برونشیت آلرژیک شامل التهاب نایژه ها است که توسط یک آلرژن یا چیزی که شما به آن حساسیت دارید ایجاد می شود. محرک های مجاری تنفسی مانند گرده، گرد و غبار و کپک می توانند علائم این بیماری را تحریک کنند. تقریبا همیشه سیگار کشیدن باعث برونشیت آلرژیک می شود. علائم برونشیت آلرژیک ممکن است برای مدت طولانی ادامه داشته باشد یا عود کند. برونشیت آلرژیک که بیش از سه ماه طول بکشد اغلب برونشیت مزمن نامیده می شود. این یک نوع بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) است. برونشیت مزمن تقریباً همیشه ناشی از کشیدن سیگار است.
علائم برونشیت آلرژیک، عبارتند از:
- خستگی
- سرفه همراه خلط
- خس خس سینه
- تنگی قفسه سینه
برونشیت همچنین می تواند منجر به بروز عوارض شود. به عنوان مثال، عفونت ریه، مانند ذات الریه ، ممکن است رخ دهد. در شدیدترین موارد، ذات الریه می تواند منجر به عفونت در جریان خون به نام سپتی سمی شود. سپتی سمی اغلب خطرناک و جدی
برونشیت یک التهاب در پوشش لوله های برونش است. این لوله ها در ریه هوا را از دهان و بینی به داخل ریه ها می برند. تورم راه هوایی را باریک می کند و باعث سرفه می شود و ممکن است تنفس را دشوارتر کند. این تحریک همچنین می تواند منجر به افزایش تولید مخاط شود که راه هوایی را مسدود می کند. برونشیت بسته به علت آن می تواند به عنوان آلرژیک، غیر آلرژیک یا آسم طبقه بندی شود. اگرچه علائم برونشیت بدون توجه به علت مشابه است، اما ممکن است تفاوت هایی نیز وجود داشته باشد، به خصوص در مدت زمانی که فرد اثرات این بیماری را احساس می کند.
برونشیت غیر آلرژیک
برونشیت غیر آلرژیک به دلیل عفونت ویروسی یا باکتریایی رخ می دهد. به عنوان مثال، برخی افراد پس از سرماخوردگی دچار برونشیت غیر آلرژیک می شوند. اگرچه هر کسی ممکن است به برونشیت غیر آلرژیک مبتلا شود، افراد مسن در معرض خطر بیشتری برای تجربه این بیماری هستند. افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند و کسانی که سیگار می کشند نیز شانس بیشتری برای ابتلا به برونشیت پس از عفونت راه هوایی فوقانی دارند.
علائم اغلب در عرض چند هفته بهبود می یابند و کمتر از علائم برونشیت آلرژیک عود می کنند.
برونشیت غیر آلرژیک گاهی اوقات برونشیت حاد نامیده می شود، زیرا علائم ممکن است به طور ناگهانی شروع شوند و معمولا مختصر هستند. علائم برونشیت غیر آلرژیک ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- لرز
- تب
- سرفه همراه با خلط
برونشیت آسمی چیست؟
آسم می تواند در افرادی که قبلاً آسم را به عنوان یک بیماری زمینه ای دارند، رخ دهد. مانند برونشیت، آسم نیز یک بیماری ریوی است که می تواند باعث مشکلات تنفسی شود. آسم همچنین می‌تواند باعث التهاب برونش‌ها شود، اما همچنین می‌تواند منجر به باریک شدن ماهیچه‌های اطراف راه‌های هوایی شود.
هنگامی که برونشیت و آسم با هم اتفاق می افتند و علائم با هم همپوشانی دارند، این بیماری اغلب به عنوان برونشیت آسمی شناخته می شود.
التهابی که باعث ایجاد علائم برونشیت آسمی می شود ممکن است در فردی که آسم زمینه ای دارد پس از قرار گرفتن در معرض برخی مواد مانند گرده، آلودگی و دود سیگار رخ دهد. برخی از افراد نیز به دلیل تغییر آب و هوا یا ورزش روتین به برونشیت آسمی مبتلا می شوند.
