واریکوسل و ناباروری در مردان

بسیاری از مردان دارای سیاهرگ های بزرگ شده در کیسه بیضه هستند. کیسه بیضه، کیسه ای است که بیضه ها را نگه می دارد. پزشکان به تورم وریدها، واریکوسل می گویند. بسیاری از مردان مبتلا به واریکوسل هیچ علامتی ندارند، اما برخی ممکن است همزمان با ابتلا به این وریدها، مشکلات باروری هم داشته باشند. این در حالی است که واریکوسل شایع است و 10 تا 15 درصد مردان را مبتلا می کند. اما بحث پزشکان در مورد نقش واریکوسل در ناباروری و اینکه آیا این وریدها باعث ناباروری در مردان می شود یا نه همچنان ادامه دارد.

برخی تحقیقات نشان می دهد که درمان واریکوسل ممکن است نتایج باروری را بهبود بخشد. با این حال، یک بررسی سیستماتیک بیان می کند که شواهد موجود ضعیف است و پزشکان باید تحقیقات بیشتری را در این زمینه برای تاثیر درمان واریکوسل در توانایی باروری مردان انجام دهند. برهمین اساس، ما سعی کرده ایم در این مقاله از پزشکت، درباره اینکه آیا واریکوسل بر باروری تأثیر می‌گذارد یا خیر، و همچنین زمان مراجعه به پزشک اطلاعات بیشتری را در دسترس شما قرار دهیم.

واریکوسل چیست؟

واریکوسل حدود 10 تا 15 درصد از مردان را مبتلا می کند. زمانی رخ می دهد سیاهرگ های داخل کیسه بیضه متورم شده و منجر به بروز برآمدگی هایی می شوند. تورم معمولاً شبیه بزرگ شدن بالای بیضه بدون تغییر رنگ است. این وریدها به خنک شدن خون قبل از رفتن به شریان بیضه کمک و خون بیضه ها را تامین می کند.

اگر بیضه ها خیلی داغ باشند، نمی توانند اسپرم سالم بسازند. سلامت اسپرم بر باروری تأثیر می گذارد، بنابراین ضروری است که رگ ها بتوانند خون را خنک کنند. اکثر افراد مبتلا به واریکوسل علائمی ندارند، اما برخی ممکن است مشکلات باروری را تجربه کنند. هنگامی که فردی مبتلا به واریکوسل است، احتمال دارد تورم و حساسیت کیسه بیضه را داشته باشد.

آیا واریکوسل باعث ناباروری می شود؟

اکثر مردانی که واریکوسل دارند مشکل باروری ندارند. با این حال، نرخ ناباروری در بین مبتلایان به واریکوسل بیشتر از افراد بدون واریکوسل است. این تفاوت ممکن است به این دلیل باشد که واریکوسل با توانایی بدن در ساخت و ذخیره اسپرم تداخل دارد.

یک مطالعه در سال 2014 اطلاعات 816 مرد مبتلا به ناباروری را جمع آوری کرد و تقریباً یک سوم آنها واریکوسل داشتند. این فراوانی نشان می دهد که واریکوسل گاهی، اما نه همیشه، عاملی برای ناباروری است. تحقیقات در مورد اینکه آیا درمان واریکوسل می تواند باروری را بهبود بخشد یا خیر، متفاوت است.

یک متا آنالیز مطالعات قبلی در سال 2012 شواهدی را نشان داد که درمان واریکوسل ممکن است باروری را بهبود بخشد، به خصوص اگر علت ناباروری زوجین ناشناخته باشد. با این حال، محققان هشدار می دهند که شواهد ضعیف هستند و بنابراین تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

نگرانی اصلی واریکوسل این است که برآمدگی وریدها ممکن است به اسپرم آسیب برساند و تعداد اسپرم را کاهش دهد. در افراد با تعداد متوسط ​​اسپرم، واریکوسل بعید است که باعث ناباروری شود. هنگامی که یک زوج نمی توانند باردار شوند، انجام آزمایشات مختلف از جمله تعداد اسپرم بسیار مهم است.

