جراحی انسداد روده زمانی انجام می شود که انسداد جزئی یا کامل روده ها شامل روده کوچک و روده بزرگ وجود داشته باشد. روشهای درمان انسداد روده از جراحی لاپاراسکوپی با حداقل تهاجم تا روش های جراحی باز متفاوت است. جراحی انسداد روده ممکن است شامل برداشتن روده های آسیب دیده، استنت گذاری، کلوستومی، برداشتن چسبندگی ها یا عروق مجدد باشد. جراحی انسداد روده ممکن است شامل ترمیم مناطقی از روده که به دلیل انسداد آسیب دیده اند یا برداشتن هرگونه ماده ای که روده ها را مسدود می کند. (مانند مدفوع، سرطان، پولیپ، آبسه عفونی یا پیچ خوردگی در روده) باشد.
این جراحی در بیمارستان تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. می توان از قبل برنامه ریزی کرد. اما گاهی اوقات جراحی انسداد روده به دلیل وخامت سریع و عوارض جدی باید به عنوان یک اقدام اورژانسی انجام شود. جراحی انسداد روده را ممکن است با یک روش لاپاراسکوپی انجام دهید که با چند برش کوچک انجام می شود. یا ممکن است به یک لاپاروتومی باز با یک برش بزرگ نیاز داشته باشید. طیف وسیعی از تکنیک ها در جراحی انسداد روده استفاده می شود. حتی ممکن است مراحل جراحی انسداد روده شما شامل مراحل زیر باشد:
- ترمیم عروق خونی
- برداشتن ضایعه انسدادی
- برداشتن نواحی شدید آسیب دیده روده
- ایجاد استومی (ایجاد حفره ای در شکم که از طریق آن مواد زائد می توانند از بدن خارج شوند).
هنگام تصمیم گیری در مورد رویکرد، جراحان شما چندین مورد از جمله تعداد و محل انسداد، علت انسداد روده، خطر عفونت و جراحی های قبلی را در نظر می گیرند.
موارد منع جراحی انسداد روده
جراحی انسداد روده یک عمل پیچیده است. اما با توجه به این که اغلب موردی بسیار ضروری است. مزایای جراحی انسداد روده در بسیاری از بیماران از معایب آن بیشتر است. با این حال، در برخی افراد، علت انسداد در کنار سن و مشخصات کلی سلامت آنها ممکن است یک پزشک را به این نتیجه برساند که جراحی ممکن است بهترین گزینه برای بیمار نباشد. این امر به ویژه در مورد بیماران سالمند صادق است.
بررسی ها نشان می دهد که بیماران مبتلا به انسداد روده کوچک که بالای 70 سال سن دارند. در مقایسه با همسالان خود که از سلامت کلی بالاتری برخوردار هستند. بیشتر در معرض پیامدهای جزئی پس از جراحی انسداد روده قرار دارند. ممکن است تأثیر بر کیفیت زندگی و مرگ و میر از مزایای این روش (بسته به علت انسداد) بیشتر باشد. انسداد مزمن روده ممکن است در برخی از بیماران، به ویژه بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته، ایجاد شود. این وضعیت ممکن است به دلیل تنگ شدن ساختارها و یا اندازه بزرگ تومور باشد.
خطرات احتمالی جراحی انسداد روده
علاوه بر خطرات کلی عمل جراحی و بیهوشی، عوارض احتمالی پس از عمل جراحی انسداد روده عبارتند از:
- عفونت
- ادم (تجمع مایع و التهاب)
- آسیب به اعضای نزدیک بدن
- فلج موقت (یخ زدن) روده، معروف به ایلئوس فلج کننده
- مشکلات بعد از جراحی استومی (کولستومی، ایلئوستومی)
- انسداد روده جدید، مداوم یا بدترشدن انسداد پس از عمل جراحی
- تشکیل بافت چسبنده در حفره شکمی شما که خطر انسداد روده دیگری را در آینده افزایش می دهد.
- التیام ناقص مناطقی از روده های شما که به هم دوخته شده اند (نشت آناستوموتیک)، که ممکن است مشکلات جدی را ایجاد کند.
