خانه » روانشناسی و روانپزشکی » سندرم كودك دوم

بدون نظر

سندرم كودك دوم

تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:

نفخ و دل درد

سندرم كودك دوم

سندرم كودك دوم یا مياني، يك اختلال روان شناختي است كه در بين كودكان متولد شده با فرزندان قبل و یا بعدی بوجود می آید و رفتار کودک نسبت به خواهر و برادر خودش منفی می شود. در این شرایط کودک غالبا گرفتار احساسات منفی از پوچی، ناآگاهی، عدم کفایت، حسادت و اعتماد به نفس پایین و درون گرا می شود و در صورت عدم درمان ممکن است منجر به بروز اختلالات روانی در کودک شود. سندرم کودک میانی کاملا متداول و رایج است ولی متاسفانه والدین به آن توجه زیادی نمی کنند.

شیوع سندرم کودک میانی

وجود سندرم کودک میانی موضوعی است که زیاد مورد بحث و گفتگو قرار گرفته است و مشخص شده كه همه كودكان میانی چنین صفات یا علائمی را بروز نمی دهند. البته یکی از دلایل آن می تواند به دلیل تفاوت در تکنیک های فرزندپروری باشد، که در خانواده های مختلف با هم فرق دارد. اگر والدین نسبت به رفتار خودشان با هر یک از فرزندان شان آگاه باشند و به طور مشابه با آن ها رفتار کنند و فرقی نگذارند بعید است که کودک میانی به چنین مشکلات روانی دچار شود. از طرفی هم این موضوع به خلق و خوی کودکان هم بستگی دارد، زیرا برخی از کودکان زیاد حساس نیستند و اختلافات را تشخیص نمی دهند و کمتر نسبت به این موضوع حساسیت نشان می دهند.

علائم سندرم کودک میانی

علائم کودکی که از این سندرم رنج می برد، عبارت است از:

کاهش اعتماد به نفس

احساس محرومیت، تبعیض و دوست نداشتن والدین، بر روی کودک تاثیرات منفی زیادی دارد و منجر به بروز برخی رفتارهای اشتباه و اختلالات روانی و همچنین اعتماد به نفس پایین در کودکان می شود.

بروز رفتارهای غیر اجتماعی

کودک ممکن است از ترس برخورد و رفتار والدین در بیرون از خانه، خودشان را از همسالان و دوستان جدا کنند و با بقیه ارتباط برقرار نکنند و در یک وضعیت دشواری قرار بگیرند زیرا آن ها می خواهند دلبستگی خودشان را نشان دهند و با همسالان خود ارتباط برقرار کنند اما از ترس رفتار والدین و طرد شدن این کار را انجام نمی دهند.

احساس بی ارزشی کردن

رفتار های والدین با کودکان می تواند باعث بروز رفتارهای چندگانه در کودکان شود. فرزندان درک نمی کنند که رفتار والدین تقصیر آنها نیست و خودشان را مقصر می دانند و در نهایت این سرزنش منجر به احساس بی ارزشی آن ها می شود.

احساس ناامیدی

فرق گذاشتن والدین بین فرزندان می تواند برای کودک میانی بسیار ناامید کننده می شود چون هر کودک نیاز به دوست داشتن و مراقبت از والدین خود دارد، و اگر احساس کند نیازهای اساسی او برآورده نمی شود ممکن است موجب افزایش ناامیدی، عصبانیت و پرخاشگری در او شود.

بروز رفتارهای غیر عادی برای جلب توجه والدین

نیاز به توجه یکی از نیازهای اساسی کودک است.
كودكان مبتلا به سندرم كودك مياني براي اين نياز اساسي مي جنگند.

آن ها دوست دارند مورد توجه قرار بگيرند و برای رسیدن به این هدف ممکن است رفتارهای غیرعادی مانند پرتاب کردن وسایل را از خود بروز دهند.

بی اعتمادی به دیگران

کودکان مبتلا به سندرم کودک میانی در اعتماد کردن به دیگران دچار مشکل می شوند.
خیلی زود به غریبه ها و افرادی که به آن ها ابراز محبت دارند اعتماد می کنند و یا کلا به اطرافیان بی اعتماد شوند.
برخی از آن ها ممکن است فقط به سمت غریبه ها بروند و یا به آن ها اعتماد کنند.