علل و عوامل خطر بروز واریکوسل

پزشک ممکن است از سونوگرافی برای تشخیص واریکوسل استفاده کند. واریکوسل زمانی رخ می دهد که سیاهرگ های کیسه بیضه بزرگ شوند. هر سیاهرگی دریچه ای دارد که از جریان خون به عقب جلوگیری می کند، اما گاهی اوقات این دریچه از کار می افتد و باعث می شود خون به عقب برگردد و به ورید آسیب برساند و باعث تورم شود.

پزشکان به طور کامل نمی دانند چه چیزی باعث از کار افتادن دریچه ها و بروز واریکوسل می شود. آنها رایج هستند و معمولاً نشان دهنده بیماری های زمینه ای جدی در مردان نیستند.

تحقیقات منتشر شده در سال 2014 نشان می دهد که سیگار ممکن است یک عامل خطر برای واریکوسل باشد، زیرا به عروق خونی فرد آسیب می رساند. همین مطالعه هیچ ارتباطی بین الکل یا شغل مردان با واریکوسل پیدا نکرد. به ندرت، رشد در معده می تواند به وریدها فشار وارد کند و باعث واریکوسل شود. این موضوع در مردان بالای 45 سال بیشتر دیده می شود. در بسیاری از افراد، واریکوسل هیچ علت آشکاری ندارد.

واریکوسل چگونه تشخیص داده می شود؟

واریکوسل معمولا در سنین نوجوانی ظاهر می شود و عمدتاً در سمت چپ قرار دارد. بسیاری از مردان وجود واریکوسل را با احساس توده ای از سیاهرگ های گشاد شده در کیسه بیضه تشخیص می دهند. آنها همچنین ممکن است علائم دیگری مانند بیضه کوچکتر در کنار واریکوسل یا ناراحتی در آن بیضه داشته باشند.

اکثر مردانی که واریکوسل دارند متوجه هیچ علائم و شرایط غیرعادی نمی شوند، اگرچه برخی از افراد احساس سنگینی یا ضربان گاه به گاه در کیسه بیضه را گزارش می دهند. بسیاری از مبتلایان تنها پس از تجربه مشکلات ناباروری متوجه می شوند که واریکوسل دارند.

پزشک اغلب می تواند واریکوسل را در طول معاینه فیزیکی با نگاه کردن به کیسه بیضه و احساس توده ها و رگ های خونی غیر معمول تشخیص دهد. اگر پزشک مشکوک به واریکوسل باشد، ممکن است سونوگرافی را تجویز کند که یک آزمایش تصویربرداری بدون درد است که به پزشک اجازه می‌دهد سیاهرگ‌های داخل کیسه بیضه را ببیند. اگر فرد مشکل باروری دارد، ممکن است پزشک برای بررسی کیفیت اسپرم، آزمایش مایع منی را نیز تجویز کند.

واریکوسل چگونه درمان می شود؟

اگر مردی مبتلا به واریکوسل و تعداد اسپرم کم باشد، ممکن است نیاز به درمان داشته باشد. واریکوسل که علائمی ایجاد نمی کند نیازی به درمان ندارد. اما به طور کلی در شرایط زیر ممکن است بیمار نیاز به درمان نداشته باشد:

• واریکوسل باعث درد یا تورم می شود.
• بیمار مبتلا به واریکوسل و تعداد کم اسپرم یا سایر مشکلات اسپرم است.
• زوجی ناباروری غیرقابل توجیه دارند و مرد به واریکوسل مبتلا شده است.

هنگامی که پزشک تصمیم به درمان می گیرد، دو گزینه متفاوت برای درمان وجود دارند:

آمبولیزاسیون

آمبولیزاسیون جراحی است که به طور موقت جریان خون را قطع می کند. پزشک می تواند این روش را در مطب خود با بی حسی موضعی انجام دهد، به این معنی که فرد دردی را در ناحیه احساس نمی کند.

در طول آمبولیزاسیون، پزشک یک سوزن را به داخل سیاهرگ معمولاً از طریق کشاله ران وارد می کند. گاهی اوقات ممکن است سوزن را از طریق گردن وارد کنند. سوزن به پزشک کمک می کند تا به سیاهرگ های کیسه بیضه دسترسی پیدا کرده و واریکوسل را مسدود کند.

