بیماری تیروئید و بهداشت باروری

بیماری تیروئید و بهداشت باروری: ابتلا به بیماری تیروئید می تواند بر باروری شما و همچنین برنامه درمانی شما پس از باردار شدن تأثیر بگذارد. سلامت تیروئید شما در دوران بارداری بسیار مهم است زیرا تولید هورمون های تیروئید، تری یدوتیرونین (T3) و تیروکسین (T4) را تنظیم می کند که هر دو نقش حیاتی در رشد مغز و سیستم عصبی کودک شما دارند.

هنگامی که بیماری تیروئید در شما تشخیص داده شود، باید به طور منظم در تمام دوران بارداری تحت نظر باشید. اگر علائم بیماری تیروئید را دارید، مهم است که به پزشک خود اطلاع دهید تا بتوانید به درستی تحت نظارت و درمان باشید تا هم خود و هم کودکتان را سالم نگه دارید.

چگونه بیماری تیروئید بر چرخه بارداری تأثیر می گذارد؟

عملکرد خوب تیروئید برای داشتن سیستم تناسلی سالم و همچنین توانایی شما در باردار شدن موفق، شکوفا شدن در طول بارداری و به دنیا آوردن نوزادی سالم ضروری است. انجمن تیروئید آمریکا (ATA) توصیه می کند که تمام زنانی که به دنبال درمان نازایی هستند، سطح هورمون محرک تیروئید (TSH) خود را برای رد یا تشخیص بیماری تیروئید بررسی کنند. زیرا می تواند به مشکلات باروری کمک کند. TSH هورمونی است که توسط غده هیپوفیز تولید می شود و باعث تولید T3 و T4 می شود.

در اینجا چند چالش رایج وجود دارد که در صورت عدم تشخیص، درمان یا درمان ناکافی بیماری تیروئید شما می توانید با آنها مواجه شوید.

چالش اول

خطر ابتلا به آنچه به عنوان “چرخه تخمک گذاری” شناخته می شود، یک چرخه قاعدگی که در آن بدن شما تخمک آزاد نمی کند، در بیماران تیروئیدی بیشتر است. اگرچه شما هنوز هم می توانید دوره های قاعدگی را در طول چرخه های تخمک گذاری داشته باشید. اما نمی توانید باردار شوید زیرا هیچ تخمکی برای بارور شدن آزاد نمی شود.

یکی از راه‌های شناسایی چرخه‌های تخمک‌گذاری از طریق کیت پیش‌بینی‌کننده تخمک‌گذاری است که افزایش هورمون‌های خاصی را که در حوالی تخمک‌گذاری رخ می‌دهد اندازه‌گیری می‌کند. همچنین می‌توانید از یک  روش نظارت دستی یا الکترونیکی باروری، از جمله نمودار دما، برای شناسایی علائمی که می‌توانند تخمک‌گذاری را نشان دهند، استفاده کنید.

خوشبختانه، تشخیص و درمان مناسب وضعیت تیروئید شما می تواند خطر چرخه های عدم تخمک گذاری را کاهش دهد. به خاطر داشته باشید که اگر پس از ثابت ماندن عملکرد تیروئید، همچنان سیکل های عدم تخمک گذاری دارید. دلایل بالقوه دیگری مانند شیردهی، تغییرات حوالی یائسگی، اختلال عملکرد آدرنال، بی اشتهایی، مشکلات تخمدان، و تخمدان پلی کیستیک وجود دارد که باید با پزشک خود بررسی کنید.

چالش دوم

بیماران تیروئیدی در معرض خطر بیشتری برای داشتن نقص در فاز لوتئال چرخه قاعدگی خود هستند. اگر فاز لوتئال شما خیلی کوتاه باشد، تخمک بارور شده با خون قاعدگی قبل از اینکه زمان لازم برای کاشت را داشته باشد دفع می‌شود. یک فاز لوتئال کوتاه اغلب با نمودار دمای پایه بدن (BBT) قابل شناسایی است.

