بیماری منیر

بیماری منیر

بیماری منیر نوعی اختلال در گوش داخلی است که منجر به سرگیجه و کاهش شنوایی می شود. در بیشتر موارد، بیماری منیر فقط یک گوش را درگیر می کند. بیماری منیر در هر سنی ممکن است رخ دهد اما معمولاً بین جوانی و میانسال شروع می شود. این وضعیت یک بیماری مزمن محسوب می شود، اما درمان های مختلف می توانند به کاهش علائم کمک کنند و تأثیر طولانی مدت بیماری را به حداقل برسانند.

علائم بیماری منیر

علائم و نشانه های بیماری منیر شامل موارد زیر است:

• حملات مکرر سرگیجه. در این وضعیت بیمار احساس سرگیجه می کنند که خود به خود شروع و متوقف می شود. قسمت های سرگیجه بدون هشدار رخ می دهد و معمولاً 20 دقیقه تا چند ساعت طول می کشد، اما بیشتر از 24 ساعت طول نمی کشد. سرگیجه شدید می تواند منجر به حالت تهوع شود.
• از دست دادن شنوایی. در بیماری منیر بیماری ممکن است شنوایی خودش را به خصوص در اوایل. حمله از دست بدهد.اما در نهایت، اکثر بیماران دچار کاهش شنوایی دائمی می شوند.
• صدای زنگ در گوش (وزوز گوش). وزوز گوش تصور صدای زنگ، وزوز، غرش، سوت یا صدای خش خش در گوش است که برخی از بیماران مبتلا به این بیماری آن را تجربه می کنند
• احساس فشار در گوش. مبتلایان به بیماری منیرر اغلب در گوش مبتلا احساس فشار می کنند.

بعد از یک حمله، علائم و نشانه های این بیماری بهبود می یابند و ممکن است برای مدتی کاملاً ناپدید شوند. با گذشت زمان، تعداد دفعات حملات ممکن است کمتر هم شود.

زمان ضرورت مراجعه به پزشک در بیماری منیر

در صورت مشاهده علائم و نشانه های بیماری منیر به پزشک مراجعه کنید. این مشکلات می تواند به دلیل بیماری های زمینه ای دیگری ایجاد شود. تشخیص علت اصلی بیماری بسیار مهم است.

علل بیماری منیر

علت بیماری منیر ناشناخته است. به نظر می رسد علائم بیماری منیر در نتیجه مقدار غیر طبیعی مایعات (اندولنف) در گوش داخلی رخ می دهد، اما مشخص نیست که چه عواملی باعث این اتفاق می شوند.

عواملی که مایع گوش را تحت تأثیر قرار می دهند و ممکن است در بیماری منیر نقش داشته باشند، عبارتند از:

• ژنتیکی
• عفونت ویروسی
• پاسخ غیر طبیعی سیستم ایمنی بدن
• تخلیه نامناسب مایع، که می تواند به دلیل انسداد یا ناهنجاری آناتومیک باشد.

از آنجا که هیچ علت مشخصی برای این بیماری شناسایی نشده است، به احتمال زیاد بیماری منیر ناشی از ترکیبی از عوامل بالا است.

عوارض بیماری منیر

قسمت های غیر قابل پیش بینی سرگیجه و احتمال کاهش شنوایی دائمی می توانند بدترین عوارض بیماری منیر باشند. این بیماری می تواند به طور غیر منتظره ای زندگی بیمار را مختل کند و باعث خستگی و استرس شود. سرگیجه می تواند باعث از دست رفتن تعادل شود و خطر سقوط و تصادف را افزایش دهد.

تشخیص بیماری منیر

برای تشخیص این بیماری پزشک یک معاینه جسمی را انجام می دهد و سابقه پزشکی بیمار را بررسی می کند.

