پولیپ های روده بزرگ، بخشی از پوشش روده بزرگ هستند که بطور تدریجی رشد می کنند. پولیپ های روده بزرگ معمولاً به دو شکل، مسطح یا پایه دار رشد می کنند. انواع مختلفی از پولیپ وجود دارد که برخی از آنها بیشتر منجر به بروز عوارض می شوند.
پولیپ روده بزرگ با افزایش سن، به طور فزاینده ای شایع تر می شوند. بررسی ها نشان می دهد که این پولیپ ها حداقل در 30٪ بزرگسالان 50 ساله یا بیشتر در ایالات متحده رخ می دهد. با این حال، هنوز هم می تواند تقریباً 6-12٪ از کودکان را تحت تأثیر قرار دهند.
بسیاری از پولیپ های روده بزرگ بی خطر هستند، اما برخی از آنها احتمال دارد به سرطان تبدیل شوند. انواع خاصی از پولیپ روده بزرگ، بیشتر سرطانی می شوند. اما این پولیپ ها در صورت بروز، شاید سالها طول بکشد تا منجر به سرطان روده بزرگ شود.
در این مقاله، ما در مورد اشکال و انواع مختلف پولیپ روده بزرگ، گزینه های درمانی و زمان تماس با پزشک بحث می کنیم.
علت پولیپ های روده بزرگ
پولیپ های روده بزرگ، از رشد پوشش داخلی روده ایجاد می شوند. یک فرد احتمال دارد فقط یک پولیپ یا چند پولیپ در کل روده بزرگ یا راست روده داشته باشد. اندازه پولیپ ها می تواند، از چند میلی متر تا چند سانتی متر متفاوت باشد. پولیپ ها نسبتاً شایع هستند. در ایالات متحده، 40-15٪ از بزرگسالان پولیپ دارند. همچنین، پولیپ در مردان و بزرگسالان بیشتر دیده می شود.
بیشتر پولیپ ها خوش خیم هستند. با این حال، برخی از پولیپ ها می توانند بدخیم یا سرطانی شوند. به همین دلیل، یک جراح احتمال دارد در صورت شناسایی آنها را از بین ببرد.
پزشکان علت دقیق پولیپ روده بزرگ را نمی دانند، اما پولیپ در اثر رشد غیر طبیعی بافت ایجاد می شود. بدن به طور دوره ای سلولهای سالم جدیدی را برای جایگزینی سلولهای قدیمی وآسیب دیده، ایجاد می کند. رشد و تقسیم سلولهای جدید معمولاً تنظیم می شود. در برخی موارد، سلولهای جدید قبل از نیاز، شروع به رشد و تقسیم می کنند. این رشد بیش از حد، باعث تشکیل پولیپ می شود. پولیپ ها می توانند در هر منطقه از روده بزرگ ایجاد شوند.
عوامل خطر پولیپ های روده بزرگ
اگرچه علت خاص پولیپ روده بزرگ ،مشخص نیست، عوامل خاصی وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به پولیپ روده بزرگ را افزایش دهد. این عوامل خطر عبارتند از:
- سابقه پولیپ
- اضافه وزن
- سن بالای 50 سال
- مبتلا به دیابت نوع 2 کنترل نشده
- داشتن اختلال ارثی، مانند سندرم لینچ یا سندرم گاردنر
- داشتن سابقه خانوادگی پولیپ یا سرطان روده بزرگ
- داشتن سرطان تخمدان یا سرطان رحم قبل از 50 سالگی
- داشتن یک بیماری التهابی که بر روده بزرگ تأثیر می گذارد، مانند بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو
رفتارهای سبک زندگی که احتمال دارد به رشد پولیپ های روده بزرگ منجر شوند، عبارتند از:
- سیگار کشیدن
- مصرف بیش از حد الکل
- داشتن سبک زندگی بی تحرک
- داشتن یک رژیم غذایی پرچرب
اگر برای تغییر این رفتارها، تغییراتی در سبک زندگی ایجاد کنید، احتمال دارد خطر پولیپ روده بزرگ را کاهش دهید. مصرف منظم دوز کم آسپرین و افزودن کلسیم بیشتر به رژیم غذایی نیز می تواند به پیشگیری از پولیپ کمک کند. پزشک شاید پیشنهادهای دیگری برای کاهش خطر داشته باشد.
