خارش کف دست مطمئناً یکی از مشکلات آزاردهنده برای هر فردی است. وقتی خارش سوزاننده و تحریککننده متوقف نشود، میتواند شما را کلافه کند. خبر خوب آن است که خارش کف دست به ندرت نشانه یک مشکل بزرگتر و جدیتر است؛ اما خبر بد اینکه خارش این ناحیه میتواند نشانهای از یک بیماری مزمن پوستی باشد که نیاز به درمان مداوم دارد.
اگر این مشکل شایع نیز برای شما پیش آمده و به دنبال آن هستید که سریعترین روش درمان برای توقف آن را بدانید، با ما در ادامه این مقاله همراه باشید. اگر در برخی موقعیتها، این خارش برای شما کلافهکننده بود، میتوانید با ویزیت آنلاین بدون نوبت، با یک پزشک عمومی مجرب به صورت تلفنی صحبت کرده و با یگ گفتگوی دو طرفه، علت خارش و سوزش کف دست مشخص شود تا برای درمان فوری اقدام کنید.
شایع ترین علل خارش کف دست
علل مختلفی ممکن است منجر به بروز خارش کف دست شوند. شناسایی سریع این موارد میتواند تأثیر زیادی در درمان آن داشته باشد.
خشکی پوست
هوای زمستان به دلیل خشن، خشک و سرد بودن، باعث خشکی پوست میشود. خشکی خفیف پوست تا اگزمای کامل (درماتیت) میتواند باعث خارش شود. خارش ناشی از خشکی پوست نیز با افزایش سن بیشتر میشود؛ زیرا پوست ما به طور طبیعی خشکتر میشود.
اگر در روزهای سرد زمستان به اگزما دچار میشوید و این موضوع بسیار شما را نگران میکند؛ در مقاله اگزمای زمستانی میتوانید روشهای ساده و خانگی را برای درمان این مشکل پیدا کنید که دیگر این معضل دغدغه آن روزهای شما نباشد.
اگر فقط دستان شما درگیر این مسئله هستند، این موضوع میتواند مربوط به شستن معمولی دستها با صابون نامناسب یا استفاده مکرر از ژل دارای الکل باشد.
پوست دست به خصوص در اطراف تارهای بین انگشتان و گاهی اوقات در اطراف حلقههایی که صابون به طور کامل شسته نمیشود، ممکن است خشک، ترک خورده یا ملتهب به نظر برسد و قرمز شود. خارش شدید این نواحی نیز ممکن است باعث زخمهای جزئی یا خراشیدگی شوند.
درمان خشکی پوست
- برای شستن دست فقط از آب گرم، نه خیلی داغ، استفاده کنید. همیشه پوست را کاملاً آبکشی کنید.
- از یک شوینده دستی ضدحساسیت و بدون عطر استفاده کنید. پس از شستن، دستهای خود را به طور کامل خشک کنید.
- مرطوب کردن دستها فوقالعاده مهم است. درست مثل زمانی که از مرطوبکننده بهعنوان روش اصلی درمان برای اگزمای شدید استفاده میشود و جایگزین سد محافظ چربی روی پوست برای حافظت از آن است. به طور مرتب از مرطوب کننده یا کرم دست خوب استفاده کنید. اگر خارش کف دست در شب شدید باشد، حتی میتوانید از یک درمان غنیتر برای دستها استفاده کنید و برای کمک به عملکرد مرطوبکننده، دستکشهای نخی بپوشید.
درماتیت تماسی
ممکن است به چیزی که مستقیماً روی پوست ما قرار میگیرد، واکنش نشان دهیم و به یک نوع درماتیت تماسی مبتلا شویم. این مسئله یک چرخه معیوب را ایجاد میکند که در آن، پوست ملتهب خشک دست به خارش میافتد و با خارش بیشتر نیز ملتهب میشود. اگر دستها تمیز نباشند و عفونت از طریق ترکها و خراشها وارد بافت شوند، ممکن است عفونت پوستی ایجاد شود.
اگر اطلاعات دقیقی درباره این نوع عفونت ندارید و نمیدانید چه عواملی در ایجاد آن تأثیرگذار هستند، به صفحه «عفونت پوستی چیست» مراجعه کنید و اطلاعات مورد نیاز خود را از این مقاله کسب کنید.
