زنان اغلب در دوره ای از بارداری خارش واژن را تجربه می کنند. خارش واژن در بارداری تا حدودی رایج و طبیعی است که علل مختلفی دارد.
حتی در برخی شرایط می تواند ناشی از تغییراتی در بدن باشد. حتی ممکن است ربطی به بارداری نداشته باشد. برای بررسی علل بالقوه خارش واژن در دوران بارداری، به علاوه اطلاعات عملی در مورد درمان و راه های پیشگیری از خارش واژن در بارداری بهتر است ادامه مقاله از پزشکت را تا انتها بخوانید.
شایع ترین علل خارش واژن در بارداری
برخی از بیماری ها و شرایطی که می توانند منجر به بروز خارش در بارداری شوند، عبارتند از:
واژینوز باکتریال
در صورت بروز هر گونه عدم تعادل در باکتری های واژن، واژینوز باکتریایی ممکن است رخ دهد. این عفونت در زنان تا حدودی رایج است و علائم آن عبارتند از:
- خارش
- سوزش
- ترشح نازک، مات یا خاکستری
- بوی ماهی به خصوص بعد از رابطه جنسی
عفونت قارچی
علاوه بر باکتری، واژن معمولاً حاوی مقدار کمی مخمر است. تغییرات هورمونی مرتبط با بارداری می تواند تعادل pH واژن را مختل کند و باعث تکثیر مخمر شود. به همین دلیل، عفونت های قارچی در دوران بارداری شایع است. علائم آن می تواند شامل موارد زیر باشد:
- خارش
- سوزش
- ترشح غلیظ واژن که بافتی شبیه پنیر است.
افزایش ترشحات واژن
مقدار ترشحات واژن و مخاط دهانه رحم ممکن است در طول بارداری افزایش یابد. تغییرات هورمونی باعث این امر و همچنین نرم شدن دهانه رحم و دیواره های واژن می شود. ترشحات در محافظت از واژن در برابر عفونت موثر هستند، اما می توانند پوست فرج را تحریک کرده و باعث قرمزی و خارش آن شوند.
خشکی واژن
تغییرات هورمونی ممکن است باعث خشکی واژن در برخی افراد در دوران بارداری شود. شواهد نشان می دهد این وضعیت در زنانی که در دوران شیردهی قرار دارند، شایع تر است. قرمزی، سوزش و درد در حین رابطه جنسی نیز ممکن است همزمان با این وضعیت رخ دهد.
همچنین کاهش سطح پروژسترون نیز ممکن است باعث خشکی واژن در برخی از زنان باردار شود. از آنجایی که این هورمون برای حفظ بارداری ضروری است، در صورت داشتن این علامت با پزشک خود مشورت کنید.
حساسیت به محصولات
در دوران بارداری، واژن پر از خون می شود و ممکن است پوست شما کشیده و حساس تر از حد معمول شود. محصولاتی که قبل از بارداری به راحتی استفاده می کردید ممکن است پوست شما را تحریک کرده و باعث خارش و قرمزی آن شود. محصولاتی که می توانند باعث این اتفاق شوند عبارتند از:
- مواد شوینده
- شامپو بدن
- صابون
عفونت دستگاه ادراری (UTI)
رحم در بالای مثانه قرار می گیرد. در دوران بارداری منبسط شده و فشار بیشتری روی مثانه وارد می شود. این وضعیت می تواند خروج ادرار را مسدود کند و باعث ایجاد عفونت شود. به همین دلیل، زنان باردار در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت ادراری هستند.
