درمان آریتمی قلب چیست؟

گزینه های زیادی برای درمان آریتمی قلب وجود دارد. اما در مواردی که آریتمی باعث بروز علائمی مانند تپش قلب یا سبکی سر شود پزشک ممکن است برای تسکین علائم داروهایی را تجویز کند. از طرفی هم مواقعی که آریتمی ها با عوارض احتمالی همراه باشند ممکن است نیاز به دارو داشته باشید، زیرا برخی از آریتمی‌ها می‌توانند خطر ایست قلبی، حمله قلبی و سکته را افزایش دهند. برای همین ما سعی کرده ایم در این مقاله از پزشکت انواع گزینه درمان آریتمی قلب را مورد بررسی قرار دهیم.

انواع گزینه های درمان آریتمی قلب

داروهای ضد آریتمی

داروهای ضد آریتمی، داروهایی هستند که با تغییر خواص الکتریکی بافت قلب، نحوه انتشار سیگنال الکتریکی را در سراسر قلب تغییر می‌دهند. از آنجایی که تاکی کاردی (آریتمی که باعث ضربان قلب سریع می شود) معمولاً به ناهنجاری در سیگنال الکتریکی مربوط می شود، داروهایی که سیگنال الکتریکی قلب را تغییر می دهند اغلب می توانند این آریتمی ها را بهبود بخشند. داروهای ضد آریتمی اغلب در درمان بسیاری از انواع تاکی کاردی موثر یا حداقل تا حدی موثر هستند.

متأسفانه، مصرف داروهای ضد آریتمی به عنوان درمان آریتمی قلب ممکن است با بروز برخی عوارض همراه باشند. بنابراین مصرف آن‌ها ممکن است دشوار باشد.

با این حال، یک مشکل که تقریباً در همه داروهای ضد آریتمی مشترک است این است که گاهی اوقات این داروها به جای بهبود آریتمی، آریتمی را بدتر می کنند. این ویژگی داروهای ضد آریتمی، که پروآریتمی نامیده می شود یکی از ویژگی های ذاتی داروهایی است که سیگنال الکتریکی قلب را تغییر می دهند. به زبان ساده، هنگامی که شما برای تغییر نحوه انتشار سیگنال الکتریکی در قلب دست به هر کاری می زنید، ممکن است این تغییر باعث بهبود تاکی کاردی یا بدتر شدن آن شود.

داروهای ضد آریتمی رایج شامل کوردارون یا پاسرون (آمیودارون)، بتاپاس (سوتالول)، ریتمول (پروپافنون) و مولتاک (دروندارون) است. آمیودارون تا حد زیادی موثرترین داروی ضد آریتمی است و همچنین نسبت به سایر داروها احتمال ایجاد پروآریتمی کمتری دارد. متأسفانه، سمیت‌هایی که با آمیودارون مشاهده می‌شود، مانند آسیب ریه، تیروئید، آسیب چشمی یا کبد، می‌تواند ناخوشایند باشد بنابراین این دارو مانند همه داروهای ضد آریتمی فقط در صورت لزوم باید استفاده شود.

داروهای مسدود کننده گره AV

داروهایی که به عنوان داروهای مسدود کننده گره AV شناخته می شوند (مسدود کننده های بتا ، مسدود کننده های کانال کلسیم و دیگوکسین) با کند کردن سیگنال الکتریکی قلب در هنگام عبور از گره AV در مسیر خود از دهلیزها به بطن ها، عمل می کنند. این باعث می شود که داروهای مسدود کننده گره AV به ویژه در درمان تاکی کاردی های فوق بطنی (SVT) مفید باشند.

برای SVT معروف به فیبریلاسیون دهلیزی، داروهای مسدودکننده گره AV، آریتمی را متوقف نمی‌کنند، اما ضربان قلب را کاهش می‌دهند تا به از بین بردن علائم کمک کنند. در واقع، کنترل ضربان قلب با داروهای مسدودکننده گره AV اغلب بهترین راه برای مدیریت فیبریلاسیون دهلیزی است.

نمونه هایی از مسدودکننده های بتا، عبارتند از:

• Sectral (acebutolol)
• Tenormin (atenolol)
• Zebeta (bisoprolol)، Lopressor یا Toprol-XL (متوپرولول)
• Corgard (nadolol)، Inderal LA یا InnoPran XL (پروپرانولول)

مصرف این دارو ها می توانند عوارضی مانند افسردگی، ضربان قلب آهسته، خستگی، سندرم رینود، اختلال عملکرد جنسی و اسپاسم راه هوایی را ایجاد کنند.

