ذات الریه

بیماری ذات الریه (پنومونی) عفونت یا التهاب بسیار شدید ریه ها می باشد. در این بیماری حبابچه های هوایی موجود در ریه ها پر از چرک و سایر مواد مایع می شود و رسیدن اکسیژن به خون با مشکل مواجه می گردد. اگر اکسیژن موجود درخون شما کاهش یابد سلولهای بدن شما به درستی کار خود را انجام نخواهند داد. به همین علت و ثانویه به انتشار عفونت در داخل بدن، امکان دارد فرد بمیرد.

تا سال 1936، ذات الریه اولین علت مرگ در ایالات متحده به حساب می آمد و بعد از آن با توجه به استفاده از آنتی بیوتیکها این بیماری قابل کنترل شد.

در سال 2000 این بیماری همراه با آنفولانزا به عنوان هفتمین علت مرگ ها شناخته شده اند.

این بیماری از دو طریق می تواند ریه های شما را تحت تأثیر قرار دهد.

ذات الریه لوبی (قطعه ای) که یک لوب یا قطعه ای بزرگ از ریه ها را درگیر می کند و دیگری ذات الریه برونشی که کل ریه را به صورت مناطق کوچک اما منتشر درگیر می نماید.

علت ذات الریه

ذات الریه یک بیماری منفرد نیست. این بیماری می تواند بیش از 30 علت مختلف داشته باشد.

که پنج تا از شایعترین علل آن شامل:

علل باکتریایی، علل ویروسی، مایکوپلاسمائی، سایر علل عفونی نظیر قارچ ها و ترکیبات شیمیایی مختلف می باشد.

ذات الریه باکتریائی

این نوع ذات الریه می تواند هر فردی را در هر سنی مبتلا سازد.

افراد الکلی و ناتوان، کسانی که عمل جراحی داشته اند، افرادی که دچار بیماری تنفسی یا عفونتهای ویروسی هستند و افرادی که دارای نقص ایمنی هستند از جمله افرادی هستند که شانس بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند.

باکتری هایی ایجاد کننده این بیماری در حلق بعضی از افراد سالم نیز یافت می شوند.

زمانیکه سیستم دفاعی بدن به هر علتی نظیر بیماری، افزایش سن، سوء تغذیه، ناتوانی عمومی یا نقص ایمنی ضعیف می شود،

این باکتریها می توانند تکثیر یافته و منجر به بروز صدمات شدیدی شوند.

معمولاً زمانیکه مقاومت بدن کاهش می یابد این باکتریها به سمت ریه ها رفته و در آنجا سبب التهاب حبابچه های هوایی می شوند.

امکان دارد قسمتی از یک لوب یا یک لوب کامل و یا حتی هر پنچ لوب ریه ها بطور کامل از مایع پر شود.

این عفونت به هر علت از طریق جریان خون منتشر شده و کل بدن را فرا می گیرد.

نوعی باکتری به نام پنوموکوک شایع ترین علت بروز ذات الریه باکتریایی می باشد. این نوع بیماری یکی از اشکال پنومونی است که دارای واکسن می باشد.

علائم ذات الریه باکتریائی

شروع عفونت ریه باکتریایی بسیار متغیر بوده و می تواند تدریجی یا یکباره باشد.

در موارد بسیار شدید ممکن است بیمار دچار تب و لرز، درد شدید قفسه سینه و سرفه های خلطی به رنگ قرمز آجری یا سبز شود.

دمای بدن ممکن است حتی به 105 درجه فارنهایت نیز برسد. فرد مقدار زیادی عرق کرده و تعداد تنفس و ضربان قلب افزایش می یابد.

لب ها و بستر ناخن ها بعلت کاهش اکسیژن در خون به رنگ آبی متمایل می شود و سطح هوشیاری فرد نیز ممکن است افت پیدا کند و به فرد حالت گیجی دست دهد.

ذات الریه ویروسی

بنظر می رسد نیمی از موارد عفونت های ریه به علت عوامل ویروسی باشد.

هر روزه به تعداد ویروسهایی که می توانند منجر به عفونتهای تنفسی شوند افزوده می گردد که اکثر آن ها مجاری هوایی فوقانی را درگیر می کنند، اما بعضی دیگر نیزبخصوص در گروه سنی اطفال می توانند منجر به این نوع بیماری شوند.

اکثر این موارد چندان جدی و خطرناک نبوده و بعد از یک مدت زمان کوتاه بهبود می یابند.

عفونت با ویروس آنفولانزا ممکن است بسیار شدید بوده و حتی گهگاهی منجر به مرگ شود. ویروس به ریه ها حمله کرده و در آنجا تکثیر می یابد ولی معمولاً علیرغم آنکه بافت ریه پر از مایع می شود علایم بسیار کم خواهند بود. معمولاً این ویروس افرادی را مبتلا می سازد که خود دارای بیماری های ریوی یا قلبی زمینه ای بوده و یا حامله هستند.