 در برخی موارد، پزشک شما ممکن است هورمون محرک فولیکول (FSH)، هورمون لوتئینیزه کننده (LH) و سطح پروژسترون را نیز آزمایش کند. اشاره به نقایص فاز لوتئال به عنوان علت ناباروری و سقط جنین تا حدودی بحث برانگیز است. زیرا تشخیص آنها دشوار است. به همین دلیل، شواهد کافی برای اثبات قطعی این که نقایص فاز لوتئال باعث مشکلات باروری می شود، یافت نشده است. اگرچه تحقیقات تا کنون نشان می دهد که احتمال اینکه آنها نقشی داشته باشند بسیار زیاد است.

تشخیص و درمان مناسب تیروئید ممکن است نقایص فاز لوتئال را در برخی از زنان برطرف کند. اما در برخی دیگر، پروژسترون ناکافی (که برای تولید یک پوشش سالم رحم لازم است) ممکن است علت اصلی آن باشد. در این موارد، پروژسترون مکمل به برخی از زنان کمک کرده تا بارداری و نوزادی سالم داشته باشند.

چالش سوم

بیماران تیروئیدی در معرض خطر هیپرپرولاکتینمی هستند. (سطوح بالای پرولاکتین، هورمونی که مسئول تولید شیر است). هایپرپرولاکتینمی می تواند اثرات متعددی بر باروری شما داشته باشد، از جمله:

• تخمک گذاری نامنظم
• چرخه های عدم تخمک گذاری

هیپوتالاموس هورمون آزاد کننده تیروتروپین (TRH) تولید می کند که به نوبه خود غده هیپوفیز شما را تحریک می کند تا TSH تولید کند. حتی غده تیروئید شما را تحریک می کند تا هورمون تیروئید بیشتری تولید کند. هنگامی که تیروئید شما به درستی کار نمی کند. سطوح بالایی از TRH ممکن است تولید شود، که می تواند باعث شود غده هیپوفیز شما نیز پرولاکتین بیشتری ترشح کند.

در زنان شیرده، سطوح بالاتر پرولاکتین تولید شده برای تحریک تولید شیر اغلب به جلوگیری از بارداری نیز کمک می کند، که نشان می دهد چرا وقتی سطح پرولاکتین شما خیلی بالاست و در تلاش برای باردار شدن هستید، مشکلات باروری ممکن است رخ دهد. ترسیم چرخه قاعدگی و علائم باروری، همراه با انجام آزمایش خون برای اندازه گیری سطح پرولاکتین، می تواند به پزشک شما در تشخیص هیپرپرولاکتینمی کمک کند.

 اگر تشخیص و درمان مناسب تیروئید مشکل پرولاکتین را حل نکرد، ممکن است چندین دارو مانند بروموکریپتین یا کابرگولین تجویز شود. این داروها می تواند به کاهش سطح پرولاکتین شما کمک کند. حتی چرخه و تخمک گذاری شما را به حالت عادی بازگرداند.

چالش چهارم

بیماری تیروئید می تواند منجر به شروع زودتر یائسگی شود. یائسگی ممکن است قبل از 40 سالگی یا در اوایل دهه 40 شما اتفاق بیفتد، که در این صورت سال های باروری شما را کوتاه کرده و باعث کاهش باروری در سنین پایین تر می شود. قبل از یائسگی، بازه زمانی قبل از یائسگی که سطوح هورمونی شما کاهش می یابد، می تواند تا 10 سال طول بکشد.

 در ایالات متحده، میانگین سن یائسگی، زمانی که دوره قاعدگی شما به طور کامل متوقف می شود 51 سال است.  این بدان معناست که وقتی شما به بیماری تیروئید مبتلا هستید، ممکن است در حدود 30 سالگی علائم یائسگی شما شروع شود. اگر تغییرات قبل از یائسگی را تجربه می کنید، ارزیابی کامل باروری، از جمله ارزیابی ذخیره تخمدان، FSH، LH و سایر هورمون ها، می تواند توسط پزشک برای ارزیابی وضعیت باروری شما انجام شود.