افراد مبتلا به برونشیت آسمی با ترشح لکوترین ها به این محرک های محیطی پاسخ می دهند. اینها مولکولهای التهابی هستند . لوکوترین ها باعث ایجاد یک سری واکنش ها از جمله باریک شدن راه هوایی می شوند.
علائم برونشیت آسم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تنگی نفس
- سرفه کردن
- خس خس سینه
- تولید بیش از حد خلط
تشخیص برونشیت آلرژیک
پزشک برونشیت آلرژیک را بر اساس عوامل متعددی تشخیص می دهد. آنها تاریخچه پزشکی فرد مشکوک به برونشیت آلرژیک را مرور می کنند، و همچنین یک معاینه فیزیکی انجام می دهند، معمولاً برای تعیین مدت زمان بروز علائم سؤال می پرسند.
پزشک ممکن است از اشعه ایکس قفسه سینه برای رد برخی از علل دیگر مشکلات تنفسی مانند ذات الریه استفاده کند. آنها همچنین ممکن است برای کمک به تشخیص وجود عفونت درخواست آزمایش خون کنند.
ممکن است بیمار آزمایش عملکرد ریوی نیز دریافت کند. این شامل دمیدن فرد در دستگاه خاصی به نام اسپیرومتر است. این دستگاه میزان هوا و سرعت بازدم را اندازه می‌گیرد. این آزمایش به پزشکان کمک می کند تا وجود بیماری های ریوی مانند آسم و برونشیت مزمن را تشخیص دهند.
درمان برونشیت آلرژیک
درمان برونشیت آلرژیک و آسم اغلب مشابه است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
برونکودیلاتورها
برونکودیلاتورها داروهایی هستند که عضلات اطراف راه های هوایی را شل می کنند. همانطور که ماهیچه ها شل می شوند، راه های هوایی گشاد یا گشاد می شوند و اغلب تنفس را آسان تر می کنند. افراد برونش گشادکننده ها را از طریق یک استنشاقی با دوز اندازه گیری شده مصرف می کنند.
گشادکننده برونش کوتاه اثر و طولانی اثر در دسترس هستند. گشادکننده‌های برونش کوتاه‌اثر به سرعت برای کاهش علائم عمل می‌کنند، اما اثرات آن دوام نمی‌آورند. گشادکننده های برونش طولانی مدت علائم را به سرعت کاهش نمی دهند، اما علائم را برای مدت طولانی تری کنترل می کنند.
استروئیدها
همچنین ممکن است از استروئیدها برای درمان برونشیت آلرژیک استفاده شود. استروئیدها باعث کاهش التهاب در برونش ها می شوند. این عمل سرفه را کاهش می دهد و ممکن است به جریان هوا در ریه ها کمک کند. اگرچه استروئیدها می توانند یک داروی داخل وریدی یا خوراکی باشند، پزشک اغلب آنها را از طریق دستگاه تنفسی در موارد برونشیت تجویز می کند. این اجازه می دهد تا داروها را سریعتر و موثرتر به منطقه ای که نیاز به درمان دارد، انتقال پیدا کند.
موکولیتیک ها
داروی موکولیتیک دارویی است که مخاط را نازک‌تر و کمتر چسبنده می‌کند. این امر باعث می شود که خلط از ریه ها با سرفه راحت تر دفع شود. افراد می توانند موکولیتیک ها را به صورت خوراکی یا از طریق نبولایزر مصرف کنند. نبولایزر وسیله ای است که داروی مایع را به آئروسل تبدیل می کند. سپس فرد می تواند این آئروسل را استنشاق کند.
اکسیژن درمانی
در برخی موارد، بیماری می تواند با کارایی جریان اکسیژن به داخل و خارج از ریه ها تداخل ایجاد کند. افراد مبتلا به برونشیت آلرژیک شدید ممکن است سطح اکسیژن خون را کاهش دهند. اگر سطح اکسیژن پایین باشد، پزشک ممکن است اکسیژن درمانی را تجویز کند. حتی می تواند به بازگرداندن سطح اکسیژن به حالت عادی کمک کند.
