بی اشتهایی عصبی، یک وضعیت روانی خطرناک است که شامل اختلال خوردن می شود که می تواند خطرات جدی داشته باشد. با این حال، با درمان مناسب و طولانی مدت، با ترکیبی از مشاوره و انواع درمان های دیگر، بهبودی امکان پذیر است. بی اشتهایی عصبی، معمولاً شامل چالش های عاطفی، تصویر غیر واقعی از بدن و ترس اغراق آمیز از اضافه وزن یا چاقی است و اغلب در سال های نوجوانی یا اوایل بزرگسالی آغاز می شود و حتی می تواند در سال های قبل تر هم آغاز شود. بی اشتهایی عصبی، سومین بیماری مزمن شایع در بین نوجوانان است. اختلالات خوردن 30 میلیون زن و مرد در ایالات متحده را مبتلا کرده است. هم زن و هم مرد دچار بی اشتهایی می شوند اما 10 برابر در زنان شایع تر است. تقریباً از هر 100 زن آمریکایی حدود یک بار بی اشتهایی را در طول عمر خود تجربه می کنند.
بی اشتهایی عصبی با بی اشتهایی متفاوت است و بی اشتهایی به معنای از دست دادن اشتها یا عدم توانایی در خوردن غذا است. علائم این بیماری شامل شاخص توده بدنی پایین (BMI)، امتناع از خوردن غذا و تلاش برای کاهش وزن است که تصور می شود با ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، محیطی و ژنتیکی تحریک می شود. عوارض بی اشتهایی عصبی می تواند شدید باشد. گزارش شده است که اختلالات خوردن بیشترین میزان مرگ و میر را در هر بیماری روانی دارد.
علائم بی اشتهایی عصبی
بی اشتهایی عصبی، یک بیماری پیچیده است، اما نشانه اصلی آن کاهش وزن شدید است. همچنین ممکن است فرد به غلط احساس کند اضافه وزن دارد، اگرچه BMI بیمار نشان می دهد که این درست نیست. تغییرات رفتاری ممکن است شامل امتناع از خوردن غذا، ورزش بیش از حد و استفاده از ملین یا استفراغ بعد از مصرف غذا باشد.
سایر علائم و نشانه های جسمی ناشی از کمبود مواد مغذی عبارتند از:
- ناباروری
- بی خوابی
- سرگیجه
- پوست خشک
- افت فشار خون
- دست و پا متورم
- ناخن های شکننده
- آلوپسی یا ریزش مو
- هیپوترمی، یا دمای پایین بدن
- نفخ یا ناراحتی معده و یبوست
- ضربان قلب نامنظم یا غیر طبیعی
- از دست دادن شدید توده عضلانی
- بی پروایی، خستگی، فرسودگی
- از دست دادن قاعدگی یا دوره های مکرر آن
- پوکی استخوان یا از دست دادن تراکم استخوان
- موهای کرک شبیه موهای نوزادان در سراسر بدن و افزایش موهای صورت
- علائم استفراغ شامل بوی بد دهان و پوسیدگی دندان به دلیل اسید موجود در استفراغ است.
علائم و نشانه های روانی عبارتند از:
- روحیه افسرده
- تحریک پذیری
- ورزش بیش از حد
- کاهش میل جنسی
- از دست دادن حافظه
- رفتار وسواسی-اجباری
- نخوردن یا امتناع از خوردن
- دروغ گفتن در مورد مصرف مواد غذایی
- نگرانی بیش از حد از چاق شدن یا اضافه وزن
- بررسی و اندازه گیری وزن و دیدن از بدن در آینه
- وسواس در مورد غذایی، به عنوان مثال: خواندن کتاب های مربوط به تغذیه و کالری مواد غذایی و آشپزی
علت بی اشتهایی عصبی
هیچ علت واحدی برای بی اشتهایی عصبی مشخص نشده است. این احتمالاً در نتیجه عوامل بیولوژیکی، محیطی و روانی اتفاق می افتد.
عوامل خطر زیر با بی اشتهایی عصبی در ارتباط هستند:
- استرس
- داشتن یک تصویر منفی از خود
- اختلال اضطراب در دوران کودکی
- استعداد ابتلا به افسردگی و اضطراب
- کمال گرایی و نگرانی بیش از حد در مورد قوانین
- نگرانی بیش از حد، ترس به خصوص در مورد آینده
- وجود مشکلات تغذیه ای در دوران کودکی یا نوزادی
- محدودیت در بیان عواطف و یا کنترل بر رفتار و بیان خود
ممکن است فرد بیش از حد از وزن و ظاهر خود نگران باشد، اما این لزوماً عامل اصلی نیست.
