انال گوش از پرده گوش تا دهانه بیرونی گوش امتداد می یابد و یک مکان رایج برای عفونت دردناک به ویژه در کودکان خردسال و شناگران است. با این حال، پزشک می تواند به راحتی این بیماری را درمان کند، همچنین چندین راهکار وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از تکرار گوش درد ( اتالژی) انجام دهید.
ویژگی های رایج درد کانال گوش
عفونت مجرای گوش، اوتیت خارجی یا گوش شناگر نامیده می شود. اگر درد مجرای گوش را تجربه می کنید، احتمالاً این درد می تواند به صورت زیر ظاهر شود:
- مشکل شنوایی
- پوست قرمز و متورم اطراف دهانه گوش
- درد متوسط تا شدید فقط در داخل گوش
- احساس می کنید که گوش شما مسدود، پر یا تحت فشار است.
- ترشح غلیظ چرک مایل به سبز یا زرد ممکن است از داخل گوش خارج شود.
- خارش داخل گوش، اگر قسمت بیرونی گوش خود را بکشید این خارش ممکن است تشدید شود.
همچنین احتمال دارد علائم زیر را تجربه کنید:
- تب
- احساس خستگی و بیماری
- تورم غدد لنفاوی در بالای گردن
- کم اشتهایی در نوزادان و کودکان نوپا
برای افرادی که به طور منظم شنا می کنند به خصوص در آب های غیرکلر مانند دریاچه ها، رودخانه ها یا اقیانوس ها و نیز افرادی که از ارتفاع غواصی می کنند احتمال بیشتری وجود دارد تا درد مجرای گوش را تجربه کنند.
آیا علائم درد کانال گوش جدی است؟
شدت درد کانال گوش به علت آن بستگی دارد که از خفیف تا شدید متغییر و شامل موارد زیر است:
- جدی نیست. گوش درد خفیف، که معمولاً به آسانی و بدون اثرات ماندگار برطرف و درمان می شود.
- نسبتاً جدی. اگر به درستی درمان نشود یا اقدامات احتیاطی انجام نشود، مانند خودداری از استفاده از سواب پنبه یا اشیاء دیگر برای تمیز کردن، عفونت ها می توانند عود کنند و هرگز واقعاً بهبود نمی یابند.
- جدی. عفونت های نادیده گرفته می توانند شدید شوند زیرا عفونت می تواند گسترش یابد و به طور دائم به شنوایی آسیب برساند.
علت درد کانال گوش چیست؟
شایع ترین علل درد مجرای گوش شامل موارد زیر است.
- خارش. گوش ممکن است به دلیل درماتیت یا اگزما که از بازوها یا صورت منتشر می شود، خارش کند.
- تحریک کننده ها. تحریک ناشی از رنگ مو، اسپری مو و غیره ممکن است به داخل گوش راه پیدا کند.
- عفونت ها. اگر سر خود را در وان آب گرم، استخر، دریاچه، رودخانه یا اقیانوس فرو کنید، عفونت های باکتریایی یا قارچی ممکن است رخ دهد. با حبس شدن آب در مجرای گوش ، باکتری یا قارچ می تواند تکثیر شود. اگر جرم گوش در داخل مجرای خود تجمع یافته باشد یا در مجرای خود آسیب دیده باشد (بریدگی یا خراش) استفاده از سواب های پنبه ای یا وسایل دیگر، خطر عفونت را افزایش می دهد.
علل کمتر شایع درد مجرای گوش شامل موارد زیر است:
- گوش گیر، سمعک، دستگاه های بلوتوث و سایر اشیاء. اشیایی را که در گوش خود قرار می دهید تمیز نگه دارید.
- آلرژی. یک آلرژی تماسی، از چیزی که لمس کرده اید، یا یک آلرژی سیستمیک، از چیزی که مصرف کرده اید، می تواند در پوست کانال گوش ظاهر و باعث خارش و التهاب شود.
