پریاپیسم و یا priapism اختلالی است که در آن، نعوظ بدون برانگیختگی جنسی اتفاق بیفتد. اختلال نعوظ priapism، می تواند برای مردان، در هر سنی، از جمله نوزادان تازه متولد شده، اتفاق بیفتد. بنابراین گروه سنی خاصی از ابتلا به این اختلال مستثنی نیستند.
نعوظ، بدون ورود جریان خون کافی به بافت اسفنجی آلت تناسلی مردانه اتفاق نمی افتد. از طرفی هم بدون وجود جریان خون کافی، نعوظ به صورت طبیعی انجام نمی شود. به طور کلی، وقتی یک مرد تحریک می شود، شریان های لگن و آلت تناسلی او شل شده و منبسط می شوند. به همین دلیل خون بیشتری به بافت های اسفنجی آلت تناسلی منتقل می شود.
در همان زمان، دریچه های وریدها بسته می شوند و خون را در ناحیه آلت تناسلی به دام می اندازند. این اتفاق، نهایتا باعث ایجاد نعوظ می شود. پس از پایان تحریک و هیجان جنسی، دریچه های ورید باز و خون خارج می شود و آلت تناسلی به حالت معمول خود برمی گردد.
علت بروز پریاپیسم
وجود یک جریان خون غیر طبیعی می تواند باعث بروز priapism شود. priapism در شرایط رخ می دهد که آلت تناسلی یک مرد بدون وجود تحریک جنسی، دچار نعوظ شود. این حالت می تواند برای فرد دردناک باشد. به عنوان مثال، نعوظی که بیش از 4 ساعت طول بکشد، معمولاً دردناک است.
اگر آلت تناسلی یک مرد به صورت طولانی مدت در حالت نعوظ باقی بماند، می تواند مشکلات زیادی ایجاد کند. درد نیز از جمله عوارض جانبی این اختلال به حساب می آید.
از طرفی اگر priapism به موقع و به شکل صحیح درمان نشود، ممکن است باعث بروز اختلال نعوظ دائمی یا ED در فرد مبتلا شود. توجه به این نکته ضروری است که فرد مبتلا به این اختلال به هیچ عنوان نباید به صورت خودسرانه نسبت به درمان اقدام کند. تنها یک پزشک می تواند روش درمانی مناسب برای رفع اختلال نعوظ priapism را تجویز کند. به همین دلیل، پس از بروز اختلال پریاپیسم، مراجعه به یک مرکز درمانی، ضروری است.
انواع پریاپیسم
پریاپیسم در مردان به دو شکل اصلی اتفاق می افتد. در ادامه درباره این دو نوع از اختلال نعوظ پریاپیسم اطلاعاتی آورده شده است.
پریاپیسم کم جریان یا ایسکمیک. این نوع از پریاپیسم زمانی اتفاق می افتد که خون در محفظه های مربوط به ایجاد نعوظ به دام می افتد. در بیشتر مواقع، علت مشخصی برای این وضعیت وجود ندارد. اما ممکن است بر مردان مبتلا به بیماری سلول داسی شکل، سرطان خون یا مالاریا بیشتر تأثیر بگذارد.
این نوع پریاپیسم اگر فوراً تحت درمان قرار نگیرد، می تواند منجر به ایجاد زخم و اختلال نعوظ دائمی (ED) شود. در دقایق اولیه بروز اختلال نعوظ پریاپیسم ایسکمیک، ضروری است که سریعا به دنبال کمک های درمانی باشید. تماس با یک پزشک و اورژانس می تواند مفید باشد.
پریاپیسم با جریان بالا یا غیر ایسکمیک. این نوع پریاپیسم، نادر تر از پریاپیسم کم جریان یا ایسکمیک است. این نوع از پریاپیسم، نسبت به نوع ایسکمیک معمولاً درد کمتری دارد. پریاپیسم غیر ایسکمیک اغلب زمانی اتفاق می افتد که صدمه ای به آلت تناسلی یا ناحیه بین کیسه بیضه و مقعد، که پرینه نامیده می شود. وارد شده باشد.
به عنوان مثال، ممکن است یک شریان پاره و مانع از حرکت طبیعی خون در آلت تناسلی شود.
برای درمان هر کدام از این دو نوع پریاپیسم، از روش های خاصی استفاده می شود. پزشک پس از معاینه فرد مبتلا، روش درمانی مناسب را انتخاب خواهد کرد.