فقط برخی از مسدود کننده های کانال کلسیم برای درمان آریتمی مفید هستند، از جمله:

• کالان
• کاردیزم
• ورلان (وراپامیل)
• تیازاک (دیلتیازم)

عوارض بالقوه مصرف این دارو ها شامل سردرد، یبوست، اسهال و فشار خون پایین است.

داروهای ضد انعقاد

باتوجه به بروز لخته خون،که می تواند منجر به سکته شود، پزشک ممکن است یک ضد انعقاد (رقیق کننده خون) تجویز کند. این داروها از لخته شدن خون و همچنین از بزرگ شدن لخته هایی که قبلاً داشته اید، جلوگیری می کنند. البته، مصرف یک داروی ضد انعقاد، خطر خونریزی را افزایش می دهد. دارو های خوراکی زیادی برای درمان ضد انعقاد وجود دارد، مانند:

• وارفارین
• آپیکسابان
• دابیگاتران
• ادوکسابان
• ریواروکسابان

کسانی که تحت درمان ضد انعقاد قرار می گیرند به آزمایش خون سالانه برای نظارت بر عملکرد کبد و کلیه، یا آزمایش خون مکرر (حداقل ماهانه) نیاز دارند.

داروهایی که خطر قلبی را کاهش می دهند.

تصور می شود برخی از دارو ها با کاهش خطر تاکی کاردی بطنی یا فیبریلاسیون بطنی، آریتمی هایی که باعث ایست قلبی می شود، را کاهش دهند. یک متاآنالیز کارآزمایی تصادفی شده با 24779 بیمار نشان می دهد که مسدودکننده های بتا خطر مرگ ناگهانی قلبی را تا 31 درصد کاهش می دهند.

مکانیسم محافظتی مسدودکننده های بتا شامل کاهش ضربان قلب با مسدود کردن اثر آدرنالین بر عضله قلب است که در نتیجه احتمال ایجاد آریتمی های کشنده را کاهش می دهد. تقریباً تمام بیمارانی که از حملات قلبی جان سالم به در برده اند یا مبتلا به نارسایی قلبی هستند، باید از مسدود کننده های بتا استفاده کنند.

سایر داروهایی که پزشک ممکن است در صورت خطر ایست قلبی ناگهانی تجویز کند شامل مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) ، مسدود کننده های کانال کلسیم و داروی ضد آریتمی آمیودارون است.

دستگاه های کاشتنی

درمان آریتمی قلب در برخی مواقع ممکن است نیاز به دستگاه کاشتنی داشته باشد تا به تنظیم ریتم قلب کمک کند یا در صورت نیاز شوک الکتریکی ایجاد کند.

ضربان ساز

اگر ضربان قلب شما نامنظم است، پزشک ممکن است یک ضربان ساز را تجویز کند. ضربان ساز دستگاهی است که با باتری کار می کند و ضربان قلب را با سرعت ثابت و منظم نگه می دارد. این دستگاه زیر پوست نزدیک استخوان ترقوه قرار می گیرد و سپس با یک سیم به قلب متصل می شود. پیس میکر تکانه های الکتریکی تولید می کند که از ضربان بسیار آهسته یا خیلی سریع قلب جلوگیری می کند.

برخی از ضربان سازها فقط برای استفاده کوتاه مدت تجویز می شوند. افرادی که در نتیجه حمله قلبی به سیستم هدایت الکتریکی خود آسیب می رسانند ممکن است نیاز به کاشت ضربان ساز دائمی داشته باشند.

پس از کاشت ضربان ساز، ممکن است لازم باشد چند شب را در بیمارستان بگذرانید تا پزشک بتواند بر عملکرد آن نظارت کند. در عرض چند روز پس از کاشت، باید بتوانید به بیشتر فعالیت های روزانه خود بازگردید.

برخی از دستگاه های الکترونیکی که میدان های الکترومغناطیسی قوی ساطع می کنند ممکن است با ضربان ساز تداخل داشته باشند. برای همین کارشناسان توصیه می کنند از تماس نزدیک (کمتر از 6 اینچ از ضربان ساز) یا تماس طولانی مدت با دستگاه هایی مانند تلفن همراه، سیگارهای الکترونیکی، ترازوهای درصد چربی بدن، هدفون های MP3 و فلزیاب ها اجتناب کنید.