حسادت نسبت به خواهر و برادر

در سندرم کودک میانی ممکن است کودک به خاطر توجه والدین به خواهر و برادر نسبت به آن ها حسادت کنند. حسادت در کودکان باعث می شود خواهر و برادر های خودش را رقیب خود بداند و با آن ها رفتار درست و مناسبی نداشته باشد.

ترتیب تولد و شخصیت کودکان

رشد شخصیت روندی پیچیده است.ترتیب تولد فرزندان می تواند بر روی آن تاثیر زیادی داشته باشد. به طور معمول، نوزاد تازه متولد شده نیاز به عشق، مراقبت و توجه والدین خود دارد و طبیعی است که والدین به نوزاد خود بیشتر توجه کنند. اما بی توجهی والدین نسبت به فرزند بزرگتر ممکن است باعث نارضایتی فرزند میانی نسبت به خواهر و یا برادر کوچکترش شود

اکنون، کودک میانسال نه کوچکترین فرزند (کودک خانه) است و نه بزرگترین فرد (مسئول)، و بین این دو شرایط قرار می گیرید. او نسبت به خواهر و برادرهای خود دوست دارد بیشترین توجه والدین را به خود جلب کندو در صورت عدم توجه والدین، کودک دلسرد شده و احساس بی ارزشی و دوست نداشتن می کند. همین شرایط باعث می شود که کودک میانی به یک کودک مستقل تبدیل شود. او همچنین می آموزد که در برخورد با خواهر و برادار خودش یک شنونده خوبی باشد. احساس “کنار گذاشتن” در این کودکان ممکن است او را به عنوان یک فرد غیر اجتماعی و یا خجالتی و درونگرا تبدیل کند که به سختی برای برقراری ارتباط با دیگران تلاش می کند.

بحران هویت یکی از دلایل اصلی این سندرم است چون احساس بی اهمیت و بی ارزش بودن، بی توجهی والدین ممکن است این کودکان را در حالت سرگردانی قرار دهد و موجب سکوت و خاموش بودن او شود. یک کودک میانی بدون سیستم پشتیبانی ممکن است احساس بی توجهی و تنهایی کند چون شخص خاصی را برای روبرو شدن با آن پیدا نمی کند. این احساس عدم حمایت و تنهایی موجب افسردگی کودکان میانی می شود.

پیشگیری سندرم کودک میانی

والدینی که دارای سه فرزند به خصوص با جنسیت های مشابه هستند بهتر است برای تربیت فرزندان خود قوانین خاصی را رعایت کنند. برخی راهکارها برای پیشگیری از ابتلا کودکان به سندرم کودک میانی وجود دارند که والدین می توانند آن ها را در نظر بگیرند.

این راهکارها عبارتند از:

در مورد سندرم کودک میانه آگاهی لازم را کسب کنید.

برای اطمینان از اینکه فرزند شما به این سندرم مبتلا شده است و یا نه، در مرحله اول بهتر است اطلاعات لازم را در مورد این سندرم کسب کنید تا در صورت بروز علائم و نشانه های آن در کودک خود سریعا بتوانید این بیماری را تشخیص دهید.

صبور باشید.

هر کودکی برای هر والدین خودش به نحوی خاص است.
با این حال، اگر فرزند شما احساس دیگری به این موضوع دارد، صبور باشید و ناامید نشوید.

حتی ممکن است با مشاوره گرفتن از دیگران و تلاش های بسیار باز هم کودک شما احساس متفاوتی نسبت به این موضوع داشته باشد. اما شما به عنوان والدین بهتر است به روند درمانی خود ادامه دهید و صبور باشید.

توجه ویژه ای به کودک میانی خود داشته باشید.

با کودک میانی خود ارتباط بیشتری داشته باشید.
برای جلب خاطر کودک، به او احساس ویژه ای بدهید.

حتی در مواقعی که با حرف های او مخالف هستید سعی کنید دیدگاه و حرف های او را بشنوید و به آن ها اهمیت بدهید و یا مسئولیت های خاصی را در خانه به آن ها بدهید و در برخی مواقع او را تشویق کنید.

از او نظر بخواهید و یاد بدهید که از خودش دفاع کند.