درمانهای محافظه کارانه عبارتند از:
لوله کولورکتال: یک لوله بلند و نازک از طریق راست روده وارد کولون می شود و برای از بین بردن مایع، گاز و التهاب استفاده می شود.
لوله نازوگاستریک: یک لوله بلند و نازک از طریق بینی به داخل معده و پایین به روده منتقل می شود. این می تواند برای مکش مواد زائد بالای انسداد، تسکین تجمع گاز و کاهش التهاب استفاده شود.
تنقیه: لوله ای به داخل مقعد وارد می شود و مایع به راست روده تزریق می شود. از شما خواسته می شود مایع را برای مدتی نگه دارید، سپس روی توالت بنشینید تا روده خود را تخلیه کنید.
مایعات IV و دارو: الکترولیت ها و مایعات به صورت داخل وریدی برای درمان یا جلوگیری از کم آبی بدن و بازگرداندن تعادل الکترولیت به بدن تجویز می شود. داروهایی برای نرم شدن مدفوع، تحریک حرکتی روده (پریستالیزیس) و رفع حالت تهوع و استفراغ تجویز می شود.
اگر این درمان ها انسداد را برطرف نکند، جراحی ممکن است گام بعدی باشد. نکته قابل توجه و طبق مطالعه ای که در مجله Medicine منتشر شده است، انسداد مکرر روده در صورت درمان مکرر با درمان های محافظه کار ادامه می یابد. حتی ممکن است شانس بیشتری برای بهبود با جراحی داشته باشد.
نحوه جراحی انسداد روده
انسداد حاد روده می تواند بسیار دردناک باشد و اغلب منجر به مراجعه به اورژانس می شود. برای انسداد روده حاد و مزمن، ممکن است جراحی در عرض چند ساعت تا سه روز پس از تشخیص رخ دهد. جراحی انسداد روده در بیمارستان در اتاق عمل انجام می شود. برای عمل جراحی و بستری شدن در بیمارستان، شما باید لباس بیمارستانی بپوشید. توصیه می شود برای انجام عمل جراحی لباس های گشاد بپوشید.
در طول عمل جراحی از جواهرات همراه نداشته باشید و هر چیز ارزشمندی را در خانه بگذارید. جراحی انسداد روده معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. در حالت ایده آل، شما نباید حدود هشت ساعت قبل از بیهوشی عمومی غذا بخورید یا بنوشید. مهم است که تیم جراحی خود را از داروهای تجویز شده و بدون نسخه و مکمل هایی که در حال حاضر مصرف می کنید مطلع کنید.
برخی از داروها ممکن است هنگام جراحی مشکل ساز شوند. به طور خاص، رقیق کننده های خون می توانند باعث خونریزی بیش از حد شوند. اگر از داروهای تجویزی یا بدون نسخه استفاده می کنید، حتما لیستی از آنها را با خود بیاورید. برخی از این داروها ممکن است نیاز به تغییر داشته باشند یا پزشک شما ممکن است داروهای جدیدی را بعد از عمل تجویز کند. پس از ترخیص، به احتمال زیاد اجازه رانندگی نخواهید داشت. به احتمال زیاد در این زمان نیز از شما خواسته می شود که فرم های رضایت نامه را امضا کنید. بسته به میزان عمل، جراحی انسداد روده می تواند از یک ساعت تا سه ساعت و نیم به طول انجامد.
در حین جراحی انسداد روده
متخصص بیهوشی شما ابتدا به شما آرام بخش تزریق می کند. سپس یک لوله تراشه (لوله تنفسی) قبل از اینکه به دستگاه تنفس متصل شود از طریق دهان و داخل نای شما وارد می شود تا به شما در تنفس در طول عمل کمک کند. داروی بیهوشی اطمینان می دهد که در حین عمل نمی توانید حرکت کنید یا احساس درد کنید. یک کاتتر فولی در مجرای ادرار برای جمع آوری ادرار قرار می گیرد. همچنین ممکن است یک لوله بینی معده را داخل بینی و پایین دهان قرار دهند تا خون و مایعات را از معده در طول عمل جراحی جمع آوری کند.