دفیبریلاتور کاردیوورتر قابل کاشت (ICD)

اگر ایست قلبی ناگهانی داشته اید، تاکی کاردی بطنی یا فیبریلاسیون بطنی تشخیص داده شده است، یا در معرض خطر ابتلا به هر یک از این آریتمی ها هستید، پزشک ممکن است یک دفیبریلاتور کاردیوورتر (ICD) قابل کاشت را توصیه کند. این دستگاه ها می توانند از مرگ ناگهانی ناشی از ایست قلبی جلوگیری کنند که دلیل اصلی استفاده از آنهاست.

مانند یک ضربان ساز، یک ICD نیز از باتری تغذیه می کند و در زیر پوست در نزدیکی استخوان ترقوه قرار می گیرد. سپس سیم هایی با الکترود در نوک به قلب متصل می شوند و ICD به طور مداوم قلب را کنترل می کند. بر خلاف ضربان‌ساز، یک ICD تنها زمانی وارد عمل می‌شود که ریتم غیرطبیعی قلب را تشخیص دهد، در این صورت شوک یا یک درمان ضربان‌دار به قلب ارسال می‌کند تا آن را به حالت عادی بازگرداند.

از آنجایی که ICD از آریتمی جلوگیری نمی کند، احتمالاً مجبور خواهید بود از دارو هم کنار آن استفاده کنید. برخی از دستگاه های الکترونیکی نیز می توانند با ICD تداخل داشته باشند و از عملکرد صحیح آن جلوگیری کنند. ممکن است متوجه نباشید که این اختلال رخ داده است. علاوه بر تلفن‌های همراه، هدفون و سیگارهای الکترونیکی، کسانی که ICD دارند نباید در معرض موارد زیر قرار گیرند:

• فلزیاب برای امنیت
• پخش کننده های MP3 و رادیو
• شارژرهای قابل حمل باتری ماشین
• سیستم های هشدار پزشکی و آویزهای تشخیص سقوط
• نرده های برقی که برای نگهداری حیوانات خانگی استفاده می شود.

جراحی برای درمان آریتمی قلب

ممکن است چندین روش یا جراحی برای درمان آریتمی یا جلوگیری از عود آنها استفاده شود. که همه این درمان ها به نوع و شدت آریتمی شما بستگی دارد.

فرسایش یا ابلیشن

برخی از آریتمی ها به دلیل ناهنجاری های موضعی در سیستم الکتریکی قلب ایجاد می شوند. در این موارد، روش فرسایش به احتمال بتواند ناهنجاری الکتریکی را مختل کند. اگر نمی‌توانید داروها را تحمل کنید یا داروها مؤثر نیستند، ممکن است از ابلیشن نیز به عنوان یک گزینه درمانی استفاده شود. هدف از این روش معمولاً خلاص شدن از شر آریتمی است.

در حالی که روش‌های فرسایش را می‌توان در اتاق عمل در طول جراحی قلب باز اجرا کرد، اما تا حد زیادی رایج‌ترین شکل ابلیشن طی یک شکل تخصصی کاتتریزاسیون قلبی به نام مطالعه الکتروفیزیولوژی (EPS) انجام می‌شود.

EPS ممکن است به عنوان یک روش تشخیصی هم انجام شود. امروزه، بسیاری از مطالعات الکتروفیزیولوژی، آزمایش تشخیصی را با روش فرسایش ترکیب می کنند. در طول یک مطالعه EPS، کاتترهای تخصصی با الکترود در نوک در مکان‌های مختلف داخل قلب قرار می‌گیرند و از این طریق کل سیستم الکتریکی قلب مطالعه و نقشه‌برداری می‌شود.

فرسایش با انتقال نوعی انرژی از طریق کاتتر (انرژی گرمایی، انرژی انجماد یا انرژی فرکانس رادیویی) به منظور آسیب رساندن (برداشتن) بافت توسط نوک کاتتر انجام می شود. این یک بلوک در مسیر الکتریکی ایجاد می کند که باعث آریتمی می شود.

در سال‌های اخیر، روش‌های ابلیشن کاملاً پیشرفته کرده و معمولاً از سیستم‌های نقشه‌برداری رایانه‌ای پیچیده استفاده می‌کنند که هم از تصویربرداری سه‌بعدی و هم از نقشه‌برداری الکتریکی برای مشخص کردن مکان مناسب برای فرسایش استفاده می‌کنند. معمولاً چند ساعت طول می کشد و شما به یک یا دو روز زمان بهبودی در بیمارستان نیاز دارید.

