خانه » سلامت جسم » سلامت زنان » عفونت مخمر واژینال

بدون نظر

عفونت مخمر واژینال

تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:

یک عفونت مخمر واژینال عفونتی است که توسط مخمر (نوعی قارچ) ایجاد می شود. عفونت مخمر واژینال به واژینیت مخمر، واژینیت کاندیدال یا ولوواژینیت کاندیدال معروف است. نام علمی مخمر که باعث واژینیت می شود، کاندیدا است. بیش از 90٪ عفونت های مخمر واژینال توسط گونه هایی که به نام کاندیدا آلبیکنس ایجاد می شوند. سایر گونه های کاندیدا بقیه عفونت های مخمر را تشکیل می دهند.

شیوع عفونت مخمر واژینال

گونه های کاندیدا می توانند در مهبل زنان سالم وجود داشته باشد بدون اینکه هیچ علامتی ایجاد کنند.

در حقیقت، تخمین زده می شود که 20٪ تا 50٪ از خانم ها، کاندیدا را در حال طبیعی در مهبل خودشان داشته باشند. عدم تعادل طبیعی مخمر و باکتری مفید واژن باعث رشد زیاد مخمر می شود. در حالی که این امکان وجود دارد مخمر از طریق تماس جنسی انتقال پیدا کند، عفونت مخمر واژن یک بیماری مقاربتی محسوب نمی شود زیرا ممکن است در زنانی که فعالیت جنسی ندارند نیز اتفاق بیفتد.

عفونت های مخمر واژینال بسیار شایع هستند و تا حدود 75 درصد از زنان را تحت تأثیر قرار می دهند.

علت عفونت مخمر واژینال

عفونت های مخمر واژن هنگام ورود مخمر جدید به داخل واژن و یا هنگامی که افزایش مخمر موجود در مهبل نسبت به مقدار باکتری های طبیعی آن رخ می دهد. به عنوان مثال، هنگامی که باکتری های مفید و طبیعی واژن، با استفاده از آنتی بیوتیک ها یا توسط داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی از بین می روند، مخمر می تواند چندین برابر شود، به بافت ها حمله کند و باعث تحریک بافت واژن شود.

سایر شرایطی که زنان را مستعد ابتلا به عفونت های مخمر واژن می کنند، عبارتند از:

دیابت
بارداری
مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی
استفاده از عطر یا اسپری های بهداشتی واژن معطر

عوامل خطر عفونت مخمر واژینال

زنان باردار و زنانی که داروهای ضد بارداری خوراکی مصرف می کنند نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
مصرف آنتی بیوتیک می تواند جمعیت باکتریایی طبیعی در واژن را تغییر داده و رشد مخمر را افزایش دهد.
زنانی که سیستم ایمنی بدن ضعیفی دارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت های مخمر قرار دارند.
عفونت های مخمر واژینال همچنین می تواند در اثر آسیب به واژن بعد از شیمی درمانی ایجاد شود.
زنانی که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن می خورند (به عنوان مثال، افرادی که داروهای مرتبط با کورتیزون مانند پردنیزون مصرف می کنند) بیشتر از زنان با ایمنی طبیعی به عفونت های مخمر واژینال مبتلا می شوند.

علائم عفونت مخمر واژینال

علائم عفونت مخمر واژینال در بین زنان مبتلا مشابه است، اما ممکن است در همه افراد علائم بروز نکنند.

برخی از علائم عفونت مخمر واژینال عبارتند از:

درد هنگام مقاربت
درد یا سوزش با ادرار
قرمزی، سوزش یا درد واژن یا ولو در زنان؛ تورم مهبل
ترشحات واژن (سفید خاکستری، ضخیم و قوام شبیه پنیر)

علائم عفونت مخمر جنسی در مردان

مردان ممکن است بعد از مقاربت جنسی با یک شریک آلوده، علائم تحریک پوست آلت تناسلی ناشی از عفونت مخمر را تجربه کنند، اما این موارد به ندرت دیده می شوند. عفونت مخمر جنسی در مردان نیازی به درمان ندارد، مگر اینکه علائم ناراحت کننده ایجاد کند. علائم در مردان ممکن است شامل خارش، سوزش و درد در نوک آلت باشد. ناراحتی در هنگام ادرار نیز می تواند رخ دهد. این منطقه ممکن است قرمز یا حساس به نظر برسد. علائم می تواند با سایر بیماری ها از جمله برخی از عفونت های مقاربتی (STD) شبیه باشد، بنابراین برای تشخیص نوع عفونت در مردان همیشه باید آزمایشات تشخیصی انجام گیرد. درمان برای مردان، مانند زنان، مبتنی بر داروهای ضد قارچ است. داروهای ضد قارچ برای مردان می تواند به عنوان کرم موضعی و یا پماد و یا قرض استفاده شود.

