خارش نوروپاتیک چیست؟

خارش نوروپاتیک یا همان خارش عصبی، خارشی است که ناشی از آسیب سیستم عصبی به جای مشکلات پوستی است. خارش یک احساس طبیعی است که هر از گاهی تجربه می شود. با این حال، زمانی که خارش ناشی از آسیب سیستم عصبی باشد، پزشکان آن را خارش نوروپاتیک می نامند. خارش نوروپاتیک می تواند متفاوت از یک احساس خارش طبیعی باشد. ممکن است به دلایل مختلفی از جمله سکته مغزی رخ دهد. خاراندن ممکن است باعث تسکین این نوع خارش نشود. ما سعی کرده ایم در این مقاله از پزشکت به علائم، علل و درمان خارش نوروپاتیک می پردازیم. ما همچنین در مورد پیش آگهی افراد مبتلا به این بیماری صحبت می کنیم.

خارش نوروپاتیک زمانی اتفاق می افتد که به سیستم عصبی آسیب وارد شود. طبق یک مقاله قدیمی در سال 2010، آسیب به سیستم عصبی مرکزی یا محیطی می تواند باعث خارش نوروپاتیک شود .در حالی که خارش منظم ناشی از نوعی مشکل در پوست است، خارش نوروپاتیک منشأ متفاوت و عمیق تری دارد.

علائم خارش نوروپاتیک

خارش نوروپاتیک با سایر انواع خارش متفاوت است زیرا اغلب می تواند همراه با درد عصبی رخ دهد. این به این دلیل است که اختلالاتی که باعث خارش نوروپاتیک می شوند، همان مسیرهای عصبی را تحت تأثیر قرار می دهند که باعث درد نوروپاتیک می شوند. خارش نوروپاتیک اغلب به صورت سوزش یا خزیدن توصیف می‌شود و ممکن است با بی‌حسی، سردی، شوک‌های الکتریکی مانند یا احساس مرطوب همراه باشد. همچنین ممکن است افزایش یا کاهش حساسیت پوستی وجود داشته باشد. برخلاف برخی از انواع دیگر خارش، خاراندن در واقع می تواند خارش نوروپاتیک را بدتر کند.

خارش ممکن است بسیار شدید باشد. خارش نوروپاتیک ممکن است منجر به بروز احساسات زیر شود:

• سوزش
• درد
• بی حسی
• خزیدن
• سرماخوردگی شدید

برخی از افراد مبتلا به خارش نوروپاتیک ممکن است علائم دیگری مانند موارد زیر داشته باشند:

• خارش و سرد شدن پوست
• افزایش و یا کاهش حساسیت پوست
• در افراد مبتلا به خارش نوروپاتیک، خاراندن نیز می تواند خارش را بدتر کند.

چه چیزی منجر به خارش عصبی می شود؟

درک بسیار کمی از مکانیسم های بدن که باعث ایجاد احساس خارش می شود وجود دارد. بررسی ها نشان می دهد که اختلالات در سیستم عصبی که به نورون های مرتبط با خارش آسیب می رسانند ممکن است باعث خارش نوروپاتیک شوند. شرایط و بیماری هایی که ممکن است باعث خارش نوروپاتیک شوند عبارتند از:

• زونا
• سکته
• دیابت
• تحریک عصبی
• کمبود ویتامین
• تومور مغزی
• اسکلروز چندگانه
• سوختگی یا کلوئید
• تومور ستون فقرات
• قرار گرفتن در معرض سموم
• خارش بازویی، یک اختلال عصبی که بازوها را تحت تاثیر قرار می دهد.
• سندرم تروفیک سه قلو، یک بیماری نادر که به دلیل آسیب عصب سه قلو رخ می دهد.
• notalgia paresthetica، که درد عصبی است که ممکن است شامل خارش پشت باشد.
• نوروپاتی محیطی، اصطلاحی برای آسیب به اعصاب محیطی است که اغلب علائمی را در دست ها و پاها ایجاد می کند.