علائم ذات الریه ویروسی

علائم اولیه ذات الریه ویروسی شبیه به علایم آنفولانزا می باشد که شامل:

تب، سرفه های خشک، سردرد، درد عضلانی و ضعف می باشد. امکان دارد تب بالا رخ داده یا حتی لبها حالت آبی رنگ پیدا کنند.

در موارد بسیار شدید، فرد به آسانی قادر به نفس کشیدن نیست و نیاز به هوا دارد.

این نوع بیماری گاهی اوقات امکان دارد همراه با وجود باکتری ها باشد و خود را بصورت علایم ذات الریه باکتریایی نشان دهد.

ذات الریه مایکوپلاسمایی

به دلیل علایم و یافته های بالینی نسبتاً متفاوت و بدلیل آنکه سیر این بیماری با عفونت ریه پنوموکوکی متفاوت می باشد. در ابتدا به نظر می رسید که در این بیماری بدلیل یک یا چند ویروس ناشناخته ایجاد می شود و آن را با نام ذات الریه غیر معمول اولیه می شناختند. در طی جنگ جهانی دوم عامل این بیماری شناخته شد. مایکوپلاسماها کوچکترین موجودات زنده هستند که می توانند به تنهایی زندگی کنند به گونه ای که قابل طبقه بندی در رده باکتری ها یا ویروس ها نبوده اما به لحاظ بعضی خصوصیات شبیه به هر دو هستند.

این نوع عفونت ریه درجات مختلف داشته و می تواند خفیف یا بسیار شدید باشد.

این عامل تمامی گروه های سنی را مبتلا می سازد اما افراد مسن، اطفال و نوجوانان را بیشتر مبتلا می کند.

میزان مرگ حتی در موارد درمان نشده بسیار پائین می باشد.

علائم ذات الریه مایکوپلاسمایی

غالب ترین علامت این بیماری سرفه هایی است که بتدریج بسیار شدید می شود.

اما به ندرت و گاهگاه همراه با تولید خلط سفید رنگ می باشد.

تب و لرز به ندرت رخ می دهد و در بعضی موارد امکان دارد تهوع و استفراغ دیده شود.

امکان دارد فرد دچار ضعف بسیار شدید شود که مدت ها به طول می انجامد.

سایر انواع ذات الریه

عفونت ریه ناشی از پنوموسیستیس کارینی توسط موجودی ایجاد می شود که به نظر می رسد نوعی قارچ باشد.

این بیماری اولین علامت  در بسیاری از افراد مبتلابه AIDS است.

این بیماری در بسیاری از موارد به خوبی قابل درمان است.

بیماری ممکن است در عرض چند ماه عود کند ولی درمان می تواند از عود پیشگیری کرده یا آن را به تأخیر اندازد.

سایر انواع عفونت ریه بندرت خطرناک می باشند.

بعضی از انواع عفونت ریه از طریق استنشاق، غذا، مایعات، گازها، گرد و غبار و توسط قارچها ایجاد می شوند.

اجسام خارجی در مجاری تنفسی یا انسداد برونشها ثانویه به بعضی از سرطانها نیز امکان دارد شانس ابتلا به ذات الریه را افزایش دهد هر چند موارد مذکور منجر به بروز ذات الریه نمی شوند. بعضی موجودات نظیر ایکتزیاها که منجر به بیماری هایی نظیر تیفوس می شوند نیز ممکن است منجر به بروز بعضی عفونت های ریوی شوند.

ذات الریه ناشی سل فرم بسیار خطرناکی از عفونت ریوی بوده نیاز به درمان زودرس دارد.

درمان ذات الریه

اگر فردی به عفونت ریه مبتلا شد شانس بهبود آن تحت تأثیر شرایط معینی است.

اگر فرد جوان باشد، بیماری وی سریع مشخص شده باشد، دفاع بدن وی در برابر بیماری بخوبی عمل کند و عفونت هنوز گسترش پیدا نکرده باشدو فرد فاقد هرگونه بیماری دیگری باشد، شانس بهبود بیماری در وی بیشتر است. در افراد جوان و سالم، درمان زودرس با آنتی بیوتیک ها، می تواند ذات الریه باکتریایی را درمان نموده، و روند بهبود ذات الریه مایکوپلاسمایی را سرعت بخشیده و در درصدی از موارد ذات الریه دیکتزیایی می تواند کمک کننده باشد.

هنوز درمان قطعی برای ذات الریه ویروسی یافت نشده است اگر چه می توان در بعضی از موارد از داروهای ضد ویروسی استفاده نمود.

بسیاری از بیماران نیز می توانند در خانه درمان شوند.

