اهمیت تشخیص بیماری های مقاربتی 

کسب اطلاع از اهمیت تشخیص بیماری های مقاربتی می تواند افراد را در پیشگیری و درمان این بیماری ها مصمم تر کند. این در حالی است که آموزش های لازم در مورد بیماری های مقاربتی  مانند سوزاک و تبخال  یا به اختصار STD بیشتر نادیده گرفته می شوند.

فرق بین عفونت و بیماری های مقاربتی

عفونت های مقاربتی یا STI  عفونتهای ناشی از تماس جنسی بدون علامت هستند. در حالی که بیماریهای مقاربتی یا STD عفونته ای ناشی از تماس جنسی که علامت دار محسوب می شوند. در شرایط که مبتلایان به ویروس HPV،علائمی از این ویروس را نداشته باشند، وضعیت آنها یک بیماری STI است. اما اگر آنها شروع به ایجاد علائمی می کند وضعیت آنهاSTD نامیده می شود. اما با این حال،این اصطلاحات هنوز هم در اکثر مکان ها به طور مترادف استفاده می شوند.

تشخیص کدام یک به آزمایش نیاز دارد؟ STI یا STD؟

 به طور کلی، پزشکان فقط برخی STI های تناسلی یا عفونت ها را آزمایش می کنند. STI های مختلف دستگاه تناسلی از طریق مختلف مورد آزمایش قرار می گیرند، از جمله:

• کلامیدیا و سوزاک از طریق نمونه ادرار آزمایش می شود.
• هپاتیت، تبخال (HSV)، HIV و سفلیس با نمونه خون آزمایش می شوند.
• ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، HSV، تریکومونا (trich)، مولاسکوم کانتاجیوسویم، و گال از طریق سلول، خراش دادن، یا با نمونه برداری منطقه آسیب دیده  و یا زگیل تشخیص داده می شود.

برای تشخیص همه  STI دستگاه تناسلی، باید آزمایش خون، ادرار و سواب صورت بگیرد. از طرفی دیگر هم بیماران باید صریحا به پزشک خود بگوییند که خودشان تمایل دارند که آزمایش همه STI ها از جمله تبخال، HPV و HIV را انجام دهند.

همین امر در مورد شپش عانه و گال نیز صدق دارد. اما متاسفانه بسیاری از پزشکان علائم آن را نادیده می گیرند و آزمایش تشخیصی را برای بیمار تجویز نمی کنند.

چرا برخی STI ها نادیده گرفته می شوند؟

اکثر پزشکان HSV را نادیده می گیرند. مگر اینکه کسی زخم قابل مشاهده داشته باشد، زیرا مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) انجام تست تشخیصی بیماری های مقاربتی و یا عفونت آن را برای کسانی که علائم ندارند توصیه نمی کند.

طبق CDC، تشخیص تبخال دستگاه تناسلی در کسی که علامت نداشته باشد هیچ تغییری در رفتار جنسی وی (به عنوان مثال استفاده از کاندوم یا نداشتن رابطه جنسی) نشان نداده است. از طرفی هم این مرکز معتقد است که احتمال نتیجه مثبت کاذب و اشتباه در حین تشخیص وجود دارد.

آزمایش اچ آی وی اغلب برای افرادی که “ریسک ابتلا بالا ” به این بیماری را نداشته باشند، نادیده گرفته می شود. بر اساسCDC ، افراد پرخطری که در معرض خطر ابتلا به اچ آی وی قرار دارند، عبارتند از:

• داشتن رابطه جنسی با بیش از یک نفر
• اشتراک گذاشتن سوزن تزریق یا استفاده از داروهای داخل وریدی مشترک
• رابطه جنسی مقعدی یا واژینال با شخصی که به اچ آی وی مبتلا شده است.

متأسفانه، بسیاری از پزشکان اطلاعات لازم را برای تعیین اینکه آیا کسی در معرض خطر بالایی است یا نه، ندارند. افراد کمتری برای انجام تست تشخیص بیماری های مقاربتی به آزمایشگاه ها ارجاع داده می شوند.