علت خارش عصبی چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشکان ممکن است در تشخیص خارش نوروپاتیک مشکل داشته باشند، زیرا ممکن است در ابتدا تصور کنند که مشکل مربوط به پوست است. با این حال، یک متخصص پوست می تواند هر گونه علت پوستی خارش را رد کند. پزشکان معمولاً برای افرادی که با خارش مراجعه می کنند درمان های موضعی تجویز می کنند. زمانی که این درمان‌ها جواب نمی‌دهند، ممکن است به خارش نوروپاتیک مشکوک شوند.

با این حال، یافتن علت دقیق ممکن است سخت باشد. اگر درمان‌های سنتی ضد خارش مؤثر نبود، افراد باید با متخصص مغز و اعصاب مشورت کنند. پزشکان ممکن است بیوپسی پوست را برای بررسی خارش نوروپاتیک انجام دهند.

خارش نوروپاتیک چگونه درمان می شود؟

درمان خارش نوروپاتیک دشوار است. داروهای معمولی ضد خارش مانند آنتی هیستامین ها یا استروئیدهای موضعی معمولاً کمک چندانی نمی کنند. برخی از بیماری ها مانند سندرم تروفیک سه قلو به خوبی به درمان پاسخ نمی دهند، به طوری که افراد ممکن است نیاز به پوشیدن دستکش های محافظ داشته باشند تا از آسیب دیدن خود در اثر خاراندن جلوگیری کنند.

درمان‌ها معمولاً شامل بی‌حس‌کننده‌های موضعی یا موانع فیزیکی برای جلوگیری از خاراندن می‌شوند، زیرا خاراندن بیش از حد یا شدید می‌تواند باعث ضایعات دردناک یا سایر آسیب‌های غیرعمدی به خود شود. سایر درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• طب سوزنی
• تزریق بوتاکس
• مدیتیشن و ذهن آگاهی
• درمان شناختی رفتاری (CBT)
• تکنیک های تحریک عصبی
• برخی از داروهای ضد افسردگی
• کرم ها یا چسب های لیدوکائین
• داروهای ضد تشنج مانند گاباپنتین

سایر مداخلات رفتاری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• پوشیدن لباس گشاد
• کوتاه کردن ناخن
• پوشیدن لباس های محافظ
• استفاده منظم از مرطوب کننده
• اجتناب از دمای گرم یا گرما

چه عواملی خطر خارش عصبی را افزایش می دهد؟

هیچ تحقیقی در مورد عوامل خطر مرتبط با خارش نوروپاتیک وجود ندارد. ممکن است دو نفر شرایط سلامت یکسانی داشته باشند و فقط یکی از آنها خارش نوروپاتیک را به عنوان علامت تجربه کند. در برخی افراد، آسیب سیستم عصبی نیز باعث از دست دادن حس و منجر به خاراندن مداوم و در نهایت آسیب به خود می شود. که دریک بررسی زنی که پس از انقباض زونا دچار خارش نوروپاتیک شده بود، سر خود را چنان شدید خراش داد که بدون احساس درد، پوست و جمجمه خود را تا مغزش خاراند. در نتیجه، او مجبور شد هنگام خواب از کلاه ایمنی قفل شده استفاده کند. تغییرات پوستی به دلیل خارش مداوم نیز ممکن است رخ دهد. اگر افراد آنقدر خراش دهند که پوست را زخم کنند، این نیز می تواند منجر به عفونت شود.

پیش آگهی خارش عصبی چگونه است؟

کنار آمدن با خارش نوروپاتیک برای افراد می تواند چالش برانگیز باشد. اگرچه ممکن است برای بسیاری از افراد خارش بی ضرر به نظر برسد، اما ناتوانی در تسکین خارش مزمن و شدید می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی افراد تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، می تواند توانایی خواب و انجام فعالیت های منظم آنها را مختل کند. اما زندگی با خارش نوروپاتیک شبیه زندگی با هر بیماری دیگری است که باعث درد مزمن می شود. افراد مبتلا به این نوع درد مزمن ممکن است از پیوستن به یک گروه حمایتی یا رفتن به جلسات درمانی سود ببرند.

از آنجایی که درمان خارش نوروپاتیک دشوار است، مدیریت این بیماری نیز دشوار است. غالبا شامل انجام اقداماتی برای جلوگیری از خراشیدن است. برای مثال، افرادی که در خواب به شدت پوست خودشان را خراش می دهند، ممکن است نیاز داشته باشند از پوست با کلاه ایمنی یا بانداژ محافظت کنند.

