گلوکوما چشم (آب سیاه) بیماری چشمی است که در آن عصب های بینایی فرد دچار آسیب می شود. این عارضه معمولاً زمانی اتفاق می افتد که مایعات در بخش جلویی چشم جمع شوند. این آب اضافه جمع شده در جلوی چشم فشار چشمی را افزایش داده و در نتیجه عصب بینایی فرد دچار آسیب خواهد شد. یکی از علت های اصلی نابینا شدن افراد بالاتر از 60 سال بروز بیماری گلوکوما یا آّب سیاه است. البته می توان با تشخیص و درمان به موقع تا حد زیادی از نابینایی فرد پیشگیری کرد.
علت گلوکوما
چشم های شما دائماً در حال ترشح مایع زلالیه است. با جاری شدن مایع جدید در داخل چشم ها، همان میزان آب نیز باید از داخل چشم ها تخلیه شود. قسمتی که آب از داخل چشم خارج می شود را با نام زاویه تخلیه می شناسند. این فرآیند باعث می شود تا فشار داخل چشم (همان intraocular pressure or IOP) ثابت باقی بماند. اما اگر قسمت زاویه تخلیه چشم به درستی کار خود را انجام ندهد، در نتیجه ترشح مایعات جدید و تخلیه نشدن آن، آب زیادی در داخل چشم جمع خواهد شد. در نتیجه فشار داخل چشمی افزایش یافته و عصب های بینایی دچار آسیب خواهد شد.
عصب بینایی از میلیون ها فیبر عصبی کوچک تشکیل شده است. این سیستم عصبی دقیقاً شبیه سیم های کوچکی است که از تعداد زیادی سیم های کوچک تر تشکیل شده است. با مرگ هرکدام از این فیبر ها یک نقطه کور در داخل محدوده بینایی فرد به وجود خواهد آمد. البته ممکن است تا مدت ها متوجه این نقاط کور نشوید تا زمانی که بیشتر این فیبرهای عصبی در یک قسمت مرده و یک نقطه کور بزرگتر به وجود بیاید. همچنین زمانی که تمامی فیبرهای داخل چشم بمیرند فرد به کلی قدرت بینایی خود را از دست داده و نابینا خواهد شد.
عوامل خطر گلوکوم
بعضی از افراد هیچ نشانه ای ندارند اما فشار چشمی شان بیش از حد طبیعی است (به این فشار ocular hypertension) گفته می شود. این بیماران را به عنوان «افراد مشکوک به گلوکوما» شناخته و احتمال ابتلای آن ها به بیماری گلوکوما بیش از دیگران است. بعضی از افراد نیز با وجود اینکه فشار داخل چشمی شان کاملاً طبیعی است ولی باز هم مشکوک به بیماری گلوکوما هستند. به عنوان مثال، متخصص چشم پزشک ممکن است متوجه تغییراتی در عصب های بینایی این افراد شده باشد. با توجه به این نکته مهم هر شخصی که مشکوک به ابتلا به گلوکوما است باید وضعیت چشم و عصب های آن به صورت منظم تحت نظر پزشک متخصص باشد. پزشک متخصص با معاینه منظم متوجه تغییرات با گذشت زمان شده و به محض نیاز درمان را آغاز خواهد کرد.
بعضی از افراد بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به گلوکوما قرار دارند. این افراد شامل موارد زیر می شود:
- افراد با فشار چشمی بالا
- افراد بالای از 40 سال دارند
- افرادبا سابقه گلوکوم در خانواده
- افراد با سابقه آسیب به چشم
- افراد دارای عصب های نازک بینایی
- افراد مبتلا به دوربینی یا نزدیک بینی
- آفریقایی ها، اسپانیایی و آسیایی ها
- افراد با داشتن قرنیه نازک و در مرکز چشم
- افراد با سابقه مصرف طولانی مدت داروهای استروئیدی
- افراد مبتلا به دیابت، میگرن، فشار خون بالا، گردش خون ضعیف یا دیگر بیمارهای سیستمیک
بهتر است در مورد احتمال ابتلای خود به بیماری گلوکوما با پزشک صحبت کنید. دقت داشته باشید که افرادی که چندین مورد از موارد بالا را دارند، احتمال ابتلای شان به بیماری گلوکوما افزایش می یابد.