ممکن است روی دستها بثورات قرمز، خشکی، پوستهها، برآمدگیها و تاولهایی وجود داشته باشند که در صورت بروز عفونت، احتمال دارد تراوش یا پوسته پوسته شدن و تورم ایجاد شود.
در مشاغل خاصی مانند پذیرایی، نظافت، مکانیک، آرایشگری، مراقبتهای بهداشتی که تماس با مواد شیمیایی یا پوشیدن دستکش اجتناب ناپذیر است، خارش کف دست به دلیل این موضوع به مراتب بیشتر دیده میشود.
یک نوع خاص از این بیماری به نام «پومفولیکس» یا «دیشیدریوتیک» میتواند کف دست و بیرون انگشتان را تحت تأثیر قرار دهد. این موارد تاولهای پر از مایع خارشی هستند و اغلب به عنوان بخشی از تصویر آلرژی فصلی در نظر گرفته میشوند که در زمان استرس بدتر میشوند. این تاولها میتوانند با محرکهای قارچی نیز مرتبط باشند؛ از این رو، مشخص نیست که چه چیزی باعث به وجود آمدن آنها می شود!
درمان درماتیت تماسی
ابتدا به آنچه که میتواند علت خارش و سوزش کف دست باشد، دقت کنید و سپس در صورت امکان از آن اجتناب کنید:
- آیا با حیوانات خانگی یا حیوانات جدید در تماس بودهاید؟
- بدون دستکش باغبانی کردهاید و ممکن است با گیاهان این منطقه تماس داشته باشید؟
- آیا از محصولات مختلف مو یا پوست استفاده کردهاید که ممکن است با این ناحیه تماس داشته باشند؟
- در محل کار در معرض مواد شیمیایی یا دستکشهایی از جنس لاتکس هستید که میتوانند باعث خارش کف دست شوند؟
اگر حذف محرک احتمالی، این مسئله را برطرف نکرد؛ باید درماتیت را زیر نظر پزشک درمان کنید. ممکن است لازم باشد با کارفرمای خود در مورد راههای حذف قرار گرفتن در معرض محرک حین کار کردن نیز صحبت کنید. استفاده از دستکش یا آسترهای نخی روی دستکشهای پلاستیکی ممکن است به جلوگیری از ایجاد محرک در خانه و در حین انجام کار کمک کند. دستکشهای بدون لاتکس نیز در محل کار میتوانند کمککننده باشند.
استفاده از شویندههای ملایم دست و نرمکنندهها (مرطوب کنندهها) برای پوست خشک و سپس درمان با کرم استروئیدی ملایم (مثلاً هیدروکورتیزون 0.5٪) میتواند کمککننده باشد. البته بیش از دو هفته از آن استفاده نکنید و اگر بهبودی حاصل نشد به پزشک مراجعه کنید تا شما را معاینه کند. در این حالت ممکن است پزشک، داروهای قویتری برای شما تجویز کند.
اگر فکر میکنید پوست با عفونت باکتریایی ثانویه بالای درماتیت آلوده شده است، فوراً به پزشک مراجعه کنید؛ زیرا ممکن است به درمان استروئیدی قویتر و آنتیبیوتیکهای موضعی یا خوراکی نیاز داشته باشید. در صورت آلوده شدن، احتمال ایجاد پوسته پوستگی، ترشح و درد شدیدتر است. گاهی اوقات یک کرم ساده که ترکیبی از آنتیبیوتیک و استروئید است، تنها چیزی است که همراه با مرطوب کردن منظم به آن نیاز خواهید داشت.
گاهی ممکن است یک عفونت قارچی ثانویه روی اگزما یا درماتیت وجود داشته باشد که نیاز به تجویز یک کرم ضدقارچ و استروئیدی توسط پزشک دارد. این مورد معمولاً به صورت دانه های قرمز کف دست و پا همراه با خارش ظاهر میشوند.
آسیب پوست
برخی مواد شیمیایی میتوانند پوست حساس دست شما را تحریک کنند. استفاده از اسکراب یا براش نیز میتواند پوست شما را تحریک کند. این مسئله میتواند باعث خشکی، لایهبرداری و خارش کف دست شود. تنها راه درمان این مشکل، قطع استفاده از مواد حساسیتزا است.