خارش چیست؟

به همان اندازه که خارش ها رایج هستند، اغلب به سختی می توان آنها را از دیدگاه علمی تعریف کرد. خارش، اصطلاح پزشکی برای خارش، می تواند به عنوان یک احساس ناخوشایند توصیف شود که باعث میل به خاراندن می شود. بخشی که توصیف آن دشوارتر است، فرآیندهایی است که باعث ایجاد خارش می شود. اگرچه دلایل احتمالی زیادی از جمله خشکی پوست، آلرژی ها، عفونت ها، واکنش های دارویی، بیماری های خودایمنی، بیماری کبد یا کلیه و سرطان برای خارش وجود دارد. مکانیسم های واقعی که منجر به خارش می شوند مشابه هستند.

دو راه اساسی برای ایجاد خارش وجود دارد:

فعال‌سازی مسیر عصبی: این زمانی است که انتهای عصبی فعال می‌شود و سیگنال‌هایی را به نخاع و مغز ارسال می‌کند که به یک احساس فیزیکی تبدیل می‌شود. برای ایجاد خارش، بیش از یک نوع فیبر عصبی – که عمدتاً فیبرهای A و C نامیده می شوند – باید فعال شوند. فعال شدن سایر ترکیبات فیبرها می تواند منجر به درد، بی حسی و سایر احساسات شود.

واسطه های شیمیایی: اینها مواد شیمیایی در بدن هستند که رشته های عصبی را فعال می کنند. انواع مختلفی از مواد شیمیایی وجود دارد که می توانند این کار را انجام دهند، از جمله هیستامین و سیتوکین ها . شرایط مختلف می تواند باعث ترشح این مواد شیمیایی شود، از آلرژی گرفته تا عفونت ها و بیماری ها.

انواع خارش

چهار نوع اصلی خارش وجود دارد:

خارش روان‌زا: این نوعی خارش است که معمولاً با بیماری‌های روانی مانند دلیریوم مرتبط است.

خارش تحریک کننده: این خارش است که در اعصاب محیطی پوست شروع می شود. این می تواند در اثر واکنش آلرژیک، التهاب، خشکی پوست یا سایر آسیب های پوستی ایجاد شود.

خارش نوروژنیک: این یک نوع خارش مزمن است که از سیستم عصبی مرکزی منشأ می گیرد و در اثر بیماری های عضوی مانند نارسایی کلیه یا سیروز ایجاد می شود..

خارش عصبی (نوروپاتیک): این نوع دیگری از خارش مزمن ناشی از آسیب عصبی است. این می تواند سیستم عصبی مرکزی یا سیستم عصبی محیطی را درگیر کند.

سخن آخر

همه خارش ها یکسان نیستند. خارش عصبی که به عنوان خارش نوروپاتیک نیز شناخته می شود، نوعی خارش است که به جای مشکلات مربوط به پوست، ناشی از آسیب عصبی است. خارش مزمن (مداوم) است و اغلب درمان آن دشوار است.

فردی که خارش دارد و رفع آن غیرممکن است ممکن است دچار خارش نوروپاتیک شده باشد. آنها ابتدا باید به متخصص پوست مراجعه کنند تا هرگونه بیماری مرتبط با پوست مانند اگزما یا بثورات پوستی را رد کند. اگر درمان های موضعی ضد خارش موثر نبود، ممکن است مشاوره با متخصص مغز و اعصاب ضروری باشد. کمک گرفتن برای جلوگیری از عوارضی که معمولاً شامل عفونت یا آسیب پوستی است، ضروری است.

دلایل زیادی برای خارش نوروپاتیک وجود دارد، از آسیب تروماتیک و عفونت تا تومورهای ستون فقرات و سکته مغزی. خارش اغلب با درد عصبی همراه است و با خاراندن بدتر می شود.

افراد مبتلا به خارش نوروپاتیک ممکن است پیوستن به یک گروه حمایتی یا دریافت درمان برای مقابله با این نوع درد مزمن را مفید بدانند.