علائم گلوکوما
گلوکوما زاویه – باز
گلوکوما زاویه – باز هیچ علائم و نشانه بارزی در مراحل اولیه نخواهد داشت. با گذشت زمان و پیشرفت بیماری، نقطه های کوری در قدرت بینایی فرد به وجود آمده و فرد آن نقطه ها را کاملاً به رنگ سیاه می بیند. بسیاری از افراد مبتلایان به گلوکوما زاویه – باز تا زمان شدت گرفتن بیماری هیچ علائم و نشانه خاصی در بینایی شان نخواهند داشت. به همین خاطر است که به این بیماری «دزد خاموش بینایی» نیز گفته می شود. بهترین راه برای تشخیص سریع و به موقع این عارضه چشمی خطرناک، مراجعه منظم به پزشک متخصص چشم است. زیرا تشخیص زود هنگام به جلوگیری از نابینایی کمک زیادی می کند. پزشک متخصص چشم به شما خواهد گفت که هر چند وقت یکبار بهتر است برای معاینه به چشم پزشک مراجعه کنید.
گلوکوما زاویه- بسته
افراد در خطر ابتلا به گلوکوما زاویه –بسته معمولاً قبل از بروز حمله هیچ علائم خاصی ندارند. علائم اولیه حمله این بیماری نیز شامل تاری دید، دیدن هاله اطراف نور، سردرد یا چشم درد می شود. افرادی که دچار این علائم می شوند باید هر چه سریع تر توسط چشم پزشک معاینه شوند. علائم حمله گلوکوما زاویه – بسته شامل موارد زیر می شود:
- سردرد
- استفراغ
- حالت تهوع
- قرمزی چشم ها
- درد شدید در چشم یا پیشانی
- کاهش قدرت بینایی یا تاری دید
- دیدن رنگین کمان یا هاله های رنگی در داخل چشم
-
گلوکوم با فشار طبیعی
افراد مبتلا به «گلوکوم با فشار طبیعی» دارای فشار چشمی ای هستند که به نظر طبیعی می آید ولی یکی از نشانه های بیماری گلوکوم است. دیگر علائم گلوکوم شامل نقطه های کور در محدوده بینایی و آسیب دیدگی عصب های بینایی می شود.
انواع گلوکوما
به طور کلی 2 نوع گلوکوما یا آب سیاه داریم.
گلوکوما زاویه باز- اولیه
گلوکوما زاویه باز- اولیه شایع ترین نوع بیماری آّب سیاه است. این بیماری به تدریج و با تخلیه نشدن مایعات داخل چشمی به وجود آید (مثل زمانی که مسیر خروج و تخلیه مایعات چشمی گرفته باشد). در نتیجه فشار چشمی زیاد شده و شروع به آسیب زدن به عصب های چشمی می کند. این نوع از گلوکوما بدون درد بوده و در ابتدا فرد هیچ تغییری در بینایی خود احساس نمی کند.
میزان حساسیت عصب های چشمی افراد مختلف با هم متفاوت است. یعنی ممکن است عصب چشم های بعضی از افراد نسبت به دیگران به فشار حساس تر بوده و در نتیجه میزان آسیب پذیری بیشتری در برابر بیماری گلوکوما داشته باشند. به همین خاطر انجام آزمایشات چشمی منظم برای تشخیص به موقع گلوکوما و پیش از آسیب دیدن عصب های چشمی اهمیت بسیاری زیادی دارد.
گلوکوم زاویه – بسته
این نوع از گلوکوم زمانی به وجود می آید که عنبیه چشم فرد بسیار نزدیک به زاویه تخلیه مایعات از چشم باشد. در نهایت عنبیه ممکن است به کلی زاویه تخلیه مایعات چشم را ببندد. اگر بخواهیم برایتان مثالی بزنیم، تصور کنید که چیزی شبیه یک ورق کاغذ بر روی قسمت تخلیه آب سینک قرار گرفته باشد. زمانی که زاویه تخلیه آب چشم به کلی بسته شود، فشار چشمی به سرعت افزایش یافته و فرد دچار acute attack می شود. این وضعیت چشمی اورژانسی بوده و فرد باید به سرعت به پزشک متخصص چشم مراجعه کند وگرنه ممکن است به کلی بینایی خود را از دست بدهد.