- اشیاء خارجی مستقر شده. کودکان گاهی اوقات اجسام خارجی کوچکی را در داخل مجرای گوش قرار می دهند که می تواند پوست را خراش دهد و باعث آسیب و عفونت شود.
بیماری هایی که باعث درد کانال گوش می شوند، کدامند؟
گوش درد می تواند درد “ارجاعی” باشد، به این معنی که در واقع از جای دیگری می آید اما در گوش احساس می شود. درد ممکن است از دندان‌ها یا فک در کودکانی که در حال دندان درآوردن هستند( عفونت یا التهاب در ساختارهای دهان و گلو، یا رشد تومور در مجاورت) ایجاد شود.
انسداد مزمن جرم گوش
تولید جرم گوش یک فرآیند طبیعی است، زیرا بدن برای محافظت از گوش در برابر عفونت، موم تولید می کند. گاهی اوقات موم گوش می تواند ایجاد شود و پرده گوش را بپوشاند که لایه نازکی از پوست است که در انتهای کانال گوش کشیده شده و صدا را از بیرون دریافت می کند. علائم اصلی این بیماری شامل سرگیجه، سرفه خشک، درد مجرای گوش، صدای زنگ در گوش، پری گوش یا فشار می باشد.
تجمع موم گوش ربطی به عدم رعایت بهداشت ندارد و نمی توان با شستشو از تجمع آن جلوگیری کرد. برای درمان باید به پزشک مراجعه کنید. شما نباید سعی کنید موم را با سواب های پنبه ای بردارید، زیرا این خطر وجود دارد که موم گوش را بیشتر به داخل کانال گوش فشار دهید و به طور بالقوه به مجرای گوش یا پرده گوش آسیب بزنید. می توانید از انواع قطره های گوش مانند Debrox، Murine، و Cerumenex یا از داروهای دیگری مانند روغن معدنی، روغن بچه یا قطره‌های گلیسیرین به جای قطره‌های نام تجاری استفاده کنید.
گوش بند ساخته شده از سلول های پوستی
کراتوز ابتورانس یک بیماری نادر است که در آن مواد تشکیل دهنده پوست یک پلاک در گوش ایجاد می کند و باعث درد، ترشح و تغییرات شنوایی می شود. این بیماری همچنین می تواند باعث کاهش شنوایی، درد در یک مجرای گوش، ترشحات گوش، کاهش شنوایی در هر دو گوش و درد شدید کانال گوش شود.
اختلال عملکرد مفصل گیجگاهی فکی (TMJ)
اختلال عملکرد مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) به درد و اختلال عملکرد طولانی مدت در TMJ، مفصلی که استخوان فک بالا و پایین را به هم متصل می کند، اشاره دارد.
TMJ مفصلی پیچیده با حرکات پیچیده است که در معرض فشار و آسیب قرار دارد. علائم ممکن است بدون دلیل ظاهری ظاهر شوند و از بین بروند. گمان نمی رود که نامرتبی دندان ها و فک، و دندان قروچه دلیلی برای آن باشد. به نظر می رسد زنان بیشتر از مردان مستعد ابتلا به این اختلال هستند.
اختلال TMJ سه نوع دارد، که عبارت است از:
- آرتریت TMJ
- دررفتگی یا آسیب به استخوان فک
- درد یا ناراحتی در عضلات کنترل کننده TMJ
تشخیص نوع این اختلال از طریق شرح حال بیمار، معاینه فیزیکی و تصویربرداری انجام می شود. با توجه به دشواری تشخیص اختلال TMJ، درمان با روش های محافظه کارانه شروع می شود که فک یا دندان را برای همیشه تغییر نمی دهد. بسته های یخ، غذاهای نرم، کشش ملایم عضلات فک و کاهش استرس راهکار هایی هستند که می توانند تجویز شوند. همچنین ممکن است از داروهای مسکن کوتاه مدت استفاده شود. اما آتل، بوتاکس، کاشت و جراحی توصیه نمی شود.