بین 33 تا 50 درصد از مبتلایان به بی اشتهایی نیز دچار اختلال خلقی مانند افسردگی هستند و حدود نیمی از آن ها دارای اختلال اضطراب مانند اختلال وسواس-اجباری (OCD) و هراس اجتماعی هستند. این نشان می دهد که در بعضی موارد احساسات منفی و کمبود اعتماد به نفس ممکن است نقش داشته باشد. فرد ممکن است به عنوان روشی برای به دست آوردن کنترل برخی از جنبه های زندگی خود دچار بی اشتهایی عصبی شود. هنگامی که فرد اختیار تغذیه خود را کنترل می کند، احساس موفقیت به او دست می دهد، بنابراین این رفتار را ادامه می یابد.
فاکتورهای محیطی
عوامل محیطی ممکن است شامل تغییرات هورمونی باشد که در دوران بلوغ نیز اتفاق می افتد.
عوامل محیطی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ترس از شکست و فشار برای موفقیت
- مشکلات خانوادگی یا سایر روابط بین فردی
- انواع سوءاستفاده جسمی، جنسی، عاطفی
- یک زندگی استرس زا، از قبیل گرسنگی یا بیکاری
- احساس اضطراب، استرس و اعتماد به نفس پایین
براساس فهرست راهنمای مشاوره انگلستان، افراد مبتلا به بی اشتهایی با درمان “واقعاً باید کنترل زندگی خود را داشته باشند؛ آن ها باید احساس برتری کنند و به یک مهارت تسلط پیدا کنند.”
تحقیقات منتشر شده در پزشک خانواده آمریکایی فرد مبتلا به بی اشتهایی را توصیف می کند که از “مصرف کالری یا ورزش بیش از حد برای کنترل نیاز یا احساس عاطفی” استفاده می کند.
وقتی فرد از کنترل یک یا چند جنبه از زندگی خود احساس ناراحتی می کند، خوردن غذا ممکن است روشی باشد که حداقل بتواند بدن خود را کنترل کند.
عوامل بیولوژیکی و ژنتیکی
مطالعات نشان داده اند كه بی اشتهایی عصبی ممكن است نتیجه ناهماهنگی برخی مواد شیمیایی مغز كه هضم، اشتها و گرسنگی را كنترل می كنند، باشند. برای تأیید این موضوع تحقیقات بیشتری لازم است. عوامل ژنتیکی ممکن است بر حساسیت فرد به اختلالات خوردن تأثیر بگذارد، زیرا می تواند از خانواده ها نشات بگیرد. تصور می شود بین 50 تا 80 درصد خطر بروز بی اشتهایی ژنتیکی است.
یک چرخه معیوب و نادرست
هنگامی که فرد شروع به کاهش وزن کند، کمبود مواد مغذی ممکن است در تغییر مغز به روشی که باعث تقویت رفتارها و افکار وسواسی مربوط به بی اشتهایی عصبی می شود، کمک کند. این تغییرات می تواند بخشی از مغز را که اشتها را کنترل می کند مختل کند یا می تواند احساس اضطراب و گناه را که با خوردن همراه است، افزایش دهد.
در سال 2015، محققان دریافتند که افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی ممکن است نسبت به افراد دیگر، بیشتر به عفونت های میکروبی روده ای مبتلا شوند.محققان اظهار داشتند که این امر می تواند به اضطراب، افسردگی و کاهش وزن بیشتر منجر شود.
یک مطالعه در سال 2014 نشان داد که افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی، قادر به تمایز بین انواع مختلف احساسات مثبت نیستند. این می تواند منجر به رفتارهای کاهش وزن بیشتر شود زیرا نخوردن غذا خوردن با احساس غرور همراه می شود.
تشخیص بی اشتهایی عصبی
تشخیص زودرس و درمان سریع احتمال نتیجه بهتری خواهد داشت. یک تاریخچه کامل پزشکی می تواند به تشخیص کمک کند. پزشک در مورد کاهش وزن، در مورد خانم ها در مورد قاعدگی از بیمار سؤال می پرسد. برای بیمار سخت است که بتواند در مورد خودشان صریح و روشن صحبت کند. برای تأیید تشخیص (به خصوص اگر فرد قبلاً چاق بوده) ممکن است سال ها طول بکشد، اگر پزشک علائم بی اشتهایی عصبی را تشخیص دهد، می تواند آزمایشاتی را انجام دهد تا سایر شرایط اساسی پزشکی را با علائم مشابه رد کند.