پرسنل جراحی شکم شما را با محلول که میکروب ها را از بین می برد و برای جلوگیری از عفونت دور منطقه جراحی قرار می دهند. پس از تایید کامل بیهوشی، جراحی شما شروع می شود. جراح شما تکنیک مناسب برای رفع انسداد را بر اساس محل، اندازه و علت آن تعیین می کند. بخش عمده ای از این برنامه ریزی قبل از عمل جراحی انجام می شود. اما ممکن است در حین عمل جراحی نیز تصمیماتی گرفته شود. به عنوان مثال، ممکن است شما مبتلا به سرطان روده باشید که نیاز به برداشتن گسترده تری از آنچه در ابتدا برنامه ریزی شده بود، باشد. یا پزشک شما ممکن است چسبندگی های اضافی را در چندین محل مشاهده کند که باید در طول عمل جراحی شما برداشته شوند.
مراحل جراحی انسداد روده لاپاراسکوپی
در جراحی انسداد روده در عمل لاپاراسکوپی از لایه های نازک استفاده شود، لوله هایی که از طریق یک یا چند برش کوچک در شکم وارد می شوند. از طرف دیگر، آندوسکوپی، که در آن یک لوله در دهان قرار می گیرد، یا سیگموئیدوسکوپی، که در آن یک لوله در راست روده قرار می گیرد، ممکن است برای درمان انسداد استفاده شود. با روشهای لاپاراسکوپی با حداقل تهاجم، جراح از مانیتور برای مشاهده روده ها و انسداد استفاده می کند.
گاهی مدفوع به دام افتاده شکسته شده و از طریق لوله خارج می شود. ممکن است یک پولیپ یا تومور برداشته شود و بدنبال آن بافت روده چسبنده ترمیم شود. اگر ناحیه انسداد شده مستعد انسداد مکرر باشد، به عنوان مثال به دلیل آسیب عصبی یا عضلانی، ممکن است استنت قرار داده شود. هر گونه برش شکمی با بخیه یا نوار استری بسته می شود. زخم شما با گاز استریل و نوار برای محافظت از آن پوشانده می شود.
مراحل جراحی انسداد روده
هنگامی که روده ها در اثر چرخش یا فشردگی دچار انسداد می شود، یا اگر انسداد به دلیل از دست دادن جریان خون روده ایجاد شود، جراحی باز لازم است. با یک لاپاروتومی باز، جراح ممکن است یک برش شکمی 6 تا 8 اینچی ایجاد کند تا به انسداد روده برای رفع فشار و ترمیم دسترسی پیدا کند. بسته به علت انسداد و آسیب روده، جراح شما ممکن است نیاز به انجام یک یا چند مورد از موارد زیر نیز داشته باشد:
جراحی: برداشتن بخشی از روده بزرگ در صورت وجود توده مهاجم مانند سرطان ضروری است.
عروق مجدد : کولیت ایسکمیک ممکن است نیاز به عروق مجدد داشته باشد، که ترمیم رگ های خونی مسدود شده و خون رسانی به روده ها است.
قرار دادن استنت: استنت، لوله ای است که روده را باز نگه می دارد، ممکن است در داخل روده قرار گیرد تا امکان عبور غذا و مدفوع را فراهم کرده و از انسداد دیگر جلوگیری کند. این ممکن است در صورت عود مجدد انسداد روده یا آسیب شدید روده ها ضروری باشد.
از بین بردن چسبندگی ها: اگر زخم روده های شما را از بیرون فشرده می کند. اغلب برای برش آنها نیاز به برش های دقیق است، اگرچه بافت اسکار می تواند دوباره بازگردد.
کلستومی/ایلئوستومی: اگر روده های شما آسیب دیده یا ملتهب شده باشد، ممکن است نیاز به ایلئوستومی دائمی یا موقت یا کلوستومی، که یک شکاف مصنوعی در شکم شما برای تخلیه مدفوع است، نیاز باشد. گاهی اوقات، آنها به طور موقت قرار می گیرند تا از گسترش عفونت شدید دستگاه گوارش در سراسر بدن جلوگیری شود.
پس از اتمام جراحی، جراح از بخیه برای بستن برش های داخلی استفاده می کند. برش خارجی با بخیه یا منگنه جراحی بسته می شود و زخم با گاز و نوار استریل پوشانده می شود.