گوش شناگر (اوتیت خارجی)
گوش شناگر یا اوتیت خارجی، عفونت کانالی است که از پرده گوش تا دهانه گوش امتداد دارد. علت این عارضه هر چیزی است که باکتری، قارچ یا ویروس را وارد کانال کند. آبی که پس از شنا در داخل گوش باقی می‌ماند، مانند سواب‌های پنبه‌ای که برای تمیز کردن استفاده می‌شوند یا گوش‌هایی که باعث تحریک می‌شوند، یک علت شایع است.
بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری، کودکان هستند، زیرا کانال های گوش باریک تری دارند که به خوبی تخلیه نمی شود. علائم اولیه این عارضه شامل قرمزی، خارش و ناراحتی در داخل کانال گوش است که گاهی اوقات با تخلیه مایع شفاف همراه است.
حتی علائم خفیف نیز باید درمان شوند زیرا ممکن است به سرعت بدتر شوند. عفونت می تواند گسترش یابد و تشدید شود و با افزایش زهکشی، تورم، تب و از دست دادن شنوایی بسیار دردناک شود. تشخیص از طریق شرح حال بیمار و معاینه فیزیکی مجرای گوش انجام می شود. برخی آزمایشگاهی نیز ممکن است بر روی نمونه ای از ترشحات گوش انجام شود. درمان شامل تمیز کردن مجرای گوش از مواد زائد و ترشحات توسط پزشک و تجویز آنتی بیوتیک و یا قطره های استروئیدی است.
عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی که اوتیت میانی حاد نیز نامیده می شود، یک عفونت باکتریایی یا ویروسی فضای پر از هوا در پشت پرده گوش است. معمولا عفونت گوش ثانویه به سرماخوردگی، آلرژی یا آنفولانزا است. کودکان خردسال به دلیل سیستم ایمنی ضعیف تر و اندازه و شکل کوچک شیپور استاش در گوش بیشتر مستعد ابتلا هستند.
علائم عفونت گوش میانی شامل گوش درد به دلیل التهاب، تخلیه مایع از گوش و گاهی اوقات مشکل شنوایی در کودکان است.اگر علائم بیش از یک روز باقی بمانند، باید به پزشک مراجعه کنید. عفونت گوش طولانی مدت یا مکرر می تواند منجر به آسیب شنوایی و مشکلات گفتاری و یادگیری شود.
تشخیص این نوع عفونت از طریق معاینه فیزیکی انجام می شود. عفونت گوش میانی اغلب خود به خود برطرف می شود و ممکن است آنتی بیوتیک فقط برای نوزادان و موارد شدید مورد نیاز باشد. می توان از کمپرس گرم و مسکن های بدون نسخه استفاده کرد. اما لازم است که به کودکان آسپرین ندهید.
چسب گوش (اوتیت میانی همراه با افیوژن)
چسب گوش به دلیل تجمع مایع در گوش میانی (زیر پرده گوش) ایجاد می شود. به دلیل سرماخوردگی های مکرر و لوله های کمتر توسعه یافته در گوش، در کودکان بیشتر از بزرگسالان اتفاق می افتد. در بزرگسالان، در 66 درصد موارد ناشی از سینوزیت حاد یا مزمن است. همچنین ممکن است ناشی از دود سیگار، آلرژی، رفلاکس، ژنتیک یا باکتری باشد که همگی باعث تحریک تولید مایع می شوند.
90 درصد موارد این بیماری بدون درمان در 6 ماه بهبود می یابند. اگر به پزشک مراجعه کنید، او برای تایید تشخیص به گوش نگاهی می اندازد. بزرگسالان می توانند اسپری بینی تنگ کننده عروق (نئو سینفرین یا آفرین) را مصرف کنند، اما این اسپری نمی تواند طولانی مدت استفاده شود.