علت بروز پریاپیسم در مردان
در واقع، طیف گسترده ای از علل می توانند باعث بروز این اختلال شوند. هم علل داخلی، مانند کم خونی داسی شکل، و هم علل خارجی، مانند آسیب های فیزیکی، می توانند باعث بروز پریاپیسم در یک مرد شوند. برخی از شایع ترین علل بروز پریاپیسم در مردان عبارت اند از:
کم خونی داسی شکل
دانشمندان و پزشکان تصور می کنند که حدود 42 درصد از مردان مبتلا به بیماری سلول داسی شکل در مقطعی دچار پریاپیسم می شوند. کم خونی داسی شکل یکی از عوامل مستعد کننده بروز پریاپیسم در مردان به حساب می آید.
داروها
بسیاری از مردان هنگام استفاده یا سوء استفاده از برخی از داروها به این بیماری مبتلا می شوند. داروهای خاصی ممکن است باعث بروز پریاپیسم در مردان شود. برخی از داروهایی که ممکن است باعث بروز پریاپیسم شوند، شامل داروهای درمان افسردگی ترازودون HCL (دزیرل) یا کلرپرومازین (تورازین) هستند. این داروها، از عوامل بروز پریاپیسم هستند که برخی از بیماری های روانی را درمان می کنند. دارو ها یا قرص هایی که اختلال نعوظ دائمی یا ED را درمان می کنند نیز ممکن است باعث بروز پریاپیسم شوند.
آسیب به نخاع یا ناحیه تناسلی
مثلا نیش عنکبوت سیاه یا گزش عقرب در ناحیه تناسلی می تواند باعث بروز پریاپیسم شود. مسمومیت با گاز مونوکسید کربن هم گاهی باعث بروز پریاپیسم در مردان می شود. استفاده از مواد مخدر مانند ماری جوانا و کوکائین، از جمله علل مستعد کننده بروز پریاپیسم در مردان به حساب می آید.
برخی از علل نادر نیز می توانند باعث بروز پریاپیسم شوند. به عنوان مثال، برخی از سرطان هایی که ناحیه تناسلی مردان را درگیر می کنند، می توانند مانع از خروج خون از این ناحیه شوند. به همین دلیل احتمال بروز پریاپیسم در مردان مبتلا به این نوع از سرطان ها وجود دارد.
تعیین علت ایجاد کننده پریاپیسم، روش درمانی مورد نیاز برای درمان این اختلال را تعیین می کند.
تشخیص پریاپیسم در مردان
هر دو نوع اختلال priapism باید سریعا درمان شود. اگر گمان می کنید که شما هم به این اختلال دچار شده اید، باید سریعا به دنبال اقدامات پزشکی باشید. هنگام مراجعه به پزشک، برای کمک به تصمیم گیری پزشک، باید اطلاعات زیر را در اختیار او قرار بدهید:
- چه مدت نعوظ داشته اید.
- معمولاً نعوظ شما چقدر طول می کشد.
- هرگونه داروی قانونی یا غیرقانونی که استفاده کرده اید.
- آسیب های احتمالی که قبل از پریاپیسم به آلت شما وارد شده اند.
در صورت ابتلا به پریاپیسم و مراجعه به پزشک، او سابقه پزشکی شما را بررسی کرده و یک معاینه فیزیکی کامل انجام می دهد تا بفهمد علت اصلی مشکل شما چیست. ممکن است پزشک رکتوم و شکم شما را برای وجود هرگونه علائم احتمالی سرطان بررسی کند.
در صورت نیاز، ممکن است پزشک برای انجام آزمایش های غربالگری بیشتر، شما را به یک اورولوژیست ارجاع بدهد. از جمله آزمایش های انجام گرفته در این شرایط عبارت اند از:
- آزمایش خون
- یک آزمایش تصویربرداری به نام سونوگرافی داپلر رنگی که نشان می دهد چگونه خون در آلت تناسلی شما جریان دارد.
- تصویر برداری اشعه ایکس به نام تصلب شرائین. این آزمایش تشخیص می دهد که آیا در رگ های ناحیه تناسلی انسداد وجود دارد یا نه.
تشخیص و درمان زودهنگام که نهایتا باعث موفقیت درمان خواهد شد.