انواع پولیپ روده بزرگ
انواع مختلفی از پولیپ روده بزرگ وجود دارد که پزشک می تواند آنها را با استفاده از میکروسکوپ مشاهده کند. برخی از انواع آنها عبارتند از:
آدنوم لوله ای
آدنومها به طور معمول سه الگوی رشد دارند: توبولار، پرز و توبولوفیل. پولیپ لوله ای رایج ترین نوع پولیپ روده بزرگ است. آنها معمولاً 80٪ کل پولیپ های آدنوماتوز را تشکیل می دهند. آدنوم های لوله ای، به طور معمول پولیپ های کوچکی هستند و اندازه آنها کمتر از نیم اینچ و معمولاً شکل لوله ای یا گرد دارند. شکل گیری آدنوم های لوله ای به طور کلی سالها به طول می انجامد. به طور معمول، هرچه پولیپ بزرگتر باشد، خطر سرطانی شدن آن بیشتر است.
آدنوم پرز مانند
آدنوم های پرز به طور کلی پولیپ های بزرگتری هستند که به شکل گل کلم رشد می کنند. اصطلاح “ویژگی های پرز” به شکل های انگشت مانند یا برگ مانند اشاره دارد. آدنوم های پرز به احتمال زیاد سرطانی می شوند. آنها 5-15٪ از کل پولیپ های آدنوماتوز را تشکیل می دهند.
آدنوم توبولوئیل
برخی از پولیپ ها که توبولوئیل نامیده می شوند، حاوی مخلوطی از رشد لوله ای و پرزها هستند. آنها معمولاً 25-75٪ ویژگی های پرزدار دارند و تقریباً 5-15٪ از کل پولیپ های آدنوماتوز را تشکیل می دهند.
آدنوم دندانه دار
این پولیپ ها حاوی بافت هایی با نمای دندانه ای هستند. دو نوع آدنوم دندانه دار، آدنوم های دندانه دار ساکن یا بی تحرک و آدنوم دندانه دار متحرک وجود دارند. بیشتر آدنوم های دندانه دار، بی حرکت و شبیه برجستگی های کوچک برجسته هستند.
پولیپ های دندانه دار بدون تحرک، کمتر سرطانی می شوند، مگر اینکه حاوی تغییرات عمده سلولی شوند. آدنوم های دندانه دار متحرک به ندرت دیده می شوند. آنها خطر بالایی برای سرطانی شدن دارند.
هایپلاستیک
این نوع پولیپ های روده بزرگ به طور معمول خوش خیم هستند و معمولاً جای نگرانی ندارند. آنها به ندرت سرطانی می شوند، زیرا دارای پتانسیل بدخیمی کمی هستند.
پولیپ التهابی
این نوع پولیپ ها اغلب در افراد مبتلا به بیماری التهابی روده، مانند بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو دیده می شوند. برخی از افراد احتمال دارد از اینها به عنوان شبه پولیپ نام ببرند، زیرا آنها پولیپ واقعی نیستند بلکه واکنشی به التهاب روده بزرگ هستند. پولیپ های التهابی معمولاً خوش خیم هستند و به طور کلی خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را ندارند.
پولیپ هماتوماتوز
این نوع پولیپ های روده بزرگ، به طور کلی غیرسرطانی هستند. برخی از افراد احتمال دارد از آنها به عنوان پولیپ نوجوان نیز یاد کنند. احتمال بروز آنها در کودکان بیشتر است.
