میگرن چشمی باعث ایجاد اختلالات بینایی یا هاله، همراه با سردرد یا بدون آن می شود. میگرن چشمی، میگرنی است که علائم بینایی ایجاد می کند. میگرن می تواند دردناک و ناتوان کننده باشد، اما روش هایی برای کمک به پیشگیری و کاهش علائم وجود دارد. در این مقاله، ما علائم، علل و خطرات میگرن چشمی را بررسی می کنیم.
میگرن چشمی چیست؟
جامعه پزشکی میگرن چشمی را میگرنی تعریف می کند که باعث علائم بینایی، همراه یا بدون علائم دیگر، مانند سردرد می شود.
طبق بنیاد میگرن آمریکایی، حدود 25-30٪ افراد مبتلا به میگرن هاله را احساس می کنند، اما کمتر از 20٪ این افراد در هر دوره از بیماری آن را تجربه می کنند.
میگرن چشمی که بدون هاله، معمولاً میگرن شایع نامیده می شود. پزشکان معمولاً به یک میگرن چشمی با هاله، اما بدون سردرد یا درد به عنوان میگرن خاموش اشاره می کنند.
میگرن خاموش تقریباً نادر است اما با افزایش سن، بیشتر رخ می دهد.
برخی افراد از اصطلاحات “میگرن چشمی” و “میگرن شبکیه” به جای یکدیگر استفاده می کنند، اما این دو بیماری یکسان نیستند و به مراقبت های مختلفی نیاز دارند.
علائم میگرن چشمی
علائمی که میگرن چشمی ایجاد می کند در افراد بسیار متفاوت است. با این حال، آنها می توانند شامل موارد زیر باشند:
- لکنت زبان
- تهوع و استفراغ
- حساسیت به نور و صدا
- اختلال در مهارت های حرکتی
- دردی که فعالیت، آن را تشدید می کند.
- سوزن سوزن شدن یا بی حسی در یک طرف بدن
- درد شدید، که احتمال دارد ضربان دار ودر یک یا دو طرف سرباشد.
- دیدن چشمک های موقت ستاره ها، خطوط زیگ زاگ یا الگوهای دیگر
- یک نقطه روشن یا کور که از مرکز بینایی شروع می شود و انتشار می یابد تا نیمی از میدان بینایی را پوشش دهد.
میگرن خاموش معمولاً برخی از علائم بینایی را ایجاد می کند، اما باعث سردرد نمی شود.
علائم بینایی ناشی از میگرن چشمی می تواند ترسناک و ناتوان کننده باشد، اما بیشتر آنها عمر کوتاهی دارند. با این حال، علائم غیر بینایی، مانند درد شدید، می تواند از چند ساعت تا چند روز طول بکشد.
تمایل هاله بین 10 تا 30 دقیقه است و به طور معمول اندکی قبل یا هنگام سردرد میگرنی شروع می شود و دومین مرحله از چهار مرحله میگرن است.
میگرن شبکیه باعث سردرد و همچنین لکه های کور شدید یا کوری در یک چشم می شود که کمتر از 1 ساعت طول می کشد.
علل میگرن چشمی
محققان دقیقاً مطمئن نیستند که چرا سردرد های میگرنی رخ می دهد. یک نظریه این است که آنها به دلیل التهاب در مغز هستند، که باعث ملتهب شدن رگ های خونی و فشار بر اعصاب می شود و درد ایجاد می کنند.
هاله میگرن احتمال دارد به دلیل فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در سطح خارجی مغز ایجاد شود، و به آرامی مانند یک موج در قسمت بینایی مغز انتشار می یابد.
به نظر می رسد میگرن با ژن های فرد نیز ارتباط دارد. براساس بنیاد تحقیقات میگرن، 90 درصد افراد مبتلا به این بیماری سابقه خانوادگی دارند.
در زنان، دوره های میگرن احتمال دارد با تغییرات هورمونی که در طول چرخه قاعدگی رخ می دهد ارتباط داشته باشد.
