت نوع 2:

• کودکان. مصرف و دوز باید توسط پزشک تعیین شود.
• بزرگسالان. در ابتدا، 0.8 میلی گرم یک بار در روز، ظرف دو ساعت پس از بیدار شدن در صبح مصرف می شود. اما پزشک ممکن است در صورت نیاز دوز را افزایش دهد. با این حال، دوز معمولاً بیش از 4.8 میلی گرم در روز نیست.

توصیه های دارویی بروموکریپتین

هنگام استفاده از Bromocriptine باید تغییرات زیر را در نظر داشت، تغییراتی از جمله:

• شیردهی. پارلودل نباید توسط زنان شیرده مصرف شود.
• تغییرات تجویز. همیشه این دارو را با غذا مصرف کنید حتی اگر قبل از خواب مصرف می کنید.
• واکنش آلرژیک شدید. اگر به بروموکریپتین یا هر ماده دیگری در قرص ها یا کپسول ها حساسیت دارید، نباید از پارلودل استفاده کنید. اگر مطمئن نیستید از داروساز یا پزشک لیست کاملی از مواد تشکیل دهنده دارو های مصرفی خود را بخواهید.
• بارداری. ایمنی و اثربخشی پارلودل در افراد باردار و جنین آنها ثابت نشده است. اما اگر باردار هستید یا قصد باردار شدن دارید با پزشک مشورت کنید تا بتوانید فواید و خطرات مصرف پارلودل در دوران بارداری را بسنجید.
• سایر تغییرات. اثر پارلودل بر عملکرد کلیه (کلیه) مورد مطالعه قرار نگرفته است. نارسایی کلیوی ممکن است تأثیر قابل توجهی بر متابولیسم دارو نداشته باشد. همچنین اثر پارلودل بر عملکرد کبد مورد مطالعه قرار نگرفته است. با این حال چون پارلودل عمدتاً توسط متابولیسم از طریق کبد دفع می شود. نارسایی کبد ممکن است سطح پلاسمایی دارو را افزایش دهد.

اگر به طور تصادفی مصرف یک دوز پارلودل را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. با این حال، اگر به دوز بعدی برنامه ریزی شده نزدیک هستید، دوز فراموش شده را رها کنید. برای جبران دوز فراموش شده سعی نکنید دوز مصرفی را دو برابر کنید.

در صورت مصرف بیش از حد بروموکریپتین چه اتفاقی می افتد؟

در صورت مصرف بیش از حد پارلودل ممکن است علائم زیر را تجربه کنید، علائمی از جمله:

• غش
• گیجی
• تعریق
• یبوست
• استفراغ
• توهمات
• سرگیجه
• حالت تهوع
• کمبود انرژی
• خواب آلودگی
• پوست رنگ پریده
• خمیازه های مکرر

در صورت مشاهده هر یک از این علائم لازم است با پزشک مشورت کنید.

مهم است که پزشک پیشرفت شما را در ویزیت های منظم بررسی کند تا مطمئن شود که این دارو به درستی عمل می کند. برای بررسی اثرات ناخواسته ممکن است نیاز به آزمایش خون و ادرار باشد.

قرص بروموکریپتین برای بارداری

برای زنانی که از Parlodel استفاده می کنند و قصد بارداری دارند باید از یک روش موثر کنترل بارداری (به غیر از داروهای ضد بارداری خوراکی) استفاده کنند. در طول دوره آمنوره یا هر بار که یک دوره ماهیانه را از دست می دهید، هر 4 هفته یک بار آزمایش بارداری لازم است. اگر فکر می کنید در حین استفاده از دارو باردار شده اید، فورا به پزشک خود اطلاع دهید. اگر پارلودل برای افراد باردار ضروری باشد، مزیت ادامه درمان باید بیشتر از خطر باشد.

در صورت نیاز به مصرف دارو در دوره پس از زایمان، به ویژه در زنان با سابقه بیماری عروق کرونر و سایر بیماری شدید قلبی عروقی فرد باید به دقت تحت نظر پزشک باشد.

موارد هشدار و احتیاط هنگام مصرف دارو بروموکریپتین

اگر دچار تاری دید، سردرد ناگهانی یا حالت تهوع و استفراغ شدید فوراً با پزشک خود مشورت کنید. این دارو ممکن است باعث شود برخی افراد دچار خواب آلودگی، سرگیجه یا هوشیاری کمتر از حد معمول شوند. بنابراین تا زمانی که از نحوه تاثیر گذاری دارو بر خود آگاه نشده اید از رانندگی یا هر کاری که می تواند خطرناک باشد خودداری کنید.

سرگیجه، سبکی سر، یا غش ممکن است در حین مصرف تاین دارو رخ دهد، به خصوص زمانی که به طور ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته بلند شوید. البته احتمال بروز این علائم با شروع مصرف این دارو یا افزایش دوز بیشتر است.

Parlodel ممکن است خطر ابتلا به بیماری به نام فیبروز خلف صفاقی را افزایش دهد. در صورتی که این دارو را با دوزهای بالا و برای مدت طولانی از آن استفاده می کنید، این احتمال بیشتر است. در صورت داشتن معده درد مداوم یا شدید، افزایش تکرر ادرار، بی اشتهایی مداوم، کمردرد، تهوع و استفراغ مداوم یا شدید، یا ضعف در حین مصرف این دارو، با پزشک خود مشورت کنید.

