علائم ترک مورفین شبیه به علائم ترک سایر مواد مخدر است. علائمی که با ترک مورفین بروز می کنند می توانند از متوسط تا شدید متغیر باشند. از طرفی هم متاسفانه برخی از علائم ترک مورفین در کوتاه مدت ممکن است دوباره عود کنند و برگردند. مورفین یک ماده طبیعی است که به طور گسترده در تولید محصولات دارویی استفاده می شود. مورفین یک مهارکننده قوی CNS است. مصرف بیش از حد آن می تواند منجر به از بین رفتن سیستم تنفسی شود. به عنوان یک نکته احتیاطی خاص، مهم است که داروهایی مانند مورفین را از دسترس کودکان دور نگه دارید، زیرا اثرات مضعف CNS آنها می تواند منجر به بروز علائم کشنده شود.
کسانی که از مورفین استفاده می کنند می توانند به راحتی به آن اعتیاد پیدا کنند. از نظر فیزیکی، بدن به مصرف دارو عادت می کند. در واقع، بدن می تواند به مقدار معینی از دارو عادت کند و برای رسیدن به همان اثرات به مقدار بیشتری از آن نیاز دارد. این به عنوان اعتیاد شناخته می شود.
با افزایش سطح تحمل، احتمال اعتیاد نیز افزایش می یابد. وابستگی روانی نیز ممکن است رخ دهد. این زمانی است که فرد فکر می کند بدون دارو نمی تواند حال خوبی داشته باشد. در این صورت، با گذشت زمان، مغز به مصرف مورفین عادت می‌کند و در صورت عدم دریافت آن دارو، علائم ترک ایجاد می‌کند که می‌تواند بسیار ناراحت‌کننده باشد.
شایع ترین علائم ترک مورفین کدامند؟
مورفین علائم ترک مشابهی با سایر مواد افیونی دارد. این علائم می تواند از متوسط تا شدید متغیر باشد که گاهی اوقات متأسفانه منجر به عود می شود. برخی از این علائم، عبارتند از:
- اسهال
- اضطراب
- افسردگی
- سرگردانی
- تاکی کاردی
- فشار خون بالا
- مشکل در خوابیدن
- افزایش ضربان قلب
- حالت تهوع، استفراغ
- گرفتگی معده، یبوست
- دردهای بدن و عضلات
- گشاد شدن مردمک چشم
- بی قراری یا تحریک پذیری
- علائم شبیه آنفولانزا، به عنوان مثال، سردرد، چشمان آشک آلود، آبریزش بینی، لرز، تب، تعریق مفرط
تاکی کاردی به معنای تند شدن ضربان قلب (بیش از 100 ضربه در دقیقه) حتی زمانی که فرد در حال استراحت است، می باشد.
نحوه مصرف مورفین
به طور کلی، از مورفین و داروهای مشابه به عنوان کمک کننده برای بهبود دردهای جسمی استفاده می شود. مورفین به عنوان یک بافر هم روی درد و هم احساسات عمل می کند و می تواند به سرعت منجر به اعتیاد شود. مورفین یک داروی تجویزی است اما به دلیل سرخوشی و اثرات آرامش بخشی که ایجاد می کند، پتانسیل بالایی برای سوء مصرف دارد.
اکیداً توصیه می‌شود که قبل از شروع یا متوقف کردن دارو تا حد امکان در مورد آن تحقیق کنید تا از خطرات جدی آن دارو برای سلامتی جلوگیری کنید. در حالی که تزریق مورفین در بیمارستان برای دردهای مزمن و شدید غیرمعمول استفاده نمی شود، اما گاهی اوقات به شکلی تجویز می شود که می توان در خانه از آن استفاده کرد. بنابراین بیماران باید تا حد امکان در مورد هر دارویی که به طور منظم استفاده می شود آگاه باشند.
عوارض مورفین
مورفین باعث ایجاد یک اثر سرخوشی می شود که ممکن است فرد به آن وابسته شود، بنابراین مورفین خطر بالایی برای اعتیاد دارد. برخی از عوارضی که مورفین می تواند منجر به بروز آن ها شود، عبارتند از:
- تشنج
- بیخوابی
- هوس، اعتیاد
- خواب آشفته
- خواب آلودگی
- کاهش ضربان قلب
- تغییرات در خلق و خو
- کندی تنفس، تنفس کم عمق
FDA هشدار می دهد که عوارض شدیدتر ممکن است نشانه مصرف بیش از حد یا سایر مشکلات جدی باشد که نیاز به مداخله فوری پزشکی دارد.
علائم مصرف بیش از حد مورفین
علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:
- غش
- ادرار دردناک
- آشفتگی شدید
- ماهیچه های سفت
- پوست سرد و لطیف
- تب شدید یا ناگهانی
- گرفتگی شدید معده
- توهمات بینایی و شنوایی
- انقباض عضلات، حرکات کنترل نشده
- کند شدن شدید تنفس، نفس نفس زدن
- کما، از دست دادن هوشیاری، ناتوانی در بیدار شدن
اگر شما یا شخص دیگری این علائم را تجربه کردید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
مورفین برای چه مواردی استفاده می شود؟
مورفین از زمان کشف آن در اوایل دهه 1880 به عنوان یک مسکن مورد استفاده قرار گرفته است. زمانی که سوزن زیرپوستی اختراع شد، مورفین تزریقی بیشتر مورد استفاده قرار گرفت.