بر اساس یافته‌ها، پزشک شما ممکن است توصیه‌هایی در مورد اینکه آیا شما کاندید بارداری طبیعی هستید یا به کمک باروری نیاز دارید، ارائه دهد.

غربالگری در بارداری

به طور کلی، طبق دستورالعمل های ATA برای مدیریت بیماری تیروئید در بارداری، غربالگری جهانی تیروئید در زنان باردار قابل توجیه نیست. با این حال، ATA  توصیه می کند که زنان باردار در صورت داشتن هر یک از عوامل خطر زیر، سطح TSH خود را بررسی کنند:

• دیابت نوع 1
• سن بالای 30 سال
• سابقه درمان با لیتیوم
• گواتر (تورم در غده تیروئید)
• سابقه خانوادگی بیماری تیروئید
• سابقه شخصی اختلال عملکرد تیروئید
• علائم یا نشانه های فعلی بیماری تیروئید
• سابقه ناباروری، سقط جنین یا زایمان زودرس
• تست مثبت برای آنتی بادی های تیروئیدی بالا
• سابقه جراحی تیروئید یا پرتودرمانی گردن یا سر
• سابقه درمان با کوردارون (آمیودارون) برای بی نظمی ریتم قلب
• مواجهه اخیر با ید به عنوان ماده حاجب در یک آزمایش پزشکی
• چاقی مرضی، که به عنوان شاخص توده بدنی (BMI) بیش از 40 تعریف می شود.
• سایر اختلالات خودایمنی که اغلب با بیماری خودایمنی تیروئید مرتبط هستند. مانند ویتیلیگو، نارسایی غده فوق کلیوی، هیپوپاراتیروئیدیسم، گاستریت آتروفیک، کم خونی پرنیشیوز، اسکلروز سیستمیک، لوپوس اریتماتوز سیستمیک و سندرم شوگرن.

تغییرات هورمون تیروئید

هورمون های تیروئید برای رشد عصبی و مغزی کودک در حال رشد بسیار مهم هستند. حتی در زنان بدون بیماری تیروئید، بارداری بر تیروئید استرس وارد می کند. حتی تولید هورمون های تیروئید T3 و T4 را تقریبا 50 درصد افزایش می دهد. دلیل این امر این است که در طول سه ماهه اول، کودک شما هنوز در حال توسعه یک غده تیروئید است که قادر به تولید هورمون های خود است، بنابراین رشد او  کاملاً به ذخیره شما بستگی دارد که از طریق جفت تحویل داده می شود.

پس از حدود 12 تا 13 هفته، غده تیروئید کودک شما رشد می کند. او مقداری هورمون تیروئید تولید می کند و همچنین به دریافت هورمون تیروئید از شما از طریق جفت ادامه می دهد. هنگامی که باردار هستید، افزایش تقاضا برای هورمون های تیروئید تا زمان تولد نوزاد ادامه می یابد.

تولید اضافی هورمون تیروئید اغلب باعث می شود غده تیروئید شما حدود 10 درصد رشد کند. اگرچه این رشد معمولاً قابل توجه نیست. با این حال، در برخی موارد، پزشک شما می تواند این تورم را در تیروئید شما (گواتر) ببیند یا احساس کند.

از آنجایی که عملکرد طبیعی تیروئید در دوران بارداری متفاوت است. سطح TSH شما احتمالاً با پیشرفت از سه ماهه اول به سوم تغییر می کند، که پزشک شما با آزمایش خون آن را بررسی می کند. مهمترین آنها آزمایش TSH است که سطح هورمون محرک تیروئید را در خون شما اندازه گیری می کند.

مشکلات دوران بارداری

در حالت ایده آل، بیماری تیروئید باید قبل از بارداری تشخیص داده شود و به درستی درمان شود. و اگر برای کم کاری تیروئید تحت درمان هستید و قصد بارداری دارید، قبل از بارداری، شما و پزشکتان باید برنامه ای برای تایید بارداری خود در اسرع وقت و افزایش دوز جایگزینی هورمون تیروئید به محض بارداری داشته باشید.

