ازوتروپی Esotropia وضعیتی است که در آن یک یا هر دو چشم به سمت داخل می چرخند. این اصطلاح از زبان یونانی گرفته شده است، جایی که “eso-” به معنای “درون” و “trope” به معنای “چرخش” است. به طور کلی، اختلال ایزوتروپی می تواند اشکال مختلفی داشته باشد. به گونه ای که برخی از انواع آن در دوران نوزادی و برخی دیگر در بزرگسالی رخ می دهند. اغلب به نظر می رسد که افراد مبتلا به ازوتروپی، چشم هایشان در هم کشیده شده است. این وضعیت گاهی به اشتباه به عنوان تنبلی چشم شناخته می شود. اختلال ازوتروپی درمان نشده ممکن است در کودکان و بزرگسالان عوارض ایجاد کند. اختلال ازوتروپیا نوعی ناهماهنگی چشم است که به نام استرابیسم شناخته می شود.
انواع ازوتروپیا
اختلال ایزوتروپی ممکن است باعث ایجاد طیف وسیعی از عوارض شود که همین مسئله، تشخیص و درمان به موقع این اختلال را مهم می کند. طبق گفته انجمن آمریکایی چشم پزشکی و استرابیسم اطفال (AAPOS)، اختلال ازوتروپی را می توان بر اساس فراوانی، سن فرد که در آن اختلال ایجاد می شود، و اینکه آیا مربوط به تمرکز چشم است یا خیر، طبقه بندی کرد.
طبقه بندی های مختلف اختلال ازوتروپی ا، عبارت اند از:
نوزادی
شکل نوزادی این بیماری در سال اول زندگی شروع می شود. نوزادان مبتلا به این بیماری نمی توانند از دو چشم خود با هم استفاده کنند. اگر یکی از چشم ها بیشتر از دیگری به سمت داخل بچرخد، کودک در معرض خطر بیشتر آمبلیوپی است که به آن تنبلی چشم نیز می گویند.
ازوتروپی نوزادی معمولاً با جراحی، استفاده از عینک یا گاهی اوقات تزریق بوتاکس درمان می شود. اصلاح ازوتروپیا قبل از 2 سالگی کودک اغلب بسیار موفقیت آمیز است و تنها تعداد کمی از کودکان در هنگام رشد با مشکلات بینایی مواجه می شوند. سایر مشکلات چشمی مرتبط با ازوتروپی نوزادی، عبارت اند از:
اگر درباره هر کدام از این علائم سوالی دارید، با یک پزشکت تماس بگیرید و با او مشورت کنید.
ازوتروپیا اکتسابی
اگر ازوتروپی در مراحل بعدی زندگی ایجاد شود، به آن ازوتروپی اکتسابی می گویند. این وضعیت ممکن است ناشی از شرایط پزشکی، مانند دیابت، یا سایر مشکلات چشمی، مانند دوربینی درمان نشده باشد. دوبینی یکی از شکایات اصلی افراد مبتلا به این عارضه است. دوبینی می تواند انجام کارهای روزمره را دشوار کند.
افراد مبتلا به ازوتروپی اکتسابی اغلب می توانند با استفاده از عینک و بینایی درمانی این بیماری را با موفقیت درمان کنند، اگرچه ممکن است برای برخی، انجام تکنیک های جراحی لازم باشد.
ازوتروپیا تطابقی
یکی از شایع ترین شکل های استرابیسم (انحراف چشم)، ازوتروپی تطابقی نامیده می شود. این نوع از انحراف چشم زمانی رخ می دهد که چشم ها تلاش زیادی برای داشتن تمرکز جهت واضح دیدن اشیا دارند. این تلاش برای تمرکز به عنوان “انطباق” شناخته می شود.
افراد مبتلا به ازوتروپی تطابقی، که به نام ازوتروپی انکساری نیز شناخته می شود، معمولاً دوربین هستند. افراد مبتلا به این اختلال می توانند با استفاده از عینک های طبی یا لنزهای تماسی، عوارض ازوتروپی تطابقی را کنترل کنند. در صورت عدم موفقیت، افراد مبتلا به ازوتروپی تطابقی ممکن است نیاز به انجام جراحی داشته باشند.
ازوتروپی ثابت در مقابل ازوتروپی متناوب
به طور کلی، اختلال ازوتروپی باعث چرخش یک یا هر دو چشم به سمت داخل می شود. علاوه بر انواع ذکر شده، ازوتروپی ممکن است که به عنوان ثابت یا متناوب نیز طبقه بندی شود. ازوتروپی ثابت همیشه وجود دارد، در حالی که ازوتروپی متناوب به صورت سینوسی بروز پیدا می کند.