باکتری‌ها همچنین می‌توانند باعث عفونت ادراری شوند، مانند باکتری استرپتوکوک گروه B (GBS). از هر 4 زن باردار 1 مورد آزمایش GBS مثبت است. GBS در بزرگسالان معمولاً علائمی را نشان نمی دهد. از آنجایی که باکتری GBS می تواند برای نوزاد تازه متولد شده مضر باشد، بهتر است به پزشک مراجعه کنید و آزمایش دهید. علائم عفونت دستگاه ادراری عبارتند از:
- درد شکم
- خون در ادرار
- خارش و سوزش واژن
- درد در هنگام مقاربت
- نیاز مکرر و فوری به ادرار کردن
کلستاز بارداری
این بیماری کبدی ممکن است در اواخر بارداری رخ دهد. علت اصلی آن هنوز تشخیص داده نشده است. متخصصان فکر می کنند ژنتیک و هورمون های بارداری نقش بسیار مهمی در این زمینه دارند. کلستاز بارداری باعث خارش شدید در کف دست و پا می شود. خارش ممکن است تمام بدن از جمله ناحیه واژن را تحت تاثیر قرار دهد. بثورات و قرمزی در این حالت رخ نمی دهد.
عفونت های مقاربتی (STIs)
بیماری‌های مقاربتی مانند تبخال تناسلی، HPV و تریکومونیازیس ممکن است همگی خارش واژن را به عنوان یک علامت اولیه بروز دهند.
شما می توانید زمانی که مبتلا به STI هستید باردار شوید یا در دوران بارداری به آن مبتلا شوید. از آنجایی که بیماری های مقاربتی ممکن است علائمی را نشان ندهند، بهتر است در صورت بروز علائم سریعا به پزشک مراجعه کنید. علائم بیماری مقاربتی می تواند شامل موارد زیر باشد:
- کهیر
- احساس سوزش
- زگیل
- تب
- ترشحات واژن
- علائم شبیه آنفولانزا
بیماری‌های مقاربتی می‌توانند بر شما و کودکتان تأثیر منفی بگذارند، اما می‌توانید در دوران بارداری، این خطرات، تحت درمان قرار بگیرید.
درمان ها
بیشتر علل خارش واژن در دوران بارداری نیازی به درمان تهاجمی ندارند. یکی از مواردی که ممکن است یک بیماری کبدی به نام کلستاز داخل کبدی بارداری است که معمولا در اواخر بارداری رخ می دهد. خارش شدید بدون بثورات را ایجاد می کند که در شب افزایش می یابد. به دلیل خطراتی که برای نوزادان ایجاد می کند، ممکن است زایمان زودرس توصیه شود.
از طرفی هم خارش واژن در دوران بارداری اغلب نگران کننده نیست و با درمان های خانگی برطرف می شود. با این حال، در این مدت بهتر است در صورت بروز علائم سریعا با متخصص زنان و زایمان مشورت کنید. درمان خارش واژن بر اساس علت آن متفاوت است. آنها عبارتند از:
- آب خنک. حمام خنک و کمپرس سرد همچنین ممکن است به کاهش خارش کمک کند.
- درمان های ضد قارچ بدون نسخه. اگر پزشک تایید کند که شما عفونت قارچی دارید، می توانید از کرم یا شیاف ضد قارچ OTC برای درمان آن استفاده کنید. از فلوکونازول (دیفلوکان) استفاده نکنید. این داروی ضد قارچ تجویز شده با افزایش خطر سقط جنین مرتبط است و نباید در دوران بارداری مصرف شود.
- جوش شیرین. خارش پوست را می توان با خیساندن در حمام جوش شیرین یا استفاده از کمپرس جوش شیرین روی آن ناحیه تسکین داد.
- حذف محصول و محرک احتمالی. اگر فکر می کنید محصولاتی که استفاده می کنید باعث علائم شما می شوند، سعی کنید همه آنها را حذف کنید و از محصولات کاملا طبیعی و ملایمی که برای استفاده در دوران بارداری یا برای نوزادان طراحی شده اند استفاده کنید.
- آنتی بیوتیک ها. اگر مبتلا به عفونت ادراری، عفونت مقاربتی یا واژینوز باکتریایی هستید، به داروهای تجویزی نیاز خواهید داشت.
- کورتیکواستروئیدها. کرم های ضد خارش موضعی مانند کورتیکواستروئیدها ممکن است به کاهش خارش کمک کنند.