ابلیشن 60 تا 80 درصد مواقع برای افرادی که آریتمی های مشکل سازتری دارند مانند فیبریلاسیون دهلیزی، تاکی کاردی دهلیزی، و تاکی کاردی بطنی اثر می کند. برای افراد مبتلا به تاکی کاردی فوق بطنی، میزان موفقیت 90٪ تا 95٪ است.

کاردیوورژن

برای انواع خاصی از آریتمی ها مانند فیبریلاسیون دهلیزی و فیبریلاسیون بطنی، کاردیوورژن الکتریکی ممکن است یک گزینه درمانی باشد. در این روش، قلب با پدال ها یا تکه هایی روی سینه از یک دفیبریلاتور دچار شوک الکتریکی می شود. شوک می تواند قلب شما را به ریتم عادی بازگرداند. این روش معمولاً از قبل برنامه ریزی می شود، اگرچه می توان از آن در شرایط اضطراری نیز برای کنترل ضربان قلب سریع استفاده کرد.

در کاردیوورژن این امکان وجود دارد که این روش بتواند یک لخته خون را در دهلیز چپ شل کند که ممکن است به مغز رفته و منجر به سکته شود. برای جلوگیری از این امر، پزشک ممکن است وارفارین را 2 تا 3 هفته قبل از کاردیوورژن تجویز کند.

رویه ماز

اگر به درمان‌های دیگر برای آریتمی پاسخ نمی‌دهید یا به دلیل دیگری تحت عمل جراحی قلب قرار می‌گیرید، ممکن است پزشک یک روش ماز را توصیه کند. این شامل ایجاد برش هایی در قسمت فوقانی قلب (دهلیزها) است که باعث ایجاد زخم می شود و از ایجاد آریتمی از تکانه های الکتریکی جلوگیری می کند زیرا تکانه ها نمی توانند از بافت اسکار عبور کنند.

افرادی که تحت عمل ماز قرار می‌گیرند معمولاً باید چند شب در بیمارستان بمانند. معمولاً افراد در ابتدا با شروع بهبودی، دچار درد در قفسه سینه، دنده ها یا شانه های خود می شوند، اما بیشتر افراد در عرض 3 تا 6 ماه به حالت عادی باز می گردند. خطرات مرتبط با روش های ماز شامل عفونت، لخته شدن خون، حمله قلبی و شروع سایر آریتمی‌هایی است که ممکن است به ضربان ساز نیاز داشته باشند.

تقریباً 1 تا 2 درصد افراد در طی این جراحی می میرند. در یک مطالعه روی 282 نفر که تحت عمل جراحی پیچ و خم قرار گرفتند، 93٪ از افراد در طی شش ماه پس از بهبودی پس از عمل، دیگر تاکی آریتمی دهلیزی نداشتند.

بای پس عروق کرونر

در موارد شدید بیماری عروق کرونر که باعث آریتمی می شود، پزشک ممکن است بای پس عروق کرونر را برای بهبود خون رسانی به قلب توصیه کند. در طول این روش، از یک رگ خونی پیوند شده از قفسه سینه، پا یا بازو برای اتصال آئورت به شریان کرونر استفاده می شود واز این طریق  کانال جدیدی برای جریان خون ایجاد می کنند. پس از اتمام جراحی، باید چند روز را در بخش مراقبت های ویژه (ICU) بگذرانید، جایی که پزشکان به طور مداوم ضربان قلب و فشار خون شما را کنترل می کنند.

عوارض بالقوه ای در خصوص این روش  وجود دارد که باید از آن آگاه بود. اول اینکه، احتمال ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی وجود دارد و این ممکن است خطر سکته مغزی را افزایش دهد. همچنین برای هر عارضه بالقوه (آریتمی، حمله قلبی، سکته، عفونت و مرگ) در جراحی بای پس عروق کرونر حدود 1 تا 2 درصد خطر وجود دارد.

تغییرات سبک زندگی

ایجاد برخی تغییرات در سبک زندگی به عنوان درمان آریتمی قلب می تواند به حفظ سلامت قلب و کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی کمک کند. تغییراتی از جمله:

از غذاهای مفید برای قلب استفاده کنید.

یک رژیم غذایی مناسب برای قلب به طور گسترده سنگ بنای پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی (CVD) در نظر گرفته می شود. مطالعات نشان می دهد که رژیم های غذایی سرشار از پروتئین حیوانی، چربی اشباع شده و کربوهیدرات های ساده خطر ابتلا به CVD را افزایش می دهند، در حالی که برخی از غذاهای سالم برای قلب می توانند التهاب و تجمع پلاک در رگ ها را کاهش دهند.