فراتر از آن، به دلیل ننگ آلودگی به HIV و تبعیض اچ آی وی، برخی از بیماران وضعیت HIV را در پرونده پزشکی خود ثبت نمی کنند. بنابراین قبل از آزمایش  برای HIV، برگه رضایت نامه را امضا نمی کنند.

آزمایش HPV غالباً نادیده گرفته می شود. چون زنان در سنین 30 تا 65 سال فقط آزمایش پاپ اسمیر همراه با آزمایش HPV را هر 5 سال انجام دهند. حتی، بسیاری از پزشکان بعد از 5 سال این آزمایش را تجویز نمی کنند.

بیماری های مقاربتی غیر تناسلی چیست؟

دکتر مایکل اینگبر، متخصص اورولوژی و متخصص زنان در زمینه لگن، با مرکز بهداشت زنان ویژه در نیوجرسی، می گوید: STI ها می توانند در سطح مخاط مانند دهان، لب ها، گلو یا مقعد ظاهر شوند. شایع ترین آنها تبخال دهانی یا تبخال بینی، کندیلوما (زگیل تناسلی) است. حتی می تواند در مقعد ظاهر شود. اما با این حال، اکثر پزشکان سواب حلق یا مقعدی انجام نمی دهند.

آیا استفاده از کاندوم برای محافظت از STI کافی است؟

برای رابطه جنسی مقعدی، واژینال و دهانی کاندوم لاتکس بهترین راه برای کمک به جلوگیری از انتقال STI در طی فعالیت های جنسی است. با این حال، آنها 100 درصد در برابر عفونت ها محافظت نمی کنند. هر بیماری مقاربتی که از طریق تماس پوست به پوست منتقل می شود  مانند HSV، HPV و trich هنوز هم می تواند توسط هر منطقه ای که تحت پوشش کاندوم قرار نگرفته منتقل شود. همین امر در مورد هرگونه تماس تصادفی پوست با پوست قبل از ایجاد مانع در محل وجود دارد.

هر عفونت مقاربتی مانند HPV، سوزاک، کلامیدیا، اچ آی وی و هپاتیت B که از طریق مایعات بدن منتقل می شود ممکن است قبل از استفاده از کاندوم اتفاق افتاده باشد، منتقل می شود.

 همچنین لازم به ذکر است که کاندوم های ساخته شده از پوست حیوانی از STI محافظت نمی کنند. در آنها منافذی وجود دارد که به اندازه کافی بزرگ هستند تا ذرات عفونی بتوانند از آن عبور کنند.

کاندوم افراد را در برابر انتقال بیماری مقاربتی در حین رابطه جنسی دهانی که بر روی زنان انجام می شود، محافظت نمی کند. در این شرایط باید از سد دندان یا كاندوم تغییر یافته استفاده شود.

آیا می توانیم بلافاصله بعد از رابطه جنسی آزمایش تشخیصی بدهیم؟

 انجام آزمایش تشخیصی برای بیماری های مقاربتی، دقیقاً بعد از رابطه جنسی به شما اطلاعاتی در مورد اینکه آیا در معرض STI از طرف شریک زندگی (همسر) خود هستید که فقط با او رابطه داشته اید، نمی دهد. اگرچه این  تواند به شما اطلاعاتی راجع به اینکه شما در معرض STI یک شریک قبلی خود بوده اید یا نه، ارائه دهد. زیرا بیماری های مقاربتی دوره های انکوباسیون خودشان را دارند. شما باید 1 تا 2 هفته صبر کنید تا از نظر کلامیدیا، سوزاک یا تریکومونیا آزمایش شوید. حتی برای تشخیص عفونت های مقاربتی مانند سفلیس، اچ آی وی و تبخال از طریق آزمایش خون باید 1 تا 6 ماه صبر کنید.

اما اگر در هر شرایطی فکر می کنید که احتمال دارد به بیماری و یا عفونت های مقاربتی مبتلا شده باشید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. اگر در معرض اچ آی وی بوده اید یا ممکن است در معرض آن باشید، ممکن است پزشک، پیشگیری از تجمع ضد رترو ویروسی (PEP) را برای شما تجویز کند.