به عنوان مثال، ازوتروپی متناوب ممکن است تنها زمانی عوارض خود را بروز دهد که فرد شرایط زیر را تجربه کند:
- خستگی
- نگاه کردن فقط به اشیا دور
- نگاه کردن فقط به اجسام نزدیک
اگر درباره هر کدام از این علائم سوالی دارید، با پزشکت تماس بگیرید و با او مشورت کنید.
علائم ازوتروپیا
انحراف چشم با علائم مختلفی بروز پیدا می کنند. از جمله این علائم، عبارت اند از:
- تنبلی چشم
- تلاقی چشم ها
- چرخش چشم ها به داخل
افراد مبتلا به ازوتروپیا ممکن است متوجه شوند که نمی توانند همزمان چشمان خود را روی یک مکان متمرکز کنند و ممکن است فقط بتوانند اشیا را به طور کامل با یک چشم ببینند.
عوارض ازوتروپیا
نوزادان و کودکان خردسال ممکن است عوارض زیر را تجربه کنند:
- از دست دادن دید سه بعدی
- مسائل مربوط به درک عمق
- آمبلیوپی (از دست دادن بینایی در اثر انحراف چشم)
با این حال، اگر ازوتروپی مادرزادی در دوران نوزادی درمان شود، احتمال کمتری وجود دارد که چنین عوارضی در درازمدت تجربه شوند. کودکان بزرگتر و بزرگسالانی که دچار ازوتروپی می شوند، ممکن است موارد زیر را بروز دهند:
- دوبینی
- اختلالات مربوط به درک عمق
- کاهش دید دوچشمی (توانایی چشم ها برای کار با هم)
اگر درباره هر کدام از این موارد سوالی دارید، با یک پزشکت تماس بگیرید و با او مشورت کنید.
علل بروز ازوتروپیا
استرابیسم ممکن است در برخی موارد ارثی باشد، اگرچه در همه اعضای خانواده این بیماری یا شکل یکسانی بروز پیدا نمی کند. انواع مختلفی از استرابیسم وجود دارند که ازوتروپی شایع ترین آن است. برخی از افراد مبتلا به ازوتروپی متولد می شوند در حالی که برخی دیگر در مراحل بعدی زندگی به آن مبتلا می شوند.
استرابیسم جنبه ارثی نیز دارد و این بیماری معمولاً در خانواده ها ایجاد می شود. با این حال، همه اعضای خانواده به استرابیسم مبتلا نمی شوند و آنهایی که تحت تأثیر قرار می گیرند، لزوماً اشکال مشابهی را تجربه نمی کنند.
عوامل مستعد کننده ابتلا به ازوتروپیا
برخی از عوامل مستعد کننده که خطر ابتلا به ازوتروپی را افزایش می دهند، عبارت اند از:
- سکته
- زایمان زودرس
- سابقه خانوادگی ابتلا به استرابیسم
- برخی اختلالات پزشکی مانند دیابت و پرکاری تیروئید
- شرایط عصبی، از جمله تجمع مایع بیش از حد در مغز
- ابتلا به یک اختلال چشمی دیگر، مانند آب مروارید یا گلوکوم
هیچ فاکتور مستعد کننده شناخته شده ای برای ابتلا به اختلال ازوتروپی در دوران کودکی وجود ندارد.
تشخیص ازوتروپیا
افرادی که به علائم ازوتروپیا مبتلا هستند، معمولاً توسط چشم پزشک یا اپتومتریست معاینه می شوند. فرد معالج قبل از انجام معاینات چشم، یک سابقه پزشکی فردی و خانوادگی کامل از بیمار دریافت می کند. از جمله تست های مورد استفاده، شامل موارد زیر هستند:
- عملکرد شبکیه
- درجه دور بینی
- وضوح دید در هر چشم
- توانایی چشم در شکست نور
- وضوح دید در دید با هر دو چشم با هم
اگر درباره هر کدام از این موارد سوالی دارید، با پزشکت تماس بگیرید و با او مشورت کنید.
درمان و مدیریت ازوتروپیا
روش درمانی اختلال ازوتروپی به شدت بیماری و مدت زمان ابتلا به آن بستگی دارد. سایر عواملی که بر روی تعیین برنامه درمانی تاثیر می گذارند، عبارت اند از اینکه آیا ناهماهنگی در یک یا هر دو چشم وجود دارد و آیا ازوتروپی سازگار است یا خیر. هدف درمان این اختلال، همیشه شامل موارد زیر است:
- تراز چشم
- اصلاح دوبینی
- اصلاح تنبلی چشم
- کاهش مشکلات بینایی هر دو چشم
علاوه براین، گزینه های درمانی، عبارت اند از:
استفاده از عینک یا لنز تماسی. استفاده از عینک، اغلب اولین خط درمان است. عینک های طبی می توانند انحراف چشم یا دوربینی را اصلاح کنند. اگر چشمان فردی همچنان هنگام استفاده از عینک دارای مشکل است، ممکن است به استفاده از لنز دو کانونی نیاز داشته باشد.