درمان اختلال نعوظ پریاپیسم
روش های مختلفی برای درمان این وضعیت وجود دارد. اما با این وجود، هدف اصلی تمام روش های درمانی، از بین بردن نعوظ آلت تناسلی و جلوگیری از بروز اختلال نعوظ دائمی یا ED است. برخی از روش های درمانی موثر این اختلال عبارت اند از:
استفاده از کیسه های یخ
استفاده از کیسه های یخ، ممکن است تورم آلت در پریاپیسم های غیر ایسکمیک را کاهش دهد. برای این کار چند تکه یخ را درون یک کیسه پلاستیکی خوب و محکم ریخته و بر روی آلت تناسلی خود قرار بدهید. انتظار می رود که با این کار التهاب آلت اندکی کاهش پیدا کند.
تخلیه خون
برای انجام این روش درمانی، بعد از اینکه پزشک آلت تناسلی شما را بی حس کرد، از یک سوزن برای تخلیه خون از ناحیه متورم برای کاهش فشار و تورم استفاده می کند. به این ترتیب خونی که باعث نعوظ آلت شده است، از بافت اسفنجی آن خارج خواهد شد.
دارو درمانی
در صورت ابتلا به پریاپیسم های کم جریان یا ایسکمیک، پزشک شما می تواند داروهایی به نام آلفا آگونیست را به آلت تناسلی شما تزریق کند. داروهای آلفا آگونیست رگ های خونی را باریک کرده تا خون کمتری به ناحیه آلت تناسلی وارد شود. این دارو ها تورم را کاهش می دهند.
علاوه بر روش تزریقی، با توجه به شرایط بیماری شما و نهایتا تشخیص و تجویز پزشک، ممکن است بتوانید از قرص داروهای آلفا آگونیست نیز استفاده کنید. تعیین نوع داروی مصرفی بر عهده پزشک معالجتان خواهد بود.
انسداد شریان
گاهی اوقات، ممکن است پزشک رگ خونی عامل ایجاد پریاپیسم را مسدود کند. این کار روشی است که آمبولیزاسیون شریانی نامیده می شود. گاهی اوقات ممکن است پزشکان از این روش برای درمان پریاپیسم جریان بالا یا غیر ایسکمیک نیز استفاده کنند.
بستن شریان
در صورتی که پارگی شریان باعث بروز پریاپیسم در یک مرد شود، پزشک از روش عمل جراحی برای بستن شریان آسیب دیده استفاده خواهد کرد. این روش درمانی نیز برای درمان اختلال نعوظ پریاپیسم جریان بالا یا غیر ایسکمیک استفاده می شود.
استفاده از شنت در آلت تناسلی
در این روش، جراح گذرگاهی را در آلت تناسلی فرد آسیب دیده ایجاد می کند. این گذرگاه با تخلیه خون، باعث خواهد شد نعوظ آلت تناسلی از بین برود. به طور معمول، استفاده از این روش برای پریاپیسم کم جریان یا ایسکمیک بهتر است. استفاده از این روش ممکن است در آینده باعث بروز اختلال نعوظ دائمی یا ED شود.
اگر فکر می کنید به پریاپیسم دچار شده اید، به هیچ عنوان سعی نکنید خودتان آن را درمان کنید. در عوض، در اسرع وقت به اورژانس مراجعه کنید. پزشک باید پس از معاینه، روش درمانی مناسب شما را انتخاب کند.
پیش آگهی اختلال نعوظ پریاپیسم
اکثر افراد مبتلا به priapism، در صورت دریافت درمان به موقع، بهبود پیدا خواهند کرد. در صورتی که فرد مبتلا به پریاپیسم، به موقع نسبت به رفع مشکل خود اقدام نکند، ممکن است عوارض جدی را تجربه کند. به عنوان مثال ممکن است فرد به اختلال نعوظ دائمی یا ED مبتلا شود.
سخن آخر
پریاپیسم، اختلالی است که در آن آلت تناسلی یک مرد بدون وجود محرک جنسی، حالت نعوظ پیدا می کند. در صورت بروز این مشکل، فرد مبتلا باید سریعا به یک کلینیک مراجعه کرده و یا با اورژانس تماس بگیرد. پیش آگهی این بیماری، در صورت انجام اقدامات درمانی صحیح و به موقع، مثبت است.
به هیچ عنوان فرد مبتلا خودسرانه نباید نسبت به درمان پریاپیسم اقدام کند. مراجعه به پزشک برای درمان پریاپیسم، اقدامی ضروری است.
آخرین دیدگاه‌ها