پزشک برای تشخیص نهایی و تایید بیماری منیر شرایط زیر را در نظر می گیرد:

• وزوز گوش یا احساس پر بودن گوش
• حذف علل مربوط به سایر بیماری ها
• کاهش شنوایی که با آزمایش شنوایی تأیید شده باشد.
• دو قسمت سرگیجه، هر کدام 20 دقیقه یا بیشتر اما بیشتر از 12 ساعت طول نمی کشد.

ارزیابی شنوایی. افراد مبتلا به بیماری منیرر معمولاً در شنیدن فرکانس های پایین یا فرکانس ترکیبی زیاد و پایین در فرکانس های متوسط مشکل دارند.

ارزیابی تعادل. بین دوره های سرگیجه، بیمار ممکن است تعادل خودش را به دست آورد. اما در برخی شرایط این امکان هم وجود دارد که عدم تعادل به صورت دائمی باشد.

آزمایشاتی که عملکرد گوش داخلی را ارزیابی می کنند، عبارتند از:

• (Videonystagmography (VNG. این آزمون عملکرد تعادل را با ارزیابی حرکت چشم بررسی می کند. حسگرهای مربوط به تعادل در گوش داخلی با عضلات کنترل کننده حرکت چشم در ارتباط هستند .این اتصال به شما این امکان می دهد وقتی به یک نقطه نگاه می کنید بتوانید سر خود را حرکت دهید.
• تست صندلی چرخشی. مانند VNG، این عملکرد گوش داخلی را بر اساس حرکت چشم اندازه گیری می کند. شما روی یک صندلی چرخشی کنترل شده توسط کامپیوتر می نشینید . این صندلی گوش داخلی شما را تحریک می کند.
• Posturography. این آزمایش رایانه ای بررسی می کند که شما بیشتر به کدام قسمت از سیستم تعادل – بینایی، عملکرد گوش داخلی یا احساسات از پوست، عضلات، تاندون ها و مفاصل تکیه می کنید و کدام قسمت از بدن تان ممکن است مشکل داشته باشید. ایجاد کنند. در این آزمایش با پاهای برهنه روی سکو می ایستید و در شرایط مختلف تعادل خود را حفظ می کنید.
• تست ضربه تصویری (vHIT). در این آزمایش جدید از ویدئو برای اندازه گیری واکنش های چشم در حرکات ناگهانی استفاده می شود. در حالی که روی یک نقطه تمرکز می کنید، سر شما سریع و غیرقابل پیش بینی چرخانده می شود. اگر هنگام چرخاندن سرتان، چشمان شما از هدف خارج شود، شما رفلکس غیرطبیعی دارید.
• الکتروکلوکلئوگرافی (ECoG). این آزمایش عکس العمل گوش داخلی را نسبت به صوت های مختلف ارزیابی می کند.

آزمایشاتی برای رد سایر شرایط

آزمایش خون و اسکن تصویربرداری مانند MRI ممکن است برای رد و یا تایید سایر اختلالات استفاده شود که ممکن است علائمی شبیه به بیماری منیر ایجاد کند.

درمان بیماری منیر

هیچ درمانی برای بیماری منیر وجود ندارد. تعدادی از درمان ها می توانند به کاهش شدت و دفعات قسمت های سرگیجه کمک کنند. اما متأسفانه هیچ درمانی برای کاهش شنوایی وجود ندارد.

داروهایی برای سرگیجه

پزشک ممکن است برای کاهش شدت حمله داروهایی را برای مصرف در هنگام بروز سرگیجه تجویز کند:

• داروهای ضد تهوع. این دارو ها حالت تهوع و استفراغ را در طی یک دوره سرگیجه کنترل می کنند.
• داروهای بیماری حرکت. این دارو ها ممکن است احساس چرخش را کاهش دهند و به کنترل حالت تهوع و استفراغ کمک کنند.