دارویی که برای درمان ذات الریه انتخاب می شود بر اساس قضاوت پزشک و ارگانسیم هایی است که سبب بروز ذات الریه شده اند. نیز بعد از آنکه درجه حرارت بدن بیمار به حد طبیعی بازگشت، باز هم داروها باید براساس توصیه های پزشک ادامه پیدا کنند، چرا که امکان دارد ذات الریه مجدداً عود کند. گاهی اوقات امکان دارد عود مجدد بسیار شدیدتر از بیماری اولیه باشد.

در کنار درمان های آنتی بیوتیکی باید به بیماران درمانهای حمایتی نیز داده شود.

گاهی اوقات باید به منظور افزایش اکسیژن خون به بیمار اکسیژن داده شود و در ضمن باید فرد یک رژیم غذایی مناسب نیز داشته باشد. در بعضی موارد نیز باید به بیمار دارو هایی داده شود که درد قفسه سینه را بهبود بخشیده و سرفه های شدید بیمار را آرام سازد. افراد جوانی که قدرت بدنی خوبی داشته باشند خیلی زود و در عرض یک هفته بعد از بهبودی از ذات الریه زندگی طبیعی خود را باز می یابند. اما در مورد افراد میانسال امکان دارد هفته ها طول بکشد تا فرد نیرو و احساس معمول و طبیعی خود را باز یابد. افرادی که ذات الریه مایکوپلاسمایی داشته اند امکان دارد تا مدت ها بعد از بهبود یا حساس ضعف و خمودگی داشته باشند.

بصورت کلی نباید افراد را از بازگشت به کار یا انجام فعالیتهای روزمره خود باز داشت. اما باید به آنها گوش زد نمود که امکان دارد دچار مشکلاتی در حین انجام کار خود شوند.

استراحت کافی به منظور بازیافت توان مکفی فرد و جلوگیری از عود بیماری بسیار مهم است.

پیشگیری از ذات الریه

پیشگیری از این بیماری امکان پذیر است.

از آنجایی که ذات الریه از جمله عوارض جانبی بیماری آنفولانزا می باشد.

لذا پیشگیری از ابتلا به آنفولانزا روش پیشگیری مناسبی جهت عدم ابتلا به ذات الریه است.

امروزه واکسن هایی وجود دارند که می توانند در برابر پنوموکوک که منجر به بروز ذات الریه باکتریایی می شود مقابله کنند.

پزشک شما می تواند تصمیم بگیرد که آیا شما یا یکی از اعضای خانواده شما نیاز به واکسن دارند یا خیر؟

معمولاً این واکسن تنها برای افرادی تجویز می شود. که دارای شانس بالایی جهت ابتلا به این بیماری باشند.

بالاترین میزان خطر ذات الریه پنوموکوکی در بین افراد است که:

1. دارای بیماریهای مزمنی نظیر بیماری های ریوی، قلبی، کلیوی، کم خونی داسی شکل یا مرض قند می باشند.
2. از بیماری بسیار شدیدی بهبود یافته اند.
3. در مراکز نگهداری ویژه زندگی می کنند.
4. افرادی که سن 65 سال به بالا دارند.

اگر شما در گروه پر خطر هستید در مورد انجام واکسیناسیون حتماً از پزشک خود سؤال کنید.

واکسن تنها یک بار تزریق می شود و از پزشک خود در مورد واکسیناسیون مجدد سؤال کنید.

در مورد زنان حامله و کودکان زیر 2 سال واکسیناسیون توصیه نمی شود.

ذات الریه عمولاً به دنبال عفونتهای تنفسی معمولی ایجاد می شود. مهمترین ابزار پیشگیرنده آنست که در صورت تشدید علائم تنفسی یا بیش از چند روز طول کشیدن نشانه ها حتماً آنها را جدی بگیرید. داشتن عادات بهداشتی مناسب، غذا و بهداشت فردی سالم، استراحت کافی و تمرینات بدنی منظم می تواند مقاومت فرد را در برابر اکثر بیماریهای تنفسی افزایش دهد. به علاوه آنها را در بهبود سریع بعد از بروز بیماری کمک می کند.

اگر شما دچار علائم ذات الریه شدید:

• بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
• علیرغم وجود آنتی بیوتیک های مختلف، تشخیص زود هنگام و درمان به موقع بسیار مهم است.
• حتماً به توصیه های پزشک خود عمل کنید.
• در موارد بسیار شدید امکان دارد پزشک شما توصیه کند که درمان را در بیمارستان انجام دهید.
• گاهی اوقات نیز امکان دارد درمان در خانه عملی باشد.
• داروهایی که توسط پزشک شما تجویز شده است تا زمانیکه وی توصیه می نماید مصرف کنید.
• این امر به جلوگیری از عود مجدد ذات الریه کمک خواهد کرد.
• همواره به خاطر داشته باشید اگر چه این بیماری بخوبی قابل درمان است اما می تواند بسیار خطرناک باشد.
• در صورت ابتلا، هیچگاه درمان را به تأخیر نیندازید و بلافاصله آن را شروع کنید.