- علائم نشان دهنده حمله گلوکوما زاویه – بسته شامل موارد زیر می شود:
- سردرد
- درد چشم
- تاری دید چشم
- حالت تهوع و احساس استفراغ
- حلقه های رنگین کمان در داخل چشمانتان می بینید یا در اطراف نورها در داخل چشمتان هاله می بینید
بسیاری از افراد مبتلا به گلوکوما زاویه – بسته به مرور زمان بیماری شان عود پیدا کرده و با گذشت زمان این عارضه چشمی تبدیل به گلوکوما زاویه –بسته مزمن می شود. در روزهای ابتدایی فرد شاهد هیچ علائمی نیست در نتیجه تا زمان بروز حمله و آسیب دیدگی خاص فرد به هیچ وجه متوجه بروز این عارضه نخواهد شد.
دقت داشته باشید که اگر بیماری گلوکوما زاویه – بسته به موقع درمان نشود، ممکن است فرد به کلی بینایی خود را از دست داده و نابینا شود.
تشخیص بیماری گلوکوما
مطمئن ترین راه برای تشخیص بیماری گلوکوما، انجام معاینه کامل چشمی است. تنها کنترل کردن فشار چشم برای تشخیص گلوکوما کافی نیست.
در طول معاینه چشم برای تشخیص بیماری گلوکوما چشم پزشک متخصص موارد زیر را انجام خواهد داد:
- آزمایش میزان بینایی
- اندازه گیری ضخامت قرنیه
- اندازه گیری میزان فشار چشم
- بررسی کردن زاویه تخلیه مایعات چشم
- بررسی احتمال هرگونه آسیب عصب بینایی
- تصویر برداری یا اندازه گیری کامپیوتری عصب بینایی
درمان گلوکوما
قطره های چشمی برای بیماری گلوکوما
قطره های چشمی نقش مؤثری در درمان بیماری گلوکوما دارد.
همانطور که گفته شد گلوکوما عصب بینایی را تحت تأثیر خود قرار داده و ممکن است منجر به نابینایی فرد شود. عصب بینایی باعث می شود تا چشم ها به مغز متصل شده و فرد قادر به دیدن محیط پیرامون خود باشد. بیماری گلوکوما نیز معمولاً به علت جمع شدن آب در قسمت جلویی چشم اتفاق افتاده و در نتیجه فشار داخل چشم تا حد قابل توجهی افزایش می یابد. در نهایت نیز این فشار باعث آسیب عصب های بینایی و از دست رفتن قدرت بینایی فرد خواهد شد.
مصرف دقیق قطره های چشمی می تواند بینایی شما را نجات دهد! اینکه قطره های چشمی را دقیقاً همانطور که چشم پزشک برایتان گفته استفاده کنید، اهمیت بسیار زیادی دارد. یعنی اینکه هر روز باید همان میزان دوزی که گفته شده است را مصرف کنید. اگر این کار را نکنید، قدرت بینایی تان کمتر خواهد شد.
همچنین به یاد داشته باشید که به پزشکان دیگر نیز بگویید که از چه دارویی برای درمان گلوکوما خود استفاده می کنید. زیرا قطره های چشمی درمان گلوکوما ممکن است در صورت استفاده همزمان با داروهای دیگر منجر به بروز عوارض جانبی خاصی شود.
درمان دارویی
چشم پزشک شما ممکن است یک یا چند دارو از بین داروهای زیر را برای درمان گلوکومای تان تجویز کند:
آگونیست های آلفا برای گلوکوما (Alpha agonists)
آگونیست های آلفا با کاهش دادن میزان مایعاتی که چشم تولید می کند به بهبود گلوکوما کمک خواهد کرد. همچنین این دارو به افزایش میزان تخلیه مایعات چشمی نیز کمک خواهد کرد. مجموع این دو باعث کاهش فشار چشمی فرد خواهد بود.
عوارض جانبی احتمالی داروی آگونیست آلفا شامل موارد زیر می شود:
- سردرد
- تاری دید
- خشکی دهان
- احساس اضطراب
- افزایش فشار خون
- گشادی مردمک چشم
- احساس خستگی، ضعف یا سرگیجه
- غیر طبیعی بودن ضربان قلب و افزایش آن
- قرمزی، درد در چشم ها بعد از استفاده از قطره
- حساسیت (قرمزی، خارش، آب ریزش چشم و تورم چشمی)
- در نتیجه بروز این عوارض بهتر است بعد از استفاده از قطره های چشمی گلوکوما، رانندگی یا کارهایی که نیاز به تمرکز و دقت دارند را انجام ندهید.