این احتمال وجود دارد که پزشک دارویی برای کاهش احتباس مایعات (ادرار آور) تجویز و پیشنهاد کند مصرف نمک خود را محدود کنید. برای برخی افراد، این ترکیب به کنترل شدت و دفعات علائم بیماری منیر کمک می کند.

درمان ها و روش های غیرتهاجمی

برخی از افراد مبتلا به بیماری منیر ممکن است از سایر روش های درمانی و غیر تهاجمی مانند موارد زیر بهره مند شوند:

• توانبخشی. بیمارانی که بین حملات سرگیجه خود دچار عدم تعادل شده اند، توانبخشی دهلیزی ممکن است در بهبود تعادل آنها موثر باشد.
• سمعک. سمعک برای مبتلایان به بیماری منیر ممکن است شنوایی آنها را بهبود بخشد. پزشک می تواند شما را به یک متخصص شنوایی سنجی ارجاع دهد تا در مورد گزینه های سمعک شما را راهنمایی کند.
• فشار درمانی مثبت. برای سرگیجه ای که درمان آن دشوار است، این درمان شامل فشار بر گوش میانی برای کاهش تجمع مایع است. دستگاهی به نام مولد پالس منیتت از طریق یک لوله تهویه پالس های فشار را به مجرای گوش وارد می کند. این درمان در خانه معمولاً سه بار در روز و هر بار به مدت پنج دقیقه انجام می شود. فشار درمانی مثبت در بهبود علائم سرگیجه، وزوز گوش و فشار شنیداری موثر است، اما  اثربخشی طولانی مدت آن هنوز مشخص نشده است.

آمپول گوش میانی

داروهایی که به گوش میانی تزریق و سپس در گوش داخلی جذب می شوند، می توانند علائم سرگیجه را بهبود بخشند. این درمان در مطب پزشک انجام می شود. تزریقات موجود شامل موارد زیر است:

• استروئیدها. این داروها نیز ممکن است در کنترل حملات سرگیجه در برخی از افراد کمک کند.
• جنتامایسین. آنتی بیوتیکی که برای گوش داخلی سمی است، عملکرد متعادل کننده گوش را کاهش می دهد و گوش دیگر مسئولیت تعادل را بر عهده می گیرد.

عمل جراحی

اگر حملات سرگیجه مرتبط با بیماری منیر شدید و ناتوان کننده باشد و سایر درمان ها تاثیری نداشته باشد جراحی می تواند یک گزینه مناسب برای این بیماری باشد. مراحل کار شامل موارد زیر است:

• روش کیسه اندولنفاتیک. کیسه اندولنفاتیک در تنظیم سطح مایع گوش داخلی نقش دارد. در حین عمل کیسه اندولنفاتیک فشرده می شود، که می تواند سطح مایعات اضافی را کاهش دهد. در برخی موارد، این روش با قرار دادن شانت، لوله ای که مایعات اضافی را از گوش داخلی شما تخلیه می کند، همراه است.
• لابیرنتکتومی. با استفاده از این روش، جراح قسمت تعادل گوش داخلی را برداشته و بدین ترتیب هم تعادل و هم عملکرد شنوایی را از گوش آسیب دیده برمی دارد. این روش فقط در صورتی انجام می شود که بیمار در گوش آسیب دیده خود تقریباً کم یا شنوایی کامل داشته باشد.
• برش عصب دهلیزی. این روش شامل بریدن عصبی است که حسگرهای تعادل و حرکت گوش داخلی را به مغز (عصب دهلیزی) متصل می کند. این روش معمولاً در حین تلاش برای حفظ شنوایی در گوش آسیب دیده، مشکلات سرگیجه را درمان می کند. این امر به بیهوشی عمومی و بستری شبانه در بیمارستان نیاز دارد.