این شامل:
- دیابت
- سرطان
- سوء جذب
- نقص ایمنی
- پرکاری تیروئید
- بیماری آدیسون
- عفونت های مزمن
- بیماری التهابی روده (IBS)
اینها ممکن است شامل آزمایش خون، اسکن تصویربرداری و الکتروکاردیوگرام (ECG) باشد.
درمان بی اشتهایی عصبی
بی اشتهایی عصبی، نه تنها در مورد اجتناب از غذا نیست بلکه چالش های عاطفی را نیز به همراه دارد.
درمان می تواند شامل دارو، روان درمانی، خانواده درمانی و مشاوره تغذیه ای باشد.
فرد به راحتی قبول نمی کند که دچار بی اشتهایی هست و به همین دلیل مشارکت دادن آن ها در معالجه دشوار است، زیرا مقاومت در برابر خوردن به سختی قابل شکست است. برای تأمین نیازهای فرد باید یک برنامه جامع تهیه شود.
اهداف درمان عبارتند از:
- پرداختن به تفکر تحریف شده
- بازگرداندن وزن بدن به سطح سالم
- کمک به بیمار در ایجاد تغییرات رفتاری
- درمان مشکلات عاطفی، از جمله عزت نفس پایین
درمان امکان دارد طولانی مدت باشد و عود بیماری به خصوص در مواقع استرس امکان پذیر است. حمایت خانواده و دوستان برای نتایج موفق و ماندگار بسیار مهم است. اگر اعضای خانواده بتوانند شرایط را درک کرده و علائم آن را شناسایی کنند، می توانند از طریق روند بهبودی از فرد حمایت کنند و از بازگشت بیماری جلوگیری کنند.
روان درمانی
مشاوره، شامل درمان شناختی رفتاری (CBT) است، که بر تغییر شیوه فکر و رفتار فرد متمرکز است CBT می تواند به بیمار کمک کند تا طرز تفکر در مورد غذا و وزن بدن را تغییر دهد و روش های مؤثر برای پاسخ به شرایط استرس زا یا دشوار را ایجاد کند.
هدف از مشاوره تغذیه، کمک به بیمار برای بازیابی عادات غذایی سالم است.
دارو
هیچ داروی خاصی برای درمان بی اشتهایی عصبی وجود ندارد، اما ممکن است مکمل های غذایی مورد نیاز باشد و پزشک ممکن است داروهایی را برای کنترل اضطراب، اختلال وسواس-اجباری (OCD) یا افسردگی تجویز کند.
بستری شدن
در صورت کاهش شدید وزن یا سوء تغذیه، امتناع مداوم از خوردن غذا یا ممکن است فرد در بیمارستان بستری شود.
عوارض بی اشتهایی عصبی
بی اشتهایی عصبی می تواند بر هر سیستم بدن تأثیر بگذارد و عوارض شدیدی داشته باشد.
عوارض جسمی شامل موارد زیر است:
مشکلات قلبی و عروقی: این موارد شامل ضربان قلب پایین، فشار خون پایین و آسیب به عضله قلب است.
مشکلات خون: احتمال ابتلا به لکوپنی، یا تعداد گلبول های سفید خون کم و کم خونی
مشکلات دستگاه گوارش: وقتی فرد به شدت دچار کمبود وزن شود و خیلی کم غذا بخورد، حرکت در روده بطور قابل توجهی کند می شود، اما با بهبود رژیم این مشکل برطرف می شود.
مشکلات کلیه: کمبود آب بدن می تواند منجر به ادرار بسیار غلیظ و تولید بیشتر ادرار شود. معمولاً با افزایش سطح وزن، کلیه بهبود می یابد.
مشکلات هورمونی: پایین آمدن سطح هورمون های رشد ممکن است منجر به تاخیر رشد در دوران نوجوانی شود. رشد طبیعی با یک رژیم غذایی سالم از سر گرفته می شود.
شکستگی استخوان: در بیمارانی که استخوان های آن ها هنوز به طور کامل رشد نکرده اند، خطر ابتلا به پوکی استخوان، کاهش بافت استخوانی و یا از دست دادن توده استخوان، به طور قابل توجهی بیشتر است.
حدود ده درصد، بی اشتهایی عصبی کشنده است. جدا از اثرات جسمی تغذیه ضعیف، احتمال خودکشی نیز بیشتر است. بیست درصد مرگ با علت بی اشتهایی، ناشی از خودکشی است. تشخیص زودرس و درمان خطر عوارض را کاهش می دهد.
آخرین دیدگاه‌ها