واکنش آلرژیک
گاهی اوقات خارش کف دست نتیجه تماس مکرر با یک ماده تحریککننده یا شیمیایی است که در نهایت منجر به واکنش آلرژیک میشود. علاوه بر آن، هر دارو، مکمل گیاهی، غذای تند، صدف یا غذای غیرعادی را که مصرف کردهاید را نیز بررسی کنید. گاهی اوقات قرار گرفتن در معرض نور خورشید هم میتواند باعث ایجاد حساسیت، قرمزی یا بثورات پوستی شود. یک واکنش آلرژیک ممکن است 48 تا 96 ساعت پس از تماس با یک آلرژن ظاهر شود.
آلرژنها یا محرکهایی که گاهاً علت لکه های قرمز کف دست میشوند؛ عبارتاند از:
- فلزات، مانند انگشتر و جواهرات دیگر
- عطرها
- دستکش لاتکس
- صابونها
- ضد عفونیکنندهها
- مواد ضدباکتریایی
- گرد، غبار و خاک
- آب با درصد کلر بالا
ممکن است قبل از ایجاد واکنش آلرژیک، لازم باشد چندین بار تماس ایجاد شود؛ چراکه پس از چندین بار تماس، بدن شروع به ترشح هیستامینهای خارش کرده که پوست را تحریک میکنند. اگر به چیزی که لمس میکنید آلرژی دارید، ممکن است دچار خارش کف دست شوید. خارش ممکن است بلافاصله شروع نشود. در برخی موارد ممکن است تا چند ساعت پس از تماس با ماده حساسیتزا، خارش نداشته باشید.
سعی کنید از موادی که باعث خارش کف دست و ایجاد حساسیت پوستی برای شما میشود، استفاده نکنید. در صورت نیاز نیز پوشیدن دستکش را فراموش نکنید. از لوسیون کالامین آبی، لوسیون کالامین یا اوراکس در نواحی آسیب دیده برای کمک به آرام کردن پوست و توقف خارش استفاده کنید. اگر از داروهایی استفاده میکنید که باعث حساسیت به نور می شود، استفاده از ضدآفتاب را فراموش نکنید.
پسوریازیس
این بیماری شایع پوستی، باعث رشد کنترل نشده سلولهای پوست میشود. این افزایش سرعت به این معنی است که سلولهای پوست نمیتوانند به طور طبیعی از بین بروند؛ در عوض سلولهای اضافی پوست روی سطح پوست شما انباشته میشوند.
پسوریازیس علاوه بر خارش کف دست، میتواند باعث موارد زیر شود:
- تاولهای قرمز، گاهی اوقات با فلسهای سفید نقرهای
- مفاصل دردناک و متورم
- پوست ترکخورده که ممکن است خونریزی کند
- درد در مفاصل مجاور
پسوریازیس مزمن است؛ اما احتمال دارد به جای شیوع مداوم، فقط حملات نادر یا موقتی را با این بیماری تجربه کنید و معمولاً کف دست را تحت تأثیر قرار نمیدهد. برای درمان این عارضه حتماً زیر نظر متخصص پوست اقدامات لازم را انجام دهید.
اگزما
درماتیت آتوپیک یا همانطور که گاهی اوقات اگزما نامیده میشود، وضعیتی است که باعث خارش پوست شما می شود و احتمال دارد علت لکه های قرمز کف دست باشد. این در حالی است که ممکن است برخی از لکهها قهوهای تیرهتر یا نزدیک به خاکستری نیز باشند.
برخی از افراد برجستگیهای کوچکی را نیز تجربه میکنند که از پوست بیرون میآیند. این برجستگیها ممکن است بترکند و مایع آبکی از آن خارج شود. اگر پوست نیز خشک باشد، منجر به ترک خوردن و حتی خونریزی نیز میشود.
مانند پسوریازیس، شیوع اگزما احتمال دارد ناگهانی باشد و به صورت خودجوش از بین برود. در برخی موارد ممکن است برای چند روز یا چند هفته علائم آن را داشته باشید و سپس تا چند ماه از آن در امان بمانید.
طبق گزارش انجمن ملی اگزما، تخمین زده میشود که 10 درصد از مردم در ایالات متحده به اگزمای دست مبتلا هستند. این عارضه غیر مسری میتواند باعث خارش کف دست، قرمزی پوست، ترک خوردن، خشکی و گاهی تاول شود. یک نوع فرعی از اگزمای دست به نام اگزمای دیسیدروتیک وجود دارد که باعث میشود فرد تاولها یا دانه های قرمز کف دست و پا همراه با خارش داشته باشد.