کم کاری تیروئید

هنگامی که تیروئید شما نتواند در دوران بارداری خود را حفظ کند، سطح TSH شما در شرایط کم کاری تیروئید بالا می رود که نشان دهنده وضعیت کم کاری تیروئید (کم کار) است. اگر کم کاری تیروئید شما درمان نشود یا به اندازه کافی درمان نشود، می تواند باعث سقط جنین، مرده زایی، زایمان زودرس و مشکلات رشدی و حرکتی در کودک شما شود.

توصیه ATA این است که قبل از باردار شدن، پزشک باید دوز داروهای جایگزین هورمون تیروئید را به گونه‌ای تنظیم کند که TSH شما کمتر از 2.5 mIU/L باشد تا خطر افزایش TSH در سه ماهه اول بارداری کاهش یابد. در واقع ممکن است نیاز داشته باشید که دوز داروی تیروئید خود را 40 تا 50 درصد در دوران بارداری افزایش دهید.

در واقع، ATA  می گوید که 50٪ تا 85٪ از زنان باردار کم کاری تیروئید باید دوز خود را افزایش دهند، و اگر شما تحت درمان با ید رادیواکتیو یا جراحی تیروئید قرار گرفته باشید، این احتمال بیشتر است. استفاده از سینتروید (لووتیروکسین) در دوران بارداری برای کودک شما بی خطر است زیرا این دارو از هورمون تیروکسین طبیعی تیروئید شما (T4) تقلید می کند.

طبق دستورالعمل‌های ATA، افزایش جایگزینی هورمون تیروئید باید به محض اینکه فکر می‌کنید باردار هستید در خانه شروع شود (از پزشک خود دستورالعمل‌های مربوط به این موضوع را بخواهید) و تا حدود هفته‌های 16 تا 20 ادامه یابد، پس از آن سطح هورمون تیروئید شما افزایش می‌یابد.

شما در نیمه اول بارداری هر چهار هفته یکبار و سپس بین هفته های 26 تا 32 به آزمایش تیروئید نیاز دارید تا مطمئن شوید TSH شما در سطح خوبی است. پس از زایمان، دوزهای دارویی شما باید با نظارت بعدی شش هفته پس از تاریخ زایمان به سطح قبل از بارداری کاهش یابد.

بیماری هاشیموتو

بیماری هاشیموتو که به نام تیروئیدیت هاشیموتو نیز شناخته می شود، یک بیماری خودایمنی است که تیروئید شما را مورد حمله قرار می دهد و به تدریج از بین می برد. کم کاری تیروئید یک پیامد شایع هاشیموتو است، بنابراین اگر کم کاری تیروئید دارید، به همان برنامه درمانی ذکر شده در بالا نیاز دارید.

با این حال، باید توجه بیشتری به نگه داشتن سطح TSH زیر 2.5 میلی لیتر U/L شود، به خصوص اگر آنتی بادی های تیروئیدی دارید که اغلب در بیماری هاشیموتو وجود دارد. هر چه سطح TSH شما بالاتر باشد، خطر سقط جنین بیشتر می شود. هنگامی که شما آنتی بادی تیروئید نیز دارید، تحقیقات منتشر شده در سال 2014 نشان می دهد که اگر سطح TSH شما بالاتر از 2.5 mIU/L باشد، خطر سقط جنین به میزان قابل توجهی افزایش می یابد.

پرکاری تیروئید

اگر در دوران بارداری سطح TSH شما کمتر از حد طبیعی است، این نشان می‌دهد که تیروئید شما بیش فعال است، بنابراین پزشک باید با انجام آزمایشات علت  پرکاری تیروئید شما را مشخص کند . این می تواند یک مورد موقتی باشد که با پرپرتیروئیدیسم (شرایط بارداری که باعث تهوع شدید صبحگاهی می شود)، بیماری گریوز (اختلال خودایمنی تیروئید که شایع ترین علت پرکاری تیروئید است) یا ندول تیروئید مرتبط است.