پولیپ های پیچیده
پولیپ های پیچیده، پولیپ هایی هستند که برداشتن آنها بسیار دشوار است. بعضی از افراد احتمال دارد از این موارد به عنوان پولیپ های سرکش یا سخت نام ببرند. در بیشتر موارد، پزشکان می توانند پولیپ های پیچیده را با استفاده از آندوسکوپی مخاط، کالبد شکافی آندوسکوپی زیر مخاط، جراحی یا ترکیبی از این روش ها از بین ببرند.
گزینه های درمان پولیپ های روده بزرگ
در بیشتر موارد، یک جراح برای کاهش خطر سرطان، پولیپ ها را جراحی می کند و برمی دارد. جراحان به طور معمول می توانند طی فرآیندی به نام پولیپکتومی، پولیپ ها را در طی کولونوسکوپی بردارند. در حین انجام پولیپکتومی روده بزرگ، یک جراح یک لوله بلند و باریک و انعطاف پذیر را از طریق راست روده وارد می کند تا بتواند به پولیپ دسترسی داشته باشد. جراحان می توانند از روش های مختلفی برای از بین بردن پولیپ استفاده کنند.
به محض برداشتن پولیپ توسط جراح، احتمال دارد آن را برای یک آسیب شناس ارسال کنند. آنها پولیپ را با استفاده از میکروسکوپ بررسی می کنند تا نوع پولیپ و سرطانی بودن آن را تعیین می کنند. پس از برداشتن پولیپ، پزشک شاید آنها را با دقت بیشتری کنترل کرده و آزمایشات بیشتری را برای ارزیابی بیمار تجویز کند.
در پولیپ های روده بزرگ چه موقع با پزشک تماس بگیریم؟
به طور معمول، پولیپ های روده بزرگ بی خطر هستند و جای نگرانی نیست. با این حال، اگر افراد عللائم زیر را تجربه می کنند، باید به دنبال مشورت با پزشک و ارزیابی وضعیت خودشان باشند:
- حالت تهوع، استفراغ و تب
- خستگی و کبودی بدون دلیل
- خون روی کاغذ توالت، لباس زیر یا مدفوع
- تغییرات غیرقابل توجیه در اجابت مزاج، مانند یبوست یا اسهال، که بیش از چند روز طول می کشد.
در صورت بروز هر یک از علائم زیر پس از برداشتن پولیپ، افراد باید با پزشک مشورت کنند:
- تب
- درد شدید شکم
- خونریزی غیرقابل کنترل از مقعد
- سرگیجه یا ضعف غیر قابل توضیح
تشخیص پولیپ های روده بزرگ
برخی از آزمایشات می توانند پولیپ را تشخیص دهند، این آزمایشات احتمال دارد شامل موارد زیر باشد:
- کولونوسکوپی. در طی این روش، یک دوربین متصل به یک لوله نازک و انعطاف پذیر از طریق مقعد وارد روده می شود. این دوربین به پزشک اجازه می دهد تا رکتوم و روده بزرگ را بررسی کند. اگر پولیپ پیدا شود، پزشک می تواند بلافاصله آن را برداشته یا از نمونه های بافتی برای تجزیه و تحلیل استفاده کند.
- سیگموئیدوسکوپی. این روش غربالگری شبیه کولونوسکوپی است، اما فقط برای دیدن راست روده می توان از آن استفاده کرد. برای گرفتن نمونه برداری یا نمونه ای از بافت کاربرد ندارد. اگر پزشک پولیپ را تشخیص دهد، باید برای برداشتن آن یک کولونوسکوپی تعیین کنید.
- انما باریوم. برای این آزمایش، پزشک باریم مایع را به راست روده تزریق می کند و سپس با استفاده از اشعه ایکس ویژه از روده بزرگ عکس می گیرد. باریم باعث می شود روده بزرگ، در تصاویر سفید به نظر برسد. از آنجا که پولیپ ها تیره هستند، تشخیص آنها در برابر رنگ سفید آسان است.