اول از همه، بهتر است از مصرف غذاهای التهاب زا، از جمله مواردی که دارای چربی اشباع و ترانس، قند، نمک و کلسترول بالا هستند، خودداری کنید. کارشناسان همچنین توصیه می‌کنند که مصرف گوشت قرمز به همراه غذاهای فرآوری شده و فست فودها باید از رژیم غذایی حذف شوند. در عوض، مقدار زیادی سبزیجات، غلات کامل، حبوبات، میوه‌ها، آجیل یا دانه‌ها، لبنیات کم‌چرب و گوشت‌های بدون چربی مانند مرغ و ماهی را انتخاب کنید. استفاده از روغن زیتون فرابکر هنگام پخت و پز یا پاشیدن روی سالاد مشکلی ندارد.

ورزش کنید.

وزارت بهداشت و خدمات انسانی (HHS) توصیه می کند حداقل 150 دقیقه ورزش هوازی با شدت متوسط ​​را در هر هفته در برنامه خود بگنجانید. این ممکن است به شکل پیاده روی یا دویدن، شنا، دوچرخه سواری، رقصیدن یا حتی باغبانی باشد.

HHS همچنین استفاده از وزنه یا تمرینات مقاومتی را حداقل دو روز در هفته توصیه می کند. با این حال، اگر شما یک ضربان ساز دائمی یا ICD کاشته اید یا یک عمل جراحی تهاجمی قلب داشته اید، ممکن است لازم باشد از بلند کردن اجسام سنگین خودداری کنید.

مهمتر از همه، شما باید از صرف زمان زیاد برای بی تحرکی خودداری کنید، حتی اگر بیشتر روزتان پشت میز باشید. کمی ورزش بهتر از هیچ است. اگر اخیراً ورزش نکرده اید، بهتر است با فعالیت های سبک شروع کنید و به تدریج آن را افزایش دهید.

مراقب وزن خود باشید.

چاقی ارتباط نزدیکی با تعدادی از بیماری ها که خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی مانند دیابت نوع 2، فشار خون بالا، کلسترول بالا و التهاب را افزایش می دهد، دارد. این بیماری ها محرکی برای حمله قلبی، ایست قلبی، بیماری عروق کرونر، سکته مغزی، آریتمی و مرگ ناگهانی هستند.

داشتن یک رژیم غذایی مناسب و افزایش فعالیت بدنی می تواند به شما در رسیدن و حفظ وزن سالم کمک کند. اگر تغییرات سبک زندگی کافی نیست، با پزشک در مورد داروها یا روش های جراحی موثر مشورت کنید.

تقریبا 20 درصد از افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی چاق هستند. داده ها نشان می دهد که با هر 5 واحد افزایش در BMI، خطر فیبریلاسیون دهلیزی بین 10٪ تا 29٪ افزایش می یابد.

از مصرف سیگار خودداری کنید.

سیگار کشیدن یک عامل خطر اصلی برای بیماری های قلبی عروقی است. بر اساس CDC، سالانه بیش از 650000 نفر در ایالات متحده در نتیجه بیماری CVD جان خود را از دست می دهند. حداقل در 20 درصد از این موارد، CVD فرد به طور مستقیم به سیگار کشیدن نسبت داده می شود.

ترک سیگار ممکن است یکی از بهترین کارهایی باشد که می توانید برای پیشگیری از CVD انجام دهید. جایگزینی نیکوتین به شکل چسب‌ها، قرص‌ها و آدامس‌ها، درمان‌های در دسترس هستند که ممکن است علائم ترک را به حداقل برسانند و به شما در جلوگیری از هوس کمک کنند.

میزان فشار خون و کلسترول را کنترل کنید.

کنترل فشار خون و کلسترول برای محافظت در برابر بیماری قلبی بسیار مهم است. اگر برای شما داروهایی برای فشار خون بالا و یا کلسترول تجویز شده است، مهم است که مرتب از آن ها استفاده کنید. در کنار داشتن یک رژیم غذایی سالم برای قلب، ورزش منظم و پرهیز از سیگار، چندین اصلاح دیگر در شیوه زندگی وجود دارد که می توانید برای کمک به کنترل فشار خون و کلسترول خود انجام دهید.

استرس خود را مدیریت کنید.