PEP اگر در طی 72 ساعت پس از مواجهه احتمالی مصرف شود، می تواند از ابتلا به HIV جلوگیری کند. اگر احتمال می دهید که ممکن است در معرض کلامیدیا، سوزاک یا سفلیس قرار داشته باشید، پزشک می تواند دوز پیشگیری کننده آنتی بیوتیک برای جلوگیری از انتقال آن به سایر شرکا تجویز کند. این داروها را نمی توانند از انتقال عفونت تبخال جلوگیری کنند. اما می توانند خطر شیوع عفونت را کاهش دهند.

افرادی که چندین شریک جنسی دارند، چند بار باید آزمایش شوند؟

در این مورد متخصصان و پزشکان توصیه می کنند بعد از رابطه جنسی بدون محافظت، یا بعد از هر شریک زندگی جدید هر یک سال یکبار، آزمایش STI انجام شود.

آیا واکسن هایی برای پیشگیری از بیماری های مقاربتی وجود دارد؟

2 واکسن برای بیماری های مقاربتی در دسترس است. یکی مربوط به هپاتیت B است که به طور معمول در بدو تولد تزریق می شود.دیگری برای HPV، Gardasil-9، كه می تواند در برابر انواع مختلف HPV كه باعث 90 درصد  عفونت های HPV می شوند، موثر باشد. این واکسن برای مردها از هر جنس در سنین 9 تا 45 سالگی  و در دوز دو یا سه بار تزریق می شود.

توصیه می شود کودکان در سن 11 یا 12 سالگی واکسن بزنند، بنابراین قبل از اینکه از نظر جنسی فعال شوند کاملاً می تواند موثر باشد.

چگونه می تواند علائم بیماری و عفونت های مقاربتی را تشخیص داد؟

هیچ راهی برای اینکه بتوانید علائم بیماری و عفونت های مقاربتی را خودتان تشخیص دهید، وجود ندارد. برای تشخیص بیماری باید به پزشک مراجعه کنید. علائم شما می تواند نشان دهنده بیماری دیگری باشد. برای همین مهم است که با پزشکی مشورت کنید که بتواند علائم شما را مورد بررسی قرار دهد.

آیا همه STI قابل درمان هستند؟

اکثر بیماری های مقاربتی قابل درمان هستند. این بدان معناست که تشخیص زودهنگام بیماری و درمان فوری آنها می تواند از شیوع و بروز عوارض جانبی آنها پیشگیری کند. اما بیماری های مقاربتی مانند HPV، تبخال، هپاتیت B و HIV قابل درمان نیستند.

با این حال، همه این STI ها را می توان با دارو کنترل کرد. مصرف دارو به شما کمک می کند تا علائم را کاهش داده و خطر انتقال آن به شریک زندگی خود را کاهش دهد.

سخن آخر

تنها را تشخیص عفونت های مقاربتی، انجام آزمایشات تشخیصی است. بسیاری از افراد می توانند به بیماری های آمیزشی مبتلا شوند. بدون اینکه علائم قابل مشاهده ای داشته باشند. بر همین اساس برای پیشگیری از این بیماری ها، رعایت رابطه جنسی محافظت شده بسیار مهم است.

تنها راه پیشگیری کامل از STI پرهیز از هر نوع تماس جنسی یا تماس با زخم های باز و مایعات بدن شخصی است که به آن مبتلا شده است. اما روش های دیگری نیز برای جلوگیری از بیماری های مقاربتی وجود دارد.

کاندوم در حین مقاربت و سدهای دندانی یا موانع حین رابطه دهانی در صورت استفاده صحیح می تواند در پیشگیری از بیماری های آمیزشی موثر باشد. خودداری از رابطه جنسی با چندین شریک و در عوض انتخاب یک رابطه جنسی تک همسر نیز می تواند به پیشگیری از بیماری های مقاربتی کمک کند. برای برخی از STI ها مانند HPV و هپاتیت A و B واکسن در دسترس دارند.

تشخیص به موقع HIV امکان مداخله زود هنگام ضد ویروس های موثر را فراهم می کند. بنابراین بهتر است در صورت بروز هر گونه علائم سریعا با پزشک خود مشورت کنید.