افرادی که بیشتر به اگزمای دست مبتلا میشوند، آنهایی هستند که بیشتر در مشاغل خاصی کار میکنند که دستها در معرض رطوبت بیش از حد یا مواد شیمیایی خشن قرار میگیرند.
مشاغل در معرض خطر اگزمای دست، عبارتاند از:
- پذیرایی
- تمیز کردن
- آرایشگری
- مراقبتهای بهداشتی
- مکانیک
- کسانی که سابقه خانوادگی اگزمای دست دارند نیز در معرض خطر بیشتری برای این بیماری هستند.
واکنش به دارو
گاهی اوقات خارش کف دست میتواند در نتیجه چیزی که فرد بلعیده است ایجاد شود، نه چیزی که دستانش با آن تماس داشتهاند. هنگامی که فرد یک واکنش آلرژیک خفیف به یک داروی جدید نشان میدهد، واکنشهای هیستامین در بدن میتوانند باعث خارش شوند. کف دستها بهویژه در این موارد ممکن است خارش داشته باشند؛ زیرا هیستامینها بیشتر در دستها و پاها به وجود میآیند. فرد باید قبل از قطع یک داروی تجویزی با پزشک خود صحبت کند؛ مگر اینکه علائم شدید باشند.
سیروز
یک اختلال خودایمنی به نام کلانژیت صفراوی اولیه یا سیروز صفراوی اولیه (PBC) میتواند باعث خارش کف دست و لکههای روی آن شود. PBC بر مجاری صفراوی که کبد را به معده متصل میکند، تأثیر میگذارد. صفرایی که بین این دو عضو حرکت میکند در کبد تجمع مییابد و باعث آسیب و زخم میشود.
علاوه بر خارش کف دست، فرد مبتلا به این اختلال ممکن است موارد زیر را نیز تجربه کند:
- حالت تهوع
- درد استخوان
- اسهال
- ادرار تیره
- زردی
PBC در زنان شایعتر است و هیچ علت شناخته شدهای ندارد. یک فرد مبتلا به PBC میتواند برای کاهش علائم خارش از داروی نسخهای به نام کلستیرامین (Questran) استفاده کند.
این عارضه میتواند در پاسخ به چیزی باشد که خوردهایم یا با آن تماس داشتهایم و معمولاً زمانی که علت محرک را حذف کنیم، برطرف میشود. این وضعیت به احتمال زیاد با خارش کف دست و خارش در جاهای دیگر همراه خواهد بود.
ممکن است کهیر یا بثوراتی به رنگ قرمز صاف (کهیر) روی دستهای خود مشاهده کنید یا در برخی موارد دستها و پاها بهویژه در اثر آلرژی دچار خارش غیرقابل تحمل میشوند و احتمالا متورم شوند. این مورد به این دلیل است که هیستامین آزاد شده در بدن ما، تمایل به تجمع در اندامها دارد.
آلودگی
گال توسط کنههای ریز ایجاد میشود که در پوست تخم میگذارند و خطوط نقرهای رنگ همراه نقطهای در انتهای یک سر آن ایجاد میکنند و سپس به بثورات لکه های قرمز کوچک تبدیل می شود.
خارش کف دست در اثر این عامل، معمولاً در شب بدتر میشود. یکی از نشانههای گزارش شده اغلب این است که خراشهایی از بین انگشتان شروع میشوند. داروساز یا پزشک به شما لوسیون خاصی برای استفاده میدهد که تا یک هفته باید مداوم از آن استفاده کنید. همچنین کسانی که تماس نزدیک و جنسی با شما داشتهاند نیز به درمان نیاز پیدا خواهند کرد.
دلایل روانی خارش کف دست
همه ما آگاهیم که هنگام عصبی یا استرس بیشتر دچار خارش میشویم که ممکن است از روی عادت باشد. اضطراب عمومی، افسردگی و اختلال وسواس فکری جبری همگی میتوانند در ایجاد خارش نقش داشته باشند. برای مثال، سندرم تونل کارپال میتواند باعث بیحسی، درد یا حتی احساس خارش در توزیع عصب میانی (انگشتان شست و انگشت میانی) شود. درنتیجه، درمان علت زمینهای با کمک پزشک اهمیت زیادی دارد.