استرس عاطفی و محیطی می تواند با افزایش فشار خون و کلسترول و ایجاد پلاک شریانی منجر به بیماری قلبی شود. بسیاری از مردم همچنین استرس را با فعالیت هایی که به قلب آسیب می رسانند، مانند سیگار کشیدن، زیاده روی در نوشیدن یا پرخوری، جبران می کنند.

برای به حداقل رساندن عوارض جسمی و عاطفی استرس، مکانیسم‌های مقابله سالم‌تری را دنبال کنید و یا به دنبال درمان مؤثر، مانند درمان شناختی رفتاری باشید. این شکل از روان درمانی به ویژه در درمان اضطراب و افسردگی در افراد مبتلا به بیماری های قلبی عروقی موثر است.

همچنین می‌توانید برخی از تکنیک‌های کاهش استرس مانند یوگا، تجسم، تمرین‌های تنفسی، مدیتیشن یا آرامش عضلانی را در نظر بگیرید.

مصرف الکل را ترک کنید.

نوشیدن الکل ممکن است باعث ایجاد آریتمی شود. همچنین نوشیدن زیاد الکل ارتباط نزدیکی با فشار خون بالا، بیماری عروق کرونر قلب، سکته مغزی و موارد دیگر دارد.

طب مکمل (CAM)

درمان های دیگری وجود دارد که می تواند به درمان آریتمی یا استرسی که آنها را بدتر  می کند کمک کند. این شامل:

مانورهای واگال

اگر تاکی کاردی فوق بطنی دارید، ورزش های آسانی که به عنوان مانور واگ شناخته می شوند ممکن است به کاهش سرعت آن یا حتی توقف آن کمک کند. این مانورها با تأثیر بر عصب واگ که ضربان قلب را کنترل می کند، عمل می کنند و شامل موارد زیر می باشند:

• غوطه ور کردن صورت خود در آب یخ یا استفاده از حوله سرد و مرطوب روی صورت به مدت 15 ثانیه برای تحریک رفلکس غواصی
• حبس نفس در حین تلاش برای بازدم به مدت 10-30 ثانیه (مانور والسالوا)

با پزشک خود در مورد استفاده از مانورهای واگ صحبت کنید زیرا ممکن است این روش گزینه درمانی مناسبی برای شما نباشد.

طب سوزنی

طب سوزنی به طور سنتی برای کاهش استرس و بازگرداندن تعادل به سیستم عصبی مرکزی استفاده می شود. با این حال، مزایای این درمان به همین جا ختم نمی شود. در حالی که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، مطالعات نشان داده اند که طب سوزنی ممکن است یک درمان مطمئن و مفید برای برخی از آریتمی ها، به ویژه فیبریلاسیون دهلیزی پس از تبدیل به ریتم سینوسی (طبیعی) باشد.

سوالات متداول

آیا آریتمی قلبی به طور طبیعی قابل درمان است؟ تا حدی بله. آریتمی گاهی با استرس مرتبط است. بنابراین استفاده از تکنیک های کاهش استرس مانند ورزش، یوگا و مدیتیشن می تواند در بهبود علائم قلبی موثر باشد.

در صورت تشخیص آریتمی قلبی چه اقدامات احتیاطی باید انجام دهم؟

جستجوی درمان و رعایت برنامه دارویی برای زندگی با آریتمی کلیدی است. شناسایی و اجتناب از «محرک‌های» مانند الکل، استرس یا کافئین، از اقدامات احتیاطی مهمی است که باید در صورت داشتن آریتمی قلبی انجام دهید. در حالی که شروع یا حفظ یک برنامه تمرین بدنی می تواند به طور قابل توجهی برای سلامت قلب مفید باشد، اما لازم است از تلاش بیش از حد خودداری کنید.

آیا آریتمی قلبی قابل درمان است؟

بسیاری از آریتمی ها گذرا هستند، به این معنی که در نهایت برطرف می شوند و نیازی به درمان ندارند. برای آریتمی هایی که نیاز به درمان دارند، تعدادی گزینه در دسترس است، از دارو برای تنظیم ریتم غیرطبیعی قلب گرفته تا روش های جراحی مانند فرسایش یا روش ماز. تغییرات سبک زندگی همچنین می تواند سلامت قلب و سلامت کلی را بهبود بخشد. در حالی که آریتمی هایی که نیاز به درمان دارند ممکن است به طور کامل درمان نشوند، اما اغلب با این اقدامات می توان آنها را با موفقیت کنترل کرد.