ممکن است فرد پس از عمل کمی درد و حساسیت داشته باشد، اما زمان بهبودی کوتاه است و فرد می‌تواند بلافاصله به فعالیت‌های معمول خود بازگردد.

بررسی ها نشان می دهد که آمبولیزاسیون ممکن است در 19.3 درصد موارد ناموفق باشد. اگر آمبولیزاسیون جواب نداد، جراحان ممکن است نیاز داشته باشند روش دیگری را برای درمان واریکوسل امتحان کنند.

عمل جراحی

پزشک می تواند واریکوسل را با انسداد جریان خون به ورید آسیب دیده از بین ببرد. این عمل جراحی واریکوسلکتومی نامیده می شود. یک فرد قبل از عمل واریکوسلکتومی یک بیهوشی عمومی دریافت می کند، بنابراین بیمار در طول عمل جراحی بیمار است و نمی تواند دردی را احساس کند. ممکن است یک فرد چند روز بعد کمی درد و حساسیت را تجربه کند.

جراحی نسبت به آمبولیزاسیون با میزان شکست کمتر از 5 درصد موثرتر است. در حالی که جراحی لاپاراسکوپی از برش کوچکتری نسبت به جراحی باز استفاده می کند و به زمان بهبودی کمتری نیاز دارد، اما به جراح بسیار ماهر نیز نیاز دارد. جراحی باز از یک برش بزرگتر در کیسه بیضه استفاده می کند.

پیش آگهی درمان واریکوسل

پیش آگهی مردانی که درمان واریکوسل را انتخاب می کنند نسبتا خوب است. مطالعه‌ای در سال 2014 روی مردانی که تعداد اسپرم پایین و واریکوسل داشتند نشان داد که جراحی تعداد اسپرم‌های آنها را به طور متوسط ​​از 2.4 به 11.6 میلیون در میلی‌لیتر افزایش می‌دهد.

با این حال، در همان مطالعه، نرخ باروری نسبتا پایین باقی ماند. از 102 شرکت کننده، 17 زوج به طور طبیعی باردار شدند. این نشان می دهد که درمان ممکن است باروری را افزایش دهد، اما ناباروری را در همه مردان درمان نمی کند.

مردانی که واریکوسل دارند و سابقه ناباروری دارند باید با پزشک خود در مورد خطرات و مزایای درمان صحبت کنند. در برخی موارد، جراحی ممکن است امن ترین گزینه برای افزایش باروری باشد. در شرایط دیگر، یک زوج ممکن است با تکنیک های لقاح کمکی، مانند لقاح داخل رحمی (IUI) و لقاح آزمایشگاهی (IVF) نتایج بهتری داشته باشند.

هیچ مدرکی مبنی بر اینکه واریکوسل به طور اجتناب ناپذیری باعث ناباروری مرد شود وجود ندارد. در 10 تا 20 درصد از مردان، واریکوسل پس از جراحی عود می کند.

مردانی که متوجه رگ‌های متورم می‌شوند نباید تصور کنند که مشکلات باروری دارند، اگرچه بهتر است در مورد این خطر با پزشک مشورت کنند.

سخن آخر

واریکوسل یکی از علل شایع ناباروری مردان است و می تواند منجر به تولید کم اسپرم و کاهش تحرک و کیفیت شود. مشابه ورید واریسی در پاها، خون در داخل سیاهرگ‌های کیسه بیضه جمع می‌شود و در نتیجه تورم و گشاد شدن آن ایجاد می‌شود.

متخصصان پزشکی دقیقاً نمی دانند که واریکوسل چگونه بر ناباروری مردان تأثیر می گذارد، اما می دانند که به نظر می رسد باعث افزایش دمای کیسه بیضه می شود و بر تولید اسپرم بیضه تأثیر منفی می گذارد. بیضه ها خارج از بدن هستند زیرا نیاز به تولید اسپرم باید دو درجه خنک تر از بدن باشد. در واریکوسل، افزایش درجه حرارت در بیضه ها به اسپرم آسیب می زند یا می کشد.

حدود 10 تا 15 درصد از مردان در جمعیت عمومی مبتلا به واریکوسل هستند و این میزان در مردانی که از ناباروری اولیه رنج می برند به طور چشمگیری به 40 درصد افزایش می یابد.