با گذشت زمان ممکن است تاری دید، مور مور شدن و قرمزی چشم بهتر شده و کاهش یابد. اما در صورتی که سایر عوارض جانبی هنوز به قوت خودشان باقی بوده و شما را آزار می دهند، بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کنید. پزشک متخصص ممکن است در نتیجه چنین علائمی میزان دوز مصرفی را کاهش داده یا به کلی داروی تجویز شده را تغییر داده و داروی جدیدی برایتان بنویسد. بیشتر عوارض جانبی گفته شده با قطع دارو از بین خواهند رفت. بهتر است هیچ گاه بدون مشورت با پزشک به یکباره مصرف داروی خود را قطع نکرده و حتماً قبل از این کار با پزشک خود صحبت کنید.
مسدود کننده بتا برای گلوکوما (Beta-blockers)
مسدود کننده های گیرنده بتا با کاهش تولید مایعات درون چشمی به بهبود گلوکوما کمک می کنند. این کار به کاهش فشار چشمی کمک زیادی خواهد کرد.
عوارض جانبی احتمالی استفاده از مسدود کننده های بتا شامل موارد زیر می شود:
- تاری دید
- سرگیجه
- افسردگی
- احساس خستگی
- ضربان قلب بی نظم یا کند
- تغییر در عملکرد جنسی یا میل جنسی
- بیش از حد خسته شدن در حین ورزش
- قرمزی، مور مور شدن یا درد در داخل چشم ها
- مشکلات تنفسی مثل آسم ، emphysema یا COPD
- در افراد مبتلا به دیابت،تشخیص علائم قند خون پایین دشوار می شود
تاری دید، مور مور شدن و قرمزی با گذشت زمان بهتر شده و کاهش خواهد یافت. اما دیگر علائم ممکن است همچنان همراه فرد بوده و تا حدی آزار دهنده باشند، در نتیجه بهتر است با پزشک خود در این مورد صحبت کنید. . پزشک متخصص ممکن است در نتیجه چنین علائمی میزان دوز مصرفی را کاهش داده یا به کلی داروی تجویز شده را تغییر داده و داروی جدیدی برایتان بنویسد. بیشتر عوارض جانبی گفته شده با قطع دارو از بین خواهند رفت. بهتر است هیچ گاه بدون مشورت با پزشک به یکباره مصرف داروی خود را قطع نکرده و حتماً قبل از این کار با پزشک خود صحبت کنید.
مهار کننده های آنی هیدراز کربنیک
مهار کننده های آنی هیدراز کربنیک به کاهش ترشح مایعات چشم کمک کرده و در نتیجه میزان فشار چشمی را کاهش می دهند. پزشک متخصص چشم ممکن است این دارو را در قالب قطره چشمی یا قرص خوراکی برایتان تجویز کند.
عوارض جانبی احتمالی مهار کننده های آنی هیدراز کربونیک شامل موارد زیر می شود:
- تاری دید
- کاهش انرژی
- قرمزی چشم
- احساس خستگی
- مور مور شدن چشم ها
- بد مزه شدن دهان یا احساس حالت تهوع
- افزایش ادرار (همراه با مصرف قرص ها)
- بثورات پوستی (بخصوص افرادی که به داروهای sulfa حساسیت دارند)
- تغییر در احساس طعم ها (به خصوص همراه با نوشیدنی های گاز دار)
- سوزن سوزن شدن اطراف دهان و نوک انگشتان (همراه با مصرف قرص ها)
تاری دید، مور مور شدن و قرمزی با گذشت زمان بهتر شده و کاهش خواهد یافت. اما دیگر علائم ممکن است همچنان همراه فرد بوده و تا حدی آزار دهنده باشند، در نتیجه بهتر است با پزشک خود در این مورد صحبت کنید. . پزشک متخصص ممکن است در نتیجه چنین علائمی میزان دوز مصرفی را کاهش داده یا به کلی داروی تجویز شده را تغییر داده و داروی جدیدی برایتان بنویسد. بیشتر عوارض جانبی گفته شده با قطع دارو از بین خواهند رفت. بهتر است هیچ گاه بدون مشورت با پزشک به یکباره مصرف داروی خود را قطع نکرده و حتماً قبل از این کار با پزشک خود صحبت کنید.
مویتیک ها برای گلوکوما (Miotics)
میوتیک ها مردمک چشم را تنگ تر کرده و میزان خروج مایعات و تخلیه آنها از چشم را افزایش می دهد. اینکار به کاهش فشار چشمی کمک زیادی خواهد کرد.