- سایر داروها. اگر کلستاز دارید، پزشک شما را تحت نظر خواهد گرفت و ممکن است به شما توصیه کند از داروهای ضد خارش استفاده کنید.
دارو های نسخه ای برای خارش واژن در بارداری
اگر باردار هستید داروهای ضد قارچ خوراکی توصیه نمی شود. سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) در حال حاضر به دلیل خطر نقایص مادرزادی، از مصرف دوز بالای دیفلوکان (فلوکونازول) خودداری می کند. این خطر در سه ماهه اول و در دوزهای بیشتر از 400 میلی گرم (میلی گرم) بیشترین است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) در طول بارداری، یک دوره هفت روزه ضد قارچ موضعی را به عنوان مناسب ترین گزینه برای درمان عفونت قارچی توصیه کرد. در صورت شدید بودن عفونت، نسخه‌های دارای نسخه قوی در دسترس هستند.
در صورت شیوع فعال تبخال تناسلی در دوران بارداری، داروهای ضد ویروسی تجویزی مانند Zovirax (آسیکلوویر) ضروری است. سایر بیماری های مقاربتی مانند کلامیدیا و سوزاک نیاز به درمان با آنتی بیوتیک تجویزی مانند روسفین (سفتریاکسون) دارند. واژینوز باکتریایی معمولاً با آنتی بیوتیک های فلاژیل (مترونیدازول) یا کلیداسین (کلیندامایسین) درمان می شود.
چگونه از بروز خارش در بارداری پیشگیری کنیم؟
اگر چه پیشگیری از بروز خارش در بارداری تا حدودی سخت است، اما برخی رفتارهای پیشگیرانه ممکن است تا حدودی موثر باشند، از جمله:
- از استفاده از محصولات حاوی رایحه، مواد شیمیایی یا محرک خودداری کنید.
- دوش واژینال نگیرید. دوش کردن تعادل pH طبیعی واژن را تغییر می دهد.
- سطح استرس خود را با یوگای قبل از تولد، مدیتیشن یا تنفس عمیق کاهش دهید.
- لباس زیری بپوشید که از پنبه یا پارچه قابل تنفس دیگر ساخته شده است. از پوشیدن لباس های خیلی تنگ خودداری کنید. حتی لباس‌های مرطوب مانند مایو یا لباس ورزشی را فوراً تعویض کنید.
- سعی کنید PH واژن خود را با خوردن ماست حاوی کشت های زنده در محدوده سالم نگه دارید. همچنین می توانید با تایید پزشک روزانه از مکمل استفاده کنید.
سخن آخر
خارش واژن در دوران بارداری شایع است. عفونت مخمری که اغلب به دلیل تغییرات هورمونی علت اصلی این وضعیت است که می تواند تعادل pH واژن را مختل کند و منجر به خارش واژن و ترشحات غلیظ و سفید مانند پنیر شود.
اما، عفونت قارچی تنها علت بروز خارش در بارداری نیست. تغییرات هورمونی همچنین می تواند منجر به خشکی واژن یا تعریق شود (که دومی می تواند باعث ایجاد عفونت قارچی هم گردد). برخی از داروها نیز می توانند باعث خشکی و خارش واژن شوند. به طور معمول، باکتری واژینوز (BV) یا عفونت مقاربتی تشخیص داده نشده (STI) ممکن است علت زمینه ای باشد (و خطرات سلامتی خاصی را برای جنین متولد نشده ایجاد کند).
درمان های خانگی ممکن است خارش واژن را تسکین دهد. با این حال، اگر عفونت دارید یا علائم شدیدی را تجربه می کنید، بهتر است با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید. بسته به تشخیص خاص، عفونت‌های واژن ممکن است با داروهای بدون نسخه یا نسخه‌ای درمان شوند. برای حفظ سلامت واژن خود، حتما بهداشت را رعایت کنید و هر چیزی که ممکن است باعث تحریک یا خارش شود را یادداشت کنید تا بتوانید علل اصلی وضعیت خود را تشخیص دهید.