امروزه از مورفین به عنوان یک داروی مسکن برای دردهای متوسط تا شدید استفاده می شود. DEA ایالات متحده این دارو را به عنوان مواد مخدر جدول II طبقه بندی کرده است. با این حال، اکثر مردم از این دارو به صورت تفریحی برای اثرات سرخوشی آن استفاده می کنند.
امروزه تقریباً سه چهارم کل مورفین برای استفاده در صنعت مواد افیونی مصنوعی دارویی، در تولید داروهایی مانند اکسی کدون، اکسی کانتین و داروهای مخدر مصنوعی مشابه که دارای مجوز FDA در ایالات متحده برای استفاده هستند، وارد می شود.
بسیاری از کشورها از جمله ژاپن، ترکیه، یوگسلاوی، هندوچین، افغانستان و یونان، خشخاش را تولید می کنند که از آن مورفین و سایر آلکالوئیدهای تریاک ساخته می شود.
نام های جایگزین مورفین
افراد برای جلوگیری از کشف یا سوء ظن، اغلب برای مواد مخدر از کلمات رمزی یا عامیانه استفاده می کنند به ویژه در جایی که به طور غیرقانونی خرید و فروش می شود.
نام های تجاری محصولات دارویی مورفین، عبارتند از:
- MSIR
- Kadian
- AVINza
- Roxanol
- Kadian ER
- Roxanol-T
- Oramorph
- MS Contin
- Morphabond
- Morphine Sulfate
این دارو به صورت قرص، کپسول، پودرهای محلول برای تزریق و به شکل شربت مایع عرضه می شود.
چگونه می توان مورفین را ترک کرد؟
ترک مورفین بدون آمادگی، راهنمایی دقیق و کمک می تواند دشوار باشد. مورفین یک داروی ضد درد قوی مخدر است که برای درمان دردهای خفیف، متوسط و شدید استفاده می شود. این دارو باعث می شود فرد احساس آرامش و سرخوشی زیادی کند و پتانسیل سوء استفاده را دارد. همچنین برای کسانی که از آن سوء استفاده نمی کنند، اما طبق دستور مصرف می کنند، ایجاد عادت می کند.
افرادی که سابقه مصرف مواد مخدر یا اعتیاد داشته اند، گاهی در دام اعتیاد به مورفین می افتند. غلبه بر چنین اعتیادی می تواند به تنهایی چالش برانگیز باشد و اغلب به کمک یک مرکز درمانی نیاز دارد که در آن یک برنامه درمانی جامع اجرا شود.
عوامل خاصی مانند دوز، مدت زمان مصرف دارو، دفعات مصرف دارو، سلامت عمومی فرد، برخی عوامل ژنتیکی و میزان متابولیسم تعیین می کند که ترک مورفین چقدر می تواند شدید باشد. به طور کلی، هر چه مدت طولانی‌تری از مورفین استفاده شود، ترک شدیدتر بوده و می‌توان انتظار داشت که مدت بیشتری طول بکشد.
مراحل ترک مورفین از نظر جدول زمانی
سرعتی که فرد موفق به ترک مورفین می شود، می تواند بسته به عوامل مختلف از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. به طور کلی، فرد ممکن است به محض چهار تا شش ساعت پس از آخرین دوز شروع به احساس علائم آنفولانزا کند. شدیدترین علائم ترک معمولاً بین روزهای دوم و سوم رخ می دهد و بیشتر افراد در عرض یک یا دو هفته بدون علامت هستند.
در اینجا جدول زمانی کلی ترک مورفین آمده است، که عبارت است از:
4 تا 6 ساعت پس از دریافت آخرین دوز
در عرض سه تا پنج ساعت پس از مصرف آخرین دوز مورفین، علائم ترک می تواند ظاهر شود. بدن شروع به هوس کردن دوز دیگر می کند و ممکن است فرد علائمی شبیه آنفولانزا مانند تعریق، بدن درد، آبریزش بینی و حالت تهوع را احساس کند.
روز های اول تا سوم ترک
علائم ترک معمولا در روزهای دوم و سوم به اوج خود می رسد. این ناخوشایندترین بازه زمانی برای فرد است که علائمی مانند اضطراب، بی خوابی، ضربان قلب سریع، هوس، اسهال و تحریک پذیری را تجربه می کند.
روز های چهارم تا هفتم ترک
هنگامی که به روز چهارم برسید، بسیاری از علائم ترک کندتر یا شدیدتر می شوند. ممکن است هنوز احساس کنید که آنفولانزا دارید، اما هر روز باید کمی بهتر شوید. علائم گوارشی به احتمال زیاد به میزان قابل توجهی کاهش یافته است و هوس ها به آن شدت نخواهد بود.