بینایی درمانی. تمرینات چشم ممکن است به تقویت عملکرد چشم و عضلات اطراف چشم برای بهبود بینایی کمک کند.
تزریق بوتاکس. بوتاکس ممکن است برای تنظیم مجدد چشم برخی از افرادی که به ازوتروپی خفیف مبتلا هستند، تزریق شود.
جراحی
برخی از افراد ممکن است نیاز به درمان جراحی برای تغییر طول ماهیچه های اطراف چشم خود داشته باشند، اگرچه این روش همیشه نیاز به استفاده از عینک یا لنز تماسی را به طور کامل برطرف نمی کند. جراحی عمدتاً بر روی نوزادان مبتلا به ازوتروپی انجام می شود، اما برخی از بزرگسالان نیز ممکن است تحت عمل جراحی قرار گیرند.
ازوتروپی ممکن است بدون هیچ مداخله ای در نوزادان کمتر از 5 ماه برطرف شود، به خصوص اگر علائم خفیف و ناهماهنگی چشم متناوب باشد.
به طور کلی، اختلال ازوتروپیا تنها 1 تا 2 درصد از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد، اما این وضعیت، شایع ترین شکل ناهماهنگی چشم است. این بیماری می تواند در بدو تولد ایجاد شود یا به طور مادر زادی وجود داشته باشد.
پیش آگهی اختلال ازوتروپیا
پیش آگهی ازوتروپی به شدت و نوع آن بستگی دارد. گاهی اوقات، ازوتروپی نوزادی در چند ماه اول زندگی نوزاد خود به خود برطرف می شود، در حالی که در برخی مواقع نیاز به روش هایی مانند استفاده از عینک یا جراحی وجود دارد. بسیاری از کودکانی که در سنین پایین تحت درمان قرار می گیرند، با بزرگ شدن مشکل بینایی را تجربه نمی کنند.
ازوتروپی که در اواخر کودکی یا بزرگسالی ایجاد می شود، معمولاً می تواند با عینک یا لنزهای تماسی و همچنین با درمان هر گونه بیماری زمینه ای که ممکن است به رفع علائم کمک کند، کنترل شود.
سخن آخر
نوزادان مبتلا به ازوتروپیا ممکن است در یک چشم مشکل داشته باشند که به طور قابل مشاهده به سمت داخل قرار دارد. به این حالت ازوتروپی نوزادی می گویند. همانطور که نوزاد شما بزرگتر می شود، ممکن است متوجه وجود مشکلات بینایی دوچشمی شوید. این مشکل می تواند در اندازه گیری فاصله اسباب بازی ها، اشیاء و افراد مشکل ایجاد کند.
نوزادان مبتلا به این بیماری معمولا بین 6 تا 12 ماهگی تشخیص داده می شوند. علاوه براین، ممکن است نیاز به جراحی باشد. اگر مورد ابتلا به استرابیسم در خانواده شما وجود دارد، ممکن است به عنوان یک اقدام احتیاطی، چشمان فرزندتان را معاینه کنید.
این کار توسط متخصصی به نام چشم پزشک یا اپتومتریست کودکان انجام می شود. آنها توانایی دید کلی کودک شما را اندازه گیری می کنند، و همچنین به دنبال هر نوع ناهماهنگی در یک یا هر دو چشم خواهند بود. مهم است، به خصوص در کودکان، درمان استرابیسم در اسرع وقت برای پیشگیری از هرگونه احتمال از دست دادن احتمالی بینایی در چشم، انجام شود.
اگر یک چشم قوی تر از چشم دیگر باشد، پزشک ممکن است آزمایشات بیشتری را انجام دهد. آنها همچنین ممکن است کودک شما را از نظر ابتلا به آستیگماتیسم و همچنین نزدیک یا دور بینی اندازه گیری کنند.
افرادی که بعداً در زندگی به انحراف چشم مبتلا می شوند، دچار اختلالی هستند که به آن ازوتروپی اکتسابی می گویند. بزرگسالان مبتلا به این نوع ازوتروپی اغلب از دوبینی شکایت دارند. اغلب، این وضعیت زمانی خود را نشان می دهد که کارهای بصری روزمره دشوارتر می شوند. این موارد عبارت اند از:
- نوشتن
- رانندگی
- خواندن متن
- ورزش کردن
- انجام وظایف مربوط به کار
علاوه براین، بزرگسالان مبتلا به ازوتروپی اکتسابی ممکن است نیازی به جراحی نداشته باشند.
اگر سوالات بیشتری درباره انواع انحراف در چشم دارید، با یک پزشکت تماس بگیرید و با متخصصان رشته مربوطه، مشورت کنید.
آخرین دیدگاه‌ها