عفونت های مکرر مخمر واژینال

عفونت مکرر مخمر هنگامی رخ می دهد که یک زن در یک سال چهار بار یا بیشتر به عفونت مبتلا شود و علت اصلی ابتلا به آن مربوط به مصرف آنتی بیوتیک نیست. عفونت های مکرر مخمر ممکن است مربوط به یک بیماری زمینه ای پزشکی مانند اختلال در سیستم ایمنی بدن باشد و احتمال دارد نیاز به درمان های بیشتری داشته باشد. درمان عفونت های مکرر مخمر می تواند شامل دوره های طولانی تر از درمان های موضعی، داروهای خوراکی یا ترکیبی از این دو باشد.

تشخیص عفونت مخمر واژینال

خارش واژن و ترشحات آن می تواند ناشی از شرایط مشابه عفونت واژن از جمله واژینوز باکتریایی و عفونت های تریکوموناس باشد. برای تشخیص دقیق تر پزشک می تواند، نمونه ای از ترشحات را برای بررسی بیشتر به آزمایشگاه بفرستد. ارزیابی آزمایشگاهی برای شناسایی مخمر و کمک به رد و یا تایید کردن موارد مشابه و بیماری های مقاربتی دیگر انجام می شود.

درمان عفونت مخمر واژینال

پزشکان عمومی و پزشکان داخلی و متخصصان زنان می توانند عفونت های مخمر را درمان کنند.

عفونت مخمر با استفاده از داروهای ضد قارچ درمان می شود. داروهای بدون نسخه بهترین راه حل خانگی برای عفونت های مخمر هستند و می توانند اکثر عفونت های مخمر را درمان کنند. اما داروهای ضد خارش فقط علائم خارش را درمان می کنند، اما علت اصلی (عفونت مخمر) را از بین نمی برند. درمان موضعی آنتی بیوتیکی ضد قارچ که مستقیماً در ناحیه آسیب دیده مصرف می شود، بدون نسخه در دسترس می باشند. این درمان ها، می توانند به صورت پماد های واژن، قرص یا شیاف ها باشند. دوز مصرف داروها با توجه به طول درمان متفاوت هستند و به طور معمول مدت زمان مصرف آن ها 1- یا 3 روز می باشد.

عفونت های مكرر ممكن است به دوره های طولانی تر درمان موضعی نیاز داشته باشند. این درمان های موضعی علائم را تسکین داده و در 90٪ افراد بیماری را به طور کامل از بین می برند.

نکاتی در مورد مصرف داروهای ضد قارچ

داروهای ضد قارچ خوراکی توسط زنان باردار مصرف نشوند.
داروهای خوراکی نسبت به داروهای موضعی عوارض جانبی بیشتری از جمله حالت تهوع، سردرد و درد شکم دارند.
داروهای تجویز خوراکی که به صورت قرص یا خوراکی مصرف می شوند، می توانند برای درمان عفونت های مکرر یا عفونت هایی که به درمان موضعی پاسخ نمی دهند، استفاده شوند.

درمان عفونت مخمر واژن در دوران بارداری

عفونت های مخمر در دوران بارداری شایع است.

زنان باردار که علائم عفونت مخمر را تجربه می کنند باید به یک متخصص زنان و زایمان مراجعه کنند. وی می تواند داروها و درمان هایی را که در دوران بارداری بی خطر هستند را توصیه کند. داروهای ضد قارچ خوراکی برای استفاده در دوران بارداری توصیه نمی شود.

سبک زندگی و داروهای خانگی عفونت مخمر واژینال

برخی از این روش های درمانی خانگی برای عفونت مخمر واژن کاربرد دارند که اثربخشی آن ها متفاوت است، این راهکارها عبارتند از:

ماست یونانی

ماست را می توان به عنوان یک پروبیوتیک در نظر گرفت زیرا حاوی باکتری های زنده مانند Lactobacillus acidophilus است.

این باکتری ها برای ایجاد یک محیط سالم در مهبل ضروری هستند. آن ها می توانند به درمان رشد بیماری ناشی از عدم تعادل واژن کمک کنند. در یک مطالعه 2017 تأیید شد، خوردن ماست به افزایش میکروبیوم روده کمک می کند و می تواند مخمر را در بدن کاهش دهد. خانم ها بهتر است اگر ماست را دوست ندارند، پروبیوتیک مصرف کنند. پروبیوتیک ها به بهترین وجه با مواد غذایی مصرف می شوند. ماست یونانی ساده بهترین نوع برای استفاده از این روش درمانی خانگی است اما ماست نباید میزان قند اضافی داشته باشد، چون قند باعث رشد قارچ کاندیدا می شود. مکمل های خوراکی برای رسیدن به اثر کامل حدود 10 روز زمان نیاز دارند.

اسید بوریک

اسید بوریک یک ضد عفونی کننده قوی است.

برخی ادعا می کنند برای درمان عفونت های مخمر مقاوم به سایر داروهای درمانی مفید هستند. اما مصرف اسید بوریک به مقدار زیادی سمی است. جذب بیش از حد آن می تواند به آسیب کلیوی، نارسایی حاد سیستم گردش خون یا مرگ منجر شود. برای جلوگیری از این مسئله، نباید اسید بوریک را روی پوست خشک و یا به صورت خوراکی استفاده شود. زنان باردار، به هیچ وجه نباید از اسید بوریک استفاده کنند. برای افرادی که پوست حساس دارند، اسید بوریک ممکن است انتخاب مناسبی نباشد.