موارد منع مصرف داروی بروموکریپتین

پارلودل در افرادی که دارای شرایط زیر هستند منع مصرف دارد و استفاده از آن توصیه نمی شود:

• حساسیت به هر یک از مواد تشکیل دهنده آن
• فشار خون بالا کنترل نشده (فشار خون بالا)
• حساسیت به هر گونه آلکالوئید ارگوت مانند Dostinex (کابرگولین)، DHE 45  (دی هیدروارگوتامین)، ارگولوئید مزیلات، Ergotrate (ergonovine)، Ergomar (ergotamine)، Methergine (methylergonovine) و غیره.
• بیماری سلامت روان

تداخلات دارویی بروموکریپتین

پارلودل در ترکیب با سایر داروها به دقت مورد مطالعه قرار نگرفته است. اما ممکن است با داروهای خاصی تداخل داشته باشد بنابراین در هنگام مصرف با دارو های زیر باید احتیاط کنید، داروهایی از جمله:

• داروهای ضد قارچ آزول مانند اسپورانوکس (ایتراکونازول) و Nizoral (کتوکونازول)
• آنتی بیوتیک های ماکرولید مانند بیاکسین (کلاریترومایسین) و اریتروسین (اریترومایسین)
• داروهای ضد روان پریشی مانند هالدول (هالوپریدول)، ملاریل یا ملریل (تیوریدازین) و تورازین و لارگاکتیل (کلرپرومازین)
• مهارکننده های پروتئاز HIV (ویروس نقص ایمنی انسانی) مانند کریکسیوان (ایندیناویر)، ویراسپت (نلفیناویر) و نورویر (ریتوناویر)
• آنتاگونیست های دوپامین مانند داستینکس (کابرگولین)، لارودوپا (لوودوپا)، پرمکس (پرگولید)، Requip (روپینیرول) و بوتیروفنون ها
• آلکالوئیدهای ارگوت مانند داستینکس (کابرگولین)، هایدرژین (ارگولوئید مزیلات)، Ergotrate (ergonovine)، بلرگال-اس (ارگوتامین)، متیرژین (متیل ارگونووین)، سانسرت (متی سرژید) و پرمکس (پرگولید)

در صورت استفاده از دوزهای بالای پارلودل در بیماری پارکینسون ممکن است نیاز به تنظیم دوز باشد. پارلودل همچنین پ ممکن است با الکل تداخل داشته باشد و عوارض شدیدی ایجاد کند بنابراین باید از مصرف همزمان آنها با یکدیگر خودداری کنید.

داروهای مشابه با بروموکریپتین

عوامل ضد پارکینسونی دوپامینرژیک (داروها) با هدف جایگزینی دوپامین یا جلوگیری از تخریب دوپامین (تداوم گردش دوپامین در مغز) عمل می کنند. داروهای ضد پارکینسون جایگزین دوپامین در سیستم عصبی مرکزی هستند.

داروهای ضد پارکینسون بیماری پارکینسون را درمان می‌کنند، این بیماری یک اختلال دژنراتیو حرکتی است که به دلیل کمبود دوپامین در مغز، به‌ویژه در عقده‌های بازال (ناحیه‌ای در عمق مغز) رخ می‌دهد.

برخی از داروهای دیگر متعلق به کلاس ضد پارکینسون، عبارتند از:

• زلاپار (سلژیلین)
• امسام (سلژیلین)
• کامتان (انتاکاپون)
• زاداگو (سفین آمید)
• آپوکین (آپومورفین)
• سیمترل (آمانتادین)
• آزیلکت (راساگیلین)
• Requip (روپینیرول)
• میراپکس (پرامیپکسول)
• Neupro (روتیگوتین)
• ریتری (کاربیدوپا، لوودوپا)
• سینمت (کاربیدوپا، لوودوپا)
• Sinemet CR (کاربیدوپا، لوودوپا)
• استالوو (کاربیدوپا، انتاکاپون و لوودوپا)

مهارکننده های پرولاکتین دسته ای از آگونیست های دوپامین هستند که به طور موثر هیپرپرولاکتینمی (سطوح بسیار بالای پرولاکتین در خون) را درمان می کنند. برخی از این مهار کننده ها، عبارتند از:

• داستینکس (کابرگولین)
• پارلودل (بروموکریپتین)
• سیکلوست (بروموکریپتین)

سخن آخر

مصرف بروموکریپتین ممکن است عوارض جسمی و روانی ایجاد کند. افرادی که پارلودل مصرف می کنند باید تحت نظارت دقیق و مراقبت قرار گیرند. دوره های روان پریشی ممکن است شامل شروع ناگهانی خواب در طول فعالیت های روزانه و از دست دادن هوشیاری یا تمرکز باشد. به همه افرادی که پارلودل دریافت می کنند باید توصیه شود که رانندگی نکنند یا در فعالیت هایی شرکت نکنند که در آن کاهش هوشیاری یا عدم توجه ممکن است خود یا دیگران را در معرض خطر قرار دهد.

مصرف منظم دوزهای دارو به دستیابی به حداکثر اثرات درمانی کمک می کند. قطع دارو ممکن است با بازگشت علائم اولیه، اثرات ترک، یا رشد مجدد سریع تومورها همراه باشد. برخی از افراد ممکن است در صورت مصرف این دارو تمایل شدیدی به خرج کردن ثروت خود به صورت غیرقابل کنترل یا قمار، بیش‌جنس‌گرایی (افزایش تمایل به داشتن رابطه جنسی)، شیدایی، افسردگی یا سایر هوس‌های شدید داشته باشند.