برخی از افراد پس از تجربه عوامل محرک خاص، بیشتر دچار یک میگرن یا سردرد می شوند. عوامل تحریک کننده میگرن در همه افراد متفاوت است، اما موارد شایع آن عبارتند از:
- آسپارتام
- بوهای شدید
- ترک کافئین
- تغییرات هوا
- کمبود آب بدن
- خواب کم یا زیاد
- کافئین بیش از حد
- تغییرات هورمونی
- سروصدا های بلند
- اضطراب و استرس
- مونوسدیم گلوتامات (MSG)
- الکل، به ویژه شراب قرمز
- زیر نور شدید یا ضعیف بودن
- رانندگی در مسافت های طولانی
- گرمای بیش از حد یا ارتفاع زیاد
- مدت طولانی به یک صفحه خیره شدن
- نیترات ها، مانند آنهایی که در گوشت ها و بسیاری از وعده های غذایی آماده وجود دارند.
- تیرامین، که در پنیرهای پیر، لوبیا فاوا، سوسیس خشک، محصولات سویا و ماهی دودی وجود دارد.
خطرات مرتبط با میگرن چشمی
میگرن چشمی می تواند علائم دردناکی ایجاد کند و احتمال دارد برای برخی از افراد ترسناک باشد، اما این دوره ها تقریباً کوتاه مدت هستند.
با این وجود میگرن شبکیه علائم مشابه میگرن چشمی را ایجاد می کند و می تواند منجر به کاهش دید شدید و غیرقابل برگشت شود.
هر فردی که احساس می کند دچار میگرن شبکیه شده باید با پزشک مشورت کند یا به مراقبت های اورژانسی بپردازد. برخی از نشانه هایی که به تشخیص میگرن شبکیه از میگرن چشمی کمک می کنند عبارتند از:
- نابینایی موقت
- کاهش شدید بینایی
- دیدن چراغ های چشمک زن
- علائمی که فقط روی یک چشم تأثیر می گذارند.
اگر بیماری میگرن در افراد به موقع درمان نشود، احتمال دارد هر بار که بیماری بروز می کند، نسبت به علائم حساسیت بیشتری پیدا کند. این روند می تواند به سردرد های مزمن روزانه یا دوره های میگرن منجر شود.
استفاده بیش از حد از مسکن ها می تواند سردرد های اضافی بنام سردرد های برگشتی ایجاد کند.
میگرن با هاله همچنین می تواند خطر سکته قلبی در زنان، به ویژه در کسانی که از داروهای مبتنی بر استروژن استفاده می کنند یا سیگار می کشند را افزایش دهد.
علائم میگرن چشمی می تواند فعالیت هایی مانند رانندگی، راه رفتن، خواندن، کار و مراقبت از کودکان خردسال را با مشکل روبرو کند. افرادی که علائم میگرن چشمی را تجربه می کنند باید فعالیتی را که انجام می دهند متوقف کنند و تا زمان رفع علائم، استراحت کنند.
اگر شخصی هنگام رانندگی علائمی را تجربه کرد، باید با خیال راحت خود را به کنار جاده بکشد و منتظر بماند تا زمانی که احساس آن بهتر شود سفر خود را ادامه دهد.
چه موقع با پزشک مشورت کنیم؟
هر فرد بارها و بارها در طول زندگی خود سردرد می گیرد، اما سردرد میگرنی نیاز به درمان متفاوتی دارد.
اگر افراد دارای موارد زیر هستند باید با پزشک مشورت کنند:
- تشنج با سردرد
- مشکلات حسی با سردرد
- سردرد بعد از ضربه به سر
- مشکلات بینایی همراه سردرد
- حالت تهوع و استفراغ همراه با سردرد
- سردرد شدیدی که باعث سفتی گردن می شود.
- از دست دادن هوشیاری یا گیجی همراه با سردرد
- چندین سردرد در هر ماه که ساعتها یا روزها طول می کشد.
- سردرد هایی که در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کنند.
- هیچ سابقه ای از میگرن وجود ندارد، اما اکنون سردرد های مکرر دارد.
- سردرد هایی که بیش از دو بار در هفته ایجاد می شوند به داروهای ضد درد نیاز دارند.