روغن اورگانو

پونه معمولی یا مرزنجوش همان چیزی است که معمولاً در ادویه فروشی های مواد غذایی مشاهده می شود.

این روغن با روغن گیاه پونه کوهی که برای درمان عفونت های مخمر استفاده می گردد، یکی نیست. روغن پونه کوهی که پونه کوهی طبیعی تهیه شده است رقیق کننده خون می باشد، بنابراین اگر داروی رقیق کننده خون می خورید و یا مشکل لخته شدن خون مانند کمبود ویتامین K از روغن پونه کوهی استفاده نشود. به یاد داشته باشید، روغن های گیاهی نباید به صورت خوراکی مصرف شوند. زنان می تواند برای استفاده روغن پونه معمولی می توانید 3- 5 قطره آن را با آّب مخلوط کرده و روی پوست بمالند اما نباید از آن در نزدیکی واژن استفاده شود.

روغن نارگیل

روغن نارگیل یک روغن چرب است که از گوشت نارگیل گرفته می شود.

روغن دارای خواص درمانی زیادی از جمله خواص ضد قارچ است. مطالعات نشان داده است كه روغن نارگیل در برابر قارچ کاندیدا مؤثر است. برای درمان عفونت مخمر واژینال با استفاده از روغن نارگیل، حتما روغن نارگیل آلی خالص و ارگانیک خریداری شود. می توان روغن را مستقیماً در ناحیه آسیب دیده استفاده کرد.

روغن درخت چای

روغن درخت چای یک روغن گیاهی است که برای از بین بردن قارچ ها، باکتری ها و ویروس ها استفاده می شود.

این روغن به درمان عفونت های واژن کمک کند و دارای خاصیت ضد قارچی است. روغن درخت چای فوق العاده قوی است و در صورت استفاده، حتما باید آن را با روغن های دیگر مانند روغن جوجوبا یا روغن نارگیل مخلوط کرد. فقط گاهی اوقات از روغن درخت چای استفاده کنید و هرگز آن را نخورید. اگر پوست حساسی دارید، از روغن درخت چای استفاده نکنید. در صورت بروز هرگونه ناراحتی، استفاده آن را قطع کنید.

سرکه سیب

یکی از روش های محبوب عفونت مخمر، حمام با سرکه سیب است.

برای این منظور می توانید نصف فنجان سرکه سیب در یک وان آّب گرم ریخته و به مدت 20 دقیقه از آن استفاده شود، ماده اسیدی سرکه می تواند هرگونه میکروارگانیسم مضر از جمله مخمر را از بین ببرد. سرکه قبل از استفاده باید در آب رقیق شود. همچنین بیماران می توانند سرکه سیب را به رژیم غذایی خود اضافه کنند.

سیر

سیر قاتل مؤثر کاندیدا است. برای درمان عفونت مخمر، سیر بیشتری به رژیم غذایی اضافه شود.

پراکسید هیدروژن

پراکسید هیدروژن یک باکتری و پراکسید هیدروژن توسط باکتری های لاکتوباسیلوس در مهبل ساخته شده و ضد عفونی کننده مخمر است. رقیق کردن آن در آب (نیمی از آب و نیمی از هیدروژن پراکسید) ممکن است به رشد مخمر روی دستگاه تناسلی کمک کند. اما نباید برای طولانی مدت از آن استفاده کرد.

ویتامین C

ویتامین C تقویت کننده سیستم ایمنی بدن است. سیستم ایمنی قوی به بدن اجازه می دهد تا بدن به حالت تعادل بازگرداند. ویتامین C که به آن اسید اسکوربیک اسید نیز گفته می شود دارای اجزای ضد میکروبی است، بنابراین برخی از زنان برای درمان رشد زیاد کاندیدا می توانند آن را به رژیم غذایی خود اضافه کنند. زنان سعی کنند مصرف ویتامین C را افزایش دهند تا توانایی بدن خود را در برابر حملات عفونت مخمر تقویت کنند. ویتامین C اسیدی را نباید روی بافت حساس واژن قرار داد.

اکثر درمان های خانگی در طی چند روز تاثیر خود را نشان می دهند و درمان برخی ممکن است تا یک هفته طول بکشد. اگر علائم در بیماران بدتر شد یا علائم جدیدی مانند تحریکات پوستی ظاهر گردید، بهتر است بیمار با پزشک تماس بگیرند. اگر عفونت با درمان از بین برود اما بعد از مدتی دوباره برگشت، به پزشک مراجعه شود. ممکن است بیمار به یک درمان قوی تری نیاز داشته باشد. اثربخشی یک داروی خانگی به شدت عفونت و کیفیت درمان بستگی دارد. در صورت تکرار عفونت های واژن، در مورد روش های طبیعی تر برای پیشگیری و درمان این موضوع با پزشک صحبت شود.