علل متابولیک خارش
خارش کف دست به ندرت میتواند نشانه اختلالات کبدی، کلیه یا تیروئید باشد. این مشکل گاهی اوقات نیز در اثر کم خونی، فقر آهن و در برخی از بدخیمیها مانند میلوما و لنفوم رخ دهد. البته در این موارد انتظار میرود خارش تنها محدود به دستها نباشند و در دیگر نواحی نیز رخ دهد.
بارداری و یائسگی هم میتوانند خارش را بیشتر کنند؛ اما معمولاً تنها دستها تحت تأثیر قرار نمیگیرند. گاهی اوقات ایجاد تغییراتی در خال روی دست میتواند نشانهای از تغییرات سرطانی باشد؛ بنابراین باید توسط پزشک بررسی شود.
دستها بخشی از بدن ما هستند که بیشتر در معرض نور هستند؛ بنابراین ایده خوبی است که نه تنها از کرم دست معمولی استفاده کنید؛ بلکه از یک SPF با محافظت بالا (حداقل 30) استفاده کنید.
علل ناشناخته خارش دست
گاهی اوقات ما علت خارش کف دست را نمیدانیم و ممکن است ناگهانی ظاهر شود و اغلب به همان سرعتی که ظاهر شده، از بین برود.
خارش اغلب بیخطر است؛ اما اگر ادامه پیدا کرد یا با پیشگیری و درمان خانگی بهتر نشود، نیاز است که با پزشک خود صحبت کنید. به احتمال زیاد یک دلیل ساده و قابل درمان برای خارش شما وجود دارد.اگر علت خارش کف دست مشخص نباشد، فرد باید برای یافتن علت آن با پزشک خود مشورت کند؛ سپس پزشک می تواند بهترین روش درمانی را توصیه کند.
به یاد داشته باشید که یک کرم دست با کیفیت خوب ممکن است بهترین دوست جدید شما باشد. مرطوب نگه داشتن پوست و پرهیز از عوامل تحریککننده میتواند به بسیاری از علل خارش دست کمک کند. اگر فردی خارش دست خود را همراه با علائمی مانند مشکل تنفسی تجربه کرد، باید فوراً به پزشک مراجعه کند. این عارضه میتواند نشاندهنده یک واکنش پوستی باشد که منجر به آنافیلاکسی یا مشکل در تنفس میشود.
دیابت
سطح قند خون بسیار بالا در افراد دیابتی، میتواند باعث خشکی پوست شود که ممکن است به خارش نیز منجر شود. این خارش پوست احتمال دارد هم با برجستگیهای قرمز یا گوشتی روی کف دستها و سایر نواحی بدن ظاهر شود و هم بدون آن.
با اینکه این مورد نادر است؛ اما دیابت میتواند باعث خارش کف دست شود. دیابت قادر است گردش خون را ضعیف کند و گردش خون ضعیف میتواند منجر به خارش پوست شود. با این حال، بیشتر افراد مبتلا به خارش ناشی از دیابت، خارش را بیشتر در پاهای خود تجربه میکنند.
نوروپاتی دیابتی (نوعی آسیب عصبی که افراد مبتلا به دیابت ممکن است، تجربه کنند) میتواند منجر به آسیبدیدگی رشتههای عصبی در دستها و پاها شود. قبل از اینکه این آسیب رخ دهد، بدن مواد شیمیایی التهابی به نام سیتوکین ها را آزاد میکند که باعث خارش میشود.
عوارض دیابت شامل نارسایی کبد و کلیه است و هر دوی آنها ممکن است باعث خارش کف دست شوند. یک فرد ممکن است واکنش آلرژیک به یک داروی جدید دیابت را تجربه کند که منجر به افزایش خارش شود.
اگر فرد مبتلا به دیابت دچار خارش پوست شود، باید در اسرع وقت به دنبال درمان باشد. پوست تحریکشده و خارشدار بیشتر مستعد عفونت است و دیابت توانایی فرد را برای مبارزه با عفونت در صورت بروز این مشکل، کاهش میدهد.