توانبخشی ریه
افراد مبتلا به برونشیت آلرژیک مزمن ممکن است از توانبخشی ریوی بهره مند شوند. توانبخشی ریوی شامل ورزش تحت نظارت، همراه با آموزش نحوه تنفس بهتر و مدیریت برونشیت آلرژیک است.
برونشیت حاد غیر آلرژیک اغلب نیازی به درمان ندارد. پزشکان برونشیت آسمی را به روشی مشابه برونشیت آلرژیک درمان می کنند و در صورت نیاز با برونشیت ها، استروئیدها و اکسیژن استفاده می کنند. با این حال، برونشیت حاد غیر آلرژیک نیز ممکن است با آنتی بیوتیک ها در صورت ایجاد عفونت باکتریایی درمان شود، اگرچه این غیر معمول است.
در برخی موارد، پزشک ممکن است اصلاح کننده های لکوترین را برای درمان برونشیت آسمی نیز تجویز کند. اینها با تداخل با واکنش های شیمیایی که باعث علائم برونشیت آسمی می شوند، کار می کنند.
درمان های خانگی برونشیت آلرژیک
یک مرطوب کننده می تواند هوا را مرطوب کرده و مخاط را شل کند. بسیاری از درمان های برونشیت آلرژیک نیاز به نسخه دارند. با این حال، اقداماتی نیز وجود دارد که فرد می تواند در خانه برای کاهش اثرات برونشیت انجام دهد. اگرچه درمان‌های خانگی علت اصلی برونشیت آلرژیک را درمان نمی‌کنند، اما ممکن است در تسکین علائم شما موثر باشند. برخی از آنها عبارتند از:
- نوشیدن مایعات زیاد: نوشیدن آب کافی ممکن است به رقیق نگه داشتن مخاط کمک کند.
- مصرف قطره سرفه: قطره سرفه ممکن است گلو را مرطوب نگه دارد و باعث تسکین سرفه شود.
- غرغره کردن با آب نمک: سرفه های ناشی از برونشیت آلرژیک می تواند منجر به گلودرد شود. غرغره کردن با آب نمک ممکن است ناراحتی را کاهش دهد.
- استفاده از مرطوب کننده: یک دستگاه مرطوب کننده هوا را مرطوب می کند. این می تواند مخاط را شل کند و دفع آن را آسان تر کند. همچنین ممکن است خس خس سینه را کاهش دهد. افراد مبتلا به آسم باید قبل از استفاده از مرطوب کننده با پزشک خود مشورت کنند.
پیشگیری از برونشیت آلرژیک
روش های پیشگیری از برونشیت آلرژیک معمولاً شامل پرهیز از عوامل محرک مانند بخارات شیمیایی، گرد و غبار و آلودگی هوا است. پیشگیری از برونشیت آسمی شامل اجتناب از محرک‌ها و مدیریت آسم زمینه‌ای بر اساس برنامه‌ای است که با پزشک شما تهیه شده است.
دود سیگار یکی از علل اصلی برونشیت آلرژیک است، بنابراین ترک سیگار یکی از بهترین راه‌ها برای پیشگیری از این بیماری است.
اگر مواد آلرژی زا در فضای باز، از جمله گرده یا کپک، تمایل به ایجاد برونشیت آلرژیک دارند، هنگام انجام کارهای حیاط از ماسک استفاده کنید. این ممکن است از علائم نیز جلوگیری کند.
سخن آخر
برونشیت می تواند حاد باشد، به این معنی که ناشی از یک ویروس یا باکتری است، یا می تواند ناشی از آلرژی باشد. اما برونشیت حاد معمولاً پس از چند روز یا چند هفته از بین می رود. برونشیت آلرژیک مزمن است و ممکن است در اثر قرار گرفتن در معرض محرک های آلرژیک مانند دود تنباکو، آلودگی یا گرد و غبار ایجاد شود. همچنین ممکن است آن را به نام برونشیت مزمن بشنوید.
برونشیت مزمن بخشی از بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) همراه با آمفیزم است. برونشیت مزمن می تواند ماه ها یا بیشتر طول بکشد.