بعد از هفته 1
علائم ترک فیزیکی احتمالاً بعد از هفته اول از بین می روند. اما علائم روانشناختی مانند هوس های گاه به گاه، اضطراب یا افسردگی ممکن است برای چند هفته دیگر باقی بمانند.
چرا باید بدن را از مواد اعتیاد آور سم زدایی کرد؟
سم زدایی از یک داروی اعتیادآور مانند مورفین مهم است زیرا به بدن زمان می دهد تا از شر سموم مرتبط با دارو خلاص شود. با سم زدایی بدن به مرور زمان دارو را پاکسازی می‌کند، که اعتیاد فیزیکی را از بین می‌برد. هنگامی که سم زدایی مورفین به درستی انجام شود، ترجیحاً تحت مراقبت های پزشکی یک تیم درمان اعتیاد، بیمار می تواند علائم ترک را پشت سر بگذارد و از وابستگی به دارو رهایی یابد.
متخصصان اظهار می دارند که هیچ کس نباید سعی کند مصرف مورفین یا هر ماده افیونی را متوقف کند. قطع ناگهانی دارو می تواند بدن را دچار شوک کند که می تواند بسیار خطرناک باشد. همچنین می تواند بارها و بارها باعث عود مجدد فرد شود زیرا مقابله و مدیریت علائم ترک به تنهایی چالش برانگیز است.
مرحله بعدی پس از سم زدایی چیست؟
سم زدایی اولین گام به سوی درمان مداوم برای اعتیاد به مورفین است. سم زدایی پزشکی برای کمک به درمان علائم ترک در حالی که بدن خود را از شر دارو خلاص می کند مفید است. بسیاری از مراکز سم‌زدایی و درمان از داروهای ترک اعتیاد برای کمک به کاهش روند ترک مورفین استفاده می‌کنند. این شامل:
- متادون
- بوپرنورفین
- نالترکسون
همچنین، یک برنامه یا استراتژی کاهش‌یافته ایجاد می‌شود که به موجب آن دوز دارو به آرامی کاهش می‌یابد تا بدن به روشی قابل کنترل‌تر سم‌زدایی کند. اساساً، شما مصرف مورفین را کاهش می دهید، در حالی که آن را با یک داروی جایگزین مواد افیونی جایگزین می کنید تا روند ترک را کمتر دلهره آور کنید. در نهایت، بیمار از داروی نگهدارنده نیز حذف می شود.
همراه با دارو، درمان حرفه ای برای مقابله با هوس های طولانی مدت و هر گونه بیماری روانی که ممکن است در حال وقوع باشد، مانند اضطراب یا افسردگی توصیه می شود. برخی از این گزینه های درمانی، عبارتند از:
- درمان بستری. بیمار در طول مدت درمان ترک اعتیاد در مرکز درمانی بستری می شود. اغلب، بازه زمانی بین 30 تا 60 روز است، اما اگر بیمار بخواهد یا نیاز داشته باشد، می توان آن را تمدید کرد.
- درمان سرپایی. بیمار در خانه درمان می شود با این تفاوت که برای تعداد جلسات مشخصی در هفته در مرکز درمان شرکت می کند که از سه تا هشت جلسه در هفته متغیر است. با گذشت زمان، با بهبودی فرد، تعداد جلسات کاهش می یابد.
سوالات متداول
آیا از مورفین در تولید سایر مواد مخدر استفاده می شود؟ بخش بزرگی از تمام مورفین‌هایی که به طور قانونی به ایالات متحده وارد می‌شوند، توسط تولیدکنندگان دارو برای ساخت داروهای مخدر دیگر مانند هیدروکودون، اکسی کدون و هزاران داروی مشتق و ترکیبی مصنوعی و نیمه مصنوعی دیگر از جمله داروهای مبتنی بر کدئین استفاده می‌شود.
اعتیاد به مورفین جسمی است یا روانی؟ اثرات مورفین هم بر بدن و هم بر ذهن تأثیر می گذارد و تغییراتی را در ژن بدن ایجاد می کند که در نتیجه پس از مصرف مزمن، هم اعتیاد فیزیکی و هم روانی ایجاد می شود.
در طول ترک مورفین به چه مقدار آب نیاز است؟ برای جلوگیری از خطر کم آبی بدن به دلیل تهوع و اسهال، نوشیدن روزانه 2 تا 3 لیتر آب در دوران ترک مورفین توصیه می شود.
آیا ملاتونین به التهاب عصبی در اعتیاد به مورفین و بهبودی کمک می کند؟ مطالعات نشان داده‌اند که ملاتونین می‌تواند اثرات التهاب عصبی که اغلب در مصرف مزمن مورفین مشاهده می‌شود را معکوس کند و مزایای سلامتی مفیدی را در طول درمان اعتیاد به مواد افیونی ارائه دهد.
آخرین دیدگاه‌ها