چه زمانی برای خارش کف دست باید به پزشک مراجعه کنیم؟
خارش کف دست همیشه به تنهایی نشانه یک مشکل نیست. گاهی اوقات صرفاً یک خارش ساده است؛ اما در مواقع دیگر ممکن است نشانهای از یک مشکل پوستی باشد. علائمی فراتر از خارش دست ممکن است به شما در تعیین علت خارش کمک کند. اگر علاوه بر خارش دست، یکی از علائم زیر را نیز تجربه می کنید، ممکن است نیاز به مراجعه به پزشک داشته باشید:
- پوست قرمز و ملتهب با یا بدون پوستههای ضخیم و خشک
- فلسهای نقرهای یا سفید
- خونریزی یا ترک خوردن پوست
- تاولهای کوچکی که نشت میکنند یا میترکند
- راش پوستی
- هیوز
- سوزش پوست
خارش کف دست چگونه درمان می شود؟
درمان به علت خارش و سوزش کف دست، بستگی دارد. تطبیق درمان با علائم یا شرایط به شما کمک میکند تا سریعتر راهکارهای ممکن را پیدا کنید. برخی از درمانهای توصیه شده شامل موارد زیر هستند:
- پارچه خنک و مرطوب: قرار دادن یک پارچه خنک و مرطوب روی کف دستها به مدت 5 تا 10 دقیقه میتواند احساس خارش را تسکین دهد. کیسه یخ نیز ممکن است مؤثر باشد.
- استروئیدهای موضعی: کورتیکواستروئیدها میتوانند خارش و قرمزی کف دستها را در زمان اوج مشکل کاهش دهند. این پمادها را میتوان با یا بدون نسخه خریداری کرد. از استفاده منظم از کرمهای استروئیدی خودداری کنید؛ زیرا میتوانند باعث نازک شدن پوست شوند.
- مرطوب کردن منظم: مرطوب کردن اغلب میتواند به کاهش خارش کف دست کمک کند. نگهداری مرطوبکننده در یخچال میتواند این درمان را حتی مؤثرتر کند. هنگامی که خارش ناشی از اگزما است، مرطوب کردن پوست ممکن است بعد از شستن یا زمانی که دستها احساس خشکی خاصی میکنند، بسیار مهم باشد. انجمن ملی اگزما برخی از محصولات مرطوبکننده، کرمهای ضد آفتاب و پاککنندههای خانگی توصیه شده را در وب سایت خود فهرست میکند.
- درمان با اشعه ماوراء بنفش: یک فرد مبتلا به اگزمای دست یا سوزش شدید ممکن است به درمانهای اشعه ماوراء بنفش پاسخ دهد. قرار دادن دستها زیر نور خاصی که اشعه ماوراء بنفش -A ساطع میکند، ممکن است به کاهش علائم کمک کند.
چگونه میتوان از خارش کف دست پیشگیری کرد؟
جلوگیری از خارش کف دست میتواند به سادگی مراقبت از پوست شما باشد. در اینجا چند نکته وجود دارد:
- آب و مایعات زیاد بنوشید.
- از لوسیونها و مرطوب کنندههایی که به پوست کمک میکنند تا احساس راحتی و رطوبت بیشتری داشته باشد، استفاده کنید. این روش میتواند از خشک شدن و خارش پوست جلوگیری کند.
- از دستان خود محافظت کنید. اگر پوست شما حساس است، سعی کنید هنگام لمس مستقیم مواد شیمیایی یا محلولهایی که ممکن است پوست شما را تحریک کنند، از دستان خود محافظت کنید. دستکشهای نخی ضخیم ممکن است برای فعالیتهای روزانه در سرما و برای جابجایی مواد خشک، مفید باشند.
- از پاککنندههای خشن و صابونها خودداری کنید. این محصولات میتوانند تحریککننده باشند.
پزشکت، متعهد به سلامت جسم و روح شما!
با وجود دغدغههای روزانه که ممکن است تمام زمان شما را به خود اختصاص دهند، برای تشخیص و درمان بسیار از بیماریها میتوانید روی پزشکت حساب باز کنید! شما با استفاده از خدمات آنلاین مشاوره پزشکی در این مجموعه میتوانید به راحتی و بدون صرف هزینه و زمان زیادی، با یک پزشک عمومی یا متخصص در سراسر ایران صحبت کنید و مشاورههای اولیه را برای درمان مشکلات خود دریافت کنید.