از او بخواهید که نیاز، نگرانی یا نظر خودش را در مورد خواهر و برادران یا هر کسی که با او بازی می کند را برای شما بازگو کند و به او یاد بدهید که از خودش در برابر دیگران دفاع کند و تسلیم نشود.

با حرف های کودک گوش داده و با او همدردی کنید.

برای اینکه احساس دوست داشتن و مراقبت از او در کودک به وجود بیاید، باید حتی در هنگام گله و شکایت از دیگران به حرف های او گوش داده و با او همدردی کنید.

از او قدردانی و تشکر کنید.

مانند هر فرد دیگر، کودک میانی شما برای دستاوردهای خود به ستایش و قدردانی نیاز دارد و قدر درانی از او باعث افزایش اعتماد به نفس در کودک می شود. حتی اگر احساس می کنید او به چیزی که قابل تحسین است نرسیده باز هم از او قدردانی کنید و مطمئن باشید که این ستایش فقط به نفع او خواهد بود.

به او احترام بگذارید.

کودک میانی مانند هر فرد یا هر یک از خواهر و برادرهایش حق دارد احساسات، عواطف و ایده های خود را بیان کند. بنابراین، با گوش دادن به حرف هایش را جدی بگیرید و به او احترام بگذارید.

هر هفته یا ماه یک روز را با او سپری کنید.

یک بار در هفته یا یک بار در ماه برای کودک خود اختصاص دهید.
در این روز، می توانید کودک را با خود به بیرون ببرید یا با او بازی کنید.
کاری را انجام دهید که از انجام دادن آن لذت می برد.

این کار شما باعث می شود کودک میانی متوجه شود که شما کاملا بی طرف هستید. حتی به یک اندازه به کودکان خود اهمیت می دهید و بین آن ها فرقی نمی گذارید. در طول این یک روز به او فرصتی دهید که با شما صحبت کند. این کار باعث می شود کودک با شما ارتباط برقرار و در نهایت اعتماد کند.

او را با دیگران مقایسه نکنید.

در نظر داشته باشید که هیچ وقت دو فرد کاملا شبیه به همدیگر نیستند و هر فردی نقاط قوت و ضعف خود را دارد. بنابراین، هرگز دو فرزند خود را با کودک میانه یا بالعکس مقایسه نکنید. مقایسه کردن آن ها فقط تأثیر منفی بر روی فرزندان شما خواهد گذاشت.

ویژگی های مثبت یک کودک میانی

با وجود چالش ها و مشکلات مورد بحث، یک کودک میانی دارای خصوصیات و مهارت های خاصی است که غیرقابل جبران هستند.

برخی از ویژگی های مثبت یک کودک میانه، عبارتند از:

مذاکره کننده عالی

کودک میانی به عنوان یک کودک در میان دو خواهر و برادر خود واقعاً حرفی برای گفتن ندارد.
در حالی که این باعث می شود او به راحتی با دیگران سازش داشته باشد. به لطف مهارت های گوش دادن، برتری های خاصی را به دست می آورد.

عادلانه

کودک میانه از سنین جوانی، دقیقاً حس افرادی که مورد بی توجهی قرار می گیرند را درک می کنند و با دیدن هر دو طرف سکه سعی می کنند همه افراد را در هر شرایطی در نظر بگیرند و عادلانه برخورد کنند.

ریسک پذیر

گاهی اوقات، به دلیل کم توجهی که کودک میانی آن را درک کرده است، او فرصتی پیدا می کند تا فضاها و مناطق مختلف و خطرات زیادی را جستجو و کشف و آن ها را تجربه کند و ریسک پذیری خود را افزایش دهد.

قابل انعطاف پذیر

کودک میانی در وسط قرار دارد.
او مجبور است به طور مداوم با شرایط مختلف سازگار و بسیار انعطاف پذیر و سازگار شود.

یک کودک متوسط ممکن است به سهم خود رفتارهای منفی داشته باشد. اما او همچنین شخصی است که از نظر شخصیتی دارای نکات مثبت بسیاری زیادی است. والدین باید سعی کنند این صفات مثبت را بشناسند و آن ها تصدیق کنند.

علائم و نشانه های سندرم کودک میانی