عوارض جانبی احتمالی استفاده از میوتیک ها به شرح زیر می باشد:
- تاری دید
- سردرد یا درد ابروها (درد اطراف چشم ها)
- نزدیک بینی (مشکل در تمرکز بر روی اشیاء و دیدن آن ها در فاصله دور)
- مشکل بینایی در نور کم و داشتن بینایی ضعیف در تاریکی و شب ها
- در مواقع بسیار نادر، ممکن است شبکیه چشم فرد جدا شود. این حالت زمانی اتفاق می افتد که بافت حساس به نور چشم به سمت جلو حرکت می کند. در نتیجه فرد ممکن است به طور ناگهانی شاهد بروز نقطه های سیاه یا نور های فلش دار در داخل محدوده بینایی خود شود. در صورتی که شاهد هرکدام از این علائم بودید بهتر است سریعاً به پزشک متخصص مراجعه کنید.
- عوارض جانبی ممکن است بعد از گذشت مدتی از مصرف دارو به کلی برطرف شود اما در صورتی که همچنان عوارض جانبی میوتیک ها به قوت خود باقی بود بهتر است با پزشک خود در این مورد صحبت کنید. پزشک متخصص ممکن است در نتیجه چنین علائمی میزان دوز مصرفی را کاهش داده یا به کلی داروی تجویز شده را تغییر داده و داروی جدیدی برایتان بنویسد. بیشتر عوارض جانبی گفته شده با قطع دارو از بین خواهند رفت. بهتر است هیچ گاه بدون مشورت با پزشک به یکباره مصرف داروی خود را قطع نکرده و حتماً قبل از این کار با پزشک خود صحبت کنید.
آنالوگ پروستاگلاندین
آنالوگ های پروستاگلاندین (prostaglandidn analogs) با افزایش خروج و دفع مایعات از چشم ها همراه بوده و در نتیجه به کاهش فشار چشمی کمک می کند.
عوارض جانبی احتمالی مصرف آنالوگ های پروستاگلاندین شامل موارد زیر می شود:
- تاری دید
- درد مفاصل
- سیاه و تیره تر شدن پلک ها
- حساسیت چشم به نور (فوتوبیا)
- افزایش ضخامت، تعداد و طول مژه ها
- احساس وجود جسم خارجی در داخل چشم
- عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، مثل سرما خوردگی و تب
- قرمزی، مور مور شدن یا درد گرفتن چشم ها پس از استفاده از قطره
- تغییر دائمی در رنگ چشم (بیشتر در چشم های به رنگ قهوه ای روشن اتفاق می افتد)
- چشم ها به مرور زمان در داخل حفره چشمی فرو رفته و پلک ها نمی توانند کار خود را به درستی انجام دهند.
تاری دید، مور مور شدن و قرمزی چشم ها به مرور زمان بهبود یافته و از بین خواهند رفت. . اما دیگر علائم ممکن است همچنان همراه فرد بوده و تا حدی آزار دهنده باشند، در نتیجه بهتر است با پزشک خود در این مورد صحبت کنید. . پزشک متخصص ممکن است در نتیجه چنین علائمی میزان دوز مصرفی را کاهش داده یا به کلی داروی تجویز شده را تغییر داده و داروی جدیدی برایتان بنویسد. بیشتر عوارض جانبی گفته شده با قطع دارو از بین خواهند رفت. بهتر است هیچ گاه بدون مشورت با پزشک به یکباره مصرف داروی خود را قطع نکرده و حتماً قبل از این کار با پزشک خود صحبت کنید.
آسیب ناشی از بیماری گلوکوما دائمی بوده و نمی توان آن را به حالت قبلی خود بازگرداند. اما استفاده از داروها و انجام عمل جراحی به جلوگیری از پیشرفت بیماری کمک می کند. برای درمان گلوکوما ممکن است پزشک یک یا چند دارو برای فرد تجویز کند.
قطره های چشمی
گلوکوما معمولاً با قطره های چشمی قابل کنترل است. فرد باید به صورت روزانه از این قطره های چشمی استفاده کند تا فشار چشمی کاهش یابد. بعضی از این قطره های چشمی میزان مایعی که چشم ترشح می کند را کاهش داده و بعضی از موارد دیگر با کاهش فشار چشمی به تخلیه بهتر مایع از چشم کمک می کنند. داروهای گلوکوما می تواند به بهبود بینایی فرد کمک کند اما ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشد. بعضی از این قطره های چشمی ممکن است باعث موارد زیر شود.