درمان های خانگی بیماری منیر

برخی روش های خود مراقبتی می توانند در کاهش و تسکین علائم بیماری به شما کمک کنند، این راهکارها عبارتند از:

• در هنگام حملات و پس از آن استراحت کنید. برای بازگشت به فعالیت های عادی خود عجله نکنید.
• توجه داشته باشید که ممکن است تعادل خود را از دست بدهید. سقوط می تواند منجر به آسیب جدی شود. اگر در طول شب از خواب بیدار می شوید نور مناسبی را برای اتاق خود در نظر بگیرید. در صورت داشتن مشکلات تعادل مزمن، برای راه رفتن بهتر است از عصا استفاده کنید.
• هنگام احساس سرگیجه بنشینید یا دراز بکشید. در طول یک دوره سرگیجه، از مواردی که می توانند علائم و نشانه های شما را بدتر کنند، مانند حرکت ناگهانی، چراغ های شدید، تماشای تلویزیون یا مطالعه خودداری کنید. بهتر است روی جسمی که حرکت نمی کند تمرکز کنید.

 برای پیشگیری از بروز حمله سرگیجه، راهکارهای زیر را در نظر بگیرید.

• از مصرف کافئین، الکل و تنباکو خودداری کنید. این مواد محرک می توانند تعادل مایعات در گوش شما را تحت تأثیر قرار دهند.
• مصرف نمک را محدود کنید. مصرف غذاها و نوشیدنی های سرشار از نمک می تواند احتباس مایعات را افزایش دهد. برای سلامتی کلی، هر روز کمتر از 2300 میلی گرم سدیم مصرف کنید. متخصصان همچنین توصیه می کنند میزان نمک مصرفی خود را به طور مساوی در طول روز مصرف کنید.

توصیه های به مبتلایان به بیماری منیر

بیماری منیر می تواند زندگی اجتماعی، بهره وری و کیفیت کلی زندگی شما را تحت تأثیر قرار دهد. درمورد شرایط خود سعی کنید اطلاعات لازم را به دست آورید. با افرادی که این بیماری را دارند، صحبت کنید.  این افراد می توانند اطلاعات، منابع و راهکارهای مقابله ای را به شما ارائه دهند.

آمادگی برای مراجعه به پزشک

در صورت بروز هر علائمی مربوط به گوش بهتر است به یک متخصص گوش و حلق و بینی، یک متخصص شنوایی (شنوایی شناس) یا یک متخصص سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب) مراجعه کنید.

برای آمادگی بیشتر هنگام مراجعه به پزشک بهتر است علائم و اطلاعات شخصی  از جمله استرس های اساسی، تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانوادگی و لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزهای مصرفی آنها را یادداشت کنید.

علاوه بر آن می توانید وضعیت خودتان را از طریق مشاوره آنلاین با متخصصان گوش وحلق و بینی یا سایر متخصصین مربوطه در پزشکت در میان بگذارید.

برخی از سوالات مهمی که می توانید در طی مشاوره آنلاین پزشکت از متخصص خود بپرسید، عبارتند از:

• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• سایر علل احتمالی علائم من چیست؟
• چه چیزی احتمالاً باعث بروز علائم من شده است؟
• بهترین گزینه درمانی که پیشنهاد می دهید، چیست؟
• آیا احتمالاً شرایط من موقتی است یا احتمال دارد در طولانی مدت ادامه یابد؟
• من بیماری دیگری دارمچگونه می توانم آنها را به بهترین شکل با هم مدیریت کنم؟

علاوه بر آن برخی از سوالاتی که متخصصان پزشکت ممکن است در مورد این بیماری از شما بپرسند، عبارتند از:

• علائم شما از چه زمانی آغاز شد؟
• علائم شما چقدر شدید است و چه مدت ادامه دارد؟
• چه عاملی باعث بهتر و یا بدتر شدن علائم شما می شود؟
• آیا قبلاً دچار مشکلات گوش شده اید؟آیا کسی در خانواده شما سابقه مشکلات گوش داخلی دارد؟

منبع:

https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/menieres-disease/symptoms-causes/syc-20374910