در دوران بارداری، پرکاری تیروئید اغلب ناشی از بیماری گریوز یا پرکاری موقت بارداری است، بنابراین پزشک شما باید بین این دو تفاوت قائل شود. این می تواند کمی مشکل باشد، زیرا نمی توانید در دوران بارداری، اسکن جذب ید رادیواکتیو تیروئید خود را انجام دهید، زیرا برای جنین شما خطر  ایجاد می کند. پزشک شما برای تعیین علت پرکاری تیروئید شما باید به سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی، علائم و نشانه های بالینی و آزمایش خون تکیه کند.

اگر استفراغ کرده اید، سابقه قبلی بیماری تیروئید نداشته اید، علائم پرکاری تیروئید شما به طور کلی خفیف است، و هیچ نشانه ای از تورم در تیروئید یا برآمدگی چشم ها که می تواند همراه با بیماری گریوز باشد وجود ندارد، پزشک شما احتمالا پرکاری تیروئید شما را با گچ بیان می کند. تا پرکاری تیروئید بارداری موقت. آزمایش خون برای بررسی سطوح بالای هورمون بارداری گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG) نیز ممکن است این تشخیص را تایید کند، زیرا سطوح بسیار بالای hCG اغلب در پری استفراغ بارداری دیده می‌شود و می‌تواند باعث پرکاری تیروئید موقت شود.

در مواردی که به وضوح مشخص نیست، بسته به آنچه پزشک شما به دنبال آن است، ممکن است سطح تیروکسین کل (TT4)، تیروکسین آزاد (FT4)، تری یدوتیرونین کل (TT3) و یا آنتی بادی گیرنده TSH (TRAb) بررسی شود.

اهمیت درمان پرکاری تیروئید

زمانی که باردار هستید و به دلیل بیماری گریوز یا گره های تیروئید دچار پرکاری تیروئید می شوید، باید بلافاصله درمان را شروع کنید. عدم درمان پرکاری تیروئید می تواند منجر به فشار خون بالا، طوفان تیروئید ، نارسایی احتقانی قلب، سقط جنین، زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد یا حتی مرده زایی شود. برای بیماران باردار و غیر باردار، درمان معمولاً با مصرف داروهای ضد تیروئید شروع می شود.

در مواردی که تحت درمان با دوز پایین داروهای ضد تیروئید قرار گرفته‌اید و عملکرد تیروئید شما طبیعی است، پزشک ممکن است حداقل در سه ماهه اول بارداری که کودک شما بیشتر مستعد است، دارو را قطع کند. شما باید به دقت تحت نظر باشید، تا زمانی که عملکرد تیروئید شما نرمال باشد، هر یک تا دو هفته یک بار در سه ماهه اول بارداری و هر دو تا چهار هفته یک بار در سه ماهه دوم و سوم بارداری، TSH و FT4 یا TT4 خود را بررسی کنید.

در غیر این صورت، اگر به تازگی تشخیص داده شده باشد، که برای مدت طولانی از داروهای ضد تیروئید استفاده نکرده‌اید، یا در معرض خطر ابتلا به تیروتوکسیکوزیس (شرایطی که به دلیل وجود هورمون تیروئید بیش از حد در سیستم شما ایجاد می‌شود) هستید. دوز احتمالاً به گونه‌ای تنظیم می‌شود که کمترین دوز ممکن از داروهای ضد تیروئید را مصرف کنید، در حالی که همچنان T4 آزاد خود را در بالای محدوده طبیعی یا کمی بالاتر از آن نگه دارید.این از کودک شما در برابر قرار گرفتن در معرض بیش از حد محافظت می کند زیرا این داروها برای او بیشتر از شما قوی هستند.

تیروئیدکتومی در بارداری

در مواردی که به هر دو نوع داروی ضد تیروئید واکنش آلرژیک یا جدی دارید، برای کنترل پرکاری تیروئید خود به دوز بسیار بالایی نیاز دارید، یا اگر با وجود درمان، پرکاری تیروئید شما کنترل نشده است، ممکن است تیروئیدکتومی (جراحی تیروئید) توصیه شود. بهترین زمان برای تیروئیدکتومی در سه ماهه دوم بارداری است که کمترین احتمال را دارد که جنین شما را به خطر بیندازد.