عوارض جانبی دارو های مصرفی در درمان گلوکوما:
- تاری دید
- رشد مژه ها
- خشکی دهان
- تغییر در سطح انرژی فرد
- تغییر در شدت و تعداد ضربان قلب
- مور مور شدن یا احساس خارش چشمی
- قرمزی چشم یا قرمزی پوست اطراف چشم ها
- تغییر در رنگ چشم، پوست اطراف چشم ها یا ظاهر پلک ها
- تغییر در تنفس (خصوصاً اگر فرد دچار بیماری آسم یا مشکلات تنفسی باشد)
تمامی داروها ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشد. بعضی از این داروها نیز تنها در صورتی که با داروهای دیگر مصرف شوند، عوارض جانبی به وجود خواهند آورد. بهتر است همیشه لیستی از داروهایی که مصرف می کنید را در اختیار پزشک معالج خود قرار دهید. در صورتی که در نتیجه مصرف داروهای گلوکوما شاهد هر گونه عارضه جانبی بودید بهتر است با چشم پزشک صحبت کنید. هیچ گاه بدون مشورت با پزشک مصرف داروهای گلوکومای خود را کنار نگذارید. در صورتی که دارو هایتان رو به اتمام است بهتر است از پزشک متخصص برای استفاده و تجویز مجدد داروها سؤال کنید.
لیزر
به طور کلی دو نوع جراحی لیزر برای درمان گلوکوما وجود دارد. این جراحی ها به تخلیه مایعات از چشم کمک می کنند. این عمل های جراحی معمولاً در مطب دکتر یا به طور سرپایی در مرکز جراحی های سرپایی صورت می گیرد.
- ترابکولوپلاستی. این نوع جراحی برای افرادی است که مبتلا به گلوکومای زاویه –باز هستند. در طول این عمل جراحی، جراح با استفاده از لیزر به تخلیه مایع چشمی کمک می کند. در نتیجه این عمل مایعات جمع شده از داخل چشم تخلیه شده و فشار چشمی کاهش خواهد یافت.
- ایریدوتومی. این شیوه درمانی برای افراد مبتلا به گلوکومای زاویه –بسته مناسب است. در این جراحی لیزری، پزشک متخصص با استفاده از لیزر یک سوراخ کوچک در عنبیه چشم به وجود می آورد که این سوراخ به حرکت مایعات به سمت زاویه تخلیه چشم کمک خواهد کرد.
جراحی
بعضی از جراحی های گلوکوما در اتاق عمل انجام می شود. در طول این عمل یک کانال جدید برای تخلیه مایعات زلالیه از چشم ایجاد خواهد شد.
- ترابکولکتومی. در طول این عمل جراحی، جراح یک فلپ کوچک در داخل sclera (سفیدی چشم) به وجود آورده و همچنین یک حباب (مثل یک پاکت) در داخل ملتحمه چشم ایجاد خواهد کرد. این قسمت معمولاً در زیر پلک بالایی پنهان بوده و قابل رؤیت نیست. سپس از طریق فلپ به وجود آمده مایع زلالیه قادر به تخلیه خواهد بود. مایع توسط بافت اطراف چشم ها جذب شده و فشار چشمی کاهش پیدا می کند.
- دستگاه های تخلیه گلوکوما. پزشک متخصص چشم ممکن است یک لوله کوچک تخلیه در داخل چشم ها قرارد هد. این لوله مایعات را به قسمت ذخیره شدن مایعات چشمی هدایت می کند. سپس این مایع از طریق رگ های خونی نزدیک جذب خواهد شد. ملتحمه غشای نازکی است که بخش داخلی پلک ها و قسمت سفید چشم ها را می پوشاند.
خود مراقبتی گلوکوم
درمان موفقیت آمیز بیماری گلوکوما نیازمند همکاری تیمی شما و پزشکتان است. پزشک بدون شک برایتان داروهای گلوکوما تجویز خواهد کرد که از آن به بعد همه چیز به مصرف منظم شما داشته و باید قطره ها و داروهای تان را دقیقاً همانطور که پزشک تجویز کرده طبق دستور العمل مصرف کنید. بعد از شروع مصرف داروهای گلوکوما، باید به طور منظم تحت نظر چشم پزشک قرار داشته باشید. در نتیجه بهتر است هر 3 تا 6 ماه یک بار به چشم پزشک مراجعه کنید. البته این فاصله ویزیت ها کاملاً بستگی به نیاز شما به داروها خواهد داشت.
در صورتی که هر گونه سؤالی در مورد مصرف یا شیوه درمان تان دارید حتماً با چشم پزشک مطرح کنید.
آخرین دیدگاه‌ها