چرک چیست؟

چرک در سطح پوست قابل مشاهده است. همچنین ممکن است در داخل به عنوان عارضه عفونت یا آسیب ایجاد شود. سوراخ، خراش یا منافذ دیگر در پوست می تواند به باکتری هایی که روی پوست زندگی می کنند اجازه ورود به بدن و ایجاد عفونت را بدهد. این شامل برش های جراحی است. همچنین ممکن است عفونت های داخلی عمیق همراه با چرک وجود داشته باشد که پس از جراحی، جراحات یا بیماری ها رخ می دهد.

انواع زخم های پوستی و خطر چرکی شدن آنها

انواع بیماری های پوستی که با چرک روی سطح پوست یا فقط زیر آن مشخص می شوند، عبارتند از:

• کربونکل ها: دسته ای از جوش های متصل به هم
• فولیکولیت: برجستگی های کوچک شبیه آکنه از فولیکول های موی عفونی ایجاد می شود.
• آکنه: منافذ مسدود شده با روغن و مواد زائد، جوش‌ها یا جوش‌هایی روی سطح پوست ایجاد می‌کنند که حاوی چرک هستند.
• جوش یا فورونکل: برجستگی‌های ندولار دردناک از فولیکول‌های موی عفونی ایجاد می‌شوند که معمولاً توسط استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می‌شوند.
• عفونت سطحی محل جراحی (SSI): SSI فقط در سطح پوست رخ می دهد. چرک می تواند در امتداد برش ایجاد شود که ممکن است هنگام لمس قرمز و دردناک شود.
• زخم های تروما: چرک و پوسته زرد رنگ در محل زخم ناشی از آسیب یا ضربه فیزیکی ممکن است با درد یا تورم همراه باشد.

آبسه های پر از چرک می توانند در داخل، مانند دهان یا در کنار اندام های داخلی ایجاد شوند. این می تواند نتیجه یک عارضه جراحی، آسیب، یا عفونت باکتریایی یا قارچی درمان نشده باشد. انواع مختلفی از آبسه های داخلی و شرایطی وجود دارد که می تواند منجر به چرک شود، از جمله:

• دندان آبسه: عفونت دندان در داخل یا نزدیک ریشه دندان
• آبسه مغزی: تورم نادر چرک در مغز که می تواند ناشی از عفونت باکتریایی یا قارچی باشد.
• آرتریت سپتیک: یک عفونت مفصلی جدی است که می تواند پس از انتقال باکتری از طریق جریان خون به مفصل ایجاد شود.
• SSI عمیق: عفونت می تواند در داخل عضلات و سایر بافت ها رخ دهد یا ممکن است در اندام یا ناحیه جراحی ایجاد شود.
• آبسه پری لوزه ای: لکه های چرک در پشت گلو یا پشت لوزه ها می تواند به عنوان علامت گلودرد استرپتوکوکی یا التهاب لوزه ایجاد شود.
• آمپیم: مجموعه ای از چرک در فضای بین ریه ها و دیواره قفسه سینه که می تواند از عوارض پنومونی باکتریایی یا جراحی ریه باشد.

شایع ترین علل چرکی شدن زخم ها

برخی عوامل و شرایط زمینه ای می توانند شما را در معرض خطر عفونت و عوارض زخم ناشی از چرک قرار دهند. آنها عبارتند از:

• دیابت
• سن بالاتر
• سیگار کشیدن
• چاقی شدید
• اقدامات اورژانسی
• کاهش دمای بدن
• فلج یا محدودیت حرکت
• اختلال سیستم ایمنی، عفونت HIV یا سرطان
• عمل های طولانی مدت و بستری شدن در بیمارستان
• عدم رعایت بهداشت، مانند شستن دست ها قبل از دست زدن به زخم
• داروهایی که فعالیت سیستم ایمنی را کاهش می دهند، مانند کورتیکواستروئیدها یا سرکوب کننده های ایمنی

برای افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، چرک ممکن است هرگز در یک منطقه آلوده ایجاد نشود. اما اکثر افرادی که بریدگی یا زخم عفونی دارند این موارد را تجربه خواهند کرد:

• تورم
• تب
• سرخی
• درد یا حساسیت

چگونه می توان چرک ناشی از زخم را درمان کرد؟

درمان عفونت های چرک ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• داروهای آنتی بیوتیک
• روش های زهکشی
• برداشتن بافت های عفونی با جراحی

آنتی بیوتیک ها

اکثر SSI ها و زخم های پوستی با آنتی بیوتیک ها یا پمادهای خوراکی درمان می شوند. آنتی بیوتیک ها مهم هستند زیرا به بهبود سریعتر بدن کمک می کنند. آنها همچنین ممکن است از بدتر شدن عفونت جلوگیری کنند.

ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است تخلیه زخم شما را جمع‌آوری کند و آن را به آزمایشگاه بفرستد تا مشخص کند چه نوع باکتری باعث عفونت می‌شود. از نتایج می توان برای تعیین اینکه کدام آنتی بیوتیک ممکن است در پاکسازی عفونت در مورد شما مؤثرتر و کارآمدتر باشد استفاده شود. برای چرک پس از جراحی، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است یک برنامه مراقبت ویژه برای جای برش را توصیه کند. آنها ممکن است بخواهند برش شما را ببینند تا مطمئن شوند مشکل اساسی وجود ندارد. در برخی موارد، برای خلاص شدن از شر عفونت، ممکن است به یک روش تخلیه آبسه برای برداشتن چرک یا بافت مرده نیاز باشد.

سپسیس یک وضعیت خطرناک و جدی است که در آن عفونت وارد جریان خون می شود. سپس می تواند در سراسر بدن پخش شود. اگر این اتفاق بیفتد، باید در بیمارستان بستری شوید.

چگونه از چرکی شدن زخم ها پیشگیری کنیم؟

راهکارهای ساده ای وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر ابتلا به عفونت با چرک انجام دهید:

• سیگار کشیدن را ترک کنید.
• از حوله یا تیغ مشترک استفاده نکنید.
• یک رژیم غذایی سالم و متعادل داشته باشید.
• دست های خود را به طور کامل و مرتب بشویید.
• اگر دیابت دارید مراقب کنترل قند خون خود باشید.
• بریدگی ها و سایر زخم ها را به آرامی با آب و صابون بشویید.
• پس از جراحی یا بستری شدن در بیمارستان به دلیل صدمات، دستورالعمل های مراقبت های بهداشتی خود را دنبال کنید.
• چرک را از جوش ها و جای جوش ها فشار ندهید. در عوض، چند بار در روز به آرامی از کمپرس گرم استفاده کنید.

پیشگیری از چرکی شدن زخم ها قبل و بعد از جراحی

بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، بین 1 تا 3 درصد از افرادی که جراحی می‌کنند دچار عفونت می‌شوند. اقداماتی وجود دارد که می توانید قبل و بعد از هر روشی برای کاهش خطر ابتلا به SSI انجام دهید.

قبل از جراحی

برخی از علائم نشانه عفونت است. همیشه با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید اگر:

• چرک می بینید، به خصوص پس از ضربه فیزیکی یا جراحی
• هر گونه قرمزی یا درد همراه با زخم دارید.

برش جراحی همراه با چرک را نادیده نگیرید. اما بسیاری از انواع ترشحات طبیعی هستند. مایع شفاف یا مایع خونی که تا حد زیادی شفاف است طبیعی تلقی می شود مگر اینکه مقدار زیادی از زخم خارج شود. اگر ترشح ابری یا سفید مایل به زرد دارید، پزشک باید فوراً آن را بررسی کند. نادیده گرفتن عفونت می تواند منجر به موارد زیر شود:

• مشکلات جدی
• بهبودی طولانی تر
• جای زخم بیشتر

مراجعه به پزشک یا جراح خود را به تاخیر نیندازید. اگر زخم یا برش جراحی دارید و علائمی شبیه آنفولانزا دارید، حتی بدون چرک، به دنبال مراقبت های پزشکی فوری باشید. عفونت های درمان نشده می توانند شما را در معرض خطر بیماری های جدی یا حتی تهدید کننده زندگی مانند سپسیس قرار دهند.

بدن شما در پاسخ به عفونت، چرک تولید می کند. از گلبول های سفید در حال تخریب، باکتری ها و بقایای بافتی تشکیل شده است. منافذ در پوست، مانند بریدگی ها و زخم ها، اجازه ورود باکتری ها را می دهند. وقتی باکتری وارد می شود، می تواند باعث عفونت شود.

اطمینان از اینکه از لمس بریدگی ها و زخم ها با دست های کثیف خودداری می کنید می تواند به جلوگیری از عفونت کمک کند. پیروی از دستورات جراح پس از جراحی نیز می تواند به شما در جلوگیری از عفونت و ایجاد چرک کمک کند.