اگر باردار هستید به دلیل خطراتی که برای جنین وجود دارد، هرگز نباید درمان با ید رادیواکتیو (RAI) انجام دهید. و اگر RAI داشته اید، باید حاملگی را حداقل شش ماه پس از درمان به تعویق بیندازید.

بیماری گریوز

چه بیماری گریوز فعال داشته باشید و چه در گذشته به آن مبتلا بوده اید، کودک شما در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به پرکاری تیروئید یا کم کاری تیروئید چه در رحم (جنین) و چه پس از تولد (نوزادی) قرار دارد.

عواملی که می توانند بر این خطرات تأثیر بگذارند عبارتند از:

• مصرف دوزهای بالای داروهای ضد تیروئید که می تواند منجر به کم کاری تیروئید جنین و نوزاد شود.
• پرکاری تیروئید کنترل نشده در طول بارداری شما، که می تواند باعث کم کاری تیروئید مرکزی گذرا در کودک شما شود.
• داشتن سطوح بالایی از آنتی بادی های گیرنده TSH (TRAb) در نیمه دوم بارداری که می تواند باعث پرکاری تیروئید جنین یا نوزاد شود.

ATA  آزمایش سطوح TRAb را در زنان باردار در این سناریوها توصیه می کند. شما باید در طول بارداری خود از داروهای ضد تیروئید استفاده کنید، در این صورت سطح TRAb شما باید به صورت دوره ای بررسی شود. هنگامی که شما TRAb دارید، همانطور که 95٪ از بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید فعال از گریوز وجود دارد، این آنتی بادی ها می توانند از جفت عبور کنند و اگر سطح شما خیلی زیاد شود، تیروئید کودک شما را تحت تاثیر قرار دهد.

مقدار TRAb که بیش از سه برابر بالاتر از حد طبیعی باشد، نشانگری برای پیگیری کودک شما در نظر گرفته می‌شود. در طول سه ماهه اول، اگر سطح TRAb شما بالا باشد، پزشک شما باید در طول بارداری شما را به دقت تحت نظر داشته باشد تا درمان شما به گونه ای تنظیم شود که خطر را برای شما و جنینتان به حداقل برساند.

در مواردی که سطح TRAb شما بالا می ماند و یا پرکاری تیروئید شما به خوبی کنترل نمی شود، ممکن است چندین سونوگرافی انجام شود.

ندول های تیروئید

خوشبختانه، اکثریت قریب به اتفاق ندول های تیروئید سرطانی نیستند. ATA  به زنان باردار مبتلا به گره های تیروئید توصیه می کند که سطح TSH خود را اندازه گیری کنند و برای تعیین ویژگی های ندول و نظارت بر رشد آنها سونوگرافی انجام دهند. اگر سابقه خانوادگی کارسینوم مدولاری تیروئید یا نئوپلازی غدد درون ریز متعدد (MEN) 2 دارید، پزشک ممکن است سطح کلسی تونین شما را نیز بررسی کند.

همچنین ممکن است نمونه برداری از ندول (ها) با سوزن نازک آسپیراسیون (FNA) انجام شود، به خصوص اگر سطح TSH شما کمتر از حد طبیعی نباشد. در مواردی که ندول دارید و TSH شما پایین‌تر از حد طبیعی است، پزشک ممکن است FNA را به بعد از زایمان موکول کند، اما از آنجایی که در دوران بارداری بی‌خطر تلقی می‌شود، می‌توانید FNA را در هر زمانی انجام دهید.

هنگامی که گره یا ندول تیروئید شما باعث پرکاری تیروئید می شود، ممکن است نیاز به درمان با داروهای ضد تیروئید داشته باشید. پزشک شما را در کمترین دوز ممکن قرار می دهد تا FT4 یا TT4 خود را تا حدودی بالاتر از محدوده طبیعی نگه دارد تا خطرات برای کودک شما به حداقل برسد.