- کولونوگرافی CT در این روش از سی تی اسکن برای ساخت تصاویر کولون و راست روده استفاده می شود. پس از اسکن، رایانه تصاویر کولون و راست روده را با هم ترکیب می کند تا نمای 2 و 3-D منطقه را ایجاد کند. کولونوگرافی CT را گاهی کولونوسکوپی مجازی می نامند. این روش می تواند بافت های متورم، توده ها، زخم ها و پولیپ ها را نشان دهد.
- ازمایش مدفوع. پزشک یک کیت تست و دستورالعمل هایی برای تهیه نمونه مدفوع توصیه می کند. این آزمایش در صورت وجود خون در مدفوع، می تواند نشان دهنده پولیپ باشد.
راه های پیشگیری از پولیپ روده بزرگ
حفظ رژیم غذایی سالم، شامل خوردن میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و گوشت بدون چربی می تواند از بروز پولیپ های روده پیشگیری کند. همچنین احتمال دارد با افزایش دریافت ویتامین D و کلسیم بتوانید از پولیپ پیشگیری کنید. غذاهایی که غنی از ویتامین D و کلسیم هستند، عبارتند از:
- کبد
- شیر
- پنیر
- ماهی
- ماست
- تخم مرغ
- کلم بروکلی
با کاهش مصرف غذاهای پرچرب، گوشت قرمز و غذاهای فرآوری شده، می توانید خطر پولیپ روده بزرگ را کاهش دهید. ترک سیگار و ورزش منظم، نیز از مراحل مهم پیشگیری از ایجاد پولیپ های روده بزرگ است.
سخن آخر
پولیپ های کولون که به پولیپ های کولورکتال نیز معروف هستند، رشدهایی هستند که در سطح روده بزرگ ظاهر می شوند. روده بزرگ، یک لوله توخالی طولانی در قسمت پایین دستگاه گوارش و جایی است که بدن مدفوع را ایجاد و ذخیره می کند.
در بیشتر موارد، پولیپ ها علائمی ایجاد نمی کنند و معمولاً در معاینات معمول غربالگری سرطان روده بزرگ تشخیص داده می شوند. با این حال، وجود خون روی دستمال توالت یا مدفوع رگه دار، احتمال دارد نشانه خونریزی مقعدی باشد و باید توسط پزشک بررسی شود.
پولیپ های روده بزرگ یا رکتوم، نسبتاً شایع و به طور معمول بی ضرر هستند. با این حال، انواع خاصی مانند پولیپ های آدنوماتوز می توانند سرطانی شوند و احتمالاً نیاز به برداشتن دارند. در صورت تغییر اجابت مزمن یا وجود خون در مدفوع، روی دستمال توالت یا لباس زیر، افراد باید با پزشک مشورت کنند. اکثر افراد سالم و بدون عوامل خطر، باید آزمایش های معمول برای سرطان روده بزرگ را از سن 50 سالگی شروع کنند.
پولیپ های روده بزرگ معمولاً علائمی ایجاد نمی کنند. آنها اغلب در طی غربالگری های معمول روده بزرگ، مانند کولونوسکوپی یا سیگموئیدوسکوپی کشف می شوند.
بهترین گزینه، برای فهمیدن وجود پولیپ روده بزرگ، انجام مرتب غربالگری است که پزشک توصیه می کند. پولیپ ها اغلب می توانند همزمان با روش غربالگری برداشته شوند.
اگرچه پولیپ ها معمولاً خوش خیم هستند، اما پزشکان اغلب آنها را از بین می برند زیرا بعضی از انواع پولیپ ها بعداً به سرطان تبدیل می شوند. از بین بردن پولیپ های روده بزرگ، می تواند از بروز سرطان روده بزرگ پیشگیری کند.
یک رژیم غذایی سالم، از جمله غذاهای غنی از ویتامین D، کلسیم و فیبر، می تواند خطر ابتلا به پولیپ روده بزرگ را کاهش دهد.
آخرین دیدگاه‌ها