کلستئاتوم (یک رشد غیر سرطانی در گوش)
کلستئاتوم نوعی رشد پوستی است که در گوش، پشت پرده گوش قرار دارد. در حالی که می تواند از بدو تولد وجود داشته باشد، معمولاً به دلیل عفونت گوش ایجاد می شود و علائمی همچون سرگیجه، کاهش شنوایی، فشار در گوش آسیب دیده و ترشح از گوش آسیب دیده را به همراه دارد.
کلستئاتوم را می توان با بررسی علائم و معاینه گوش ارزیابی کرد. تصویربرداری مانند سی تی اسکن ممکن است برای رد سایر بیماری ها انجام شود. پس از تشخیص، می توان آن را با پاک کردن گوش، آنتی بیوتیک و قطره گوش درمان کرد. جراحی برای برداشتن رشد ممکن است در برخی موارد مورد نیاز باشد.
پارگی پرده گوش
پرده گوش یک غشای نازک است که با برخورد صدا به آن می لرزد و این ارتعاش را به سیگنال هایی منتقل می کند که مغز آنها را درک می کند. وقتی می ترکد، شنوایی تحت تأثیر قرار می گیرد. این حالت معمولاً پس از اعمال فشار وارد بر طبل گوش، مانند ضربه به گوش، انفجار ترقه، افتادن روی آب یا حتی یک جسم تیز در گوش اتفاق می‌افتد.
شما باید فورا به بیمارستان مراجعه کنید. در آنجا پزشک می تواند تشخیص این عارضه را با نگاه کردن به گوش تایید کند. درمان شامل خشک نگه داشتن گوش برای بهبودی همراه با قطره گوش آنتی بیوتیکی (افلوکساسین 5 میلی لیتر، 2-5 قطره) در صورتی که گوش با آب یا اشیاء کثیف آلوده شده باشد، است.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
در صورت بروز هر یک از موارد زیر لازم است به پزشک مراجعه کنید. مواردی از جمله:
- خارش مداوم در گوش خود دارید.
- درد مجرای گوش همراه با فلج صورت یا ترشح خونی از گوش دارید.
- عفونت های مزمن گوش دارید که یکی پس از دیگری ظاهر می شوند.
- گوش درد شدید و بی امان دارید. همراه با تب، احتمال از دست دادن شنوایی، و گاهی تغییر شکل جمجمه اطراف گوش خارجی به دلیل عفونت وجود دارد. همچنین خطر سرایت این عفونت به مغز یا نخاع بسیار زیاد است.
درمان های خانگی برای درد کانال گوش
داروهای ضد درد مجرای گوش که می توانید در خانه امتحان کنید شامل موارد زیر است:
- ایجاد تغییرات کلی در شیوه زندگی. سیستم ایمنی خود را از طریق بهبود رژیم غذایی و ورزش تقویت کنید.
- از گوش های داخلی خود محافظت کنید. هنگام استفاده از رنگ مو یا اسپری مو، توپ های پنبه ای را در گوش های خود قرار دهید.
- گوش های خود را خشک نگه دارید. هنگام شنا، گوش های خود را با استفاده از گوش گیر خشک نگه دارید و پس از آن فورا آنها را بردارید.
- از وسایل تمیز کردن خودداری کنید. از سواب پنبه ای (یا هر شیء دیگری) برای تمیز کردن گوش خود استفاده نکنید. آنها می توانند به پوست آسیب برسانند و کثیفی ها و میکروب ها را به داخل مجرای گوش منتقل کنند و احتمال عفونت را افزایش دهند.
- در صورت خیس شدن گوش های خود را خشک کنید. پس از شنا یا دوش گرفتن، از سشوار در حالت کم استفاده کنید تا داخل گوش های خود را خشک کنید. همچنین می توانید از قطره های بدون نسخه بعد از شنا برای کمک به جلوگیری از گوش شناگر استفاده کنید.
آخرین دیدگاه‌ها