تشخیص میگرن چشمی
از آنجا که هیچ آزمایش خاصی برای شناسایی شرایط میگرن در دسترس نیست، یک پزشک احتمال دارد:
- معاینه بدنی انجام دهد.
- سابقه پزشکی کامل یک شخص را مرور کند.
- درباره علائم، استفاده از دارو و عوامل سبک زندگی سوال کند.
با در نظر گرفتن تمام این اطلاعات، پزشک می تواند از برخی رهنمودها برای تشخیص بیماری میگرن استفاده کند.
طبق دستورالعمل های انجمن بین المللی سردرد، میگرن حداقل پنج دوره علامتی ایجاد می کند که هر دوره 4 تا 72 ساعت بدون درمان طول می کشد و علائمی غیر از سردرد را شامل می شود.
در صورت داشتن علائم بینایی مطابق با میگرن، پزشک می تواند میگرن چشمی را تشخیص دهد.
درمان و پیشگیری از میگرن چشمی
ابزارهای کاهش استرس مانند طب سوزنی احتمال دارد به کاهش تعداد دفعات حمله های شدید میگرن کمک کنند. درمان میگرن چشمی معمولاً بر پیشگیری و کاهش علائم متمرکز است.
ارنوماب (Aimovig) دارویی است که فعالیت مولکولی به نام پپتید را که در اپیزود های میگرن نقش دارد، مسدود می کند.
داروهای دیگری که تولیدکنندگان برای بیماری های مختلف ساخته اند نیز احتمال دارد به پیشگیری از علائم میگرن کمک کنند. اینها شامل داروهایی برای:
- افسردگی
- فشار خون بالا
- هورمون درمانی
- بیماری صرع یا شرایط تشنج
پزشکان همچنین می توانند سم بوتولینوم A را برای پیشگیری از میگرن مزمن تجویز کنند. این دارو نیاز به توصیه متخصص دارد. از دیگر کاربردهای آن می توان به درمان اسپاسم اشاره کرد.
تغییر در شیوه زندگی و روش های درمانی نیز می تواند باعث کاهش دفعات و شدت سردردهای میگرنی یا اپیزودهای آن شوند. این گزینه ها شامل موارد زیر است:
- ترک سیگار
- هیدراته ماندن
- ایجاد یک برنامه خواب ثابت
- خوردن وعده های غذایی منظم
- محدود کردن مصرف کافئین و الکل
- کم کردن وزن در صورت اضافه وزن
- پیشگیری از وقت زیاد برای تماشای صفحه
- ردیابی علائم برای یافتن عوامل محرک میگرن
- درمان اضطراب و افسردگی با مشاوره و سایر گزینه ها
- مقابله با استرس با استفاده از ابزارهایی مانند ورزش، تکنیک های آرام سازی، طب سوزنی و مکانیسم های بازخورد زیستی
بعضی از داروها احتمال دارد علائم میگرن را بعد از بروز کاهش دهند. به طور کلی، هرچه فرد زود ترپس از شروع علائم از داروها استفاده کند، موثرتر هستند.
دارو های بدون نسخه، از جمله آسپرین، استامینوفن و داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی، گاهی اوقات می توانند علائم میگرن را کاهش دهند.
در صورت عدم موفقیت این داروها، فرد باید در مورد مسکن های نسخه ای با پزشک مشورت کند.
پیش آگهی میگرن چشمی
هیچ درمانی برای میگرن چشمی وجود ندارد، اما برخی از داروها، تنظیم سبک زندگی و سایر روش های درمانی می توانند از بروز علائم میگرن پیشگیری و یا آنها را کاهش دهند.
دریافت درمان مناسب برای میگرن چشمی امری حیاتی است، زیرا افراد می توانند با هر دوره میگرن، نسبت به علائم، حساسیت بیشتری پیدا کنند و این در نهایت می تواند به میگرن مزمن روزانه منجر شود.
مشورت با پزشک در مورد سردردهای شدید، مکرر یا ناتوان کننده و همچنین آنهایی که علائم مانند مشکلات حسی یا حالت تهوع ایجاد می کنند مهم است. فرد باید به دنبال مراقبت های اضطراری برای علائم بینایی که فقط یک چشم را درگیر می کند، باشد.