سرطان تیروئید

هنگامی که ندول های سرطانی تیروئید در طول سه ماهه اول یا دوم کشف می شوند. به ویژه اگر مربوط به سرطان تیروئید پاپیلاری باشد که شایع ترین نوع آن است، پزشک شما می خواهد سرطان را از نزدیک با استفاده از سونوگرافی بررسی کند تا ببیند آیا رشد می کند یا خیر. اگر قبل از هفته های 24 تا 26 بارداری میزان رشد مناسبی داشته باشید. ممکن است برای برداشتن آن نیاز به جراحی داشته باشید.

اگر سرطان تیروئید ثابت بماند یا در نیمه دوم بارداری شما کشف شود، پزشک احتمالاً توصیه می‌کند تا پس از تولد نوزاد برای انجام عمل جراحی صبر کنید. در مورد سرطان آناپلاستیک یا مدولاری تیروئید، ATA  توصیه می کند که جراحی فوری به طور جدی در نظر گرفته شود.

نیاز به ید

ید رژیم غذایی بلوک اصلی سازنده برای تولید هورمون تیروئید در بدن شما است. زمانی که شما باردار هستید، اندازه تیروئید شما افزایش می‌یابد و شروع به تولید هورمون‌های تیروئید بیشتری می‌کند تا نیازهای مادر و نوزاد را برآورده کند. تحقیقات نشان می دهد که برای افزایش تولید هورمون تیروئید به 50 درصد بیشتر ید روزانه در دوران بارداری نیز نیاز دارید.

زنان باردار باید روزانه 250 میکروگرم ید دریافت کنند. از آنجایی که تعیین دقیق افرادی که ممکن است در معرض کمبود ید باشند دشوار است.  ATA توصیه می کنند که زنان باردار روزانه 150 میکروگرم مکمل ید پتاسیم مصرف کنند. در حالت ایده آل، این باید سه ماه قبل از لقاح شروع شود و تا شیردهی ادامه یابد.

اگر برای کم کاری تیروئید از لووتیروکسین استفاده می کنید، نیازی به مکمل های ید ندارید. به طور غیرقابل توضیحی، تعداد زیادی از ویتامین های تجویزی و بدون نسخه قبل از تولد حاوی ید نیستند. بنابراین حتما برچسب ها را به دقت بررسی کنید.

سوالات متداول

چه مشکلاتی از کم کاری تیروئید در دوران بارداری ممکن است رخ دهد؟ عوارض کم کاری تیروئید درمان نشده در بارداری شامل احتمال سقط جنین، مرده زایی، زایمان زودرس و مشکلات رشدی است که بر کودک تاثیر می گذارد.

آیا دوز لووتیروکسین در دوران بارداری نیاز به تنظیم دارد؟ در بیشتر موارد، بله. مطالعه ای بر روی 81 زن باردار مبتلا به کم کاری تیروئید به خوبی کنترل شده نشان داد که 84 درصد نیاز به افزایش دوز مصرفی خود معمولاً در سه ماهه اول دارند. انجمن تیروئید آمریکا توصیه می کند که افراد مبتلا به کم کاری تیروئید باید قبل از بارداری دوز تنظیم شده ای از داروهای جایگزین هورمون تیروئید را از پزشک خود دریافت کنند.

چه چیزی باعث اختلال در عملکرد تیروئید می شود؟ اختلال عملکرد تیروئید یا بیماری تیروئید می تواند ناشی از تعدادی بیماری یا شرایط دیگر باشد. آنها بر غده تیروئید و توانایی آن در ساخت هورمون تأثیر می گذارد. علل کم کاری تیروئید (تیروئید کم کار) می تواند شامل بیماری هاشیموتو، پرتودرمانی، یک مشکل مادرزادی، تیروئیدیت (التهاب غده تیروئید)، برخی داروها، کمبود ید و غیره باشد. در حالی که پرکاری تیروئید (تیروئید پرکار) می تواند ناشی از بیماری گریوز، ندول ها (ندول های پرکار در تیروئید)، تیروئیدیت و ید زیاد باشد.